๑๕ เมษายน ๒๕๖๑ // 2018年4月15日 // April 15, 2018

อากาศร้อนมาก ร้อนจัด 
สมกับเป็นฤดูร้อน 

วันนี้ก็เป็นวันสงกรานต์ แต่เป็นวันสุดท้ายของวันสงกรานต์แล้ว
วันสงกรานต์มี 3 วันคือวันที่ 13 14 และ 15 เมษายนของทุกปี

ซึ่งก็จะเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดยาวของไทย
เพราะมีวันหยุดชดเชยให้อีก ถ้าหากว่ามันตรงกับวันเสาร์อาทิตย์

ก็จะคล้าย ๆ กับช่วงวันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่
เพราะก็จะเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดยาวเช่นกัน

ตั้งแต่ท้ายปี 2559 จนถึงในขณะนี้ ฉันแทบไม่รู้วันรู้คืน 
ฉันใช้ชีวิตในแต่ละวัน จัดการและแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ไปเรื่อย ๆ
โดยที่ฉันแทบจะไม่สนใจเลยว่า
"เออ...วันนี้มันเป็นวันอะไรและมันเป็นวันสำคัญหรือเปล่า"
พอรู้ตัวอีกที ก็จวนใกล้จะหมดวันอยู่แล้ว 

วันสำคัญต่าง ๆ หรือเทศกาลอะไรก็แล้วแต่ 
มันแทบจะไม่มีความสำคัญอะไรกับฉันอีกแล้วนะ ตอนนี้
ฉันไม่รู้สึกมีความสุขหรือสนุกไปกับวันต่าง ๆ แบบนั้นอีกแล้ว
คนที่ฉันรัก พ่อแม่ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ก็ไม่อยู่แล้ว
ก็ไม่รู้ว่าวันสำคัญต่าง ๆ หรือเทศกาลรื่นเริงต่าง ๆ 
มันจะมีความสำคัญอะไรกับฉันอีก 
ฉันรู้สึกเฉย ๆ ไม่ยินดีหรือยินร้าย ไม่รื่นเริงหรือบันเทิง
ฉันคิดว่ามันก็เป็นแค่วัน ๆ นึงที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป 

อย่างเช่น วันสงกรานต์แบบนี้ ฉันควรไปรดน้ำดำหัวใครดี
ในเมื่อพ่อกับแม่ ก็ไม่อยู่แล้ว
ฉันควรไปกราบเท้าใครดี 

หรือวันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ 
ฉันควรนับถอยหลังให้กับปีเก่าและยินดีกับการต้อนรับปีใหม่กับใครดี
พ่อกับแม่ ก็ไม่อยู่แล้ว
ไม่ว่าวันเวลามันจะผ่านไปกี่ปี 
มันจะหมดปีเก่า หรือมันจะเริ่มปีใหม่
อะไร ๆ ก็ดูไม่ค่อยมีความหมายสำหรับฉันอีกต่อไป

ฉันควรมีความสุขกับเทศกาลรื่นเริงเหล่านี้กับใครดี
พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว 
ฉันก็นั่งเล่นกับหมาแมว เหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา 

ฉันใช้ชีวิตมา 30 กว่าปีแล้ว บนโลกใบนี้
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ฉันเริ่มจะเบื่อหน่ายซะแล้ว
รู้สึกว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่เกินไป 
สังคมค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับฉัน 
นอกจากพ่อกับแม่แล้ว ก็ไม่เห็นจะมีใครที่รักฉันจริง
และฉันก็ไม่รักใครด้วย

ยังดีที่ตอนนี้ ฉันมีหมากับแมวที่รักฉันและฉันก็รักพวกมัน 
พวกมันคือความสุข
และเป็นความหวังเล็ก ๆ ที่ทำให้ฉันมีแรงที่จะใช้ชีวิตต่อไปได้

อย่างน้อย ในช่วงแต่ละวันที่ได้ใช้เวลาอยู่กับพวกมัน
ก็ทำให้ฉันสดใสได้ในช่วงขณะนึง 
ใบหน้าที่อมทุกข์และแบกความเครียดมาทั้งวัน
แต่พอได้เจอหมาแมวของตัวเอง
ก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าใบหน้าเริ่มผ่อนคลายขึ้น
ได้สัมผัสความรู้สึกที่เรียกว่าความสุขบ้างสักเล็กน้อยก็ยังดี 

อืม... ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันจะมีโอกาสได้มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกนานสักแค่ไหน
แต่ที่แน่ ๆ ฉันจะยังไม่ตาย ถ้าหมาแมวของฉันยังอยู่ 
ถ้าพวกมันยังไม่แก่ตาย ฉันก็ยังตายไม่ได้ 
ฉันจะต้องอยู่ต่อไปเพื่อดูแลพวกมันให้ดีที่สุด เท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้

ก็อาจจะสักประมาณ 10 กว่าปี นับจากนี้
ฉันคงยังอยู่บนโลกใบนี้อยู่ แต่หลังจากนั้น ฉันก็ตอบไม่ได้นะว่า
ฉันจะอยู่หรือไม่อยู่

ไม่รู้สิ ฉันอาจจะอาสาไปสำรวจนอกโลกก็เป็นไปได้ 555555555
ฉันคงจะใช้ชีวิตแบบที่ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว
ตัวคนเดียว อยู่ก็อยู่ ตายก็ตาย อะไรประมาณนั้น
เพราะไม่มีภาระหรือความรับผิดชอบอะไรที่ต้องดูแลอีก

เพราะฉะนั้น ฉันอาจจะขึ้นยานอวกาศไปสำรวจนอกโลก
เป็นตัวแทนของคนบนโลกใบนี้ เสียสละเพื่อทุกคน
ถ้าหากไปแล้วไม่กลับมาอีกหรือขึ้นไปแล้วยานระเบิด 
ฉันว่าในเวลานั้น ฉันก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้วอ่ะ 
ไม่มีใครรักและไม่มีคนที่ฉันรัก ฉันก็ไม่ต้องแคร์อะไร
ไม่มีใครคิดถึงหรือเสียน้ำตาให้กับฉันหรอก ถ้าหากฉันต้องเป็นอะไรไป

หรือไม่ บางทีฉันก็อาจจะบริจาคร่างกายให้กับสภากาชาด
ถ้ามันจะเป็นประโยชน์ให้กับคนไทยรุ่นต่อไป 
ฉันว่ามันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี ที่ฉันจะทำประโยชน์เช่นนั้น 

ฉันไม่หวังผลถึงความดีและความชั่ว
บุญหรือบาป เป็นสิ่งที่ไม่มีจริง ฉันเคยเขียนบอกไปแล้ว
ฉันมักจะคิดอยู่เสมอว่า"หากมีประโยชน์ หากทำได้ ก็ทำ"
ฉันคิดแค่นั้น 

เมื่อก่อน ฉันก็เคยคิดนะ
ถ้าหากเราทำดีก็ต้องได้ดี ทำชั่วก็ต้องได้ชั่ว
แต่ในเมื่ออยู่มา 30 กว่าปีแล้ว
ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นดั่งคำพูดนั้นเลยสักนิด
ทำดีก็ไม่เห็นจะว่าได้ดี ทำชั่วก็ไม่เห็นว่าจะได้ชั่ว

แต่แน่นอนล่ะว่าสำหรับฉันแล้ว
ความดีความชั่วมันส่งผลกระทบต่อความรู้สึกฉัน
ถึงแม้มันจะไม่ก่อให้เกิดผลใด ๆ
แต่มันส่งผลต่อความรู้สึกของฉันอย่างเต็ม ๆ

เวลาที่ฉันทำดี ฉันก็รู้สึกดี ภูมิใจในตัวเอง
ฉันก็มีความสุขที่ได้เป็นคนดีในช่วงเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ

เวลาที่ฉันทำชั่ว ฉันก็รู้สึกแย่ เสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
อยากย้อนเวลากลับไป ไม่อยากทำชั่วแบบนั้น
แต่ก็ทำไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว จึงรู้สึกไม่ดีกับตัวเองมาก ๆ 

แต่ฉันไม่คิดถึงนรกหรือสวรรค์อะไรนั่นหรอกนะ
เพราะก็เป็นสิ่งที่คนที่ยังอยู่บนโลกนี้ล้วนแล้วแต่ไม่เคยเห็น
และไม่มีการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ว่ามันมีจริงหรือไม่จริง
ฉันก็เลยไม่รู้สึกอะไร
แต่ที่รู้สึกแน่ ๆ ก็คือ"เวลาที่เหลืออยู่ชีวิตนี้"

ฉันหมายความว่า ถ้าหากเราเชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
ถ้าหากฉันพอจะมีความเชื่อเหล่านั้นหลงเหลืออยู่บ้าง
ฉันก็คงจะรู้สึกว่ามันจะสนองคืนในชาตินี้แหละ ในชีวิตนี้
ไม่ใช่ชาติหน้าหรือเป็นชีวิตหลังความตายอะไรนั่น  

ถ้าเราทำสิ่งที่ดี ๆ ชีวิตที่เหลืออยู่นี้
ในช่วงเวลาหนึ่งก็อาจจะมีอะไรดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตก็ได้

แต่ถ้าเราทำสิ่งที่เลวร้าย ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ 
ในช่วงเวลาหนึ่ง เราอาจจะได้รับผลจากการที่เคยทำสิ่งเลวร้ายไว้ก็ได้

อืม... ฉันอาจจะเขียนอะไรที่น่าปวดหัวหรือน่าเบื่อหน่ายไปสักหน่อย
แต่ว่า ฉันก็เป็นคนแบบนี้แหละ 
เป็นคนที่ชอบคิดมาก คิดโน่นคิดนี่ 

งั้น ... วันนี้พอแค่นี้แล้วกันเนอะ
วันหลังจะมาเขียนใหม่ 

ป.ล.ทำไมช่วงเทศกาลหยุดยาวแบบนี้
ตามบ้าน มักจะชอบตั้งวงเหล้าและเปิดเพลงดัง ๆ
แหกปากร้องเพลง เสียงดัง หนวกหู คือมันไม่ได้ไพเราะอะไรเลย
ฉันเบื่อมาก รำคาญอ่ะ ฉันไม่อยากฟัง แต่ก็ต้องได้ยิน
พอ ๆ กับเสียงพลุในวันขึ้นปีใหม่ที่มาจุดกันหน้าบ้านของแต่ละคน
ไม่ได้ไปจุดในที่โล่งแจ้ง แต่มาจุดพลุเสียงดังในแหล่งชุมชน
เคยคิดบ้างมั้ยว่าจะมีคนอื่นเขาไม่อยากฟังเสียงพลุ 
ความเกรงใจไม่มีหรอก สามัญสำนึกก็ไม่มี

และนี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุว่าทำไมฉันถึงรู้สึกเบื่อโลก
ทั้งที่อยู่มาแค่ 30 กว่าปีเท่านั้น
ถามว่า"ยังไม่ชินอีกเหรอ"
ฉันชิน ชินจนเบื่อ

Facebook
Twitter