๗ มิถุนายน ๒๕๖๑ // 2018年6月7日 // June 7, 2018
วันพรุ่งนี้ที่บอกว่าจะพาแมวที่เหลืออีกสองตัวไปทำหมัน ก็ไม่ได้ไปแล้ว เพราะคนที่เขาให้ยืมเงินในครั้งก่อน เขาไม่ให้ยืมแล้ว และฉันก็ไม่อยากยืมเงินจากเขาแล้ว เข็ดเลย วันนี้ทำให้ได้รู้เลยว่า"เพราะอะไรครั้งที่ผ่านมา เขาถึงให้ยืม"
ตอนแรก ฉันก็บอกเขาไปแล้วนะว่า ฉันไม่เอา ไม่ยืม คือฉันก็ยังไม่อยากพาพวกมันไปทำหมัน เพราะยังไม่มีเงิน ไม่อยากเป็นหนี้เพิ่ม แต่เขาก็มาบังคับให้ฉันพาไปทำ คะยั้นคะยอให้พาไป ฉันก็เลยพาแมวตัวผู้สองตัวไปทำ
สุดท้าย วันนี้ทำให้ฉันรู้แจ้งเห็นจริง ที่ให้ยืมเงินก็เพื่อมีข้อแลกเปลี่ยน มีจุดประสงค์แอบแฝง
ความจริง ฉันไม่อยากจะยุ่งอะไรกับคนพวกนี้เลย เพราะเรื่องของพวกเขาคือเรื่องที่น่าเบื่อ น่ารำคาญ ฉันไม่อยากยุ่ง ฉันอยากอยู่สงบ ๆ ของฉัน แต่สุดท้าย ก็ดึงฉันเข้าไปข้องเกี่ยวจนได้ ฉันเสียรู้ พูดง่าย ๆ เลยคือ"ฉันเสียรู้"
ฉันก็เลยตัดสินใจว่า พรุ่งนี้ยังไม่พาแมวอีกสองตัวไปทำหมัน เอาไว้โอกาสหน้า
ที่ผ่านมา ฉันอยู่ของฉันดี ๆ อยู่แบบไม่ทุกข์เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรมากมายนัก ก็อยู่ตามแบบฉบับชีวิตของตัวเอง แต่สุดท้าย ฉันก็เสียรู้ ฉันถูกดึงเข้าไปข้องเกี่ยวกับเรื่องราวที่น่าปวดหัว น่าเบื่อ น่ารำคาญ
ช่างมัน ผ่านมาแล้ว ถือว่าฟาดเคราะห์ จากนี้ไป ก็ไม่เอาแล้ว เข็ด รู้เช่นเห็นชาติแบบนี้
ตอนนี้ก็ เหลือแค่พาจูเนียร์กับไวท์ไปตัดไหม ในวันจันทร์หน้านี้ ก็พอก่อน ส่วนที่เหลืออีกสองตัว ตัวเล็กกับจัมโบ้ ก็ค่อยมาว่ากันใหม่ ค่อยคิดต่อไปว่าจะพาไปทำหมันตอนไหนดี
แต่เซ็งก็ตรงที่ ดันเหลือเป็นคู่พอดี ตัวผู้หนึ่ง ตัวเมียหนึ่ง มันเครียดก็ตรงนี้แหละ แล้วหง่าวแล้วทั้งคู่ ดีนะที่ฉันจับแยกมาตั้งนานแล้ว แยกมาหลายเดือนแล้ว ไม่เคยให้อยู่ร่วมกันเลย
เอาเป็นว่า ฉันก็จะรีบเร่งหาเงิน และพาพวกมันไปทำหมันให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน
ไปล่ะ เตรียมตัวเข้านอน おやすみ
คิดถึงพ่อน้อยกับแม่อ้วนที่สุดเลย
Facebook Twitter |