Group Blog
 
<<
กันยายน 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
30 กันยายน 2549
 
All Blogs
 
เรียกร้องอะไรจากชีวิตมากมายนัก


เมื่อวานซืน ขณะที่ฉันกำลังนั่งทำงานของลูกค้าพลาง ฟังวิทยุไปพลาง คุณดีเจท่านหนึ่งได้หยิบยกเอาสาระความรู้เรื่องหนึ่ง ที่บังเอิญเธอได้ไปอ่านพบ มาเล่าสู่กันฟัง โดยเธอได้พูดถึง รายงานการวิจัยของนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่งว่า ปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์กลุ่มนั้น กำลังพยายามคิดค้นวิธีการที่จะนำเอาสารแห่งความสุข ซึ่งร่างกายของมนุษย์ผลิตขึ้นได้ มาผลิตออกจำหน่ายในเขิงพานิชย์กันแล้ว (ไอ้สารที่ว่านั่นมันใช่อะดรีนาลินหรือเปล่า ฉันเองก็ไม่สันทัดเสียด้วย ใครพอจะรู้ช่วยขยายหน่อยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยเชียวค่ะ)


แรกที่ฟังฉันรู้สึกขำๆนะ แต่พอนั่งนึกและไตร่ตรองดูดีๆ มันเกิดคำถามขึ้นในใจฉันตามมาอีกตั้งหลายข้อนะ เช่นว่า

- ทุกวันนี้คนเราขาดแคลนและแล้งไร้ความสุขกันถึงขั้นนั้นเทียวหรือ

- จริงๆแล้วความสุข มันเป็นเรื่องของนามธรรมนี่นา แล้วมนุษย์โอหังขนาดถึงขั้นที่ จะเอามันมาอัดเป็นเม็ด หรือใส่แคปซูลขายกันเชียวหรือ

- แม้แต่ความสุข (สุข ที่สะกดด้วย ข.ไข่นะ) เราก็ต้องหาเงินมาจับจ่ายหาซื้อกันแล้วหรือ



แท้ที่จริงแล้วทุกวันนี้ เงินทองที่เราดิ้นรนหามาได้ ส่วนหนึ่งเราก็นำมันมาจับจ่ายซื้อความสุก (สุก ก. ไก่) กันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ฉันออกจะเชื่อแล้วว่ามนุษย์เรานี่นะช่างชอบจริงๆ ที่จะแก้ปัญหากันที่ปลายเหตุ อ้อมโลกไปเสียไกลลิบ ทั้งๆที่ความสุขมันอยู่ไกลตัวเราเสียเมื่อไหร่กัน มันก็อยู่ในหัวใจก้อนเท่ากำปั้นของเรานี่เท่านั้น


เราทำงานหาเงิน มาเลี้ยงดูครอบครัว เหนื่อย เครียด ก็วิ่งเข้าหาเทค หาผับ หาเครื่องดองของเมา เหล้า บาร์ คาราโอเกะ เป็นเครื่องผ่อนคลายความเครียด โดยไม่ได้สำเหนียกหรอกว่า ยิ่งดิ้นเราก็ถลำลึกลงไปในกับดัก เราขุดหลุม เราดักตัวเองกัน...จริงหรือไม่ ความสุขที่เราดิ้นรนไขว่คว้ามันก็แค่สุก สุกๆดิบๆ แล้วเราก็เสพติดมันกัน หาเงินมาเอาไปซื้อหาจับจ่าย สนองและบำรุงบำเรอความสุกให้ตัวเอง จนในที่สุดเราก็ติดอยู่ในวังวนนั้น ดิ้นไม่ได้หนีก็ไม่พ้น

ฉันสงสัยมานานว่า หลายต่อหลายอย่าง ที่เราคิดประดิษฐ์มันขึ้นมา เพื่ออำนวยความสะดวกแก่เรา ผ่อนปรนและแบ่งเบาภาระหน้าที่แก่เรา แต่ถามว่าถึงที่สุดแล้ว สิ่งเหล่านั้นมันจำเป็นสำหรับชีวิตไปเสียทุกอย่างไหม ถ้าคำตอบคือว่า "รถมันสำคัญสำหรับฉันอย่างนั้นอย่างนี้นะ " แล้วจำเป็นไหมว่าหากไม่มีกำลังพอ รถญี่ปุ่นคันเล็กๆได้ไหม ไม่ต้องเบนส์ หรือหากโทรศัพท์มันจำเป็นกับชีวิตมากนัก เครื่องละสามสี่พันไม่ได้หรือ แทนที่จะใช้ไอ้ที่มันราคาเป็นหมื่น แต่ใช้งานจริงๆแค่สองพันห้า คือโทรเข้ากะโทรออก

แท้ที่จริงแล้วทุกวันนี้เราดูคล้ายกับเป็นทาสของสิ่งเหล่านั้นกันใช่หรือไม่ หาเงินงกๆเป็นมนุษย์เงินเดือน เพื่อที่ว่าพอสิ้นเดือน ต้องเอาเงินนั้นมาชำระหนี้เงินผ่อน ต้องมาให้กับสิ่งเหล่านี้ทุกเดือน หลายคนเป็นหนี้บัตรเครดิต แล้วยังต้องแบ่งส่วนหนึ่งไว้สำหรับเที่ยว หนักหน่อยก็เลี้ยงบ้านเล็กบ้านน้อย นอกจากจะเป็นทาสวัตถุแล้ว เรายังตกเป็นทาสของความต้องการของเราเองอีก

หากเป็นเช่นนี้ ถึงเราจะผลิตไอ้ยานั่นขึ้นมาได้จริง เรามิต้องตกเป็นทาสมันอีกหรืออย่างไร เป็นทุกข์ไม่มีเงินผ่อนรถ เป็นหนี้บัตรเครดิต ไม่มีเงินให้บ้านเล็ก ก็ไปซื้อเจ้ายานั่นมากิน สุขได้แป๊บๆ หัวเราะ ยิ้ม ได้สองสามชั่วโมง หมดรฤทธิ์ยา ก็ต้องกลับมานั่งเอามือกุมขมับต่อ

อะพิโถ อะพิถัง รึเราไม่ต้องติดยานั่นเข้าให้อีก เอาไงละทีนี้ชีวิต ไอ้ฉันก็ไม่ใช้คนที่เข้าใจชีวิตได้ลึกซึ้งอะไรนักเสียด้วย สุกๆดิบๆไปวันๆเหมือนคนอื่น บางคำถามฉันก็จนด้วยเกล้าและหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ หรือไม่ก็รู้แค่ทฤษฎี ภาคปฎิบัติทีไรก็ตกม้าตายเหมือนคนอื่น เพราะงั้นฉันตั้งคำถามไว้ ว่า"เราจะเรียกร้องอะไรจากชีวิตกันมากมายนัก หรือเราจะหาความสุขใส่ชีวิตกันด้วยวิธีไหน" ทุกคนก็ค้นหาคำตอบเอาตามสะดวกแล้วกันนะคะ เพราะเรื่องแบบนี้วิธีใครก็วิธีมัน โชคดีกับการหาคำตอบกันทุกผู้ทุกคนนะคะ






Create Date : 30 กันยายน 2549
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:41:57 น. 39 comments
Counter : 778 Pageviews.

 
นั่นนะสิ จะเอาอะไรมากมายล่ะจ๊ะ ที่รัก (แก่แล้ว อย่าบ่นมาก)


โดย: Juk !! (Juk63 ) วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:0:50:21 น.  

 
ความสุข
ตอนนี้กำลังค้นหาอยู่คะ


โดย: รักการ์ตูนทิงทัย วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:0:58:58 น.  

 
^
^

เจอยังครับ


โดย: Juk63 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:1:07:34 น.  

 
อ่านจบแล้วค่ะ ความเห็นของฝนนะคะ ถ้าไม่มีหนีก็ไม่มีบ้าน มีรถ มีเครื่องอำนวยความสะดวกอื่นๆ และถ้าไม่มีหนี้เราก็ไม่กระตือรือร้นน่ะค่ะ ฝนยอมรับเลยว่าตอนอยู่เมืองไทยฝนมีหนี้ เพราะว่าฝนต้องผ่อนคอนโด และหลังจากหมดฝนก็ผ่อนรถต่อ ดีหน่อยที่คอนโดฝนเป็นแค่ห้องเดียวไม่แบ่งเป็นห้องย่อยเลยไม่แพงมาก เหนื่อยเพราะต้องใช้หนี้ แต่พอมันมาเป็นของฝนแล้วรู้สึกว่าภูมิใจมากๆ ค่ะ ส่วนรถนี่ขับได้ไม่นานก็หนีมาแต่งงานซะงั้น แบบว่าจะได้ไม่ต้องใช้หนี้นาน อิอิ (พูดเล่นจ้ะ) ก็ชะตาฟ้าลิขิตให้มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาสอยลงจากคานทองน่ะค่ะ แห่ะๆ


นี่คือความเห็นส่วนตัวของฝนน่ะค่ะ


อีกอย่างฝนมีน้องสาวที่อยู่ด้วยกันมาตลอดด้วยน่ะค่ะ ทำอะไรๆ ก็ต้องนึกถึงเค้า ก็เลยยอมเป็นหนี้ไปกู้แบงค์มาพอสิ้นเดือนแบงค์ก็จะหักออกจากบัญชีอัติโนมัติค่ะ เฮ้อ พูดแล้วคิดถึงสมัยเป็นสาวออฟฟิตค่ะแล้วก็คิดถึงเพื่อนเก่าๆ ด้วยล่ะ อิอิ มาอยู่นี่ถ้าอยากทำงานออฟฟิต ฝนต้องเรียนภาษาให้เก่ง แล้วก็เอาวุฒิไปเรียนเพิ่มเติมกว่าจะได้ทำงานออฟฟิตสงสัยแก่ค่ะ เนี่ยปีหน้าว่าจะหางานทำยังไม่รู้เลยว่าจะไปทำงานอะไรดีค่ะ เพื่อนๆ เค้าไปสอบเป็นผู้ช่วยพยาบาลกัน ฝนเคยขอแฟนๆ ไม่ยอมให้ทำค่ะ เพราะว่างานแบบนี้มันมีเป็นกะน่ะค่ะ


ว้ายยยย ฝนนอกเรื่องซะยาวเลย ขอโทษนะคะ พอดีวันนี้ว่าง เลยคุยได้นาน คิกๆ ไม่ว่ากันน๊า รักษาสุขภาพจ้า


โดย: Malee30 วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:1:15:57 น.  

 
เทคโนโลยีนะ เทคโนโลยี ทำให้คนต้องเสียตังค์อยู่เลย

" มนุษย์เราหนอเกิดมาทำไม นิพพนานมีสุขอยู่ไยไม่ไป "" มนุษย์เราหนอเกิดมาทำไม นิพพานมีสุขอยู่ไยไม่ไป "


โดย: Picike วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:1:34:02 น.  

 
น่าจะเป็นเอนดอร์ฟินหรือเปล่าคะ ไม่แน่ใจเหมือนกัน

สำหรับเรา เรามองว่าคนเดี๋ยวนี้ชอบอะไรสำเร็จรูปค่ะ... ไม่ค่อยพยายามทำอะไรด้วยตัวเอง แม้แต่การมีความสุข


โดย: สายลมโชยเอื่อย วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:1:40:49 น.  

 
Be happy what we have ja..


โดย: Baby I love you วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:1:58:24 น.  

 
ความสุขเสมือนแบบนี้ยังต้องซื้อตลกจริงๆครับ เหอๆๆ


โดย: นายเบียร์ วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:3:59:10 น.  

 
เข้ามาใบบล็อกนี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ เพราะบล็อกดูน่ารัก สวย สะอาดตา แล้วยังมีข้อเขียนดีๆ อีก


โดย: the Vicky วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:8:28:24 น.  

 
สุขข้างนอก
สุขข้างหน้า
แต่... สุขที่แท้อยู่ข้างใน


โดย: สะเทื้อน วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:9:19:41 น.  

 
ความจริงแล้วความสุขก็อยู่ใกล้ตัวเรานิดเดียวเองแต่คนเรามักจะหาไม่เจอ มีความสุขกับวันหยุดนะค่ะ


โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:10:50:07 น.  

 
จริงเหรอมียาประเภทนี้ด้วยเหรอ ตลกจัง

ความสุขมันก็อยู่ที่ใจไม่ใช่ที่ไหนเลย

น่าสงสารคนที่วิ่งหาเจง ๆ มันไม่ได้อยู่ที่ไหนเลย ก็อยู่ใกล้ตัวเรานี่เอง


โดย: maxpal วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:11:39:59 น.  

 
ความสุขกับความทุกข์แท้ที่จริงมันก็คงจะเป็นสิ่งเดียวกันนั่นเองแหละครับ เพียงแต่อยู่กันคนละด้าน เหมือนกลางวันกับกลางคืน มันเป็นภาวะ สุขหรือทุกข์เกิดกับเราตามสภาพแวดล้อมในขณะนั้น สภาพแวดล้อมมีทั้งสภาพแวดล้อมภายในและสภาพแวดล้อมภายนอก จิตใจถือเป็นสภาพแวดล้อมที่สำคัญอย่างหนึ่งเหมือนกัน ฉะนั้น สภาพแวดล้อมอื่น ๆ เหมือนกัน คน 2 คนอาจสุขหรือทุกข์ต่างกันได้ครับ


เมื่อคนหลายคนอยู่ในห้องที่เปิดแอร์ บางคนรู้สึกเย็นสบาย ในขณะที่บางคนอาจรู้สึกหนาว ทั้ง ๆ ที่มันก็อุณหภูมิเดียวกัน


โดย: 9A วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:11:51:07 น.  

 
^
^
^
คมมากเลยคุณ 9A.....

คนหลายคนอยู่ในห้องที่เปิดแอร์ บางคนรู้สึกเย็นสบาย
ในขณะที่บางคนอาจรู้สึกหนาว ทั้ง ๆ ที่มันก็อุณหภูมิเดียวกัน


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 30 กันยายน 2549 เวลา:23:44:17 น.  

 
เอาความสุขมาเติมให้ ไม่ต้องซื้อนะคะ


โดย: C (มาดามก่งก๊ง ) วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:0:35:08 น.  

 
"เทคโนโลยีทันสมัย" คงเหมาะสำหรับใครบางคนที่ควรใช้งานแต่ใครบางคนที่ยังมีความสุขกับการรอสายใครอีกคน"ใช้ใจมากกว่าใช้งาน" จะเป็นมือถือรุ่นไหนก็น่าจะใช้ได้นะคะ "คุยโทรศัพท์นี่นา..ไม่ใช่คุยกับโทรศัพท์"


โดย: random-4 วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:7:27:46 น.  

 
โทรศัพท์มือถือแม่ปุ๊ยังไม่มีเลยค่ะแย่งพ่อเซธใช้เอา ราคาก็แพงมากค่ะ..พันกว่าบาท คิก คิก ทุกวันนี้ปิดเครื่องไม่ได้เพราะถ้าปิดแล้วจะมีปัญหาตอนเปิดต้องกดเป็นหลายสิบครั้งกว่าจะเปิดได้ ก็ยังไม่ซื้อใหม่เพราะมันยังใช้โทรเข้าออกได้ จะซื้อใหม่ก็ต่อเมื่อมันตายสนิทค่ะ

แม่ปุ๊กับพ่อเซธไม่ยอมเป็นหนี้อะไรกับใครทั้งสิ้นจนกระทั่งมามีลูกถึงยอมเป็นหนี้ผ่อนบ้าน เพราะขืนรอซื้อเงินสดคงจะแก่ตายกันไปข้างนึงก่อนแน่ ๆ

กิเลสแม่ปุ๊ยังมีตามวิสัยปุถุชนค่ะแต่แม่ปุ๊ว่ายิ่งมีน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น ไม่ต้องไปเปรียบกับใคร เปรียบกับตัวเองตอนอายุน้อยกว่านี้ก็รู้ว่าความสุขมีมากขึ้นตามอายุจริง ๆ ค่ะ

แม่ปุ๊อยากให้เค้าเอาสารแห่งความสุขเนี่ยมาอัดกระป๋องขายได้จริง ๆ นะ..แม่ปุ๊ไม่ซื้อหรอกแต่จะขายต่างหากล่ะ



โดย: Lauderdale By The Sea วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:8:16:11 น.  

 




โดย: ratana_sri วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:8:32:11 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะ...
เอาความสุขมาฝากค่ะ


โดย: ratana_sri วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:8:39:02 น.  

 
วันหยุดพี่ไม่ค่อยเหมือนใครๆ ครับ
เสาร์-อาทิตย์มักจะยุ่งๆ มีงานติดพัน
ต้องหาโอกาสแว๊บๆ ไปโน่นมานี่ในวันธรรมดาแทน

มีความสุขมากๆ ในวันเริ่มเดือนใหม่นะครับ


โดย: สะเทื้อน วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:9:50:52 น.  

 
มาชมบ้านสีฟ้าในวันหยุดค่ะ เจ้าของบ้านคงไม่อยู่บ้าน พร้อมได้อ่านบทความดีๆ ที่นำฝากเพื่อนๆ ทำให้เราคิดว่า ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะความสุขไม่อยู่กับเราตลอดไป...


โดย: Maihom (Maihom ) วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:11:02:15 น.  

 
ถึงกับมีความสุขสำเร็จรูปเลยเหรอมนุษย์เรา....


โดย: เจ้าแห่งโชคชะตา วันที่: 1 ตุลาคม 2549 เวลา:22:19:40 น.  

 



สวัสดีค่ะ กลับมาพร้อมความคิดถึง

จริงๆด้วยค่ะ แจงก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ว่าทำไมเราถึงขวนขวายอะไรกันมากมาย
ทั้ง ทั้งที่ บางสิ่งแค่มีก็พอแล้ว ^^
ดี ดีกว่า ดีที่สุด บางครั้งก็ต้องใช้สติในการเลือก
ว่าสิ่งไหนสมควรเลือกแบบไหน
และเลือกในแบบที่ตัวเองไม่เดือดร้อนด้วย
แต่แจงอยู่แบบพอดีๆ ดีกว่า มันพอดีกับตัวเอง
กับความสุขแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ



โดย: เลดี้อลิเซีย วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:9:45:46 น.  

 
ความพอเพียงนำมาซึ่งความสุขค่ะ


โดย: ทูน่าค่ะ วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:13:38:57 น.  

 
ก้อย่างที่พอรู้กันอยู่นะครับ มนุษย์เดี๋ยวนี้เครียดกันมาก โกรธก็ง่าย บางรายก็อาฆาตกัน มองโลกในแง่ร้าย หวังว่าพอนักวิทยาศาสตร์เหล่านั้นผลิตยาออกมาแล้ว มนุษย์จะซื้อทานกันนะ โลกจะได้สงบสุข 5555 (แอบประชด)



โดย: stawahna (stawahna ) วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:14:28:34 น.  

 
ดีจ้าพี่ติ๊ก ... เค้ากลับมาแล้วน๊า ได้อ่านเรื่องน้องหมาแล้วก็เศร้าแทนอ่ะ รู้สึกแย่ทุกครั้งเวลาได้รู้ว่าน้องหมาต้องตายเพราะยาเบื่อ ... ทำไม๊ คนเรามันใจร้ายกันจังเลยอ่ะ


เรื่องความสุข ..เมื่อก่อนเราก็หาความสุขแบบซื้อหาเหมือนกันค่ะ แต่ว่าพอเวลามันผ่านไป เราก็เปลี่ยนไป รู้ว่าความสุขน่ะหาไม่ยากหรอกขอเพียงแค่ว่าเราอย่ามองข้ามเท่านั้นเองเน๊อะ ...

คิดถึงนะจ้ะพี่ติ๊ก ว่างๆ แวะมาอีกน๊า


โดย: JewNid วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:20:57:48 น.  

 
ตอนที่มีข่าวว่า เขาขายอ๊อกซิเจนอัดกระป๋องกัน ตายังนึกขำว่าเป็นไปได้ แม้กระทั่งอากาศบริสุทธ์ ยังต้องซื้อขายกัน แต่พอมาถึงความสุขอัดกระป๋องนี่สิ...ชักเสียวสันหลังวาบ กลัวจะมี ความฝันอัดเม็ด ความสำเร็จเป็นเม็ดฟู่ขายจัง...ถึงตอนนั้น ตาจะทำไงล่ะ ตัวเอง...


โดย: Tante Ta วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:0:42:40 น.  

 
ความสุขอยู่ที่ใจ


โดย: ปูขาเก เซมารู วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:2:09:41 น.  

 
บล็อกหวานมากค่ะ คิดว่าถ้าพอใจในสิ่งที่มีอยู่ ใช้ชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงก็คงมีความสุขดีค่ะ


โดย: brasserie 1802 วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:6:24:06 น.  

 
อยู่ที่ใจจริงจริงนะคะ...
ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล...
...
...
Have a happy day na kha


โดย: Serendipity_t วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:9:30:42 น.  

 



มาส่งความคิดถึงค่า


โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:11:25:30 น.  

 
ฝนเอาบุญมาฝากค่ะ




โดย: Malee30 วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:13:04:59 น.  

 
เวลาสับสน
อ่านแล้วก็ได้คิดค่ะ

เจ้าของบล็อคสบายดีนะคะ^^



...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:7:52:36 น.  

 
happy wednesday,ka


โดย: random-4 วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:9:24:47 น.  

 
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ว่าความสุข
อยู่ที่ใจเรานี่เอง
ไม่ต้องไปไขว่คว้า หรือเสียเงินซื้อหา
มาจากที่ไหนเลย ..

ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ ..




โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:15:21:55 น.  

 
ของอย่างนี้ อยู่ที่มุมมองล้วนๆ เลยค่ะ


โดย: อัญชา วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:19:25:30 น.  

 
สวัสดีค่ะ

อ่านข้อเขียน หยิบข้อคิด
เอาไปปรับใช้กับชีวิตตัวเอง
ขอบคุณมากค่ะ


โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 4 ตุลาคม 2549 เวลา:22:39:29 น.  

 
ของผมคงมีแค่ความสุกกระมังครับช่วงนี้

ไม่ว่าจะสุกหรือสุข ถ้ามันทำให้เรายังคงเป็นเราอยู่ได้ก็ถือว่าดีแล้วละครับ


โดย: ST.Exsodus วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:22:14:35 น.  

 
สุก ก ท่านว่าเผารน
สุข ข ท่านว่าสงบเย็น

สังคมจะดีอยู่ที่ทุก ๆ คนครับผม


โดย: ดำรงเฮฮา วันที่: 14 ตุลาคม 2549 เวลา:19:11:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บรรณภรณ์
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




"ถ้าลดขนาดความต้องการของเราให้เล็กลง ขนาดของความสุขจะเพิ่มมากขึ้น"




Everything happens for a reason,live it, love it,learn from it, make your smile change the world but don't let the world change your smile





ชื่อติ๊กนะคะ ......
จะเรียกน้อง (ถ้ายังมีคนที่อายุมากกว่าอยู่อ่ะนะ)
จะเรียกพี่ เรียกน้า อา หรือป้าก็ได้ไม่ว่ากัน
แต่อย่าเพิ่งเรียกยายเท่านั้นเพราะอายุยังไม่ถึง
ขณะนี้อยู่ที่สถานีรถไฟหลักสี่ตอนต้น ๆ ค่ะ

ก่อนอื่นใด ....คงต้องกล่าวคำขอบคุณจากใจ
ทั้งกับเพื่อนเก่าที่ไม่ลืมกัน.........
และเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย
และให้โอกาส จขบ. ได้ทำความรู้จักนะคะ
รู้สึกเป็นเกียรติมาก
สำหรับมิตรภาพที่ทุกคนมีให้
ขอบคุณที่เข้ามาบ้านนี้และทิ้งคำทักทายไว้ให้
ไม่โหวด ไม่ไลค์ไม่เป็นไรค่ะ
แค่เข้ามาอ่านและทักทายกันก็ดีใจแล้ว
kiss kiss



New Comments
Friends' blogs
[Add บรรณภรณ์'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.