พ่อฉันตายก่อนวัยอันควร..เพราะถูกฆาตกรรม วันพ่อ.. เราขอให้คนที่มีพ่อไม่ว่าพ่อจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม และคนที่เป็นพ่อทุกๆคน มีแต่ความสุข อบอุ่นและละมุนละไมในหัวใจเน้อ ใครๆก็เขียนถึงพ่อ เราก็อยากเขียนมั่งเหมือนกัน แม้พ่อจะตายจากเราไปนานหลายปีแล้วก็ตาม แต่ภาพของพ่อยังชัดเจนเสมอมาในมโนสำนึก พ่อเป็นคนดี มีศีลธรรมและมีจิตใจที่แสนอ่อนโยน แต่พ่อกลับตายอย่างสยดสยองและน่าสะเทือนขวัญ ก่อนเล่าเรื่องนี้เราอยากเขียนถึงพ่อเราสักนิดหนึ่ง ว่า..พ่อเราแม้จะเป็นคนรูปชั่วตัวดำ(แม่ว่าอย่างนั้น) แต่พ่อก็เป็นคนสุภาพเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน ชอบช่วยเหลือผู้อื่น พ่อรักความยุติธรรม และเปี่ยมด้วยเมตตากรุณาปราณีทั้งต่อคนและสัตว์ แม้พ่อไม่เคยบวชเรียน แต่พ่อก็อยู่ในศีลในธรรมสม่ำเสมอ และแม้จะเป็นข้าราชการจนๆ แต่ก็อดทนทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ไม่เคยประจบสอพลอ หรือทำดีเอาหน้า "ตัวอย่างที่ดี..มีค่ากว่าคำสอน" คำกล่าวนี้เป็นจริงเสมอ ภาพที่พ่อทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว และคอยช่วยเหลือผู้อื่นทุกครั้งเมื่อมีโอกาส เป็นภาพที่พวกเลูกๆเห็นจนชินตาและซึมซับนิสัยดีๆนี้ไว้ ไม่มากก็น้อย อีกสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกประทับใจพ่ออย่างที่สุด ภายหลังจากที่พ่อตายจากเราไปแล้ว คือเราได้เจอสมุดบันทึกเล่มเก่าๆของพ่อเล่มหนึ่ง ในสมุดนั้นพ่อเขียนบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้เยอะแยะและน่าอ่าน มีทั้งหลักธรรมนำชีวิต เหตุการณ์6ตุลา ตำราพรหมชาติ คำทำนาย และฤกษ์งามยามอุบากองต่างๆ เราเปิดอ่านไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าๆนึง ที่เราอ่านแล้วถึงกับน้ำตาซึมและรินไหลไม่รู้ตัว คิดถึงพ่อขึ้นมาจับจิตจับใจ เพราะในหน้านั้นพ่อได้เขียนบรรยายความรู้สึกของพ่อที่มีต่อเรา ในวันแรกที่เราเพิ่งออกมาลืมตาดูโลก ว่าพ่อปลาบปลื้มชื่นใจเป็นหนักหนา ที่พ่อได้เห็นหน้าลูกสาวคนนี้ในวินาทีแรก พ่อสัมผัสมือเล็กๆและเท้าน้อยๆ แล้วค่อยๆอุ้มเอามากอดอย่างทะนุถนอม พ่อดีใจจนไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความปิติเอาไว้ได้ เราเป็นของขวัญล้ำค่าที่สุดที่พ่อเคยได้รับมา น่ารักสมกับที่พ่อตั้งตารอคอย ฯลฯ พ่อเขียนไว้ยืดยาว *พ่อมีลูกชาย 2 คน คนแรกเป็นลูกชายที่ติดแม่มา แต่พ่อก็รักเหมือนลูกในไส้ คนที่ 2 เป็นลูกชายในสายเลือด เราเป็นคนที่3 เป็นลูกสาวที่พ่ออยากได้ และก็มีน้องสาวอีกคน ถึงตอนนี้เอง เราจึงนึกได้ว่าเราคงได้นิสัยชอบขีด ชอบเขียนมาจากพ่อเรานี่เอง พ่อเป็นคนดี มีแต่คนรักใคร่นับถือ แต่ทำไมถึงถูกฆ่าตายอย่างเหี้ยมโหดหนอ ถึงทุกวันนี้ผ่านมาเกือบจะ20ปี เราก็ยังไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร? พ่อเราตายในขณะที่อายุเพิ่ง 45 ปีเอง เป็นช่วงที่อาชีพการงานของพ่อกำลังรุ่งโรจน์ ตอนนั้นพ่อเป็นประมงอำเภอเมืองกาญจนบุรี ไม่นานพ่อก็จะได้เลื่อนเป็นผู้ช่วยประมงจังหวัดแล้ว เพื่อนพ่อบอกเราอย่างนั้น แต่แล้ววาสนาของพ่อเราก็ขาดสะบั้นอยู่แค่นั้น ช่วงเกิดเหตุ เราไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ พ่อแม่และน้องสาวอยู่บ้านที่เมืองกาญจน์ น้องสาวเล่าว่า เวลาราวๆตี2 ของวันที่ 2 กุมภา 2535 ได้ยินเสียงร้องเรียกแหบๆแห้งๆของพ่อ ดังเล็ดลอดออกมา น้องสาวฟังได้ความว่า "เปิ้ล ๆ ช่วยพ่อด้วยยย" ซ้ำไปซ้ำมาเป็นห้วงๆ น้องสาวจึงเปิดประตูออกมา ตามไปยังเสียงที่พ่อเรียก ปกติพ่อจะนอนหน้าทีวี ดูทีวีจนหลับ แต่ตอนนั้นทีวีดับไปแล้ว และนั่นก็เป็นเสียงพ่อจริงๆ น้องสาวรีบเดินไปหาพ่อ พร้อมกับพูดว่าพ่อเป็นอะไรๆๆ แล้วก็ตั้งใจจะเปิดไฟ แต่ก็ต้องลื่นล้ม เพราะที่พื้นมีเมือกลื่นๆไหลนองเต็มบริเวณ พอเปิดไฟได้ก็เห็นว่าพ่อนอนจมกองเลือด ภาพที่น้องสาวเห็นเป็นภาพที่ใครเห็นก็ต้องตกใจ พ่อมีอาการร่อแร่ปางตาย เสียงร้องพร่าแหบ แทบไม่ได้ยิน เนื้อตัวมีแต่รอยแทง รอยบาด รอยกรีดของมีดปลายแหลม เลือดไหลเต็มไปหมด บาดแผลฉกรรจ์คือที่โคนขาและลำคอ น้องสาวตกใจจนแทบช็อก แต่ความรักพ่อทำให้ต้องรีบคืนสติ มือหนึ่งประคองคอพ่อ ปากก็ตะโกนเรียกแม่ซึ่งนอนอยู่อีกห้องหนึ่งให้ออกมาช่วย แต่เรียกแม่เท่าไหร่ๆ แม่ก็ไม่เปิดประตูออกมา น้องสาวจึงรีบวิ่งลนลานลงไปใต้ถุนบ้าน เคาะประตูเรียกคนที่มาอาศัยอยู่ด้วย เพื่อให้มาช่วยกัน ซึ่งเขาก็ออกมาช่วย แต่ช่วยอย่างเสียไม่ได้ มันดึง ยก ลาก กระชากร่างพ่อถูลู่ถูกัง จนน้องสาวทนไม่ได้ จึงวิ่งไปตะโกนเรียกเพื่อนบ้านให้มาช่วยแทน (คนที่มาศัยอยู่ในบ้านเราในตอนนั้น เป็นคนหนุ่มที่พ่อให้ที่พักพิงชั่วคราว อยู่ระหว่างรองาน ได้งานแล้วเขาก็จะไป พ่อบอกเราว่างั้น) ด้วยน้ำหนักตัวของพ่อ+ความลื่นจากเลือดที่นองเต็มพื้นบ้าน ทำให้ย้ายพ่ออย่างทุลักทุเล กว่าจะพาส่ง รพ.ได้ ก็สายเสียแล้ว หมอบอกว่าพ่อสิ้นใจก่อนถึงมือหมอ เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว มันช่างเป็นความตายที่น่าสยดสยองและน่าสะเทือนใจสิ้นดี วินาทีแรกที่รู้ว่าพ่อเสีย เราจำเหตุการณ์ไม่ได้หมด ว่าตอนนั้นเราเป็นยังไงบ้าง คิดว่าตัวเองคงช็อกไปชั่วขณะ เพราะสมองมันตื้อตึ๊บไปเลย พูดไม่ออก บอกไม่ถูก งง สับสน หรือที่เขาเรียกว่า"เสียขวัญ"นั่นกระมัง คิดและพูดออกมาเบาๆว่าไม่จริง ไม่จริง โกหก เป็นไปไม่ได้... จากนั้นก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองไปยืนอยู่ที่หน้าโรงศพพ่อ ที่วัดใต้ในเมืองกาญจน์ ตั้งแต่เมื่อไหร่...และไปถึงวัดได้อย่างไร มันไม่ยุติธรรมเลยเนาะที่พ่อเราซึ่งเป็นคนดีต้องมาตายในแบบน่ากลัวเช่นนี้ ฤาว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของพ่อเราที่ติดตามมาแต่ชาติปางไหน เราขอเล่าแค่นี้ละกันเน้อ... ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะจ๊ะ นานๆเล่าเรื่องน่ากลัวๆใกล้ตัวแบบนี้ซะทีนึง ไม่ว่ากันเนาะ   Create Date : 05 ธันวาคม 2553 49 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2553 2:05:21 น. Counter : 3057 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วเศร้ามากค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: หนูเมเปิล 5 ธันวาคม 2553 20:05:09 น.

สวัสดีวันพ่ดค่ะ พี่ตา.. เศร้ามากเลยย..น่าสงสารน่ะค่ะ แต่ปุ้มคิดว่าคุณพ่อของพี่ตายังคงอยู่ในใจ ของลูกตลอดไปค่ะ เป็นกำลังใจให้น๊าา.. รักพ่อได้ทุกเวลาค่ะ..ระลึกและคิดถึงท่าน ตลอดไปค่ะ..   โดย: วาดะจัง 5 ธันวาคม 2553 20:32:27 น.

หวัดดีค่ะพี่ตา มาอ่านเรื่องพ่อด้วยคน ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจจริงๆ แม้เรื่องจะผ่านมานานแล้วนะคะ คนดีบางครั้งก็โดนทำร้าย เพราะอาจไปขัดประโยชน์คนชั่ว มันเป็นเรื่องเศร้าที่สังคมต้องช่วยกันแก้ไข แม้จะใช้เวลาแต่เราทุกคนช่วยกันได้ค่ะ เหมือนฝันร้านที่เห็นภาพพ่อบาดเจ็บสาหัสต่อหน้า ขอให้เรื่องร้ายๆ ผ่านไป เรื่องดีๆ เข้ามาแทนที่ค่ะพี่ตา วันนี้วันพ่อ ยังไงเราทุกคนก็มีพ่อหลวงคนเดียวกัน เป็นที่พึ่งซึ่งกันและกันค่ะ เอิงพิ่งดูข่าวทางเมืองไทยไป ดีใจที่คนไทยมาร่วมอวยพระพรกัน บ้านเมืองจะเจริญเพราะคนเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวเนอะ ไม่ทะเลาะกันดีกว่า บ้านเราก็มีกันแค่นี่ ช่วยกันทะนุบำรุงรักษา คนจะไปมาเที่ยวเยอะ เมืองไทย ใครไปใครก็รักจริงมั้ยคะ   โดย: diamondsky 5 ธันวาคม 2553 20:41:42 น.

หนูเม้นท์ไม่ออกค่ะพี่ ขอไปทำใจก่อน ยังงัยก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: somjaidean100 5 ธันวาคม 2553 20:58:13 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ สั้นๆ ดีกว่าค่ะ เศร้าจริงๆ   โดย: สกุลลัน 5 ธันวาคม 2553 23:09:03 น.

อึ้ง.. ไม่คิดว่าคุณจะเจอเรื่องเศร้า สะเทือนใจได้ถึงเพียงนี้ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง เราเองก็เสียพ่อไปเกือบสิบปีแล้ว ด้วยโรคมะเร็งปอด คงคิดถึงพ่อเหมือนกันเลยนะ   โดย: หกพันไมล์ 6 ธันวาคม 2553 0:30:04 น.

ตีสองยี่สิบของไทย เข้ามาปาดดดดดก่อนนะคะ อ่านไม่ไหวแล้ว พรุ่งนี้มาอ่านต่อค่าาา good night ka   โดย: apple.007 6 ธันวาคม 2553 2:15:39 น.

เป็นเรื่องที่น่าเศร้าและ สะเทือนใจมากเลยนะคะ ทำไมน๊า คนดีๆ มักจะอายุสั้น ขอยกให้พ่อ ของพี่ตา(ขออนุญาตตีสนิทเรียกพี่นะคะ) เป็นคุณพ่อคนดีที่ 1 เลยค่ะ ป่านนี้พ่อคงมองเราอยู่บนสวรรค์ แล้วเน๊อะ   โดย: konmeechai 6 ธันวาคม 2553 6:37:22 น.

สวัสดีค่ะพี่ตา เข้ามาอ่านอย่างละเอียดอีกที เศร้าจังค่ะ พี่ตาโชคดีนะคะที่คุณพ่อทิ้งสมุดบันทึกไว้ให้ด้วย ได้รู้เรื่องราวและความประทับใจของท่าน เข้มแข็งนะคะ รักพี่ตาค่ะ   โดย: apple.007 6 ธันวาคม 2553 11:36:48 น.

อ่านแล้วน้ำตาเล็ดเลยค่ะพี่ตา   โดย: makampom-ta 6 ธันวาคม 2553 13:35:29 น.

ทักทายค่ะพี่ตา อ่านแล้วใจหายนะคะ บางครั้งขวัญยังอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าขวัญไม่มีพ่อขวัญจะทำยังไง เพราบางทีพ่อไปติดต่องานที่ต่างจังหวัด สองสามวัน ขวัญยังร้องไห้เลย ไม่เอาแระ ไม่พูดดีกว่า เด๋วร้องไห้ พี่ตาอัพเรื่องทำอาหารเมื่อไหร่ อย่าลืมไปกระซิบบอกขวํญหนอยนะคะ อิอิ   โดย: ในความอ่อนไหว 6 ธันวาคม 2553 13:49:39 น.

บางครั้งเรื่องเศร้า ๆ ที่เราอยากลืม แต่เรากลับจำ ไม่เคยเลือนไปจากใจเราเลย สิ่งเดียวที่เราทำได้คือ คิดถึงแต่สิ่งดี ดี ที่เค้าเคยทำให้เรา เก็บไว้ในใจ ตลอดไป   โดย: aung IP: 117.47.69.19 6 ธันวาคม 2553 14:16:02 น.

หวัดดีค่ะพี่ตา ช่วงนี้หยุดยาวของอิตาลี หิมะตกๆๆๆๆ มาแต่เช้า วันนี้เลยได้อยู่บ้านทั้งวัน อัพบล็อกหน่อย อิอิอิ เทศกาลคริสมาสทางนี้คึกคักค่ะ ทั้งยุโรปเอิงว่าช่วงนี้คงกำลังประดับประดาไฟกันสนุก สบายเรา ได้ถ่ายรูปมาลงบล็อก คริคริคริ ปล.เรื่องเศร้าๆ ขอให้ผ่านพ้นไป ใกล้ปีใหม่ ขอให้มีเรื่องดีๆๆๆๆ เข้ามาในชีวิตพี่ตานะคะ   โดย: diamondsky 6 ธันวาคม 2553 15:27:23 น.

แวะมาบอกว่าอัพบล๊อกใหม้เเล้วค่าา แต่พอมาอ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ   โดย: ผู้หญิงจากดาวพฤหัส 6 ธันวาคม 2553 16:33:18 น.

ขอให้จำสิ่งดีๆ ที่พ่อทำไว้ พ่อไปสบายแล้วค่ะ   โดย: kim_tiger 6 ธันวาคม 2553 22:16:06 น.

แวะมาทักก่อนไปนอนเพราะฤทธิ์ยาเริ่มออก.. ไม่คิดว่าตุ๊กตาจะประสบเรื่องร้ายๆเช่นนี้กับพ่อของตัว อ่านแล้วน่ากลัวจัง .. จนถึงป่านนี้ตำรวจสามารถจับคนร้ายได้หรือเปล่าจ๊ะ? หรือสามารถสืบหาเบาะแสได้หรือเปล่าว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร? คงเป็นฝันร้ายของครอบครัวตุ๊กตาอยู่หลายปี.. เป็นการสูญเสียที่ไม่ธรรมดาเลย แต่สุดท้ายแล้วก็คิดซะว่าพ่อได้ไปสู่ในภพที่ดีกว่าแล้วกันนะจ๊ะ.. มีความทรงจำที่ดีๆของพ่อไว้กับเราก็พอ..   โดย: ป้าโซ 6 ธันวาคม 2553 22:31:45 น.

หวัดดียามบ่ายแก่ๆ ค่ะพี่ตา หิมะยังตกอยู่เลย อากาศหนาวแต่ไม่เยอะมาก ศูนย์องศา ไม่ติดลบก็ดีใจแล้วววว อิอิอิ วันนี้อยู่บ้านทั้งวันไม่ต้องไปไหน รอดตัวไป ถ้าออกไปเรียน เหนื่อยใจน่าดู บุกหิมะ เหนื่อยนิดๆ ค่ะ เรื่องแต่งบ้าน เอิงทำไปเรื่อยๆ ต้นคริสมาสตั้งเสร็จแล้ว แต่ไฟไม่เรียบร้อยดี คุณสามีบ้าติดไฟค่ะ ตอนเด็กๆ สงสัยพ่อแม่เค้าไม่ยอมให้เล่น โตขึ้นเลยไปซื้อไฟมาประดับหลายชุด อิอิอิอิอิอิ   โดย: diamondsky 6 ธันวาคม 2553 23:15:58 น.

อ่านแล้วรู้สึกเสียใจ และสะเทือนใจ แต่หนูเชื่อว่าคนดีย่อมไปสู่ที่แสงสว่างและมีแต่ความสุขค่ะ วันพ่อปีนี้หนูก็คิดถึงพ่อมาก ก่อนมาก็ไม่ค่อยได้ใช้เวลากับท่าน ตอนนี้เลยได้แต่โทรศัพท์ไปหา คิดถึงพ่อมากๆ เลยค่ะ อากาศหนาวมาเยือนแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: หวานหมี (SweetVanilje@Norway ) 7 ธันวาคม 2553 0:43:10 น.

ทักทายยามสาย(ของที่นี่)ค่ะพี่ตา เช้านี้ที่นี่อากาศดีไม่ดีแดดเลย ขวัญตื่นสาย จนต้องรีบเลยค่ะ มีความสุขทั้งวันนะคะพี่   โดย: ในความอ่อนไหว 7 ธันวาคม 2553 9:44:53 น.

สวัสดีค่ะคุณตุ๊กตา แวะมาอ่านเรื่องคุณพ่อ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คุณตุ๊กตา คิดเสียว่าคุณพ่อท่านไปดีแล้ว ใครที่สร้างกรรมไว้กับท่านก็ต้องได้รับกรรมนั้นตอบแทนไม่วันใดก็วันหนึ่ง คุณตุ๊กตาหมั่นทำบุญกรวดน้ำให้ท่านนะคะ ท่านจะได้รับ ท่านคงอยู่ในใจเราตลอดไปนะคะ คุณพ่อกิ่งก็เสียชีวิตแล้วตอนกิ่งเป็นครูแล้วพ่อแก่แล้วท่านเสียตอนอายุได้ 63 ปีค่ะ กิ่งทำบุญให้พ่อตลอด พ่ออยู่ในใจของเราตลอดไปนะคะ เอาเพลงนี้มาฝากให้ฟังค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 7 ธันวาคม 2553 13:25:44 น.

พ่อปลาบปลื้มชื่นใจเป็นหนักหนา ที่พ่อได้เห็นหน้าลูกสาวคนนี้ในวินาทีแรก พ่อสัมผัสมือเล็กๆและเท้าน้อยๆ แล้วค่อยๆอุ้มเอามากอดอย่างทะนุถนอม พ่อดีใจจนไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความปิติเอาไว้ได้ เราเป็นของขวัญล้ำค่าที่สุดที่พ่อเคยได้รับมา น่ารักสมกับที่พ่อตั้งตารอคอย ฯลฯ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยคุณตุ๊กตา ถ้าพ่ออยู่ถึงวันนี้พ่อก็คงภาคภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้นะจ๊ะ กลับเมืองไทยไปให้ถึงบ้านแม่สามข้าวจริงๆน๊า ยินดีต้อนรับจ้า   โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) 7 ธันวาคม 2553 14:14:57 น.

แม่หมูอ่านไปขนลุกไปค่ะคุณตุ๊กตา (มันเศร้านะคะไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเกิดขึ้นกับคุณตุ๊กตา) ทำไมหนอ มนุษย์มันถึงโหดร้ายนัก... แม่หมูขอร่วมระลึกถึงคุณงามความดีของท่าน ที่ได้ฝากความรักและความดีไว้บนโลกนี้อย่างมากมาย และเชื่อว่าท่านคงไปอยู่ในที่สงบชาติภพที่ดีอย่างแน่นอนค่ะ ขอบอกรักพ่อกับคุณตุ๊กตานะคะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 7 ธันวาคม 2553 17:44:23 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ อ่านแล้วก็เศร้าเป็นอย่างมากครับ ขอไว้อาลัยให้แก่คุณพ่อของคุณตุ๊กตาด้วยนะครับ แล้วก็ชื่นชมกับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้แก่พ่อครับ รักพ่อเช่นกันครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 7 ธันวาคม 2553 18:04:29 น.

กลับมาคุยอีกรอบค่ะ มันสะเทือนใจ เกือบจะรับไม่ไหวค่ะ เม้นจบแบบงงๆ ที่จริงก็คิดๆอยู่ว่าช่วงนี้คุณตุ๊กตาเงียบๆไป อาจจะไปเที่ยวกับครอบครัวไกลๆ ขอบคุณค๊าที่โหวตให้แม่หมูเค้ามีอะไรให้เราสนุกๆเน๊าะ กำลังจะโหวตให้ค่ะ หัวข้อกรุ๊ปบล้อกขึ้นต้นด้วย "ชีวิต"ทั้งหมด เลยนะคะ(หลือเชื่อ)   โดย: แม่หมู (jamaica ) 7 ธันวาคม 2553 18:08:09 น.

ขอบคุณค่ะพี่ตา ที่แวะไปทักทาย จขบ. ชื่อหนูค่ะ วันพ่อที่ผ่านมา ได้ทำบุญให้คุณพ่อรึป่าวคะ ที่นั่นหาที่ทำบุญยากรึป่าว ไม่เป็นไรหนูทำเผื่อคุณพ่อผู้ล่วงลับทุกคนไปละ   โดย: konmeechai 7 ธันวาคม 2553 21:50:31 น.

กำลังจะปิดคอมค่ะ แม่หมูดีใจค่ะที่คุณตุ๊กตาแข้มแข็งและเลือกทางเดินได้ดีเยี่ยม คุณตุ๊กตาพูดถูกคะ..... "มนุษย์เราต่างมีเวรมีกรรมเป็นของตนเอง" ขอให้คุณตุ๊กตาและครอบครัวมีความเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะ   โดย: แม่หมู (jamaica ) 7 ธันวาคม 2553 23:16:09 น.

ตุ๊กตา บล็อกนี้พีหมดมุขเลยจ้ะ เข้าใจถึงความรู้สึกได้ดี พี่ไม่เคยได้เรียกพ่อ เพราะพ่อพี่เสียตั้งแต่พี่อายุได้ 1 ปี แต่พี่ก็รู้ ถีงความสูญเสีย พี่อาจโชคดีด้วยซ้ำที่ไม่ต้องอยู่ในภาวะเสียใจ แต่อย่างไรเสียตุ๊กตาก็โชคดีที่เคยได้มีพ่อให้กอดให้ระลึกถึง นึกถึงแต่เรื่องดีๆ ของพ่อแล้วกันนะจ๊ะ คิดเสียว่ามันเป็นกรรมเก่าที่ทำกันมาและพ่อคงไปสบายดีแล้ว แต่ยังคงอยู่ในใจของเราเสมอ.... เลี้ยงเจ้าตีเว่นให้เป็นเด็กดี เพราะคุณตาเฝ้ามองอยู่นะ และอย่าลืมทำไอติมหิมะให้เค้ากินล่ะ พี่ก็คิดถึงตุ๊กตา อัฟบล็อกก็มีเวลาวูปๆ วาบๆ ทักเพื่อนไม่ทั่วถึงกันเพราะไล่เอาเม้นท์ล่าสุดไปเรื่อยๆ ไว้คุยกันใหม่นะ จุ๊บ..จุ๊บ..   โดย: ลูกหมูตัวกลม 7 ธันวาคม 2553 23:18:25 น.

อืม...พ่อผมก็เสียไปแแล้วเหมือนกันครับ ด้วยอุบัตเหตุ....ทำไมผมจึงนึกเขียนบล็อกด้วยเรื่องราวแบบคุณตุ๊กตาก็ไม่ทราบนะครับ ............... ผมไม่ได้เข้ามาหลายวันผมกลับบ้านที่กาญจนบุรี...แอ่..จำผมได้นะครับ   โดย: panwat 7 ธันวาคม 2553 23:31:16 น.

อ่านแล้ว เศร้ามาก ๆ ทำไมคนดีถึงอายุสั้นจัง เสียใจด้วยนะค่ะ ถึงเรื่องมันจะเกิดขึ้นนานแล้วก็ตาม ถือว่า สวรรค์ลิขิตไว้แค่นี้นะค่ะ แต่คุณพ่อเราก็เสียตอนอายุ 42 ปี ค่ะ ถือว่าพ่อเราก็อายุสั้น แต่เราก็รู้สาเหตุ ว่าตายเพราะ โรคมะเร็ง มีลูกตั้ง 7 คน แต่แม่ก็ครองความเป็นโสดมาตลอดค่ะ เลี้ยงลูกได้ดีทุกคน มีคนอีกมากมายหลายคนที่เขาแย่กว่าเรามีตั้ง 100 เท่า 1 000 เท่าค่ะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเสียใจค่ะ ถือว่าพ่อเราไปนอนอยู่บนสวรรค์แล้ว แล้วเราจะสบายใจ ยังไงเราก็ดำเนินชีวิตต่อไป เพื่อตอบแทนบุญคุณแม่ หรือผู้ที่มีพระคุณกับเรา สู้ ๆ ๆ ๆ นะค่ะ บาย   โดย: Maw Meaw IP: 217.196.48.37 8 ธันวาคม 2553 1:41:46 น.

แวะมาทักคนงานเข้า.. เป็นปกติจ้ะ สำหรับช่วงใกล้ปีใหม่อย่างนี้ มักจะมีอะไรจุกๆจิกๆให้เราทำมากมาย ถึงไม่ใช่งานนอกบ้านก็จะเป็นงานหรือกิจกรรมต่างๆของครอบครัว เอาน่ะ.. ทำแล้วมีฟามสุขนี่เนอะ อาการป้าโซตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้วจ้ะ ยกเว้นไอ .. ไอ้เรื่องนี้ต้องใช้เวลานานเอาการ ไม่ชอบเล้ยยย แต่ทำไงได้.. กลางคืนนอนไปได้สักพักก็จะตื่นมาไอๆๆๆๆ ตอกยาอมเข้าไปสองเม็ดทีนี้ค่อยหลับ มาตื่นเช้ามืดอีกทีลุกมาโก่งคอไอๆๆๆๆ ตอกเข้าไปอีกสองเม็ด ทีนี้หลับเกือบไม่ทันตื่นทำปิ่นโตคุณสามี ระวังสุขภาพของทั้งครอบครัวด้วยเน้อ โดยเฉพาะเจ้าตีเว่นน้อย.. ยิ่งอากาศแบบนี้เด็กเป็นละน่าสงสารกว่าผู้ใหญ่มากนัก เอ๊ะ..หรือเราจะน่าสงสารมากกว่า เพราะต้องคอยดูแล กร๊ากกก..   โดย: ป้าโซ 8 ธันวาคม 2553 8:04:41 น.

เฮ้อ.. อ่านแล้วก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ ใครยังมีพ่อ แม่ รักท่านให้มากๆนะ ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 8 ธันวาคม 2553 12:05:16 น.

แวะมาทักทายค่ะเหมือนเดิมค่ะพี่ตา วันนี้เป็นวันดีของขวัญเลยล่ะ ดีกะพ่อ อากาศก็ดี อยากให้ถึงเย็นเร็วๆจังค่ะ มีความสุขตลอดวันนะคะ   โดย: ในความอ่อนไหว 8 ธันวาคม 2553 13:33:11 น.

สวัสดีค่ะคุณตุ๊กตา แวะมาเยี่ยมก่อนเดี๋ยวจะไม่ได้มาหลายวันค่ะ เพราะกิ่งจะไปปฎิบัติธรรมที่ดอยอินทนนท์ เป็นเวลา 3 คืน 4 วันค่ะ กลับมาแล้ว จะมาเล่าให้ฟังนะคะ ขอใหมีความสุขในการทำงานนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 8 ธันวาคม 2553 14:45:33 น.

ประกาศ ประกาศให้ทราบเป็นคนที่ 1 ตอนนี้พี่เปลี่ยนภาพกล่องคอมเม้นท์ ไม่หวานแหววแล้ว เพื่อต้อนรับเรื่องใหม่พรุ่งนี้ และให้เข้ากับบรรยากาศในท้องเรื่องด้วย จะเป็นเรื่องใดนั้น ต้องหมั่นติดตาม ว่าอ่านไป ตื่นเต้นไป แถมมีรอยยิ้มเป็นระยะๆ จนสุดท้ายหมั่นไส้ จขบ. จนทนไม่ได้ ต้องไปโหวตให้ 555 รอชม..ระทึกใจ ตื่นเต้น ทุกช้อต และบทตอน   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 8 ธันวาคม 2553 14:51:05 น.

ผมเข้ามาอ่าน คุณคงได้เรียกว่าอะไรน้า...พรสวรรค์จาก คุณพ่อมา คือ ชอบขีดเขียน และถ่ายทอดความรู้สึก ถ่าย ทอด เหตการณ์ ได้ดี จนไม่รู้จะบอกยังไงดีครับ คือเล่าจนผมเศร้าไปด้วย ที่คุณต้องเสียคุณพ่อไปตั้งแต่ ท่านอายุเพียง 45 ปี. แต่ไม่เป็นไรครับ ท่านไปสู่สวรรค์แล้ว ท่านคงจะภูมิใจ ที่มีลูกดี ลูกที่มีเพือนมาก.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 8 ธันวาคม 2553 14:54:30 น.

พ่อของหมูตอนก็เสียไปแล้วได้ 3 ปี คุณเชื่อนะว่าคนที่มันทำพ่อคุณกรรมเวรจะตามไปหลายชั่วอายุคนของคนที่ทำ   โดย: หมูตอนพ่อเต๊าะ IP: 58.137.174.225 8 ธันวาคม 2553 16:01:30 น.

พ่อ อยู่ในใจเราเสมอ พี่แมวจ๋า ยิ้มๆๆๆนะคะ   โดย: ใต้ร่มเงารัก 8 ธันวาคม 2553 18:07:36 น.

ไม่รู้ว่าจะเอ่ยถ้อยความใด เก็บความทรงจำดี ๆ เอาไว้นะคะ   โดย: magic-women 8 ธันวาคม 2553 21:00:12 น.

อ่านแล้วซึ้งเลย ก่อนมาที่นี่พ่อก็เพิ่งเสีย พ่ออยู่ในใจลูกๆเสมอ สวัสดีค่ะ คนสวยเจ้าของบ้านอยู่ไม๊ มีแขกมาขอพบค่ะ คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ   โดย: มะฮอกกานีใบใหญ่ 9 ธันวาคม 2553 5:43:00 น.

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา 9 ธันวาคม 2553 7:36:30 น.

โดย: แม่หมู (jamaica ) 9 ธันวาคม 2553 8:18:56 น.

อ๊ะ.. ทำไมใจเดียวกันเรยยยย.. คิดจะเข้ามาโหวตบล็อกธรรมะซะหน่อย .. คริคริ.. ตุ๊..ตา .. อัพบล็อกใหม่ได้แล้วม้างงงง ป้าโซว่า .. หลังไมค์หน่อยน้อง..   โดย: ป้าโซ 9 ธันวาคม 2553 9:06:35 น.

เมี้ยว...ววววววววว มาแว้ว   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 9 ธันวาคม 2553 9:25:45 น.

มนุษย์เรานี้ช่างมีเรื่องราวมากมายที่ไม่คาดคิด หลายคนหลายเรื่องราว ผ่านเรื่องเศร้าเรื่องสุขมาคนละแบบ คิดถึงคุณพ่อ แวะเข้าวัดไทยทำบุญถึงท่านสักครั้งนะคะ ไม่มีคุณพ่อ คุณแม่ เหมือนกันค่ะ คุณแม่เพิ่งเสีย พ.ค ที่ผ่านมา ตรุษจีนนี้ก็จะไปไหว้พวกท่านกัน   โดย: ชื่ออะไรไม่ซ้ำ 9 ธันวาคม 2553 10:28:47 น.

เค้าว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าินิยายนะคะ อ่านเรื่องจขบ.แล้วเศร้าตาม ถ้าเป็นเราก็คงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: ชะเอมหวาน 3 มกราคม 2554 10:46:09 น.

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ คิดถึงพ่อขึ้นมาทันที เสียใจด้วยนะค่ะ   โดย: BeamerFamily 24 มีนาคม 2554 6:50:35 น.

แวะมาอ่านโดยบังเอิญเพราะสะดุดที่ชื่อ ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ดิฉันเคยสูญเสียพ่อด้วยกันเข้าใจดีค่ะ เก็บแต่ความทรงจำที่ดีๆไว้ ถึงอย่างไรท่านอยสบายบนสวรรค์แล้วนะคะ   โดย: หมุยจุ๋ย 15 พฤษภาคม 2554 7:25:58 น.

เป็นคนดีมากเลยนะ   โดย: เป้ IP: 118.174.31.82 6 กุมภาพันธ์ 2556 10:01:36 น.

เสียใจด้วยน่ะตา ตอนนั้นเรารู้ข่าวก็อึ้งกับข่าว ขนาดเราเป็นแค่เพื่อนน่ะ อารมณ์ในตอนนั้นคือ ตาจะทำอย่างงัย จะก้าวเดินอย่างไร ขนาดเราไม่อยากเชื่อ ไม่อยากคิด เหตูการณ์ผ่านไปแล้วน่ะเพื่อนเชื่อสิ พ่อสบายดีมองเธออยู่ในสวรรค์ และเข่มีความสุขมากที่ลูกคนที่เขารักที่สุดเป็นคนดี มีแต่คนรัก   โดย: สาคร บุญส่ง IP: 118.175.174.16 16 พฤษภาคม 2559 13:14:00 น.