๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑ // 2018年2月22日 // February 22, 2018
เมื่อ 2-3 วันก่อน ก็เขียนอะไรไว้เยอะแยะเลย แต่ว่า... พอลองอ่านทบทวนดูแล้ว ก็รู้สึกว่าลบดีกว่า ก็เลยลบไปหมด
เขียนความรู้สึกที่ไม่สบายใจของตัวเอง เขียนว่าทำไมวันนั้นถึงร้องไห้ เขียนไว้เยอะแยะมาก แต่ก็ลบทิ้ง เพราะไม่อยากจะเป็นคนที่น่าเบื่อ คือมีแต่ปัญหามาเขียน มาระบายตลอดเวลา ก็เลยไม่เอาแล้ว ลบมันไปเลยดีกว่า
ก็อยากจะเป็นคนที่มีความสุข สดใส พยายามที่จะเป็นคนที่ดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ปล่อยใจนิ่งเฉย วางเฉย
พยายามจะบอกกับตัวเองว่า"อืม...ช่างมันเถอะ"
คือแก่แล้ว ไม่อยากจะแสดงว่าตัวเองอ่อนแอ ผู้หญิงที่อายุเริ่มเยอะ แล้วแสดงท่าทางออกมาว่าตัวเองกำลังอ่อนแอ ฉันรู้สึกว่าไม่น่ารัก มันไม่น่าช่วยเหลือดูแล ไม่น่าให้ความทะนุถนอมปกป้อง เหมือนอย่างเด็กสาว
ฉันคิดแบบนั้น ฉันคิดเอาเองนะ ฉันคิดว่าผู้หญิงที่อายุเลข 3 นำหน้าแล้ว ไม่เหมือนเด็กสาวที่อายุเลข 1 หรือเลข 2 นำหน้าอีกแล้ว เพราะฉะนั้น จะมางอแง ร้องไห้ แสดงความอ่อนแอให้คนอื่นรับรู้ หรือเขียนอะไรที่ดูงี่เง่าจนเกินไป ฉันว่ามันคงจะดูตลก ฉันอาจจะคิดมากไปเอง แต่ฉันก็ว่าตัวเอง"ไม่น่ารัก ไม่น่าสงสารแล้ว"
อีกอย่างที่ต้องลบสิ่งที่เขียนไป ก็เพราะฉันไม่อยากจะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมามากมายนัก บางอย่าง ก็อยากที่จะให้เป็นความลับของตัวเอง อยากให้ความรู้สึกบางอย่าง มีแค่ตัวเองเท่านั้นที่รู้
ฉันไปนอนดีกว่า
วันนี้ฉันเห็นว่าฉันมาเขียนตอนดึกมาก ๆ แล้ว มันก็เลยกลายเป็นวันพฤหัสบดีไปแล้ว ฉันก็เลยเขียนตัวเลขวันที่ว่าเป็นวันพฤหัสบดีไปเลย
วันเวลาผ่านไปไวอีกแล้วเนอะ เผลอแป๊บเดียว จะหมดไปอีกแล้วสองเดือน สำหรับปีนี้
ก่อนไปนอน อวดรูปแมวก่อน แมวตัวผู้สองตัวที่ทำหมันแล้ว
ขาว
บุตะ
สบายใจไปครึ่งนึงแล้ว เหลืออีกครึ่งนึง ฉันก็จะสบายใจ วางใจได้เกือบทั้งหมด
เหลืออีก 4 ตัวที่ยังไม่ได้ทำหมัน ตัวผู้สามตัว ตัวเมียหนึ่งตัว
เพียงแค่อีกครึ่งทางเท่านั้น ก็จะสำเร็จแล้ว เดินเข้าใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกที ทุกที อย่ายอมแพ้นะส้ม
Facebook Twitter |