๑๐ สิงหาคม ๒๕๖๑ // 2018年8月10日 // August 10, 2018

ก่อนจะพูดเรื่องของตัวเอง พูดเรื่องกีฬาเอเชียนเกมส์ 2018 ก่อนดีกว่า
ความจริงแล้วถึงแม้ว่ากีฬาเอเชียนเกมส์จะเขียนบอกไว้ว่า
เริ่มตั้งแต่วันที่ 18 สิงหาคมไปจนถึง 2 กันยายนก็จริง
แต่ว่ากีฬาบางชนิดก็จะเริ่มต้นแข่งขันกันก่อนหน้านั้น ยกตัวอย่างเช่น ฟุตบอล 
อย่างที่รู้มาวันนี้ก็เริ่มมีการแข่งขันฟุตบอลกันแล้วนะ แต่ว่าไม่ใช่ทีมชาติไทย
เป็นการแข่งขันของทีมอื่น กลุ่มอื่น
ของไทยเราจะเริ่มแข่งกันในวันที่ 14 สิงหาคมนี้ ก็อีกไม่กี่วันแล้ว 

วันที่ 18 สิงหาคม จะเป็นพิธีเปิด
และวันที่ 2 กันยายน จะเป็นพิธีปิด
เอเชียนเกมส์ 2018 ครั้งนี้
จัดขึ้นที่เมืองจาการ์ตาและเมืองปาเล็มบัง ประเทศอินโดนีเซีย
ช่อง Workpoint และช่อง PPTV ถ่ายทอดสด
ติดตามชมกีฬากันได้ มีกีฬาให้เลือกชมหลากหลาย
นี่ไม่ได้ค่าโฆษณาอะไรจากเขานะ 555555555555555555
อ่อ... มีให้ดูทางออนไลน์ด้วยนะ เผื่อว่าใครไม่อยากดูในทีวี
ก็ดูทางออนไลน์ของสองช่องนี้แหละ เข้าไปที่เว็บไซต์ของช่อง ไปหาดู
ร่วมลุ้นและเชียร์นักกีฬาไทยกันได้ 

มีกีฬา E-Sports ด้วยนะ คือเหมือนกับเป็นการเล่นวีดีโอเกมส์กันนั่นแหละ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเกมส์อะไรมาแข่งกันบ้าง
แต่ฉันเคยดูแต่กีฬาฟุตบอลอ่ะ ที่นำนักฟุตบอลที่มีชื่อเสียงมาทำเป็นตัวเกมส์
มาแข่งขันฟุตบอลกันในเกมส์อ่ะ ฉันเคยดูแต่แบบนี้ เกมส์อื่นไม่เคยดู

เอาล่ะ... เปลี่ยนเรื่องบ้าง
จะพูดเรื่องตัวเองบ้างแล้ว 
เครียด ๆ เบื่อ ๆ กลุ้มใจ
ยิ่งตอนนี้ยิ่งเครียดเรื่องสุขภาพของตัวเอง
มันย่ำแย่หลายอย่างมาก 
ความจริงก็เครียดเรื่องอื่นมากพอแล้ว
ยังจะมีเรื่องสุขภาพของตัวเองให้ต้องเครียดและเป็นกังวลอีก 

ที่ฉันเครียดก็เพราะฉันเป็นห่วงหมาแมวที่เลี้ยงเอาไว้
มันเยอะมาก หลายตัวมาก 
ถ้าไม่มีฉัน พวกมันจะลำบากและเดือดร้อน 
ฉันเลี้ยงพวกมัน คือเลี้ยงแบบระบบปิด 
มันไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตแบบแมวจรทั่วไปได้อีกแล้ว
ฉันถึงเป็นกังวล เป็นห่วงพวกมัน ถ้าไม่มีฉัน พวกมันจะอยู่กันยังไง

ไม่ได้เครียดว่าสุขภาพย่ำแย่ แล้วต้องตาย
ถามว่ากลัวความตายมั้ย? ก็กลัว แต่ไม่มากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ไม่ได้กลัวมากเหมือนตอนช่วงเด็กกับช่วงวัยรุ่น
ตอนนี้ รู้สึกเฉย ๆ เพราะอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร 
และชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมา รวมถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นชีวิตที่น่าเสียดายอะไร
ไม่ประสบความสำเร็จอะไรแม้สักอย่างเดียว
ก็เลยไม่ได้เสียดายชีวิตของตัวเองมากมายนัก
จะตายก็ตายไป ก็ดีเหมือนกัน เผื่อว่าจะทำให้หมดทุกข์
หายเครียดจากเรื่องราวทั้งหมดในชีวิตที่เป็นอยู่

แต่สิ่งที่เป็นกังวลมากก็คือ"หมาแมวที่ตัวเองเลี้ยงไว้จะอยู่อย่างไร"
ตรงนี้คือกังวลมาก เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่สุขภาพของตัวเองย่ำแย่
ก็จะนึกถึงหมาแมวของตัวเองทุกครั้งเลย
คิดอย่างเดียวว่า"เราต้องอยู่ต่อ ถ้าเราไม่อยู่ หมาแมวจะเดือดร้อน"
คิดแค่นั้น 
เพราะฉันไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลไปมากกว่าเรื่องนี้ 

ตอนนี้ ฉันก็เลยเครียดเรื่องสุขภาพของตัวเองมาก
บวกกับเรื่องอื่น ๆ รายล้อมรอบตัว
ไม่รู้อ่ะ เบื่อสภาพแวดล้อมรอบตัวด้วย เบื่อผู้คนรอบ ๆ ตัว
มีแต่คนน่ารำคาญ ฉันเบื่อมาก 
ฉันถามตัวเองอยู่ในใจทุกวัน"กูไปทำอะไรให้พวกมึง??"
ไม่รู้จะบอกยังไง แต่บอกได้เลยว่าโคตรจะเบื่อ 

ฉันไม่ได้อยากเอามาใส่ใจหรอกนะ
แต่บางที เราเจอเรื่องเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ทุกวัน ทุกวัน
แม่งก็ทำให้เราเบื่อได้นะ 
เรื่องน่าเบื่อเรื่องเดิม ๆ คนเดิม ๆ หน้าเดิม ๆ
เจอเรื่องซ้ำ ๆ ซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งทำให้เราเบื่อ ยิ่งเครียด

แต่ก็โชคดีตรงที่ว่า ฉันเป็นคนที่แม้ว่าถึงจะเครียดทุกวันก็จริง
แต่ฉันก็มีวิธีคลายเครียดของฉันได้ทุกวันเหมือนกัน 
งงมั้ย? 555555555555555555555

คือแบบ... อย่างเช่น ฉันเครียดเรื่องสุขภาพร่างกายของตัวเอง
แต่ในอีกมุมนึง ฉันก็มองให้มันเป็นเรื่องตลกได้ พูดให้เป็นเรื่องตลกได้

คือฉันไม่ได้นั่งเครียดตลอดเวลา ทั้งวัน ทั้งคืน 
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่ใช่แบบนั้น
ฉันยังกินได้ นอนหลับ ยังมีเรี่ยวแรง เดินวิ่งได้สะดวกเหมือนเดิม

ยกตัวอย่าง เวลาฉันเครียดเรื่องสภาพแวดล้อมรอบตัว 
พอฉันหาอะไรดู หาคลิปสนุก ๆ ดู
หรืออ่านเรื่องสนุก ๆ เรื่องที่ฉันกำลังสนใจอยู่ ฉันก็หายเครียดแล้ว
ฉันก็เอาใจไปจดจ่อกับเรื่องที่กำลังทำอยู่แทน

ฉันเครียดง่าย แต่ฉันก็จัดการกับความเครียดได้ง่าย ๆ เหมือนกัน
ไม่ได้มานั่งฟูมฟาย ร้องไห้ หรือกุมขมับอยู่ตลอดเวลา

ฉันจะบอกตัวเองว่า"อืม...เนี่ย เราเครียดเรื่องนี้ เราจะทำยังไงดี?"
จากนั้นก็คิดหาวิธีว่าจะจัดการกับความเครียดนี้ยังไง
มันต้องมีทางออกสิ ฉันคิดในใจแบบนี้
ทางนี้ไม่ได้ อีกทางนึงก็ต้องได้ 
หรือถ้ายังคิดไม่ออก ก็หาเรื่องอย่างอื่นทำดีกว่า
จะได้หายเครียดเรื่องนี้ไปได้สักพัก 
ฉันจะเป็นแบบนี้ตลอดในทุก ๆ วัน

เพราะถ้าฉันเครียดตลอดเวลาจริง ๆ
ฉันก็คงจะไม่ได้เข้ามาเขียน Blog อย่างเช่นในตอนนี้
และฉันก็คงจะไม่เขียนเรื่องอื่นเลย นอกเหนือจากความเครียดของตัวเอง
แต่ว่า... ข้อความด้านบนสุด ฉันก็ยังเขียนถึงเรื่องกีฬาเอเชียนเกมส์ 

แต่ตอนนี้ ขอฉันคิดหาวิธีที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ก่อนนะ 
ต่อสู้กับเรื่องสุขภาพของตัวเองก่อน 
อย่างน้อย ฉันต้องอยู่ดูแลหมาแมวของฉันให้มันแก่ตายตามอายุขัย
ก็น่าจะสักประมาณ ... อืม 
หมาแมวน่าจะมีอายุสักประมาณ 15-18 ปีมั้ย? น่าจะประมาณนี้เนอะ

เพราะฉะนั้น ...
พวกหมาแมวที่อายุเยอะแล้ว อายุประมาณสิบปี ก็น่าจะใกล้แล้วแหละ
ฉันก็เริ่มจะหมดห่วงแล้ว

ส่วนแมวที่อายุน้อย ๆ ตอนนี้อายุแค่ประมาณเกือบสองปีเอง
เพราะฉะนั้นพวกมันยังอยู่กันอีกนานเลย 
ฉันถึงเป็นกังวลกับพวกมันเนี่ย 
แล้วมีเยอะด้วยนะ เลี้ยงไว้เยอะมาก 

ชาติที่แล้ว ฉันคงเป็นราชินีของฝูงแมว 55555555555555 
ชาตินี้ฉันถึงต้องมาทำอะไรเพื่อพวกมันเยอะแยะขนาดนี้ 

ฉันไปก่อนนะ 
ฉันจะไปทำอีก Blog นึง เป็นของ Blogspot 
อันนั้นฉันจะทำเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันสนใจ
ซึ่งจะใช้คำที่เป็นทางการมากหน่อย
จัดวางเนื้อหาเป็นระเบียบเรียบร้อยมากกว่านี้
ส่วน Bloggang ฉันจะเอาไว้ทำแค่ไดอารี่พอ 
อยากเขียนอะไรก็เขียน เขียนเป็นภาษาพูดของตัวเอง ไม่ต้องเป็นทางการ
เขียนความรู้สึกของตัวเองในขณะนั้น  

แต่บล็อคนี้ SOMSU4
ฉันจะเขียนเรื่องที่ฉันสนใจ ใช้ภาษาเขียน ไม่ใช้ภาษาพูด
เขียนเรียบเรียงเป็นระบบระเบียบ 
เรื่องที่ฉันสนใจ ก็มีอยู่หลายเรื่อง กำลังทยอยทำอยู่
เช่น เรื่องยามะพี
เรื่องหมาแมว เรื่องภาษา 
เรื่องหนัง ละคร เพลง 
เรื่องกีฬา เช่น กีฬาฟุตบอล 
ตอนนี้ฉันเริ่มจะจริงจังเรื่องฟุตบอลแล้วนะ 
ความจริงก็ชอบมาตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่วัยรุ่น แต่ยังไม่จริงจัง
ตอนนี้เริ่มจะจริงจังแล้ว 55555555555555555
ฟุตบอลต่างประเทศน่ะ ฟุตบอลยุโรป
ฉันยังคิดอยู่เสมอเลยว่า ... 
"ถ้ารวยก็ดีน่ะสิ จะไปดูบอลสโมสร ดูที่สนามแข่งขันเลย" 

ไปล่ะ 
วันนี้เขียนเยอะแล้ว 
จะไปทำอีก Blog นึงด้วย 
วันหลังจะมาเขียนใหม่นะ
อาจจะเป็นวันที่มีฟุตบอลทีมชาติไทยลงแข่งขันเอเชียนเกมส์ 2018
นอกจากฟุตบอลชายแล้ว ก็มีฟุตบอลหญิงด้วยนะ
เดี๋ยวจะมาเขียน 
กีฬาอื่น ๆ ด้วย มีตั้งหลายอย่างที่ทีมชาติไทยลงแข่งขัน 
วันหลังจะมาเขียน 
ไปล่ะ 

Facebook
Twitter