Bloggang.com : weblog for you and your gang
เรื่องที่ไม่มีสอนในโรงเรียนแพทย์: The Untold Stories from The Medical School.
ตึกคนไข้หมายเลข 6: Chekov
เมื่อความบ้ามาเยือน
ผมได้หนังสือเล่มนี้จากร้านหนังสือมือสองร้านหนึ่งซึ่งแจกฟรีเนื่องจากร่วมสนุกในรายการแลกหนังสือระหว่างสมาชิก
Ward No. 6; Anton Chekov แปลเป็นไทยโดย มโนภาษ เนาวรังสี, สำนักพิมพ์กอไผ่, พ.ศ. 2523
ก่อนนี้ก็เคยได้ยินชื่อ อังตอง เชคอฟ มาบ้าง แต่ก็ยังไม่มีโอกาสเหมาะได้อ่านงานของเขาเลย ลองไปค้นข้อมูลดูก็พบว่า อังตองเป็นหมอ เป็นนักเขียนเรื่องสั้นและบทละคอน มีชีวิตอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1860 ถึง 1904 ในยุคการปกครองของราชวศ์โรมานอฟ
เรื่องตึกคนไข้หมายเลข 6 นี้เขียนขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1892 เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ความหนาประมาณหนึ่งร้อยหน้าพ็อคเก็ตบุค
เชคอฟเคยพูดว่า
"Medicine is my lawful wife and literature is my mistress."
"การแพทย์เป็นภรรยาตามกฎหมาย แต่การเขียนเป็นกิ๊กของผม"
...ต้องคนแบบนี้แหละที่จะผลิตงานเขียนแบบนี้ออกมาได้ถึงแก่น
..........
เรื่องเปิดตัวขึ้นด้วยการบรรยายถึงโรงพยาบาลในเมืองเมืองหนึ่งซึ่งผู้ป่วยต้องอยู่กันอย่างแออัด เจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ งบประมาณน้อย และการรักษาพยาบาลไม่ได้มาตรฐาน
...ไม่น่าเชื่อว่าในอีกร้อยกว่าปีข้างหน้าจะยังมีโรงพยาบาลแบบนี้อยู่อีกในบางประเทศ ...และอาจมีอยู่ในอีกร้อยปีถัดไป
ในโรงพยาบาลมีตึกผู้ป่วยจิตเวชอยู่หลังหนึ่ง ในตึกมีผู้ป่วยอยู่ 5 คน แต่ละคนเป็นเหมือนตัวแทนของชนชั้นล่างในสังคมรัสเซีย มีคนเจ็บป่วยทางกายซึ่งสังคมปฏิเสธจะรับไว้ ชาวนาร่างอ้วนซึ่งเป็นตัวแทนของกสิกรผู้ยากจน อดีตเจ้าของโรงงานซึ่งเป็นตัวแทนของชนชั้นกรรมาชีพ (สังคมนิยมนิยาม) อีกคนเป็นชายลึกลับที่เป็นเหมือนคนที่ถูกปล่อยทิ้งในสังคมโดยไม่ได้รับการเหลี่ยวแล และคนที่สำคัญที่สุดคือดีตนักศึกษาผู้เคยทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ในศาล เป็นตัวแทนของข้าราชการชั้นผู้น้อย (อิวาน; จะมีบทบาทต่อไป)
...โรงพยายาบสภาพแบบนี้ก็คงจะรับได้เฉพาะคนป่วยสภาพแบบนี้เท่านั้น
ทั้งหมดถูกควบคุมโดยผู้ดูแล (ผู้คุม/เจ้าหน้าที่ของรัฐ) ผู้ซึ่งคอยดูแลจัดหาอาหารและปัจจัยที่จำเป็นในการดำรงชีวิตให้กับคนป่วยเหล่านี้ เป็นคนที่
ชอบ
ใช้อำนาจและกำลังในการจัดการผู้ป่วยเหล่านี้ แต่แม้จะควบคุมอย่างใกล้ชิดเพียงใดก็ยังมีผู้ป่วยคนหนึ่งที่สามารถออกไปข้างนอกได้ในเวลากลางวัน
...ไม่ว่าจะมีการดูแลที่เข้มงวดเพียงใดก็ยัมีช่องว่างให้คน (ที่แม้จะบ้า) หาทางออกไปจากกรอบจนได้
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อมีหมอหนุ่มคนหนึ่ง (อังเดร) หมอหนุ่มผู้สนใจในการอ่านหนังสือ คอยหาคำตอบของชีวิตด้วยการเรียนรู้จากการอ่านและการสังสรรค์กับผู้คน แต่คนที่เขาสามารถพูดคุยได้ในเมืองนั้นกลับเป็นเพียงนายไปรษณีย์ผู้เป็นอดีตเจ้าของที่ดิน แต่บทสนทนาของทั้งคู่กลับดูเลื่อนลอยและไร้จุดหมาย
อังเดรต้องอยู่ในภาวะจำยอม ทั้งการทำงานและการใช้ชีวิต เขาต้องทำงานภายใต้สภาวะที่ไร้ความสุข การตรวจคนไข้และการสั่งยาเป็นเพียงงานที่ทำให้เสร็จตามตารางประจำวัน
ถ้าใครต้องตกอยู่ในสภาวะที่มีแต่ความขาดแคลนและด้อยคุณภาพ ก็คงทำได้ไม่มากไปกว่านั้นแน่
เขารับรู้ปัญหาของโรงพยาบาล รับทราบความเหลวแหลกของระบบ แต่ก็ไม่สามารถให้ความช่วยเหลือหรือแก้ไขปัญหาใด ๆ ได้ ชีวิตยามค่ำที่พูดคุยกับนายไปรษณีย์ก็เต็มไปด้วยความน่าเบื่อ
จนกระทั่งเขาได้พบกับอิวาน อดีตนักศึกษาผู้เคยทำงานในศาลยุติธรรม แต่กลับเป็นโรคจิตหวาดระแวงคนรอบข้าง อังเดรพบว่าการได้พูดคุยกับอิวานเป็นการเปิดโลกทัศน์ของเขา ทำให้เขาได้เรียนรู้มากขึ้น เขาหาโอกาสมาคุยกับอิวานอยู่บ่อย ๆ แนวคิดเรื่องพระเจ้าที่ไม่มีอยู่จริงและการประดิษฐ์พระเจ้าขึ้นมาของวอลแตร์ก็ถูกนำมาวิเคราะห์และวิจารณ์ในที่นั้น
(ถึงจะบ้าแต่ว่าไม่โง่; ยืนยง โอภากุล)
อังเดรประพฤติตัวแปลกแยก ทำให้ผู้คนที่มองว่าตัวเองปกติและสังคมรอบข้างเริ่มตั้งคำถามกับวิถีชีวิตของอังเดร เขาถูกกีดกันออกจากสังคมทีละน้อย อย่างช้า ๆ ความช่วยเหลือของนายไปรษณีย์ที่เป็นชนชั้นปกครองกลับทำให้อังเดรฝังตัวลึกลงไปในส่วนลึกของจิตใจตนเอง
เนื่องด้วยเรื่องนี้ไม่ใช่เรืองตลกร้าย และไม่เกี่ยวกับสีของหลังคา เมื่ออ่านมาถึงจุดหนึ่งก็ย่อมจะคาดเดาทางออกของเรื่องได้ว่าจะลงเอยแบบใด
แต่เชคอฟก็ไม่ได้ใจร้ายกับอังเดรเกินไปนัก บทสรุปของเรื่องเหมือนกับจะบอกเราอย่างกลาย ๆ ว่าจริง ๆ แล้วสถานที่เช่นนั้นไม่ใช่ที่ที่อังเดรจะสามารถไช้ชีวิตอยู่ได้นาน ๆ ถึงแม้วิธีออกจากสถานที่อันประเทืองความรู้แต่ไม่จรรโลงจิตใจนั้นจะไม่ใช่วิธีที่คนทั่วไปใช้กันก็ตาม
..........
แม้จะเป็นเพียงเรื่องสั้น แต่เชคอฟก็แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจในชีวิตของคนที่จิตใจไม่ปกติได้เป็นอย่างดี แม้ว่าในระยะนั้นความเข้าใจของสังคมและวงการแพทย์ต่อโรคทางจิตยังไม่เจริญก้าวหน้านักก็ตาม
เชคอฟเสนอภาพของผู้ด้อยโอกาส (ทางสังคม) ให้เห็นอย่างชัดเจน ทั้งคนที่อยู่ใกล้กับความยุติธรรมแต่ก็ยังต้องเป็นโรคหวาดระแวงต่อความยุติธรรม หรือชาวนาร่างอ้วนที่เป็นเหยื่อของสังคมชนชั้น หรือแม้กระทั่งอดีตเจ้าของโรงงานที่ออกไปสู่โลกภายนอกได้ทุกวัน แต่ก็เพียงเพื่อไปหาเศษอาหารกลับมาแบ่งเพื่อนร่วมหอผู้ป่วย
นั่นรวมไปถึงนายแพทย์อังเดรซึ่งเป็นเหยื่อของระบบที่ไม่เคยสนับสนุนให้คนที่ทำงานด้วยความเสียสละได้เจริญก้าวหน้า
(ผมกำลังพูดถึงรัสเซียอยู่นะ)
และสังคมที่ไม่สามารถตอบคำถามของชีวิตที่อังเดรเฝ้าถามอยู่ตลอดเวลาได้ และสังคมเดียวกันนี่แหละที่ไม่สามารถยอมรับการปลีกตัวออกจากสังคมของอังเดรได้
...คุณสามารถไม่ยอมรับสังคมได้ แต่คุณไม่สามารถหนีจากมันได้ !!!
..........
ภาพสังคมที่บิดเบี้ยวและสังคมที่เต็มไปด้วยความอยุติธรรมนี้ยังพบเห็นได้ทั่วไป แม้ว่าเวลาจะผ่านพ้นมามากกว่าร้อยปีนับแต่นิยายเรื่องนี้ได้ถูกเขียนขึ้น สำหรับผม นิยายเรื่องนี้ยังคงเป็นภาพสะท้อนของโลกในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี
โลกที่อยุติธรรมซึ่งมีตาชั่งเอียงไปทางหนึ่งอยู่เสมอยังคงความเอียงของมันอยู่ได้จนปัจจุบัน ไม่ว่าที่ผ่านมาจะเกิดอะไรขึ้นกับโลก ทุกวันนี้ความเอียงของตาชั่งนั้นแทบไม่ได้ลดน้อยลงเลย
..........
ไปคุยกับคนป่วยกันเถอะ ...ไม่แน่นะ อาจจะได้อะไรดี ๆ มาบ้างก็ได้
Create Date : 28 พฤษภาคม 2550
Last Update : 17 กรกฎาคม 2550 10:44:47 น.
5 comments
Counter : 3207 Pageviews.
Share
Tweet
อ่านแล้วนึกถึงคุณหมอพงศกรซะงั้น (หมายถึงมีการแพทย์เป็นภรรยา มีการเขียนเป็นกิ๊กน่ะค่ะ แหะๆ)
น่าอ่านค่ะ อ่านรีวิวแล้วรู้สึกว่าน่าหามาอ่าน
โดย:
สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:44:37 น.
เอาเล่มนี้ไปไว้ไหนแล้วหว่า ...
จริง ๆ แล้ว อ่านชื่อคนแต่งว่า อังตอง ถึงจะถูกใช่ไหมคะ?
สงสัย เพราะเห็นสะกด อันตัน เซคอฟ ด้วย
(น่าจะมีนามานุกรม เฉพาะชื่อคนดังนะเนี่ย)
โดย:
ยาคูลท์
วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:18:37 น.
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมครับ
เรื่องภาษานั้นผมต้องยอมยกธงขาวครับ ไม่เชี่ยวชาญเลย
โดย:
Zhivago
วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:57:53 น.
ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง pacth adums
โดย: salahuddeen IP: 125.24.217.186 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:23:56:45 น.
ที่จริงชื่อ อันตัน มาจาก อันโตนค่ะ
ชื่อผู้ชายภาษารัสเซียงะคะ
อยากได้หนังสือเล่มนี้มากเลยค่ะ
ขายต่อได้มั้ยคะ แฮ่ๆ T^T
โดย: aida IP: 125.25.26.0 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:30:21 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Zhivago
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
?
]
มนุษย์เข้มแข็ง
กว่าที่ตนคิดไว้เสมอ
New Comments
Group Blog
บทนำ
หลัง โรง-บาล
ว่าด้วยเรื่องหนังสือ
แวดวงหนังสือ
ประวัติศาสตร์
ดูหนังละคร-ย้อนดูตัว
นอกเรื่อง
Draft
<<
พฤษภาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
28 พฤษภาคม 2550
ตึกคนไข้หมายเลข 6: Chekov
All Blogs
ริมฝั่งแม่น้ำหัวใจสลาย: พิบูลศักดิ์
Maze Runner and The Hunger Games
สู่อนันตกาล: เจน ฮอว์กิ้ง
หลังเธอนั้นฉันยันเอง: ริสะ วาทายะ
Beyond Band of Brothers
แว่วเสียงรายา; พนมเทียน
โอเวอร์ตัน แผนลับลวงโลก
มีตำหนิ
จาก big bang ถึงปลาที่ว่ายในเอกภพ
Three cup of tea
มีบ้างพึงกระทำ มีบ้า่งมิอาจไม่กระทำ
หมอผีครองเมือง:The Crucible: Arthur Miller
Norwegian Wood: Murakami
เฮมิงเวย์ เฒ่าผจญทะเล
1984: George Orwell - อำนาจรัฐที่ไร้การควบคุม
บ้าก็บ้าวะ: Ken Kesey
เธอคือชีวิต: Chukovski
แผนพลอยชั่ว: Smith
ก็องดิดด์: Voltaire
ฟาเรนไฮต์ 451: Bradbury
ความน่าจะเป็น: ปราบดา หยุ่น
ทุ่งฝัน: Salinger
หอบน้องหนีนาซี: Serraillier
บ้านเกิด เพื่อนเก่า: Corman
ท้อปบู้ตทมิฬ: Jack London
ฉันจึงมาหาความหงอย: ไพบูลย์ วงเทศ
พระเจ้าเพื่อนรัก: Corman
ของขวัญจากดวงดาว: Mandino and Kaye
คนนอก: Camus
เขาชื่อกานต์: สุวรรณี สุคนธา
เมื่อฮิตเลอร์ขโมยกระต่ายสีชมพู: Kerr
ก้าวรักในรอยจำ: Sparks
หลวงพ่อคามิลโลกับสมภารกร่าง
ตึกคนไข้หมายเลข 6: Chekov
สิทธารถะ: Hesse
โลกียชน: Steinbeck
Friends' blogs
=p o o k p u i=
jonykeano
หมาชายหาด
kandida
kenzen
ปูขาเก เซมารู
PedDg
วรณัย
ผู้สาวเมืองยศ
kreang52
แพนด้ามหาภัย
ยาคูลท์
สาวไกด์ใจซื่อ
hesse004
แม่ไก่
แค่เพียงรู้สึกสุขใจ
ขามุง
January Friend
พุกไม้
AngelTomorrow
the grinning cheshire cat
หมอแมว
anfunkel
chim
grappa
I will see U in the next life.
narumoltama
Charlotte Russe
masharee
roybilan
birdwithnolegs
my-codename-v
Clear Ice
Webmaster - BlogGang
[Add Zhivago's blog to your web]
Links
ห้องพักแพทย์
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
น่าอ่านค่ะ อ่านรีวิวแล้วรู้สึกว่าน่าหามาอ่าน