Plain Living, High Doing...



มิตรภาพ รู้จักไหม








มิตรภาพ...รู้จักไหม









ฉันนึกไม่ออกว่ามิตรภาพหน้าตาเป็นอย่างไร
ฉันจะบรรยายด้วยคำเพราะๆ คำไหนดี
แล้วฉันก็นึกถึงที่ที่หนึ่ง
เป็นที่ซึ่งทำให้ฉันรู้จักมิตรภาพ
ฉันจะเล่าให้ฟัง










ยังจำวันแรกที่ไปโรงเรียนได้ไหม
อาจเลือนลางเต็มที
เด็กตัวเล็กๆ เดินเข้าไปสวัสดีคุณครู
เข้าแถวหน้าเสาธง ร้องเพลงชาติสลับกับการร้องไห้
มีคุณแม่ หรืออาจจะเป็นคุณพ่อมายืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆ












หลังจากนั้น เราเดินเข้าห้องเรียน
คุณครูยิ้มสวย แนะนำตัวเอง
กล่าวสวัสดีและยินดีต้อนรับนักเรียนที่น่ารักทุกคน
พ่อแม่บางคนทำใจไม่ได้
ยังยืนรีๆ รอๆ จนคุณครูบอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ
เด็กบางคนไม่ยอมปล่อยมือคนที่มาส่ง
ร้องไห้จะกลับบ้าน เงียบเพราะคำขู่เบาๆ เดี๋ยวคุณครูจะตี
ไม่มีเด็กที่ไหนอยากโดนตี

















หลังจากนั้นก็เป็นการแนะนำตัวเองหน้าชั้นเรียน
ร้องเพลง ปรบมือ
ที่โรงเรียนนอกจากจะมีคุณครูแล้ว ยังมีเพื่อน
และนานวันไป
ก็เพื่อนนี่แหละที่ทำให้เราลืมคุณครู
ที่หนักสุดคืออาจถึงขั้นลืมคุณพ่อ คุณแม่
คนที่มาส่งเราเข้าเรียนวันแรก

ที่โรงเรียน
เราเรียนจากคุณครู
แต่เราเรียนรู้จากเพื่อน
เราอ่านหนังสือออกเพราะคุณครู
แต่เราชอบอ่านหนังสือเพราะเพื่อน
เราร้องไห้เพราะโดนครูตี
แต่เราหัวเราะเพราะได้เล่นตีเพื่อน












 


บางทีที่นี่ก็เหมือนโรงเรียน
ยังจำวันแรกของการเข้ามาที่นี่ได้ไหม
ผู้ใหญ่ตัวโตๆ คนหนึ่ง เดินเข้ามา
ไม่มีใครเห็น
เราเป็นใครก็ไม่รู้ เข้ามาแบบไม่มีใครบังคับ
อาจจะมีใครชวนมา แล้วเขาก็ปล่อยเราไว้ตรงนี้
เราก็ค่อยๆ เดินเข้าไป
วันแรกหรือวันไหนๆ ของที่นี่
ไม่ต้องเข้าแถว ร้องเพลง สวดมนต์
แถมไม่มีคุณครูมากล่าวสวัสดี หรือต้อนรับเรา
มีแต่ใครก็ไม่รู้เยี่ยมหน้าเข้ามาหาในห้องที่เรานั่งอยู่คนเดียว
เราก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานๆ ไปให้












 



นานวันไป
เราก็ค่อยเริ่มสำรวจที่นี่
ที่นี่ เราไม่ต้องเรียนจากคุณครู เราเรียนรู้จากเพื่อนๆ
ที่นี่ไม่ต้องมาทุกวัน มาเฉพาะวันที่เราอยากมา
ที่นี่เราไม่ต้องทำการบ้านส่งใคร
เราอยากตั้งโจทย์
อยากเรียนวิชาไหนเราก็ค่อยๆ เปิดหลักสูตรของเราเอง
เข้ามาที่นี่ เราไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวเอง
แต่เราก็มีเพื่อน













เราค่อยๆ เรียนรู้กันไปใครเป็นใคร
คนนี้คนนั้นชอบอะไร
เพื่อนที่นี่ไม่เคยเห็นหน้า เพื่อนที่นี่ไม่กล้าถามอะไรเรา
แต่น่าแปลก ที่เราอยากจะเล่าให้เขาฟัง
เพื่อนบางคนที่นี่มีความสามารถมากมาย
เพราะพวกเขาทำให้เราหัวเราะ ร้องไห้
โกรธ ยินดี ได้พอๆ กับเพื่อนที่โรงเรียน
…

ถ้าโรงเรียนไม่มีเพื่อน
เราคงไม่อยากไปโรงเรียน

ถ้าที่นี่ไม่เพื่อน
เรายังจะอยากมาที่นี่อีกไหมนะ














ถ้า มิตรภาพ หมายถึงอะไรคล้ายๆ อย่างนี้
ฉันก็พอจะรู้จักว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
ถ้านับจำนวนเพื่อน
จะที่โรงเรียน
หรือที่นี่
ฉันมีไม่มากหรอก
แต่ถ้าเป็นมิตรภาพละก็
จะที่โรงเรียน
หรือที่นี่
...















มากมาย





และ




งดงามนัก






บล็อกนี้เจ้าของความคิดคือน้องดีดี มัชชาร คำสวยๆจากน้องแอม I am just fine^^
เป็นบล็อกสำหรับเข้าร่วมโครงการมิตรภาพของดีดีค่ะ

ไหนๆทำแล้ว เลยเอาร่างบล็อกมาเก็บไว้ที่บ้านด้วยเลยละกันค่ะ





Create Date : 22 มกราคม 2552
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2561 0:39:14 น. 2 comments
Counter : 809 Pageviews.

 
อาจจะช้าไปมากที่จะเข้ามาเม้นท์
เพราะเพิ่งสักเกตเห็นกรุ๊ปจุดประ
...
สำหรับปุ๊ก บอกตรงๆ ว่าสับสนกับคำว่ามิตรภาพ
พยายามอธิบายให้ตัวเองหลายครั้ง
แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
พออ่านมิตรภาพในมุมคุณแป๋ว
อืมมม...ก็น่าจะเป็นแบบที่คุณแป๋วว่าจริงๆ

แต่ก็ยังชัดเจนมากกว่ากับคำว่าเข้าใจ
และ..คำว่าเพื่อนนะคะ

อ้าวลืมบอกว่าเรา..เจิมๆๆๆ อิอิ


โดย: mutcha_nu วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:21:27:01 น.  

 
หวัดดีค่ะคุณปุ๊ก...
พอดีบล็อกนี้ทำให้น้องแอม กับดีดีค่ะ
เลยเอามาแอบแปะไว้ดูที่บ้านตัวเองด้วย

ถึงคุณปุ๊กจะสับสนกับคำว่ามิตรภาพ
แต่ดีใจมากๆที่แป๋วได้มีโอกาสรู้จักคุณปุ๊ก(และเหล่ากล้วยไม้)ผ่านตัวอักษรและรูปถ่ายค่ะ


โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.58.127 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:22:28:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

SevenDaffodils
Location :
Maryland United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]









Group Blog
 
<<
มกราคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
22 มกราคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add SevenDaffodils's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.