๔ มิถุนายน ๒๕๖๑ // 2018年6月4日 // June 4, 2018
วันนี้พาแมวตัวผู้สองตัวไปทำหมัน
จูเนียร์กับไวท์
เกิดตอนประมาณ ต้นเดือนเมษายนของปีที่แล้ว ตอนนี้ก็อายุประมาณ 1 ปี 2 เดือน โตเป็นหนุ่มแล้ว
ความจริง โตเป็นหนุ่มตั้งแต่เดือนที่แล้ว แต่ยังไม่มีเงินพาไปทำหมัน วัคซีนก็ยังไม่ได้ฉีดเลย เป็นห่วงเหมือนกัน แต่ก็ต้องทำ เพราะถ้าปล่อยไว้นาน จะลำบากกว่านี้ เพราะตอนนี้มันก็เริ่มกัดกันแล้ว สองตัวนี้ อีกทั้งก็ฉี่ใส่ข้าวของเลอะเทอะเต็มไปหมด
ก็เลยตัดสินใจว่าต้องพาไปทำหมัน
ฉันยังไม่มีเงินพาไปทำหรอก แต่ว่ามีคนใจดีให้ยืมเงินไปทำหมันแมว
ฉันต้องแบ่งพาไปทีละสองตัว วันจันทร์ พาจูเนียร์กับไวท์ไป (ตัวผู้สองตัว) วันศุกร์ พาตัวเล็กกับจัมโบ้ไป (ตัวเมียกับตัวผู้)
ตัวผู้ ฉันไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่ ห่วงก็แต่ตัวเมีย วัคซีนก็ไม่ได้ฉีด เป็นห่วงมาก
รักลูก เป็นห่วงลูก
รักลูก ฉันเลี้ยงหมาแมวเหมือนเป็นลูก เพราะฉะนั้น ฉันจึงรักและเป็นห่วง ไม่อยากจะพาไปทำหมัน ไม่อยากพาไปเจ็บตัว ไม่อยากพาไปในที่ ๆ พวกมันไม่คุ้นเคย สงสารพวกมัน แต่ก็ต้องทำ เพราะความจำเป็น
ตัวผู้ ถ้าหากไม่ทำหมัน หากปล่อยไว้แบบนี้ จะมีผลเสียมากกว่าผลดี 1.ฉี่ใส่ข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้าน เพราะฉันเลี้ยงระบบปิด อยู่แต่ในบ้าน ไม่ได้ออกไปไหน 2.ส่งเสียงร้องเรียกหาตัวเมีย ในเวลากลางคืน ร้องเสียงดังมาก 3.กัดกันเอง จากที่เคยเป็นเพื่อนเล่นกันในวัยเด็ก แต่เมื่อตัวผู้เริ่มโตเป็นหนุ่มก็จะกัดกันเอง
วิธีแก้ไขปัญหาทั้งหมดนั้นก็คือ"การทำหมัน"
เมื่อต้นปี ฉันพาขาวกับบุตะ ไปทำหมัน ซึ่งทั้งสองตัวนี้ก็ไม่ได้ฉีดวัคซีนเช่นกัน แต่ก็ปลอดภัยดี
สองตัวนี้ ตอนแรกก็ฉี่ใส่ข้าวของ ร้องเสียงดังหาตัวเมีย ร้องอยากออกข้างนอกบ้าน แล้วก็กัดกันเอง กัดกันจนเลือดซิบ ขนหลุดกระจาย
แต่หลังจากที่ทำหมัน ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์ สองตัวนี้ก็กลับไปเป็นเด็กเหมือนเดิม ซน วิ่งเล่น ร่าเริง ไม่ฉี่ใส่ข้าวของในบ้าน ไม่ร้องอยากออกข้างนอก และที่สำคัญไม่กัดกันอีกเลย เขากลับไปคืนดีกัน เล่นด้วยกัน เหมือนเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก เขาชวนกันวิ่งเล่นซนกันทุกวัน
วันนี้จูเนียร์กับไวท์ ก็ปลอดภัยดี แต่ว่าตอนที่ฉันกำลังเขียน blog อยู่นี้ ก็ยังคงไม่ฟื้นจากยาสลบอย่างเต็มที่ ยังคงมีอาการสะลึมสะลือ อดอาหารตั้งแต่ตีหนึ่ง จนถึงตอนนี้ก็จะสี่ทุ่มแล้ว ตอนนี้ขังไว้อยู่ในกรง แต่เมื่อกี้นี้ ฉันลองปล่อยให้ออกมาเดิน มากินน้ำ กินข้าว ก็ยังเดินล้ม เดินล้ม ไม่กินน้ำ ไม่กินอาหารเม็ด ไม่ฉี่ ยังไม่ฟื้นดีเลย สงสารลูก ใจมันจะขาด อยากให้ลูกหายไว ๆ
สงสารลูกทุกครั้งที่พาลูกไปทำหมัน ไม่ว่าจะเป็นตัวไหน ใจแม่จะขาด เพราะพาลูกไปเจ็บตัว ไปทรมานร่างกาย แต่แม่ก็จำเป็นต้องทำ แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอให้ลูกของแม่หายเจ็บไว ๆ นะ
แม่อยากเจ็บแทนลูก แม่จำเป็นต้องทำ ถ้าหากว่าลูกสามารถควบคุมอารมณ์ความต้องการทางเพศได้เหมือนคน แม่ก็คงจะไม่ต้องพาลูกไปทำหมัน แต่ลูกของแม่เป็นแมว เป็นสัตว์ แม่จึงจำเป็นต้องพาไปทำหมัน เพราะลูกไม่สามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้
อดทนนะลูก อีกอาทิตย์เดียว ลูกก็จะหายเป็นปกติแล้ว
การผ่าตัดทำหมันตัวผู้สำหรับครั้งนี้ หมอผ่าตัดและเย็บแผล แบบมีไหมให้ต้องพาไปตัดเมื่อครบหนึ่งอาทิตย์ อย่างครั้งที่แล้ว ขาวกับบุตะ ผ่าตัดแบบไม่ต้องเย็บแผล ไม่มีไหมให้ต้องพาไปตัด หมอคนเดิม คลินิกเดิม บอกหมอไว้แล้วว่า"วันศุกร์จะพาไปทำอีกสองตัว ตัวเมียกับตัวผู้"
หมอคงคิดในใจ"มันเลี้ยงกี่ตัววะเนี่ย?" 55555555555555555
หมดแล้วค่ะ อีกแค่สองตัวก็ครบแล้ว
ตอนนี้เป็นห่วงลูกสองตัวนี้มากเลย จูเนียร์กับไวท์ ยังอ่อนเพลีย ยังหลับกันอยู่เลย เดินล้ม เดินล้ม
ทำไมฉันต้องรักและเป็นห่วงพวกมันมากขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้ ทั้งที่พวกมันก็เป็นแค่แมว แต่ฉันก็รักพวกมันมาก แต่หมาแมวของฉันมักจะเป็นหมาแมวที่มีนิสัยค่อนข้างดี ไม่ดื้อ ว่านอนสอนง่าย เลี้ยงง่าย ไม่ทำให้ฉันต้องเหนื่อยหนักสักเท่าไหร่นัก อันนี้ถือเป็นข้อดีที่ทำให้ฉันรักพวกมันมาก
ฉันมีความลำเอียงกับแมวของฉันมั้ย? มีนะ คือฉันรักตัวเมียมากกว่าตัวผู้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เวลาที่พาไปทำหมัน ฉันจะสงสารและเป็นห่วงตัวเมียมากกว่า เพราะรู้ว่าจะต้องเจ็บตัวมากกว่าตัวผู้หลายเท่านัก
และที่ฉันชอบตัวเมียมากกว่าตัวผู้ ก็เพราะว่าตัวมันนิ่มดี มันน่ารัก มันเขี้ยว
แต่ตอนนี้ เป็นห่วงจูเนียร์กับไวท์จัง นอนกันอย่างเดียวเลย ฟื้นนานกว่าขาวกับบุตะอีก สองตัวนั้น สี่ห้าทุ่มก็เริ่มออกมาฉี่ หาน้ำ หาอาหารกินแล้ว แต่สองตัวนี้ จูเนียร์กับไวท์ ยังหลับอยู่เลยอ่ะ หลับ ๆ ตื่น ๆ
อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ จัง พวกมันจะได้เริ่มหายเป็นปกติสักที จะได้ลืมตาตื่นได้อย่างเต็มที่
แม่รักพวกหนูมาก ๆ นะ แม่ดีใจที่ได้เลี้ยงพวกหนู ที่ได้ช่วยเหลือพวกหนู แม่ดีใจและแม่ก็เต็มใจ
ต่อไป เมื่อทำหมันครบทุกตัวแล้ว ก็เหลือฉีดวัคซีนพื้นฐานที่จำเป็น กัมบะริมัส!!
Facebook Twitter |