เมื่อคนขายแชมพูเป็นแบ็งเกอร์หญิงแห่งอาเซียน (2)

( ต่อ)



แรกเริ่มที่รู้ว่า KC จะไปเป็นแบ็งเกอร์
คนในวงการการเงินการธนาคารคงหวั่นๆไม่ใช่น้อย
อะไรกันคนที่เคยขายแต่แชมพู โลชั่น สบู่ ยาสีฟันชิ้นละสิบ ยี่สิบ สามสิบบาท
จะมาบริหารเงินเป็นพันๆ หมื่นๆ ล้านได้หรือนี่
โดยเฉพาะกับแบงก์ 100 ปี สัญญลักษณ์รูปใบโพธิ์
ที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าขุนมูลนายที่สุด
บรรยากาศการทำงานก็เต็มไปด้วย ลูกท่าน หลานเธอ
คนทำงานข้างในก็นามสกุลใหญ่ๆ โตๆ ไม่สายโน้นก็สายนี้
เจ๊กลับไปเป็นแม่ค้าขายแชมพูตามเดิมดีกว่ามั้ง

พูดถึงแบงก์นี้ อยากจะเล่าความหลังเล็กน้อย
ให้พอเป็นแนวทางแก่คนอ่านรุ่นหลังๆ
เป็นธนาคารไทยแห่งแรกอย่างที่พวกเรารู้ๆกันดี
มีหน่วยงานสลับซับซ้อนตามประสาองค์กรใหญ่
สมัยก่อนโน้น ทุกๆปีจะมา Recruit นิสิตปีสุดท้าย
คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีแถวมหาวิทยาลัยสามย่านไปร่วมงาน
(ไม่รู้เดี๋ยวนี้ ยังมีประเพณีนี้อยู่หรือเปล่า)
เพราะความผูกพันระหว่างผู้ก่อตั้งคณะและผู้บริหารธนาคารในอดีต
(ประมาณว่านามสกุลเดียวกัน)
เป็นแบงก์ที่ขึ้นชื่อเรื่อง อนุรักษ์นิยมสุดๆ
จะไปขอใช้บริการทั้งทีต้องนอบน้อมพอสมควร

แต่นั่นแหละ ใครจะนึกถึง
วันดีคืนดี กลายเป็นแบงก์แรกที่ประกาศตัวเองเป็น Electronic Banking
ด้วยการนำร่องเอาเครื่อง ATM มาใช้บริการเป็นรายแรก
ตามติดด้วย Tele Banking ประสบความสำเร็จอย่างมาก
เปลี่ยนภาพลักษณ์แบ็งก์เก๋าเป็นแบ็งก์ก้าวกระโดด
จนแบงก์รวงข้าวต้องประกาศให้บริการเป็นรายต่อมา
และแบงก์ดอกบัวเป็นรายที่ 3
หลังจากนั้นแบ็งก์เล็ก แบ็งก์น้อยที่เหลือก็ให้บริการ ATM กันหมด
กลายเป็น Standard Service ที่ทุกธนาคารต้องมีให้

ผู้บริหารระดับสูงที่ผ่านมาของแบ็งก์ที่ KC ไปร่วมใต้ร่มโพธิ์
ในอดีตล้วนเป็นบุคคลในแวดวงชั้นสูง นักวิชาการ Technocrat
นักเศรษฐศาสตร์นามสกุลดังๆทั้งสิ้น
บางคนถึงกับถูกขนานนามว่า เป็นโหรเศรษฐกิจ
บางคนมีเชื้อเจ้าจากเมืองเหนือ
ผู้บริหารคนล่าสุดก่อนที่จะส่งไม้ต่อให้ KC ก็เป็นผู้หญิงเก่งอีกคน
แต่ทั้งหมด ไม่มีใครมาจากคนขายของติดดินเลย

นี่คือความแตกต่างและความท้าทายของคนที่อยู่นอกวงการธนาคาร
เข้าไปเขย่ามุมมอง เปลี่ยนแปลงทัศนคติภายในของชาวแบงก์เกอร์นับพันๆชีวิต

Create Date : 19 มีนาคม 2551		2 comments
Last Update : 30 พฤษภาคม 2551 21:00:40 น.
Counter : 875 Pageviews.
Share Tweet