เรือนจำแห่งหัวใจ
คุกในใจ
ทหารผ่านศึกวัยชรา ที่รอดตายจาก โดนจับไปเป็นเชลยและถูกเกณฑ์ มาสร้างทางรถไฟสายมรณะข้ามแม่น้ำแคว ได้มาเจอกันในงานวันรำลึกถึงผู้เสียชีวิตในสงครามโลก ชายคนที่หนึ่ง ถาม ชาย อีกคนว่า
คุณยกโทษให้กับพวกญี่ปุ่นที่ทรมานพวกเราไปหรือยัง
ผมไม่มีวันจะลืมเรืองที่เลวร้ายแบบนั้นได้หรอก และผมก็ให้อภัยกับพวกที่ทรมานพวกเรา และฆ่าเพือนของผมไม่ได้หรอก!! ชายคนที่2 ตอบ
สำหรับผม.. ผมให้อภัยและลืมเรื่องร้ายๆ เหล่านั้นไปแล้ว ผมออกจากคุกแห่งนั้นแล้ว แต่คุณยังติดอยู่ในคุกอยู่เลย!!! ชายคนที่1พูด
**********************
คุกในทางโลกเราจะออกมาได้ ต่อเมื่อ ผู้คุมเปิดประตูให้เราออกมา.. แต่คุกในใจมันไม่มีประตู เราจะเดินออกมาตอนไหนก็ได้!! แต่ทำไม?? เราถึงไม่ยอมออกจากคุกที่เราทำขึ้นขังใจของเราให้เป็นทุกข์!! โดยการไม่ยอมลืมเรื่องร้ายในอดีต ไม่ยอมให้อภัยคนที่เคยทำร้ายเรา แล้วก็คอยคิดถึงมันอยู่เรื่อยๆ และเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึงมัน!!!
หรือแม้แต่ไม่ยอมให้อภัยตัวเอง... เมื่อเราทำผิดพลาด... จะต้องใช้เวลาอีกนานไม๊? ที่เราจะเข้าใจว่า เราเป็นมนุษย์นะ!!! การทำผิดพลาดเป็นของคู่กับการเกิดเป็นคน!! เราทำ"ผิด"ก็เพื่อจะได้เรียนรู้ที่จะทำให้"ถูกต้อง"ในครั้งหน้า!!!!
ถ้าเราคิดได้ว่า แค่เราก้าวออกจากคุกที่เราทำขึ้น เราจะพบกับ "อิสรภาพ และความสุข" ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะจมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว เราจะให้อภัยทุกๆคนรวมทั้งตัวเอง และก้าวต่อไปอย่างเป็นสุข.. เพราะชีวิตนี้สั้นนัก....
ย่าชอบเล่า
"ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม"
Create Date : 31 สิงหาคม 2551 |
|
32 comments |
Last Update : 26 มกราคม 2563 14:51:46 น. |
Counter : 1383 Pageviews. |
|
|
|