ชาวบ้านชาวเมืองเค้าไปดูกันตั้งแต่หนังเข้าใหม่ๆ
แต่สัปดาห์นั้น อิฉันป่วยค่ะ ..ไอค่อกแค่ก..ไม่อยากเข้าโรงหนังให้คนอื่นรำคาญ
พอสัปดาห์ต่อมา ก็มีเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้ามามากมาย จนไม่อยากจะเข้าโรงหนังอีกนั่นแหละ
และแล้วก็มาถึง "วันพุธ" Major และ EGV ทุกเรื่อง ทุกรอบ ที่นั่งธรรดา 60 บาทถ้วน
ที่จริงอยากไปดูเครือ SF นะ เพราะค่าตั๋วเหลือแค่ 40 บาท แต่ดันยกเว้นสาขา "มาบุญครอง"
เอาว่ะ 60 บาทก็ได้ ...



ก่อนเลิกงานก็คิดคำนวณเวลาอยู่ว่า

...เดินทางไป Grand EGV ได้ดูเร็วแต่กลับถึงบ้านช้า
กับไปเมเจอร์ปิ่นเกล้า ได้ดูช้าหน่อย แต่พอหนังเลิกกลับบ้่านเร็วกว่า

เอาไงดี ...



พอเลิกงานก็รีบหอบสมบัติกลับบ้าน ดิ่งไปท่าเรือ ...เป็นอันว่าไปปิ่นเกล้านั่นแหละ
ผลพลอยได้จากสาขานี้คือ มีร้่านหนังสือ 50% ด้วย
ขึ้นจากเรือด่วน แทนที่จะได้นั่งรถซุบารุ ...คิวยาวมาก ...
มีมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ตีโค้งเข้าวินมาพอดี ...ก็เลยโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์
พอถึง ก็ดิ่งไปซื้อตั๋วก่อน ..รอบทุ่มสิบนาที
แล้วก็แวะไปดูหนังสือ ...เสียตังส์ซื้อไป 1 เล่ม ถึงได้กินข้าวเย็น ...
ฟังคนโต๊ะข้างๆ คุยกัน ..เป็นก๊วนที่รอเข้าโรงหนังรอบเดียวกับเรานั่นเอง

กินเสร็จก่อน เข้าโรงก่อน ก็เลยได้ดูหนังตัวอย่างก่อน ...
ทำเอาอยากดูเรื่องต่อๆ มาอีก 2-3 เรื่องเลยล่ะ
ราวทุ่มครึ่งนั้นแหละ ..เราถึงได้ดูหนังที่อยากดู



บอกตรงๆ ว่า น้อยมากที่เราจะดูหนังในโรงภาพยนตร์

อย่างแรก คือ ค่าตั๋วแพง
อย่างที่สอง คือ ค่าข้าวโพด ค่าน้ำ และค่าอื่นๆ หน้าโรงหนั่ง
ถ้าไม่ใช่หนังที่มีเทคนิคเยอะ หรือว่าต้องดูด้วยระบบเสียงอลังการแล้วละก็
เรามักรอซื้อแผ่น (แท้-เทียมแล้วแต่ความชอบ) มาดูทีหลัง

เพราะฉะนั้น เราจึงดูหนังไทยในโรงภาพยนตร์ น้อยเรื่อง...
แต่บางเรื่อง ก็ดูมากกว่า 1 รอบ ...ก็มีแค่เรื่องเดียวแหละ = "โหมโรง"
เรื่องนี้เรื่องเดียว ดูไป 3 รอบ ...ด้วยความปลาบปลื้มปิติกับดนตรีไทย >> เป็นเอามาก

มาถึงเรื่องนี้ ...จากข่าวโปรโมทที่ออกมา ..แค่ดาราฝ่ายชาย ก็ไ้ด้ใจไปแล้วเกินครึ่ง
อยากดูพระเอกหล่อๆ แบบเต็มๆ จออ่ะนะ ...แหม ถ้าได้แบบ 3 มิติ จะเริ่ดมากกว่านี้



ตั้งแต่ได้ดู trailer ที่ตัดมา post ผ่าน YouTube เราก็ยิ่งอยากดู
เนื้อเรื่องคร่าวๆ ที่รู้มา ประเด็น ผู้หญิงจีบผู้ชายก่อน
แหม ..มันช่างตรงใจอะไรอย่างนี้

พอได้ดู ก็รู้สึกเลยว่า หนังเรื่องนี้สร้างมาจับตลาดสาวทึนทึกนะเนี่ย
ทำไมเรื่องมันช่างใกล้ตัวอย่างนี้ ...
จากสาวน้อยโรงเรียนสตรีล้วน มีก๊วนเพื่อนสาวที่ทะยอยแต่งงานไปทีละคน ทีละคน
แต่ตัวเอง โสดสนิท ด้วยยึดติดกับคำสอนของแม่ ที่คล้ายจะบอกว่า
เป็นผู้หญิงยิงเรือ ไปจีบผู้ชายก่อน มันไม่งาม
ลูกสาวแสนดี เลยประพฤติตนอยู่ในกรอบอันดีงามตลอดมา
แต่แล้วเมื่อถึงวัยเลขสามมาเยือน
ความวิตกกังวล ว่าจะต้องอยู่คนเดียว ก็มาเข้ามาในความคิด

เมื่อประทับใจ "ความหล่อ" ของหนุ่ม กรอบของคำสอน ทำให้เธอตัดใจ
...คงไม่ได้พบกันอีกแล้วล่ะ
แต่แล้ว ก็มีสถานการณ์ที่ทำให้เขาและเธอ ได้พบกันอีกครั้ง
แม้มันจะเป็นสถานการณ์ที่ชวนกระอักกระอ่วนใจ แต่เธอก็ดีใจล่ะ
แล้วแผนการ "จับ" ผู้ชายกลางคืน ก็เริ่มขึ้น

ดูหนังไป ก็คิดตามไปด้วย ...เออ ถ้าตอนนั้น เราจีบเค้าก่อน ก็ดีเนอะ แต่มันสายไปแล้วล่ะ



ดูไปก็ยิ้มไป หัวเราะไปกับเรื่องราว พร้อมกับคนอื่นๆ อีกมากมาย
ถือว่าเป็นหนังที่สร้างความสุข เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้ดีทีเดียว
แต่กลับเรียก "น้ำตา" เราได้แค่ "ปริ่มๆ" เท่านั้นเอง
แหม ...นี่ถ้าเราได้ซับน้ำตาจากหนังเรื่องนี้ จะหยิบไปตอบ tag แล้วนะ

"น้ำตา" ที่ปริ่มๆ นั้นก็มาจากช่วงท้ายเรื่อง
จะว่าไป เราอยากจะพูดว่า "ความทรงจำและความหลัง" เรียกน้ำตาได้เสมอ
ตอนนางเอก เปิดกล่องกระดาษและ้พบความทรงจำของพระเอก
เธอจึงได้รู้ว่า เธอและเขา มีความทรงจำบางส่วน "ร่วมกัน"
แต่มันสายไปแล้ว ...เธอเองที่เป็นฝ่ายปฏิเสธ ความสัมพันธ์แบบแฟนระยะไกล

การพบกันอีกครั้งและการเริ่มความสัมพันธ์ใหม่
ด้วยเสียงจากโทรศํพท์ในช่วงเวลาน่าตื่นเต้นกับอุบัติเหตุเล็กๆ นั้น
ทำให้เรื่องราวจบลงอย่างมีความสุข ...

กลับบ้าน นอนหลับฝันดี ได้เลยล่ะ


แล้วเราจะรอ DVD นะ

ปล. ลืมบอกไปว่า
พระเอกอ่ะ ...ไม่หล่อ หน้าใส แบบในโปสเตอร์ ตลอดทั้งเรื่องหรอกนะ
แล้วพอดูจบ ...เราชอบนางเอก มากกว่า พระเอก ซะอีก