เป็นหนังสือที่อยากอ่าน แต่ก็ยังไม่อ่านสักที กลัวไม่รู้เรื่องค่ะ

ชอบความคิดของคุณ Zhivago มากเลยคะ ตรงใจที่สุด ตอนเรียนเลือกเรียนภาษาเยอรมันเป็นวิชาเอก แล้วหัวข้อรายงานที่ต้องทำส่งในวิชาวรรณคดีเยอรมัน ก็เป็นหนังสือเรื่องนี่ละคะ สิทธารถะ ตอนเรียนต้องอ่านจากต้นฉบับภาษาเยอรมัน แล้วก็ได้มาอ่านฉบับแปลของอาจารย์สดใสอีกที ยอดเยี่ยมมากเลยคะ

เป็ฯหนังสือที่มีคนแนะนำมานานแล้วค่ะ

แต่ยังไม่ได้อ่านซักที

ต้องไม่ลืมว่าต้องหาซื้อให้ได้ แหะๆ

ตามคำบอกเล่าของหลายๆคนทำให้รู้สึกว่าไม่ควรพลาดค่ะ

ผมไม่เคยอ่านเล่มนี้ครับเลยไม่รู้ว่าขนาดไหน
แต่ผมเคยอ่านกฤษณามูรติ หลายเล่ม
สุดยอดเหมือนกันครับ

เพื่อนเคยเอามาให้อ่าน เป็นหนังสือเล่มเล็กแต่หนักมากทางความคิด

แต่อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ

สงสัยเหมือนคุณ Zhivago เช่นกันค่ะว่า เฮสเซ เป็นชาวยุโรปที่ดูจะไม่ใกล้กับองค์สถาคตเลย
แต่ไฉนเลยท่านเข้าใจลึกซึ้ง (อาจจะ) มากกว่าเรา ๆ ท่าน ๆ บางคนที่นับถือศาสนาพุทธ (ในบัตรประชาชน) เสียอีก

ผมได้อ่านหนังสือสิทธารถะเรียบร้อยแล้วครับ ในมุมมองของผมแล้ว ยอมรับว่าเป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยมที่สุด (ในโลก) เป็นการถ่ายทอดกระบวนการคิดที่ลึกซึ้งยิ่งที่แฝงลึกอยู่ภายในจิตใจมนุษย์ตลอดเวลา ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผลงานของคนยุโรปไปได้เลย ยอดเยี่ยมจริงๆ (ใครยังไม่อ่าน ขอให้ลองอ่าน)

คุณมาโนช พุตตาล ได้นำแรงบันดาลใจจากหนังสือเล่มนี้
แต่งเป็นเพลงชื่อ ลำธาร ในอัลบั้ม ในทรรศะของข้าพเจ้า
ลองหาฟังกันดูครับ

มาเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเหมือนว่ารูปพระพุทธรูปนั้นจะกลับด้านกันนะครับ มองแล้วเหมือนว่าเป็นการสะท้อนกระจกเงาของพระพุทธรูป มีความหมายอะไรหรือเปล่าครับนี้

หากศึกษาพระพุทธศาสนามาอย่างถูกต้องตามพุทธประสงค์จะเข้าใจหนังสือเล่มนี้ได้ไม่ยากครับ วิธีการในนิยายเป็นเหตุปัจจุยที่ปรุงขึ้นมาเพื่อความสอดคล้องของเนื้อเรื่องที่ผู้เขียนต้องการให้ดำเนินไป สิทธารถะแท้จริงก็คือการนำพุทธประวัติมากลับด้าน วิถีการบรรลุก็คือวิปัสนา+สมถะที่นำโดยอาโปกสินเป็นหลัก(กสินน้ำ) ซึ่งเป็นเพียง1ใน40วิธีที่พระพุทธองค์เสนอทางเลือกให้เรา สิ่งสำคัญคือตัวเราเองเลือกที่จะเนิ่นช้าหรือไม่ ผู้เขียนยังไม่มีความเข้าใจลึกซึ้งเพียงพอในทางจิตทางธรรมแต่ในด้านความคิดถือว่าฉลาดแยบคายมาก แต่ธรรมแท้เมื่อเข้าไปสู่ความคิดของปุถุชนย่อมกลายเป็นของเทียมไม่สามารถยังตนให้ถึงซึ่งเป้าหมายที่แท้จริงอันหมายถึงพระนิพพานได้ หลักการสูงสุดของพระพุทธศาสนาคือความไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดๆในโลก ทุกคนหันมาบอกดังๆว่า ฉันรู้แล้ว! ... แต่น้อยคนนักที่จะพูดได้เต็มปากว่า ฉันเห็นแล้ว. นั่นเพราะอะไร นั่นคืออัตตาของเราเองใช่ไหม รู้จริงเห็นจริงก็ขออนุโมทนาครับ แต่ใครบอกว่ารู้แต่ไม่เห็นแจ้งแถมยังเอาอัตตาตัวมาข่มยกกิเลสมาโชว์โดยที่ยังไม่ได้ไปศึกษาพิสูจน์มาก่อนอย่างนี้น่าสงสาร... สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมอนันตริยกรรมอีกข้อคือการนับถือลิทธินอกพระพุทธศาสนา! ทำไมจึงพูดเช่นนั้น ก็เพราะศาสนา(ปลอม)เหล่าใดที่ส่งเสริมความมีตัวตน ศาสนานั้นย่อมไม่มีทางส่งให้ผู้นับถือสู้จุดหมายปลายทางที่แท้จริงได้ ... พุทธศาสนานั้นลุ่มลึกเกินกว่าที่จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบได้ พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้ามีมาแล้วนับร้อยนับล้านๆพระองค์และจะมีมาอีกไม่มีที่สิ้นสุด พระธรรมก็คือคำสั่งสอนอันเดียวกันที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ตรัสรู้เห็นแจ้งชัดและนำมาสั่งสอนพวกเรา ธรรมแท้มีอยู่คงอยู่ตลอดกาล แต่คนนี่สิวาสนาไม่ถึง คนแท้ๆนั้นเหลือน้อยลงไปทุกทีๆ ห่างไกลจากความเป็นจริงอิงสู่โลกแห่งการหลอกลวงตนเองแลผู้อื่น ... พูดมากบ้าลมไปหน่อยเพราะยังเป็นคนธรรมดามีอัตตาเหมือนกันต้องขออภัย แต่ขอให้ลองศึกษาก่อนเถิดจึงตัดสิน เอวัง.

เห็นด้วยกับคห.10 (ทุกอย่าง)เราอ่านเรื่องย่อๆแล้ว
เราเป็นแค่เด็กม.ปลาย
แต่รู้สึกว่าผู้เขียนยังไม่มีใจเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง
เราเรียนพระพุทธศาสนาแค่ท่องจำกัน แต่เราไม่เคยเอามาคิดต่อ
เราถึงได้เข้าใจผิวเผิน หรือไม่เข้าใจเลย
เราโชคดีมากที่เกิดมาเป็นชาวพุทธ
อยากให้ลอกศึกษาด้วยตนเองว่าพุทธศาสนาคืออะไรและมองตามจริง
ไม่ต้องนำความคิดชาวต่างชาติมาชี้นำความคิดเรา
และไม่ต้องเอาอะไรทั้งสิ้นมาชี้นำ
อยากให้คิดและเกิดปัญญากันทุกคน
(ปัญญาในทางพุทธศาสนาไม่ได้หมายถึงความฉลาดอย่างที่เข้าใจกันแค่นั้น)

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมให้ความเห็นและคำแนะนำครับ

ไม่น่าเชื่อว่าสองปีเศษแล้วยังมีคนติดตามอ่านอยู่ ขอบคุณด้วยใจจริงครับ

เราได้อ่านหนังสือเล่มนี้ในวิชาวรรณคดีเยอรมัน อ่านในฉบับเยอรมัน
เราเห็นว่า เรื่องนี้ Hesseต้องการบอกกับผู้อ่านว่า
การสอนไม่สามารถทำให้เราบรรลุได้ แต่เราต้องเรียนรู้แสวงหาทางหลุดพ้นด้วยตนเอง และการที่เขาดำเนินเรื่องโดยใช้ฉากเป็นโลกตะวันออกนั้นไม่ได้เป็นการบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับตะวันออก หากแต่เรื่องนี้มีกลิ่นอายของตะวันตกอย่างแท้จริง
เห็นได้จากแนวคิดของสิทธารถะ เขาเพียงยืมฉากตะวันออกเท่านั้น แต่แก่นเรื่องที่เขานำเสนอนั้นเป็นความคิดของโลกตะวันตกอย่างแท้จริง

อยากแนะนำเกมส์ลูกแก้วครับ จากมุมปัจเจกสิทธารถะไปสู่มุมส่วนร่วมในเรื่องนี้ครับ
อ่านสิทธารถะครั้งแรกตั้งแต่เป็นนิสิต คิดว่าถึงเวลาต้องอ่านอีกสักรอบ ตอนนั้นประทับใจบทอัศจรรย์ครับเห็นทฤษฏีทางจิตวิเคราะห์ของฟรอยด์เป็นรูปเป็นภาพเลยครับ

ยินดีที่ร่วมแบ่งปันครับ เกมลูกแก้วเห็นแล้ว "หนักใจ" พอควรเพราะหนามาก แต่คงต้องหามาอ่านให้ได้ครับ

ขอคารวะมาด้วยหัวใจ แด่ผู้กำลังแสวงหาทุกท่านค่ะ

เพิ่งได้อ่านสิทธารถะไม่นานนี้ แต่งานเขียนฉบับวรรณศิลป์เล่มนี้ก็ปลุกความคิดให้โลดเล่นได้มากมาย

เป็นหนังสือเล่มแรกที่ในรอบหลายสิบปีที่มีความสุขทั้งอ่านในใจ และอ่านออกเสียง

พบหนังสือเล่มนี้ในรายการพื้นที่ชีวิตทางไทยพีบีเอส ที่คุณสิงห์เล่าให้ฟังได้อย่างน่าสนใจ เมื่อพบฉบับพิมพ์ใหม่ในร้านนายอินทร์ก็เลยหยิบมาแบบไม่ลังเล

และพบว่าเป็นหนังสือที่งดงาม เล่มนี้ อ่านรอบเดียวไม่พอค่ะ

ยินดีที่มีคนร่วมอ่านครับ
ขอบคุณสำหรับความเห็นด้วยเช่นกันครับ

ผมว่าเฮสเสไม่ใช่ชาวพุทธนะครับ ไม่เคยนั่งสมาธิ เลยไม่เข้าใจพุทธศาสนาอย่างถ่องแท้ สิทธารถะก็คือตัวเฮสเสเองนั่นแหละครับ คือเขาไม่เชื่อว่าทางสู่นิพพานจะมีได้ทางเดียว เลยคิดทางอื่นที่ตัวเองเลือก ซึ่งจะใช่นิพพานเดียวกันกับของพระพุทธเจ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้

โดยส่วนตัวก็คิดว่าเฮสเสไม่ใช่ชาวพุทธครับ สิ่งที่ได้จากการอ่านนั้นไม่ใช่มุมมองที่มีต่อศาสนาพุทธ
แต่เป็นวิธีคิดของเฮสเสที่มีต่อศาสนาพุทธมากกว่าครับ

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ผมมองกว้างขึ้นว่าจริง ๆ แล้วการบรรลุแบพระพุทธอง
ค์นั้นเป็นวิธีเดียวที่ศาสนาพุทธมี

หรือว่ามีวิธีอื่น(อย่างที่เฮสเสจินตนาการไว้) แล้วทำให้บรรลุได้เช่นกัน

(ปล. ที่ว่าบรรลุเช่นกันนั้นอาจไม่ใช่บรรลุธรรมแบบพระพุทธองค์ แต่เป็นการรู้แจ้งในอีกแบบหนึ่งไปเลยก็เป็นได้)

ขอบคุณที่เข้ามาร่วมวิจารณ์ครับ

สวัสดีครับคุณ Zhivago

ผมอ่านสิทธารถะสองรอบในปีเดียวกัน
แต่สำนวนแปลสองแบบ
ทั้งจากคุณสดใสและสีมน



แต่ทั้งสองสำนวนไม่มีอะไรที่ทำให้ "แก่น" ของเรื่องนี้
บิดเพี้ยนไปได้เลย

ประเด็นเรื่องการแสวงหานิพพานของสองตัวละครเอกในเรื่อง
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเสมอ
เกิดมาก่อนที่พระพุทธเจ้าท่านจะตรัสรู้ธรรม
และเกิดศาสนาพุทธด้วยซ้ำ (อันนี้เป้นทรรศนะของผมนะครับ)

การแสวงหาหนทางหลุดพ้นของสิทธารถะ
จึงไม่ต่างอะไรกับการที่เรามุ่งมั่นที่จะขับรถจากเชียงใหม่ไปนครศรีธรรมราช
วิธีเดินทางมีตั้งแต่นั่งเครื่องบิน ขับรถยนต์ ขี่มอเตอร์ไซด์
หรือแม้แต่เดินไป

ที่สุดแล้วถ้าเดินทางอย่าง "ถูกทิศ"
สุปลายทางก็จะ "ถูกธรรม" อย่างแน่นอน
ไม่ว่าจะเลือกเดินด้วยวิธีใด

เป็นหนังสือเล่มหนึ่งในดวงใจของผมเลย

ชอบการรีวิวหนังสือของคุณ Zhivago ครับ
และเมื่อดูจากรายชื่อหนังสือที่คุณรีวิวไว้ในบล้อก
ก็นับว่าคุณเป็นนักอ่านตัวยงเลยครับ

ขอบคุณครับที่เข้ามาร่วมวิจารณ์ ยินดีที่ได้ร่วมแลกเปลี่ยนกันครับ