เป็นอีกเดือนที่รู้สึกว่า เวลาเดินเร็ว
บางคนบอกว่า เพราะมีงานทำ ก็เลยรู้สึกเหมือนเวลาเดินเร็ว
ก็ยอมรับว่า มีงานทำ และเป็นงานมากมายด้วย
ทำไปทำมา ทำซ้ำทำซาก แต่ไม่เคยรู้สึกเลยว่า "ทำงานเสร็จ"
ยังเป็นความรู้สึก "ยอดแย่" อะไรอย่างนี้
ยังคงรับรู้ถึงความพยายาม ผลักดันและส่งเสริม ของเจ้านายได้เสมอ
แต่ก็ยังทำใจให้ยอมรับในความก้าวหน้าทางอาชีพนี้ไม่ได้
ก็ทำไปด้วยความรู้สึกระหว่าง เรากับงาน ...แต่ไม่ "อิน" แล้วหละ
เรื่องดีๆ ในเดือนกรกฎาคม ซึ่งเป็นเดือนเกิดของเราก็มีอยู่
ปีนี้มีความอวยพรผ่าน blog และ Facebook นับรวมกันได้เกิด 100 ข้อความ
แต่เสียงจากโทรศัพท์และ SMS ลดหายไป
แสดงให้เห็นว่าอินเตอร์เนทเข้ามาแทรกซึมและแทนทีการสื่อสารด้วยเสียงไปแล้ว
และภายหลังวันเกิดไม่กี่วัน เราได้รับ "คำขอเป็นเพื่อน" ใน Facebook
ชื่อที่แสดงอยู่ไม่คุ้น เพื่อนอ้างอิงเป็นเพื่อนนักเรียน และมีเพียงคนเดียว
ก็เลยต้องคลิกย้อนไปเช็ค profile คนขอ add
ว้าว ดีใจรีบกดรับอย่างด่วน
เพราะเป็นเพื่อนนักเรียนที่เก่าแก่ที่สุดของเราเอง
คนนี้รู้จักตั้งแต่ประถม แยกกันตอนป.4
แล้วกลับมาเรียนโรงเรียนเดียวกันตอนม.ต้น
และได้เรียนด้วยกันในชั้น ม. ปลาย ก่อนแยกจากกันอีกครั้ง
และแยกจากกันแบบขาดการติดต่อไปเลย เมื่อเธอแต่งงาน
Internet & Facebook นำเราและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง
อย่างดีใจเลยหละ ...ใครว่า social network ไร้สาระ เราขอค้าน
อย่างน้อยพื้นที่ online แห่งนี้ก็ทำให้เราได้เพื่อนใหม่ พบเพื่อนเก่า
ติดต่อกับญาติพี่น้องในแดนไกล
และมีพื้นที่ได้เราได้ พร่ำบ่น ระบายเรื่องเครียดได้ด้วย
ผ่านชีวิตไปอีกเดือน ....ก็สู้ชีวิตกันต่อไป ...เกิดมาแล้วนี่นา
ทำให้ดีที่สุด ก็พอ
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
สำหรับเฟซบุ๊ค ผมเล่นมาหลายปียังไม่เคยเจอเพื่อนเก่าเลย ไม่ต้องย้อนกลับไปสมัยเรียนหรอก ย้อนไปประมาณ พ.ศ. 2540-2541 สมัยที่ผมทำงานที่ บลง.มหาธนกิจ จก. ถนนสีลม ตรงข้าม รพ.กรุงเทพคริสเตียน ผมก็ยังไม่เคยเจอเพื่อนร่วมงานที่นั่นเลยแม้แต่คนเดียว คุณนัทธ์มีคำตอบให้ผมอย่างไรครับ ตอนนั้นผมยังใช้คอมฯไม่เป็นเลยนะ ไม่อยากจะคิด(เดา)ว่าพวกเขาย้ายไปอยู่ดาวอังคารกันหมด