ลึกๆ ในใจอยากตอบไปว่า "ไม่กลับไปหรอก"
แต่เมื่อมีคำแนะนำว่า นี่เป็นโอกาสในการ "ขึนค่าตัวนะ"
เราก็เลยให้คำตอบ แบบเรียกไปสูงกว่าข้อเสนอ
ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้เข้าไปเกริ่นหรือถามหาความมั่นคงกับที่ทำงานปัจจุบันเลย
แต่นั่นแหละ ...คงเป็นเพราะใจจริง เรา "ไม่อยากกลับ"
เราตอบกับทางที่เดิมไป ด้วยตัวเลขที่รู้อยู่แก่ใจว่า
เป็นเงินเดือนระดับ Manager ของที่นั่น
ก็อยู่มานานแล้วนี่นะ พอจะรู้ทางอยู่แล้ว
ด้วยเหตุผลคือ เรารู้ว่า ความเครียดมาเยือนแน่นอน ถ้ากลับไป
รอยยิ้ม วันว่าง และกิจกรรมแห่งความสุข ก็จะหดหายไปด้วย
แลกกับเงินที่สูงขึ้น เพื่อเอาไว้จ่ายค่าสุขภาพ ...ก็สมควรแก่ราคานะ
HR หายเงียบไปหารือ 1 วัน
แล้วน้องก็มีคำตอบว่า ไม่สามารถสู้ราคาได้
ก็ตามนั่นแหละ ....
ตอนนี้ เราทำงาน ณ ที่ปัจจุบันด้วยความสบายใจขึ้น
ด้วยความรู้สึกสะใจเล็กๆ ว่า
ไหมล่ะ ...ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก
สำหรับที่ใหม่ ....มั่นคงหรือไม่นั้น
เราก็เห็นอยู่ว่า นายพยายามหาธุรกิจใหม่มารองรับ
เพื่อนำพาพนักงานสิบกว่าชีวีตให้ผ่านพ้นไปได้แน่นอน
ลุ้นๆ ไปกับการเลือกของพี่นัทธ์