Bloggang.com : weblog for you and your gang
คนเขียนหนังสือ ชีวิตเบิกบานในการงาน
Group Blog
แพรจารุ
จากกระท่อมทุ่งเสี้ยว\"ถนอม ไชยวงษ์แก้ว\"
บ้านใต้เมืองเหนือ"แพรจารุ"
บทกวี"ถนอม ไชยวงษ์แก้ว"
ครอบครัวหมา ๆ แพรจารุ
ที่นี่มีหนังสือให้คุณ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ถูกขังลืมเรื่องที่หนึ่ง" ลูกสาวแม่น้ำ"
ขังลืม 2 บรรณาธิการกับเจ้าของสำนักพิมพ์ทะเลาะกัน. แพรจารุ
คอมเมนต์พิเศษ
เรื่องของใครต่อใครมากมาย แพรจารุ
ชนเผ่าพื้นเมือง แพรจารุ
บ้านหลังนั้นอยู่หลังโรงเรียน แพรจารุ
ความลับเรื่องรัก แพรจารุ
ถนนสายเดียวดาย
เรื่องสั้นประทับใจ
งานถั่ว ๆ
<<
กันยายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
28 กันยายน 2553
คุณนั่งกินอาหารอร่อยและ หัวเราะได้เต็มเสียงในบ้านของตัวเองได้ไหม
All Blogs
ประตูปิดตายที่ถูกเปิดออก
พี่ชายคนที่ 4
คิดถึงเหมือนกัน
สุดสะแนนแสนสนุก
ชวนไปงาน คอนเสิร์ต ถนอม ไชยวงษ์แก้ว ดนตรี กวี นักเขียน
คุณนั่งกินอาหารอร่อยและ หัวเราะได้เต็มเสียงในบ้านของตัวเองได้ไหม
ทะเลหาย
ปาฐกถาพิเศษ ของประภัสสร เสวิกุล “มกราคม อำลา ‘รงค์ วงษ์สวรรค์
ไปเหมืองทองคำมาค่ะ
นักเขียนไม่ขาย
หมู่บ้านนี้ราคาเท่าไหร่
ประตูและหน้าต่างของหนังสือ
จากภูเขาจดทะเล ท้องฟ้าผืนดินเดียวกัน
ผู้ถามหาคนยากไร้
ไปกินข้าวเบ๊อะที่หมู่บ้าน มีกินมีใช้
ตามหมอน้อยไปแทนคุณชาวดอยที่ช่วยรักษาป่า
แม้ไม่ได้สิทธิ์ก็ขอมีชีวิตอยู่อย่างชอบธรรม
เปลี่ยนพวงหรีด เป็น ผ้าป่ากล้าไม้ พันธุ์ไม้
ไม่นานคนก็จะตายหมดโลก
ว่าด้วยเรื่องของเพื่อน "วดีลดา เพียงศิริ"
ไปเที่ยวบ้านเพื่อน
งานของน้อง
ศิลปินกับการทำเมืองให้น่าอยู่
เดินเล่นไปตามทางสายน้ำ
วันนัดพบ ตัดคอเอาเลือดล้างเท้า
โค้งสุดท้ายเหมืองฝาย พ่อหมื่น แกฝายคนสุดท้าย นัดพบ
เมื่อโรงเรียนร้อนไปปลูกต้นไม้ให้โรงเรียนกันเถอะ
เอาบทสัมภาษณ์ในกุลสตรีมาฝาก
คุณว่าเราจะสิ้นชาติไหม
อวสานฝายพญาคำ
เรื่องมันขำครับท่าน
โคม
เป็นผู้หญิงธรรมดา
เราต่างดิ้นรนอยู่ในอ่างแคบ ๆ
ให้นกแสงตะวันนำทาง (tag)
โฆษณาชวนเชื่อได้ไหม
แม่และฉัน 3 ชีวิตที่มองเห็นสิ่งเลวร้าย
แม่และฉัน 2 ไม่ใช่ลูกสาวที่แม่ภาคภูมิใจ
แม่และฉันตอน 1 วันที่เขียนถึงแม่
รักอย่างเดียวไม่พอ
ชีวิตคู่อยู่กันจน (ฆ่ากัน)ตาย
คนชายขอบเกาะขอบเวที
จดหมายจากนาอ่อนฉบับที่ 3
จดหมายจากนาอ่อนฉบับที่ 2
จดหมายจากนาอ่อน
เขาเป็นมือเรื่องสั้น "กนกพงศ์ สงสมพันธ์"
พระแม่แห่งความยากจน
เรื่องกล้วย....กล้วยน้ำว้า อีกครั้ง
บทความประทับใจ เรื่องกล้วย ๆ
เรื่องสั้นสะใจ
ตายไปพร้อมกับความโกรธ
งานเขียนที่ถูกขังลืม
คุณนั่งกินอาหารอร่อยและ หัวเราะได้เต็มเสียงในบ้านของตัวเองได้ไหม
ความอร่อยของอาหารนั้น นอกจากรถชาติดีแล้ว ยังขึ้นอยู่กับว่ากินที่ไหนด้วย
คุณอาจตอบว่า ต้องกินอาหารที่บ้านของตัวเอง
แน่นอน อาหารบ้านใครก็ต้องบอกว่าอร่อยที่สุด และภาคภูมิใจในการนำเสนออาหารบ้านตัวเอง
ไปกินปลาต้องไปกินที่ทะเล แต่วันนี้ไปกินหมั่นโถ
เพื่อนแนะนำว่า กินหมั่นโถต้องไปกินที่บ้านยูนนาน
ฤดูฝนจะเป็นฤดูกาลทีมีอาหารเยอะ แหล่งอาหารจากป่ามีมากมาย
เที่ยวหน้าฝนไม่ชนกับใคร เพราะไม่ค่อยมีใครอยากเดินทางช่วงนี้
เพื่อนร่วมทางว่า เธอมีเพื่อนเป็นผู้นำชุมชนที่นั่น และที่สำคัญเขาดูแลหมู่บ้านของเขาไว้ได้อย่างดี โครงการใด ๆ ของรัฐหรือบริษัทยักษ์ใหญ่ขนาดไหนก็เข้ามาในหมู่บ้านของเขาไม่ได้ เขาจัดการกันเอง โดยเฉพาะจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน นักลงทุนอื่น ๆ ก็เข้ามาไม่ได้ เขาจัดตั้งศูนย์วัฒนธรรมของบ้านเขา
ฟังเพื่อนเล่าฉันยิ่งอยากไปเพราะฉันอกหักมาจากบ้านตัวเอง ที่หมู่บ้านชายทะเลอันสวยงามของฉัน ถูกบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ชื่อเซฟรอน ทะลวงทะเลโดยการสร้างท่าเรือฐานปฏิบัติการเพื่อขุดเจาะน้ำมัน และทำอุตสาหกรรมปิโตรเคมี และนิคมอุตสาหกรรมก็จะตามมา ในอนาคต
นับว่าผู้นำชุมชนนี้สำคัญยิ่ง
ซุปยูนนานชามโตถูกยกมา เขาแนะนำว่า ต้องรอสักนิด ให้น้ำผักมันซึมออกมาก่อน น้ำผักที่เขาว่าคือผักแห้งที่เป็นแผ่นแบน ๆ เหมือนเชือกสีน้ำตาลขดกันกลม ๆ
มันคือผักกาดแห้ง ภาษายูนาน เรียกว่า กังยิงฉาย ค่ะ
พิจารณาดูในถ้วยซุปมีอะไรบ้าง หอมแดงแบบหัวใหญ่ ๆ หั่นสี่ มะเขือเทศหั่นก็หั่นสี่เหมือนกัน ต้นหอม พริกชี้ฟ้าแดง ทุบพริกขี้หนูลงไปสองเม็ด ทุบขิงลงไปอีกสองชิ้น สุดท้ายวางแผ่นผักแห้งลงไป แล้วราดด้วยน้ำเดือด ๆ ถ้าได้น้ำซุปเห็ดหอมด้วยยิ่งดี แต่ก่อนกินต้องแช่ไว้สักห้านาทีเพื่อให้ผักกาดแห้งคลายตัว
เหมาะสำหรับคนที่จะเป็นหวัดด้วย
กินซุปแล้วนั่งคุยกับผู้นำชุมชน เขาบอกว่าสิ่งสำคัญในการเป็นผู้นำคือ คุณธรรมกับความเที่ยงตรง ทำเพื่อส่วนรวมจริง ๆ
เมื่อถามว่า ถ้ามีคนนอกมาซื้อที่เพื่ออยู่ด้วยหรือมาทำธุรกิจจะได้ไหม เขาบอกว่า ซื้อได้แต่ไม่มีใครขาย ถ้าจะมาอยู่ด้วยได้ ด้วยเหตุผลสองอย่างคือมาเป็นสะใภ้หรือมาเป็นเขยที่นี้
นี่เป็นการจัดการท่องเที่ยวแบบยั้งยืน คือกินอยู่แบบชุมชน ดื่มกาแฟของชุมชน นอนบ้านดินและกางมุ้งนอน เขาบอกว่าสำหรับนักท่องเที่ยวมาที่นี่ปลอดร้อยเปอร์เซ็นต์
นี้คือชุมชนยูนาน เป็นชุมชนที่มีอายุแค่ 35 ปี เท่านั้นแต่เขายังหวงแหนรักษาบ้านเขาไว้ได้ ไม่ให้ใครเข้ามาทำลายที่อยู่ รักษาฐานทรัพยากรและภูมิปัญญาของตัวเอง
ฉันบอกเขาว่า ฉันมาจากหมู่บ้านชายทะเล หมู่บ้านของฉันมีอายุนับร้อยปี มีหาดทรายที่ขาวสะอาด กว้างไกล เป็นหมู่บ้านที่มีชื่อเสียง เรื่องกะปิดี เรียกว่าเคยกลายหรือกะปิกลาย แต่ทุกอย่างจะเป็นแค่ตำนานเล่าให้ลูกหลานฟัง เพราะพวกเรากำลังจะดูแลมันไว้ไม่ได้ พูดแล้วเศร้าใจ ชุมชนเก่าแก่นับร้อยปี แต่จะมีอันเป็นไปแล้วเพราะเซฟรอนบริษัทข้ามชาติมาทำท่าเรือโครงการสร้างฐานปฏิบัติการขุดเจาะน้ำมัน ของบริษัท เชฟรอน หมู่บ้านฉันชื่อ บ้านกลาย อยู่ในอำเภอท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช
ฉันจะเล่าให้ฟังนะคะว่าเซฟรอนเป็นใคร
เชฟ รอนเป็น บริษัทพลังงานที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก และเป็นของอเมริกา ทำธุรกิจในประเทศ ต่างๆ กว่า 180 ประเทศทั่วโลก ร่วมประเทศไทยด้วย เซฟรอนดำเนินงาน ด้านพลังที่ครบวงจร ตั้งแต่การสำรวจ การกลั่น การขนส่ง รวมการผลิตและจำหน่ายเคมีภัณฑ์ต่าง ๆ และการผลิตไฟฟ้า ดังนั้นการมาของเซฟร่อน ไม่ใช่แค่การสร้างท่าเรือเท่านั้น แต่เป็นการทำอุตสาหกรรมปิโตรเลียม
ฉันคิดว่าได้กับเสียมันไม่คุ้มกันหรอก ถ้าเราคิดถึงต้นทุนทางทรัพยากร สิ่งแวดล้อมที่เสียไป สุขภาพจิต สุขภาพกายของผู้คนในชุมชน
ถามชัด ๆ ว่าชุมชนได้อะไร ได้ การหายไปของแหล่งอาหาร แต่ได้อากาศเสียจากสารเคมี ได้มีผู้คนมากมายมาครอบครองบ้านเรา แย่งกันอยู่แย่งกันกินในขณะที่ทรัพยากรธรรมชาติและแหล่งอาหารทางทะเลถูกทำลาย มีเครื่องบ้นขึ้นลงหกสิบครั้งต่อวัน เพื่อรับส่งพนักงานของเขาจำนวนสามพันคนไปทำงาน และท้ายที่สุด ได้มีโรงพยาบาลทั้งของเอกชนและรัฐสองร้อยกว่าแห่งเพื่อรองรับเมืองนิคมอุตสาหกรรม ในที่สุดเราจะถูกประกาศว่า เมืองนครเมืองพระบัดนี้มีมลพิษ จากสารเคมีเกินมาตรฐานเหมือนมาตพุด
เพื่อนพยาบาลที่มาด้วยกันบอกว่า ยังไม่สายเกินไป รัฐบาลต้องทบทวนใหม่ และถึงสร้างแล้วก็หยุดได้เลิกได้ หากมีผลกระทบต่อชุมชน หรือชุมชนไม่ยอม เรามีศาลปกครอง
เอาละ ฉันดื่มซุปยูนานหมดถ้วยแล้ว และเราต่างเล่าเรื่องราวของบ้านตัวเองจบลง
ก่อนกลับเขาชวนให้พวกเราไปนั่งโล้ชิงช้าที่ดัดแปลงให้ทันสมัยขึ้น ไปเดินดูบ้าน ไปชิมสมุนไพร ชามะขามป้อมกับยาจีนหอมชุ่มคอ
ความต่างของเรา คือ การเดินอย่างสง่างาม พูดได้เต็มปาก นั่งกินอาหารได้อย่างอร่อย และหัวเราะได้เต็มเสียงในบ้านของตัวเอง
ใช่แล้ว ....เรายังได้นั่งกินอาหารอย่างอร่อย และหัวเราะได้อย่างเต็มเสียงในบ้านตัวเองหรือเปล่า
ทะเลกลาย
พิมพ์ครั้งแรก นิตยสารกุลสตรี
คอลัมน์ เริงรำไปตามดวงตะวัน
แพรจารุ
parjaru@gmail.com
Create Date : 28 กันยายน 2553
Last Update : 28 กันยายน 2553 6:27:07 น.
4 comments
Counter : 1368 Pageviews.
Share
Tweet
โดย:
นาฬิกาสีชมพู
วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:7:05:27 น.
สวัสดีวันอังคารมาทักทายขอให้มีความสุขครับ...
โดย:
ปฐพีหอม
วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:16:01:07 น.
อยากได้หนังสือแผ่นหลังพ่อมากเลยครับ ขอความกรุณาด้วยครับ
charting9@gmail.com
โดย: ดุลยวัชร์ IP: 125.26.83.179 วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:20:32:44 น.
มีความสุขกับวันเสาร์..ครับ
โดย:
ปฐพีหอม
วันที่: 30 ตุลาคม 2553 เวลา:10:01:19 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แพรจารุ
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
..
۞
บทกวีและเรื่องสั้น ถนอมไชยวงษ์แก้ว
อัพเดท
..
۞
จากกระท่อมทุ่งเสี้ยว โดยถนอม ไชยวงษ์แก้ว
อัพเดท 17 ต.ค.51
http://www.youtube.com/watch?v=L21lhWsu8QQ&feature=related object width="315" height="80">
หา โค้ดเพลงhi5 : hi5 song code search
Friends' blogs
pu_chiangdao
shadow-of-art
ม่วนน้อย
ดาริกามณี
ปะหล่อง
karnlaka
big onion
สีน้ำฟ้า
ป้ามด
ปอมปอมเกิร์ล
สัญจร ดาวส่องทาง
ฟ้าดิน
มันอยู่ในปอด
jomyutjieng
ชมจันทร์
กะว่าก๋า
9A
เนยสีฟ้า
sugarhut
ยิปซีสีน้ำเงิน
ชบาฉาย
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
pantamuang
นกแสงตะวัน
addsiripun
แสงแรก ประดับดิน
ปักเป้าจุด
lukkongpoka
ปลายแปรง
ตานลวิน
malarn cha
เสือจุ่น
ฟ้ากระจ่าง
Nilz
ShadowServant
ตาพรานบุญ
คุณน้องเต้
ดอกเสี้ยวขาว
เขาพนม
เช้านี้ยังมีเธอ
ไผ่เมือง
สายลมอิสระ
พ่อพเยีย
last_tibetstone
ร่มไม้เย็น
PenKa
p_tham
girl from sea
แม่ไก่
แพรจารุ
เจ๋วะรัฐถะ
กล้วยเน่า
Webmaster - BlogGang
[Add แพรจารุ's blog to your web]
Links
ประชาไท
ภาคีคนฮักเชียงใหม่
เครือข่ายนักเขียน
เนชั่นแนลแนลจีโอกราฟฟิค
แคนโต้
เดลินิวส์
ซิมมี่
เงาศิลป์
สมาคมนักเขียน
คนชายขอบ
บทเพลงนางฟ้าสีขาวฯสุวิชานนท์
ปิ่นโตปลอดเนื้อ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.