หลังจากลาออกจากงานประจำ เมื่อกลางปี พ.ศ. 2566 ตั้งอกตั้งใจอบรมจนสอบได้บัตรมัคคุเทศก์และบัตรผู้นำเที่ยวตอนปลายปี 2566 แต่เราประเมินตัวเองอยู่แล้วว่า เราไม่เหมาะกับงานบริการลักษณะนั้น ...เพียงแต่เราชอบเรียนรู้เรื่องราวทางประวัติศาสตร์ เที่ยวชมประวัติศาสตร์ศิลป์ ...คอร์สมัคคุเทศก์ โดย มหาวิทยาลัยศิลปากรนั้น ตอบโจทย์เรา จึงไม่เสียดายเงินเลย
ระหว่างอยู่บ้าน เราจัดการคัดแยกหนังสือ นิตยสาร และการ์ตูน ออกมาโพสต์ผ่านช่องทางออนไลน์ ก็มีรายได้เข้ามาบ้าง ...แต่มันก็ไม่พอกับค่าใช้จ่ายในบ้านหรอก ดีอย่างเดียวคือ ได้อยู่บ้าน ใกล้ชิดกับส.ว.ที่บ้าน
กลางเดือนมกราคม เพื่อนร่วมงานที่เป็น BD คนแรกของที่ทำงานเก่า โทรมาชวนให้มาช่วยงาน
พี่คนนี้ ...ย้ายงานทีไร ก็มักจะโทรมาชวนเราไปทำงานด้วยทุกที แต่สถานที่ทำงานของพี่เค้าอยู่ พระรามเก้า แล้วก็มาพระรามสอง ...ไกลเกิ้นนนนนนน แต่ครั้งนี้ อยู่เยาวราช ...
ก่อนอื่น ต้องยอมรับว่า อายุเกิน 50 หางานประจำยาก และเงินเดือนหั่นครึ่งจากเดิม เรารับได้ ...เราก็ทำ เพราะสถานการณ์การเงินในบ้าน ไม่เอื้อให้นั่งกินนอนกิน มีแต่ทำมาหากิน ถึงจะอยู่รอดได้
เริ่มกลับเข้าสู่วงจรชีวิตมนุษย์เงินเดือนอีกครั้ง ในสถานที่ใหม่ หน้าที่การงานใหม่ ...และเราก็ตั้งใจจะตีกรอบตัวเองให้แคบไว้ ไม่ให้รับงานเกินเงินที่ได้รับ แม้ที่นี่จะเห็น ศูนย์การค้า แต่ก็มีขนาดพื้นที่เล็กลงกว่าเดิม ...แต่ปัญหาภายในก็คล้ายๆ เดิม ...สำหรับที่นี่ เรามาทำงานซัพพอร์ตฝ่ายขายพื้นที่ ในแง่เอกสาร ...เหมือนจะไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายนักหรอก เพราะแก้ตามการเจรจา จนงง
และวันนี้ ...ก็ได้รับเงินเดือน เดือนแรก ซะที ....
จึงมาบันทึกไว้
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [