<<
พฤษภาคม 2551
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
29 พฤษภาคม 2551

คู่แท้ปฏิหาริย์ (4)




จับมือกันไว้แล้วเดินคู่กัน

ทุกๆวันคุณครู Annieจะพาลูกศิษย์ตัวน้อยไปที่ห้องเรียนพิเศษ
ซึ่งเป็นกระท่อมต่างหากกลางทุ่ง เพื่อไม่ให้ใครเข้ามากวนสมาธิจนวอกแวก
เนื่องจากการสอนเด็กพิเศษอย่าง Helen Keller
ต้องทุ่มเทเเละมีวิธีการเฉพาะอย่าง
เผลอๆอาจจะต้องทำโทษหนักเมื่ออีกฝ่ายของขึ้นยามเผลอไผล

หลังจากใช้ความเพียรมานะมาสักพัก คุณครู Annie ก็เริ่มทำให้หนูน้อย
รู้จักคำศัพท์และความหมาย รู้จักวิธีการผูกประโยคไวยากรณ์ง่ายๆ
แยกแยะความแตกต่างของสิ่งของต่างๆที่สัมผัส
อย่างน้อยก็พอจะเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงด้านสรีระ
ว่าเด็กทุกคนต้องเติบโต ไม่สามารถหยุดตัวเองเป็นแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆได้
นอกจากนี้ยังรู้จักภาษาเบลล์สำหรับคนตาบอดอีกด้วย

แต่นั่นแหละ สิ่งที่ Helen จะต้องเรียนรู้ต่อไปก็คือ ภาษาโลก
เพราะไม่มีใครจะอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวได้ตลอดไป

Helen ได้เข้าเรียนอย่างเป็นเรื่องเป็นราว (Formal Education)
ที่ Royal Institute For the Blind
หลังจากนั้นครู - ศิษย์ คู่นี้ก็จูงมือเข้ามหานครนิวยอร์ค
เพื่อเข้าเรียนโรงเรียนที่สอนคนตาบอดและหูหนวกโดยเฉพาะ

หลังจบการศึกษาก็กลับมามลรัฐแมซซาซูเซ็ท
เพื่อเข้าศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาสาขาศิลปศาสตร์ที่วิทยาลัยหญิง Radcliffe
ซึ่งเป็นสถาบันอุดมศึกษาระดับ Ivy League โด่งดังประมาณ Harvard
ซึ่งขณะนั้นยังรับแต่นักศึกษาชาย

แน่นอน ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นย่อมเกินกำลังที่ครอบครัว Keller
จะสรรหามาให้ เพราะมีถึง 2 ปากท้องด้วยกัน
โชคดีที่ Helen ขอรับทุนอุดหนุนจากเศรษฐีผู้มั่งมี
ที่นิยมบริจาคให้ทุนการศึกษาตามมหาวิทยาลัย
Helen Keller จึงเป็นบัณทิตคนแรก ในวัย 24 ปี
ที่ครบครันความพิการคือทั้งบอด ทั้งใบ้

(และโชคดีมากที่ Helen ไม่ได้เกิดในบ้านเรา มิฉะนั้นก็คงถูกล่ามโซกักขังเป็นจอมนางใต้ถุนเรือนตลอดชีวิต)

เมื่อจบการศึกษาแล้ว Helen ก็เริ่มภาระกิจของทูตสวรรค์
โดยเดินทางไปแสดงปาฐกถา อภิปราย บอกเล่า
เร่งเร้าให้รัฐเห็นความจำเป็นของผู้พิการที่รัฐต้องดูแล

อะ อะ อย่าเพิ่งคิดว่า Helen สร้างปฎิหาริย์พูดได้ขึ้นมาเองล่ะ
ทั้งหมดนี้ ผ่านร่างทรงเอ๊ย..ไม่ใช่ ล่ามพูด คือคุณครูแอนน์ คู่หูต่างหากล่ะ
คุณครูแอนน์ผู้เฝ้ามองพัฒนาการของเด็กหญิงโหด เถื่อน ร้าย
ที่เติบโตขึ้นมาเป็นกุลสตรีมาดมั่นด้วยภูมิปัญญา ไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา

ผ่านทุกข์ผ่านสุขมาถึงขนาดนี้ ฉะนี้หรือจะยอมทิ้งกันได้ลงคอ

คู่แท้ปฎิหาริย์ออกเดินทางลุยไหนลุยกัน เดินทางฝ่าข้ามทวีป
เป็นระยะหลายพันไมล์ ปฏิบัติหน้าที่ของนารีแถวหน้าไม่เคยหยุด
จนกระทั่งคุณครูแอน เสียชีวิตไป
ก่อนจะเสียชีวิต สายตาของคุณครูก็เริ่มริบหรี่อีกครั้ง
หลังจากถูกใช้งานอย่างสมบุกสมบันมานานหลายปี

แน่นอน Helen เสียใจมาก เพราะคุณครู Annie Sullivan แม้ไม่ใช่แม่ก็ยิ่งกว่าแม่
เป็นดั่งเทียนไขที่ส่องสว่างนำสติปัญญาของเธอกลับคืนมา
Helen ยิ่งปวารณาตัวเป็นนักต่อสู้และนักกิจกรรมเพื่อคนพิการอย่างหนักหน่วง
บากบั่นอุตสาหะ พูดให้ขวัญกำลังใจแก่ทุกองค์กรที่ส่งเสริมสถานภาพ
และโอกาสแก่คนพิการ รวมทั้งตั้งองค์กรการกุศลในชื่อเธอเอง

ในด้านของสังคม Helen มีความคิดก้าวหน้า
ค่อนข้างจะโน้มเอียงไปทางระบอบสังคมนิยมรัฐสวัสดิการ
รัฐจะต้องช่วยเหลือให้ความเกื้อกูลกับบุคคลที่เกิดมาเคราะห์ร้าย(เช่นเธอ)

Helen ได้เขียนหนังสือหลายเล่มที่เกี่ยวกับชีวประวัติการต่อสู้ของตัวเอง
ซึ่งจะไม่ประสบชัยชนะเลย หากไม่มีคุณครู Annie เป็นเพื่อนคู่ใจ

เล่มหนึ่งที่ดังมากก็คือ The Story of My Life
เธอคงต้องใช้ความพยายามมากในการสะกดคำแต่ละคำ แต่ละประโยค
เพื่อเล่าความจริงของชีวิตออกมา
ใครมีหรืออ่านเล่มนี้ จงภูมิใจเถอะว่า คุณกำลังใช้ดวงตาอ่านดวงใจของคนเขียน


วาระสุดท้ายของ Helen Keller สาวน้อยอภินิหารมาถึง
เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 1968
เธอได้เสียชีวิตอย่างสงบที่บ้านพักส่วนตัว
หลังจากทนทรมานกับอาการอัมพาตมาเป็นเวลาหลายปี

เปลือกตาสุดท้ายก่อนจะปิดหรุบสนิท Helen ลูบคลำตุ๊กตาตัวโปรด
สะกดภาษาปาล์มในมือ “ Doll ” ศัพท์คำแรกที่รู้จักในชีวิต
จากคุณครูสุดที่รัก Annie Sullivan

และแล้วดวงตาที่มืดมิดมาตั้งแต่เยาว์วัย ก็ได้ปิดพักผ่อนชั่วนิรันดร์




Create Date : 29 พฤษภาคม 2551
Last Update : 1 มิถุนายน 2551 16:07:10 น. 11 comments
Counter : 1363 Pageviews.  

 
ถึงเพื่อนๆที่เข้ามาเยี่ยมชม
ตอนแรกจะโพสให้ตรงกับวันที่ 1 มิถุนายน
ครบรอบวันเสียชีวิตของ Helen Keller 40 ปีพอดี
แต่เขียนเสร็จ โพสไปเลยดีกว่า เพราะเดี๋ยวถึงวันอาทิตย์
อาจจะวุ่นๆแล้วลืม

สิ่งที่เราได้จากเรื่องราวของครู-ศิษย์ คู่แท้ปฏิหาริย์คู่นี้
ก็คือความมุ่งมั่นที่ไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรม
โชคดีที่ทั้งคู่มีโอกาสได้ร่วมสร้างฝันด้วยกัน
กว่าจะฝ่าฟันกันมาได้ก็สาหัสสากรรจ์ผ่านกาลเวลา

ขอแต่ให้เราเข้มแข็ง ไม่ท้อแท้เท่านั้น

ปฏิหาริย์เกิดขึ้นได้บนฐานความเพียรมานะจากตัวเรานั่นเอง





โดย: กูรูขอบสนาม วันที่: 31 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:46:28 น.  

 
ก่อนอื่นขอให้มีความสุขในวันหยุดนะค่ะ
ไม่ค่อยได้แวะทักทายกันเลยนะค่ะนิ
ช่วงนี้ก็เหนื่อยๆๆค่ะ



น่าสงสารจังเลยค่ะ...สำหรับ..เราสินะ
คิดว่าเธอต้องพูดได้
แต่เธอกลับไม่สนใจ..เรากลับใส่ใจ
ว่าตอนจบต้องแฮปปี้


ว้าวววววววววววววววว


ชีวิตคนเราเหมือนนวนิยายก็ดีนะค่ะ
เพราะตอนจบ..แฮปปี้แอนดิ้ง...เสมอ
คิดว่าจะมีปฏิหาริย์..ซะอีกนะค่ะนิ

ใช่เลยค่ะชีวิตคนเรา..ต้องอยู่บนพื้นฐานความเพียรของตัวเอง
ถ้าเรามัวโทษโชคชะตา
มักจะรู้สึกท้อแท้ที่เกิดมาเป็นมนุษย์จังเลยนะค่ะ


พอเราท้อเราก็โทษโชคชะตา
อาการเลยยิ่งสาหัส...



แต่พอเราคิดว่าชีวิตเราเราน่าจะลิขิตได้ด้วยตัวเรา
ก็น่าจะมีอะไรสดใสและกระชุ่มกระชวยนะ
มีความสุขนะค่ะกับคนที่คุณรัก





โดย: cattleya.. (catt.&.cattleya.. ) วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:10:53:00 น.  

 
มีความสุขเช่นกัน คุณ Catt

ชีวิตเรา เรากำหนดเอง
ปฎิหาริย์เกิดขึ้นได้ก็จากการกระทำของเราเองครับ


โดย: กูรูขอบสนาม วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:16:09:50 น.  

 

ผมไม่เคยอ่านครับ คิดว่าหนังสือต้องดีและประทับใจ

เจ๊ดวง จะปฏิบัติดี ต่อคนพิการทุกสัปดาห์ครับ

อยากขอแนะนำให้น้องกูรู เข้าไปอ่านบล๊อกของคนตาพิการ บ้าง แต่เธออาจจะเข้ามาตอบคอมเมนต์น้อยนะครับ เพราะเธอตาพิการ อ่านเรื่องของคนอื่น ไม่สะดวก


โดย: yyswim วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:12:21:37 น.  

 


รูปภาพ ที่ผมถ่ายที่บ้าน เมื่อวันเสาร์

หากน้องกูรูอยากได้ แจ้ง บอกผมด้วย เดี๋ยวจะส่งให้ทางอีเมล์ครับ

แต่อาจจะไม่ใช่ใน 2-3 วันนี้ เพราะมีงานมาก


โดย: yyswim วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:12:24:09 น.  

 
ขอบคุณครับ

รอให้ท่านพี่โพสในบล็อค VIP
แล้วจะเปิดให้ที่บ้านดู
เพราะดูง่ายกว่า
คุณแม่มองภาพเล็กๆไม่ค่อยเห็นแล้ว


โดย: กูรูขอบสนาม วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:12:59:31 น.  

 
ขอบคุณ ที่ได้กรุณาไปเยี่ยม ที่บล้อคของน้องโรส คนตาพิการนะครับ
ผมเพิ่งเจอ หนังสืิอเล่มหนึ่ง ชื่อ a day เป็นหนังสือรายเดือน ออกบ้านเรา แต่ละเล่มจะลงเรื่องราวแตกต่างกันไป แต่ลงลึกในรายละเอียด สำหรับเดือน พ.ค.นี้ ลงเรื่องของคนตาพิการ ชื่อ when you see nothing at all
เป็นภาษาไทย ลงเรื่องราวหลายๆเรื่องที่เราอยากรู้เกี่ยวกับคนตาพิการ รวมทั้งประวัติ คนตาพิการบ้านเราที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ผมคิดว่า หนังสือนั้นคงจะพิมพ์น้อย และขายไม่ค่อยจะดี ในบ้านเรา แต่เป็นหนังสือที่สวย พิมพ์อย่างดี ถ้าหากวันหลังพอมีเวลา ผมจะนำบางเรื่อง มาพิมพ์ลงในบล้อคของน้องโรส คนตาพิการ ครับ

สวัสดีครับ



โดย: ทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์ IP: 118.174.47.1 วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:13:33:59 น.  

 



เอาภาษาพาล์ม..มาฝากค่ะมิตรคนดี


ใช่ไหมละค่ะนิ
มีความสุขนอนหลับฝันดีนะค่ะ



โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:22:57:05 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะท่านอาจารย์



โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:9:55:59 น.  

 

งานเยอะครับ

ห้องวีไอพี บล๊อกเรื่องแรกก็ยังอัพรูปไม่หมดเลยครับ

รูปของน้า จะนำลงห้องวีไอพี ได้ครับ

เพราะเป็นเรื่องของวงศ์ตระกูล

แต่คงต้องรอ

ถ้าพี่นำลง พี่จะโทร.บอก กูรูพระเอก




โดย: yyswim วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:13:05:29 น.  

 


โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:22:52:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รุ้งพลบ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ใช้ชีวิตแสวงหามาหลายปี ปัจจุบันก็ยังแสวงหาไม่รู้จักเสร็จ
บางอารมณ์เหนื่อยๆ ก็หยุดพัก แล้วตรองนิ่งเขียนบันทึกในสิ่งที่พบเห็น

บางอารมณ์ที่โมแรนติค ชอบดูสายรุ้งตอนโพล้เพล้
New Comments
[Add รุ้งพลบ's blog to your web]