.

ณ.ห้องประชุมฉุกเฉินอาคารรัฐสภาแห่ง “นครเชียงทวาย”

“เป็นไง การประสานยานอวกาศเรียบร้อยไหม?” ผู้นำรัฐยิงคำถามแฝงด้วยความวิตกกังวลว่าการเดินทางไปสู่อีกโลกหนึ่งจะทันการหรือไม่ เพราะเสียงฮือหาของเหล่าประชาชนที่จะบุกเผาทำเนียบรัฐบาลมันประเดประดังเข้ามาแบบระอุเต็มที่

“เรียบร้อยครับนาย” ลิ่วล้อรายงานผลพลางเก็บทรัพย์สินของนายใหญ่ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะเป็นทองคำแท่งหลายร้อยลัง กำลังลำเลียงขึ้นฮอร์ลิค็อปเตอร์ที่จอดรอเรียงรายหลายลำ

“อืม ดีมาก เวลานี้รอไอ้เป็ดคนเดียวเท่านั้น...ลองติดต่อไปซิ ว่ามันจะมาขึ้นเครื่องทันเวลาไหม”

“ครับนาย”

บรรดาทีมงานผู้นำเลว ซึ่งประกอบด้วย รมต. รมช. ทุกกระทรวงนัดกันไว้เวลา 20.00 น โดยไปพบกันที่สถานีอวกาศย่านชานเมือง ซึ่งเวลาที่ประชนยื่นคำขาดให้พวกนี้ต้อง อพยพไปอยู่ที่อื่น ก็คือเวลา 22.00 น ของวันนี้ ไม่อย่างนั้น จะไม่รับรองความปลอดภัยของบรรดาญาติพี่น้องของพวกมัน เพราะกำลังนี้ อยู่ในมือของประชาชน

เป็ดคือทาสผู้ซื่อสัตย์ คนที่จำเป็นต้องเอาไปด้วย เพราะไอ้นี่มันถนัดในการหลบหนีการปฏิวัติ เพราะมีประสพการณ์แหกด่านปฏิวัติมาแล้วหลายครั้ง อีกทั้งยังมีวาทศิลป์ เพราะมันสามารถเจรจาให้หมาหลับได้ ผรุสวาทใครเขาไปทั่วเมือง ถึงเวลานี้เข้าตาจน พูดอะไรออกมาอย่าว่าแต่คนเลย “หมาก็ไม่เชื่อ”

ไอ้เป็ดนุ่งหนังสือพิมพ์วิ่งปุเลง ปุเลง ออกจากประตูบ้าน ซึ่งอยู่ทางด้านใต้ของหัวเมือง ประชาชนโห่ร้องขับไล่ ดีที่พวกเขาไม่คิดเอาชีวิต เพราะมันก็แก่มากแล้วจึงจับแก้ผ้าเหลือแต่กางเกงใน รุมกันซัดขี้ใส่จนเลอะเทอะไปทั่วร่าง น่าทุเรสเวทนายิ่งนัก ยังดีที่มีรถสีชมพูจอดไว้ให้คันนึง พอเป็นยานพาหนะให้หลบหนีไปได้ ฉับพลันก็ได้ยินเสียงริงโทน

“ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า...มาทรมาน....” มันเอื้อมมือรับโทรศัพท์

“โหล...เออๆ...กูกำลังไปสถานี...บอกนายรอกูด้วย”

ภายในสถานีอวกาศแห่งรัฐ ที่ใช้งบก่อสร้างมหาศาล เล่นเอาประเทศเกือบสิ้นเนื้อประดาตัว ณ วันนี้ ประชาชน รวมตัวอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง ทั่วสารทิศ รอไล่ส่งนักการเมืองชั่ว ให้โอกาสไปอยู่โลกอื่น สักครู่หนึ่ง บรรดานักการเมืองพรรครัฐบาลและพรรคพวกที่ร่วมกันชั่วมาก็ลำเลียงข้าวของ ขึ้นยานอวกาศขนาดมหิมาที่เตรียมไว้เป็นยานพาหนะไปสู่โลกอื่น โลกที่พวกมันวาดกันไว้ว่าจะเป็น "อาณาจักรแห่งใหม่"

"

22.00 น. เสียงจุดระเบิดดังขึ้น เปลวไฟสว่างจ้าเป็นพวยพุ่งออกมาจากฐานของยานอวกาศ ที่จะลำเลียงพาคณะรัฐบาลออกไปยังอีกโลกหนึ่ง อุบัติขึ้นตามเวลาที่กำหนด

เป็ดยืนน้ำตานองหน้าอยู่นอกลานสาเหตุเนื่องจาก เมืองนี้รถติดมาก บางแห่งบางช่วง ลงรถแล้วก้าวเท้าเดินไป ก็จะถึงจุดหมายเร็วกว่า แต่ในภาวะนี้ เป็ดทำอย่างนั้นไม่ได้

"โธ่...นาย" เสียงรำพึงผ่านมาจากความรู้สึก ออกมาจากลำคอหมดลงที่ริมฝีปาก พร้อมกับสำนึก "กูมันก็เหมือนหมาตัวนึง" พร้อมกับแอบหลบลงพงหญ้าริมทาง เพื่อไปสู่แม่น้ำ...หลบหนี้ไปตามแนวทางที่ถนัด สองตาจ้องมองยานอวกาศที่กำลังพุ่งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า ลิบตา ฉับพลันนั้น

บึ้ม!!!!!!

สำแสงที่มองเห็นลิบๆ แตกกระจายยังกะพลุงานลอยกระทง...อนิจา "อาณาจักรแห่งใหม่" ของพวกเขา ช่างเดินทางสะดวก และใกล้เสียเหลือเกิน

เป็ด : !??