|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
ความน่าจะเป็น...ที่ไม่น่าจะเป็น..!!?
ลังๆเลๆอยู่เป็นนาน กว่าที่ฉันจะตกลงปลงใจหยิบเอาหนังสือเรื่อง ความน่าจะเป็นของ ปราบดา หยุ่น ขึ้นมาอ่าน หนังสือเล่มที่ได้รับคำวิจารณ์ ทั้งด้านบวกและด้านลบ อย่างมากมายในปีที่มันได้ขึ้นแท่นรับรางวัล เรื่องสั้นซีไรท์ปี 2545 ฉันอ่านความน่าจะป็นเปรียบเทียบไปกับเมืองใต้อุโมงค์ หนังสือรวมเรื่องสั้นอีกเล่มหนึ่งของ ประชาคม ลุนาชัย ที่ถือได้ว่าเป็นคู่เชือดคู่เฉือนกันอย่างสมศักดิ์ศรี (หรือไม่.?) บนเวทีซีไรท์ปีนั้น
เมืองใต้อุโมงค์นั้นอ่านจนจบเล่ม แต่อ่านความน่าจะเป็นได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ตัดสินจากความรู้สึกของตัวเองในฐานะของคนอ่าน ที่ก็ใช่ว่าจะสัดทัดจัดเจนกระไรนักหนา กับวรรณกรรมประเภทเรื่องสั้น แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังจะขอชี้ไปที่เมืองใต้อุโมงค์ ของประชาคม ลุนาชัย ว่าควรจะเป็นหนังสือที่ควรคู่กับรางวัลซีไรท์มากกว่า ความน่าจะป็นของ ปราบดา หยุ่น
เปล่า....ฉันไม่ได้มีอคติอะไรกับ ปราบดา และหนังสือของเขา และยอมรับว่าตัวเองก็ไม่ได้มีบรรทัดฐานอะไร มาชี้วัดตัดสินนอกเหนือไปจากความชอบและชื่นชม เมืองใต้อุโมงค์ มากกว่า ความน่าจะเป็น ฉันอยากจะขอยกส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นคำประกาศของคณะกรรมการการตัดสินรางวัลซีไรท์ ประจำปี 2545 มาให้อ่านกันสักนิดหน่อย
"เรื่องสั้นในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุดนี้ มีลีลาและกลวิธีการเขียนเฉพาะตัว และมีความหลากหลายแปลกใหม่ในด้านกลวิธี และขนบวรรณศิลป์ นอกจากนี้ยังมีความโดดเด่นในด้านการเล่นกับภาษา อย่างมีรากทางวัฒนธรรม"
อย่างมีรากทางวัฒนธรรม ฉันออกจะไม่ค่อยมีความรู้สึกเห็นด้วย หรือคล้อยตามข้อความนี้เท่าไหร่นัก แต่กลับเห็นด้วยกับคำกล่าวของเพื่อนคนหนึ่ง ที่เคยคุยกันถึงหนังสือเล่มนี้ว่า "เราไม่รู้ว่าเขา (ปราบดา) เข้าใจภาษาไทยดีหรือเปล่า อ่านแล้วบางทีก็ยังงงๆว่าเขาอยากจะสื่ออะไรกันแน่"
จริงอยู่ที่ถ้าหากจะพูดกันถึงความสร้างสรรค์ ความใหม่และสด ฉันก็ขอยอมรับว่า ปราบดา มีมันอยู่เต็มเปี่ยม เขาประดิษฐ์ประดอยภาษาของเขาขึ้นใหม่ พยายามให้มันวิจิตรบรรจง แต่ฉันก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าบางทีมันออกจะมากเกินไป
เขามีมุมมองต่อเรื่องราวที่ไม่เหมือนใคร มองเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องเป็นราวให้เป็นเรื่องขึ้นมาได้ เช่นเรื่องของนักเว้นวรรคที่ชื่อ นางสาววันดี ฉันพอเข้าใจว่าศิลปินทำอะไรก็ต้องมีคอนเซป แต่ฉันคงต้องยอมรับอย่างไม่อายว่า การอ่านความน่าจะเป็น ทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าได้มีโอกาสไปยืนอยู่หน้า ภาพแอปแสตรค ของศิลปินผู้มีชื่อเสียง โด่งดังสักคน แล้วใช้สายตาเพ่งพินิจไปที่ภาพ อย่างพากเพียร เท่าแล้วเท่ารอด ฉันก็ได้แต่ทอดถอนใจและรำพึงรำพันกับตัวเองว่า "มันวาดรูปอะไรของมันวะ" ข้อสรุปคือฉันคงยังไม่ลุ่มลึกมากพอที่จะเข้าใจถึงคอนเซปอันยิ่งใหญ่ ของศิลปินนั่นเอง
ในความรู้สึกของฉัน ความน่าจะเป็น ไม่อาจตอบโจทย์บางอย่างได้ โจทย์แบบเดียวกับที่ ประชาคมตอบไว้ในเมืองใต้อุโมงค์
หากว่าความหรูหรา ท้าทาย คือคำนิยามของ ความน่าจะเป็น งดงามและเรียบง่าย ของถ้อยคำภาษา วิธีการเล่าและความลึกซึ้งในวิธีคิด ก็คือคำนิยามของเมืองใต้อุโมงค์ เรื่องราวของประชาคมได้ถ่ายททอด สอดแทรก และปลูกฝังจิตสำนึก ทัศนะคติดีๆต่อสังคม ทุกเรื่องของเขาจบได้ในความรู้สึก และยังทิ้งอะไรไว้ให้คนอ่านได้คิดตาม โดยเฉพาะเดือนฉายใต้อุโมงค์ ซึ่งเป็นเรื่องสั้นเรื่องสุดท้ายในชุดนี้
"เรื่องสั้นรับใช้อะไร รับใช้ใคร สะท้อนอะไร บอกกล่าวอะไร......เรื่องสั้นทำหน้าที่ของมัน เช่นเดียวกับงานศิลปะแขนงอื่นๆ เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งไม่สามารถปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีของคนอ่านได้ทันท่วงที และไม่สามารถแก้ปัญหาสังคมได้อย่างฉับพลัน โดยตัวของมันเอง นักเขียนเพียงทำหน้าที่ สร้างงานอันเป็นที่รัก อย่างดื่มด่ำ ความรื่นรมย์จากการเขียนย่อมเป็น สะพานทอดยยาวไปสู่ความรื่นรมย์แห่งการอ่าน จากนั้นช่อดอกไม้ อุทยานแห่งความดีงามก็จักผลิบานขึ้นทีละต้น"
ข้างต้นนั้นคือคำนำซึ่ง ฉันยกส่วนหนึ่งมาเป็นตัวอย่าง จากเมืองใต้อุโมงค์
เช่นนี้แล้ว คุณค่าของงานเขียนในความคิดของฉัน จึงไม่ใช่ความวิจิตร พิศดารของอะไร แต่มันควรจะอยู่ที่ว่า งานนั้นๆได้ตอบโจทย์อะไรในหัวใจคนอ่านได้บ้าง อาจไม่ต้องเลิศเลอกระไรนักหนา ขอเพียงแค่ว่าเมื่ออ่านแล้ว มันได้มีส่วนในการเติมเต็มความขาดพร่อง อะไรในหัวใจคนอ่านได้บ้างก็เท่านั้น
Create Date : 10 กันยายน 2549 |
|
23 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:43:34 น. |
Counter : 3176 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: JewNid 10 กันยายน 2549 3:44:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: random-4 10 กันยายน 2549 8:59:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: yyswim 10 กันยายน 2549 11:59:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: aston27 10 กันยายน 2549 12:30:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tante Ta 10 กันยายน 2549 12:35:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ่านมานิดหน่อยขอฝอยแบบงูๆปลาๆ (ST.Exsodus ) 10 กันยายน 2549 12:39:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 10 กันยายน 2549 13:56:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: บรรณภรณ์ 10 กันยายน 2549 16:09:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: 9A 10 กันยายน 2549 23:01:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: BaLL182 IP: 203.170.228.172 11 กันยายน 2549 1:29:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดำรงเฮฮา 11 กันยายน 2549 2:04:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tante Ta 11 กันยายน 2549 2:04:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: สะเทื้อน 11 กันยายน 2549 8:48:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 11 กันยายน 2549 10:58:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 11 กันยายน 2549 13:08:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทูน่าค่ะ 11 กันยายน 2549 13:17:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: tu_bong 12 กันยายน 2549 0:33:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: สายน้ำ IP: 119.42.83.138 29 สิงหาคม 2551 23:56:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: โอเล่ย์ IP: 118.174.97.190 26 พฤศจิกายน 2551 22:18:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปุณยนุช IP: 1.47.245.79 4 กรกฎาคม 2555 9:51:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
"ถ้าลดขนาดความต้องการของเราให้เล็กลง ขนาดของความสุขจะเพิ่มมากขึ้น"
Everything happens for a reason,live it, love it,learn from it, make your smile change the world but don't let the world change your smile
ชื่อติ๊กนะคะ ...... จะเรียกน้อง (ถ้ายังมีคนที่อายุมากกว่าอยู่อ่ะนะ) จะเรียกพี่ เรียกน้า อา หรือป้าก็ได้ไม่ว่ากัน แต่อย่าเพิ่งเรียกยายเท่านั้นเพราะอายุยังไม่ถึง ขณะนี้อยู่ที่สถานีรถไฟหลักสี่ตอนต้น ๆ ค่ะ
ก่อนอื่นใด ....คงต้องกล่าวคำขอบคุณจากใจ ทั้งกับเพื่อนเก่าที่ไม่ลืมกัน......... และเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย และให้โอกาส จขบ. ได้ทำความรู้จักนะคะ รู้สึกเป็นเกียรติมาก สำหรับมิตรภาพที่ทุกคนมีให้ ขอบคุณที่เข้ามาบ้านนี้และทิ้งคำทักทายไว้ให้ ไม่โหวด ไม่ไลค์ไม่เป็นไรค่ะ แค่เข้ามาอ่านและทักทายกันก็ดีใจแล้ว kiss kiss
|
|
|
|
|
|
|
|
โอเล่มาเชิญนะค่ะ
มีเวลาว่างเชิญไปอีกมุมของโอเล่
จะพาไปให้หัวเราะเล่นนะค่ะ
ตามลิ้งค์เลยนะค่ะ
//chobcheer.pantown.com/
ฝันดีนะค่ะ
ป.ล.โอเล่คิดถึงจริงๆน๊า