เดินสายกลาง..ไม่อ้างว้าง..ไม่วุ่นวาย
Group Blog
 
 
มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
24 มีนาคม 2553
 
All Blogs
 
นางฟ้าแสนขยันประจำใจฉัน (1)

แม่เราไม่สวยเลิศเลออะไรเลย แต่แม่ก็งามพร้อมทั้งกายและใจสำหรับพวกเรา แม่ตัวไม่ใหญ่..แต่แม่ก็มีพละกำลังมหาศาลในการแบกภาระและประคับประคองครอบครัวให้อยู่รอดปลอดภัย แม่ไม่ได้ร่ำเรียนเขียนอ่านตามเกณฑ์บังคับ แต่แม่ก็มีความรู้สารพัดสาขามาสอนลูกๆและมีความจำเป็นเลิศ แม้แต่ลูกๆก็ยังจำไม่ได้เก่งเท่าแม่เลยจริงๆ

แม่เกิดและเติบโตในครอบครัวชาวจีน ที่ตำบลมหาชัย จังหวัดสมุทรสาคร แม่เป็นลูกหัวปี ที่ต้องช่วยงานสารพัดภายในบ้านและดูแลน้องที่คลานตามๆกันมาอีก 5 คน ความลำบากตั้งแต่วัยเด็กทำให้แม่เป็นคนขยัน อดทนและไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น

เมื่อวัยสาว ยายให้แม่ไปอยู่กับญาติที่บางใหญ่ นนทบุรี แม่ต้องพายเรือขายน้ำปลาตามลำคลอง ที่นั่นเองที่แม่ได้พลาดท่าเสียทีให้ลูกชายพ่อค้าชาวสวน เพียงครั้งเดียวแม่ก็ตั้งท้อง แม้จะอับอายและขมขื่นแต่แม่ก็ตั้งหน้าตั้งตาอุ้มท้องจนกระทั่งทารกคลอดออกมา เป็นเด็กผู้ชายที่น่ารัก(ซึ่งก็คือพี่ชายของเรานั่นเอง) แต่เมื่อแม่อุ้มทารกไปหาพ่อของเด็ก เขากลับไม่ยอมรับว่าเป็นลูกของเขา (สมัยนั้น พ.ศ.2508 คงยังไม่มีการตรวจดีเอ็นเอหรอกเนาะ เอ้อ..ลืมไป ถึงมีแม่ก็คงไม่รู้เรื่องกะเขาหรอก เพราะแม่ได้เรียนถึงแค่ชั้นป.3กว่าๆเท่านั้นเอง) แม่จึงจำใจหอบทารกน้อยกลับไปมหาชัยด้วยจิตใจที่บอบช้ำ หวังให้ยายช่วยเลี้ยงลูก แล้วตัวแม่ก็ดั้งด้นไปหางานทำในบางกอก เพื่อส่งเงินมาจุนเจือ

ณ บางกอกฯแม่ได้พบรักกับนักเรียนฝึกงานจากบ้านนอกผู้แสนดีและขี้เหร่(แต่เร้าใจ)คนหนึ่งที่โรงช้าง ซึ่งก็คือพ่อเรานั่นเอง พ่อรักแม่และไม่รังเกียจที่แม่มีลูกติด

เมื่อพ่อสอบติดตำแหน่งเจ้าพนักงานสถานีประมงน้ำจืดที่จังหวัดอุบลฯ พ่อก็หอบหิ้วทั้งแม่และพี่ชายซึ่งเป็นลูกติดแม่ ไปอยู่ร่วมกันที่บ้านพักเจ้าพนักงานสถานีประมงน้ำจืดจังหวัดอุบลราชธานี

สองปีถัดมาแม่กับพ่อก็มีลูกชายเพิ่มมา 1 และลูกสาวอีก 2 นั่นก็คือพี่ชายคนที่สอง เราเอง และน้องสาวคนสุดท้อง

แม่และพ่อชอบปลูกผักและเลี้ยงสัตว์ สมัยนี้เค้าเรียกเกษตรกรรมแบบผสมผสานอ่ะนะ ท่านทั้งสองใช้พื้นที่บริเวณรอบๆบ้านพักเลี้ยงวัว หมู ไก่ ปลาและปลูกผักสวนครัวนานาชนิด ทั้งเพื่อกินเองและขายให้แก่ผู้อยู่ละแวกใกล้เคียง


ช่วงที่ลูกๆเริ่มเข้าโรงเรียน ค่าใช้จ่ายในบ้านเริ่มสูงขึ้น ขณะที่เงินเดือนข้าราชการชั้นผู้น้อยนั้นเท่าเดิม พ่อและแม่จึงมีปัญหาหนี้สิน เมื่อมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น แม่จึงตัดสินใจหอบลูกๆซึ่งได้แก่เราและพี่ชายทั้งสองไปทำมาหากินที่มหาชัย ส่วนน้องคนเล็กได้อยู่กับพ่อ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงหอบลูกไป3คน เหลืออีกคนไว้ทำไม หรือไม่ก็ทำไมไม่หอบลูกแบบหาร 2 มานึกอยากรู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว เพราะแม่ไม่อยู่ให้ถามเสียแล้ว

ที่มหาชัยแม่รับจ้างทำงานทุกอย่าง ทั้งแกะกุ้ง ลอกหมึก ตัดหัวปลา ตลอดจนเป็นลูกจ้างจำเป็นรายวันอยู่ในโรงงานน้ำพริกเผาพันท้ายนรสิงห์ แม่เป็นคนขยันสุดๆ อาบเหงื่อต่างน้ำ หามรุ่งหามค่ำ ทำงานทุกอย่างที่ขวางหน้า เพื่อให้ได้มีเงินมาเลี้ยงครอบครัว และเจียดส่งไปให้พ่อชำระหนี้อีกด้วย พวกเราเมื่อถึงวันหยุดก็มักจะได้ไปทำงานกับแม่ด้วยเสมอ มือน้อยๆของพวกเราสามคนต่างได้สัมผัสงานและช่วยสร้างรายได้เพิ่มให้แม่ตั้งแต่อายุได้ 4-5 ขวบ ทั้งแกะกุ้ง ตัดหัวปลา ลอกหนังหมึก เด็ดขั้วพริก ปอกหัวหอม กระเทียม ซึ่ง 3 งานหลังนี้พวกเรามักจะน้ำตาไหลและแสบร้อนมือทุกคราไป ผ่าสิ


จนวันหนึ่งน้องสาวของแม่มาชวนให้แม่ไปทำงานที่ร้านเสริมสวยในกรุงเทพฯ แม่ตกลงทันทีเพราะรายได้ดีกว่ารับจ้างไปวันๆ และเป็นงานที่แม่ชอบ แม่จึงฝากพวกเราไว้กับยายแล้วส่งเงินค่าใช้จ่ายมาให้ยาย ซึ่งที่บ้านยายก็มีลูกๆหลานๆของยายอาศัยอยู่รวมกันหลายชีวิต พวกเราอยู่อย่างยากลำบาก ทั้งถูกข่มขู่ ทุบตี และถูกเอารัดเอาเปรียบจากยายและน้า-โดยเฉพาะน้องสาวคนรองของแม่ พวกเราคิดถึงแม่และร้องไห้ทุกครั้งที่แม่กลับมาเยี่ยม

แต่ก็นั่นแหละสุขทุกข์มักวนเวียนอยู่กับเราไม่นาน...ชีวิตมันก็เปลี่ยนไปตามรูปการณ์ของมัน





Create Date : 24 มีนาคม 2553
Last Update : 24 มีนาคม 2553 4:26:10 น. 4 comments
Counter : 767 Pageviews.

 
อ่านเรื่องราวของคุณตุ๊กตาแล้ว เศร้าจริง ๆ ค่ะ จบแค่นี้หรือ

ค่ะ อยากติดตามตอนต่อไปจังค่ะ ว่าทุกคนเป็นอย่างไร

บ้างค่ะ และขอเป็นเป็นกำลังใจให้นะค่ะ


โดย: ใจบุญ IP: 203.144.144.164 วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:16:07:45 น.  

 
รักและผูกพันที่สุด = แม่ ...


โดย: Goizd วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:16:14:20 น.  

 
ตามธรรมดาพ่อและแม่ที่ดีก็ย่อมรักลูกทุกคนแหละจ้ะ อย่างแม่เราก็สู้ทนกับความจนเคียงบ่าเคียงไหล่กับพ่อมานาน แม้ ณ วันนี้แกไม่ได้คุยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่เราก็รู้สึกได้ว่าลึกๆ แล้วท่านทั้งสองเป็นห่วงเป็นใยกันเสมอตอนพวกเรายังเล็กแม่เราเป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้า(แบบครูพักลักจำ) แต่แม่ตัดเสื้อผ้าเก่งมากในความรู้สึกของลูกๆ และลูกทุกคนก็ได้ใส่ชุดนักเรียนแสนสวยจากฝีมือแม่กันทุกคน ในแต่ละวันแม่นั่งตัดเสื้อผ้านานมากจนกระดูกที่ตะโพกคด ซึ่งแม่เพิ่งมาเจ็บปวดก็ตอนอายุมากแล้วเมื่อไปหาหมอถึงรู้ว่าเกิดจากต้นเหตุนั้นนั่นเอง ส่วนพ่อเราสมัยหนุ่มๆ ก็ลำบากต้องอาศัยบวชเรียน เวลาไปเรียนก็ต้องเดินหลายกิโล มานะจนจบปกศ.สูง พอเป็นครูก็ได้เงินเดือนกระผีกเดียว พ่อก็เขียมได้ดีน่าดูชม จนหลังจากเจอแม่และเจอพวกเรา พ่อก็อยากเขยิบเงินเดือนตัวเองโดยไปเรียนภาคค่ำจนจบปริญญาตรีที่สวนสุนันทา ซึ่งระหว่างนี้เองที่ได้แม่นี่แหละคอยรอรับพ่อพาข้ามฟากกลับมาบ้าน แล้วพ่อก็ยังขยันไปเรียนแพทย์แผนโบราณทั้งเภสัชและเวช และยังรวมถึงแพทย์แผนจีนที่วัดโพธิ์จนได้ใบประกอบโรคศิลป์และประกาศนียบัตรมาให้ชื่นชมอีก
ตอนนี้เราก็อยากสืบทอดแพทย์แผนไทยจากพ่อ ซึ่งพ่อก็ไม่อยากให้ทิ้งวิชาชีพที่มีค่านี้ไป แม่เราก็สนับสนุนด้วยดี เรารักแพทย์แผนโบราณเพราะมันทำให้พ่อกับแม่คิดตรงกันคือคิดว่ายาไทยนี่สรรพคุณเยี่ยมจริงๆจ้า


โดย: แหม่ม IP: 160.1.10.77, 58.8.174.75 วันที่: 24 มีนาคม 2553 เวลา:17:24:47 น.  

 
กิ่งอ่านแล้ว สงสารแม่คุณตุ๊กตาจังเลยค่ะ ท่านขยันหาเงินเลี้ยงลูกนะคะ เป็นคุฯแม่ที่ประเสริฐที่สุดแล้ว

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:15:00:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เกลือหนึ่งกำน้อย
Location :
กาญจนบุรี Norway

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [?]







มิตรดี มีเพียงหนึ่ง ถึงจะน้อย
ยังดีกว่า มิตรร้อย คอยคิดริษยา
เหมือนเกลือหนึ่ง กำน้อย ด้อยราคา
ยังดีกว่า น้ำเค็ม เต็มทะเล

...เป็นคนใจดี ที่ไม่เรื่องมาก แต่มากเรื่อง 555




Friends' blogs
[Add เกลือหนึ่งกำน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.