เหมืองแร่.....วรรณกรรมจากชีวิต คุยกันก่อนความจริงแล้วตั้งใจว่าจะเล่าเรื่อง โครงการอบรม เขียนรวมเล่ม.....ความทรงจำจากชีวิต รุ่นที่ 2 ที่สำนักพิมพ์อัมรินทร์ ซึ่งเพิ่งจะไปมา แต่ครั้นจะเล่าอย่างเดียวโดยไม่มีภาพเลยสักภาพ มันก็กระไรอยู่ จึงคิดว่าเอาไว้รอภาพถ่ายที่ทางสำนักพิมพ์ จะส่งตามมาให้ก่อนดีกว่า เผื่อว่าเพื่อนๆอาจจะอยากเห็นบรรยากาศกันบ้าง เล่าไปก็เห็นแต่ตัวหนังสือ มันคงน่าเบื่อพิลึก ครั้นจะไม่อัพบล็อกก็สงสารเพื่อนๆที่เข้ามาดูอีก เลยเอาเป็นว่าวันนี้จะขอคุยเรื่อง รวมเล่มความทรงจำจากชีวิต ที่ถือว่ามีชื่อเสียงมากที่สุดเล่มหนึ่งของเมืองไทย มากขนาดที่ว่า มันทำให้เจ้าของความทรงจำ ได้รับเกียรติอย่างสูงสุด จากคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ ยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ในปี 2534 เลยทีเดียว ใช่ค่ะ...ฉันกำลังพูดถึง คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ ผู้เป็นเจ้าของความทรงจำนั้น เหมืองแร่....วรรณกรรมแห่งชีวิต อาจินต์ ปัญจพรรค์ และวรรณกรรมเล่มหนึ่ง ที่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าเต็ม.....เต็มและตื้อตันในหัวใจ เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่ารสชาติของการเสพวรรณกรรม ที่ทั้งสวยงามทางด้านภาษาและเพียบพร้อม ด้วยความคิดที่แหลมคมของคนเขียน กรีดกร่อนและบาดลึกอารมณ์ของคนอ่าน ได้สาสะใจเพียงไร เขาถ่ายทอดมันออกมาได้อย่างเฉียบแหลม ลุ่มลึก บางถ้อยคำเสียดสี เย้ยหยัน ประชดประชัน โชคชะตาของตัวเอง บางบรรทัดบ่งบอกอารมณ์หยิ่งทะนง ทิฐิและถือดี บางประโยคตลกร้าย คล้ายๆขมขื่นแต่ก็แฝงเร้นอารมณ์ขันและคัน เพียงไม่ถึงครึ่งเล่ม เมื่อ 2 -3 วันก่อน ฉันหลงรักเหมืองแร่....เข้าไปเต็มหัวใจ ฉันมานั่งคิดทบทวนตัวเอง แล้วก็ทอดทอนใจ "นี่ฉันมักจะพบและมองเห็นคุณค่า ความดีงาม ของสิ่งต่างๆที่อยู่รอบๆตัว ช้าหรือสายไปเสมอหรือ ? " คุยกับเพื่อนคนหนึ่งถึงหนังสือเล่มนี้ เขาบอกกับฉันว่า "อ่านเหมืองแร่ตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นหนุ่ม" (เขาว่าเขาอ่านตอนเขาหนุ่มๆ เอ....เขากำลังบอกว่าเขาแก่หรือเปล่านะ ถ้าแก่....ก็ขอให้เขาล่วงหน้าไปก่อนแล้วกัน เพราะฉันว่าฉันยังไม่แก่นา) อืมม์...ถ้าอย่างนั้นฉันไปมัวงมโข่งอยู่เสียที่ไหน หรือจะเป็นเพราะ อากาธา คริสตี้ กางปีกมหึมาของหล่อน บดบังดวงตาของฉันนานจนเกินไป ฉันจะขอยกตัวอย่างบางตอนของเหมืองแร่มาให้ลองอ่านกันดูค่ะ "เหมืองแร่มิใช่หน้ากระดาษนวนิยาย สำหรับเนรมิตให้ตัวเองเป็นพระเอก มันไม่ใช่จอภาพยนต์สำหรับแสดงความโลดโผนผิดผู้ผิดคน มันไม่ใช่สถานที่เที่ยวเตร่เพื่อหากำไรให้แก่ชีวิต หรือเพิ่มสนิมให้กับความเหลวไหลไม่เอาถ่าน แต่เหมืองแร่คือตู้ใส่กับข้าวใบสุดท้าย ที่บังคับให้ข้าพเจ้าประคองกระเพาะอันอิดโรยไปหามัน มันบังคับให้ไปหา ไม่ใช่ขอร้องให้ไป มันต้อนข้าพเจ้ามากกว่าต้อนรับ ฉะนั้นหากบังเอิญข้าพเจ้าจะอ้างว่า ชีวิตของข้าพเจ้ากับเหมืองแร่มีความเกี่ยวพันกันอยู่ครั้งไรละก็ พึงเข้าใจว่าข้าพเจ้าเป็นเพียงส่วนประกอบที่ไม่จำเป็นของมัน ในขณะที่ตัวมันมีลีลาอย่างสง่าภาคภูมิ เข้ามาสิงอยู่ในชีวิตของข้าพเจ้า" และ "มันเป็นอย่างนั้น พูดไปก็เหมือนโม้ ปีเดือนอันหยาบกร้านลากเส้นผ่านฝ่ามืออันบอบบางของข้าพเจ้า ให้กลายเป็นมือของคนถือค้อนตีเหล็กที่ด้านจนล่อน ข้อนิ้วโตเป็นปุ่ม โคนนิ้วในฝ่ามือหนาปูดราวกับเอาเทียนไขหยดไว้ ในใจเต็มไปด้วยรูพรุนของกระสุนอันโปรยปรายมาจากอุปสรรค ในการขบปัญหาการงานเฉพาะหน้า หัวใจแบ่งเป็นสองภาคซ้อนกัน และแยกจากกันได้โดยไม่มีกฎเกณฑ์ ใจหนึ่งออดอ้อนออเซาะจะกลับกรุงเทพ ใจหนึ่งห้าวหาญทะยานอยากที่จะกรำอยู่กับความเข้มข้นของงานอันเหน็ดเหนื่อยอย่างลูกผู้ชาย แบมือสองข้างออกมาดู เส้นโชคลาภมันอยู่ตรงไหนหนอมองไม่เห็น โชคลาภ...ไม่อยู่กับคนอย่างเราหรอก อย่ามัวไปพิจารณาอยู่เลย เสียงกัดฟันและเสียงร้องจ๊อกๆ ของน้ำย่อยอาหารในกระเพาะอันหิวโหยต่างหาก ที่เป็นของคู่บารมี" ฉันอยากจะมีคำบรรยายที่จับจิตจับใจใครต่อใครเหลือเกิน เกี่ยวกับหนังสือและตัวผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ แต่ท้ายที่สุดฉันพูดไม่ออก ฉันอัดอั้นตั้นใจและเพิ่งตระหนักรู้เป็นครั้งแรก ว่าภาษาไทยที่ฉันคิดว่ามันเชื่อง เมื่ออยู่ในมือและในความคิดของฉัน สุดท้ายฉันกลับไม่พบคำใดเลยที่จะมาอธิบายสรรพคุณของหนังสือเล่มนี้ เหตุผลหรือ...? คงเป็นเพราะคุณอาจินต์ ไม่ได้ทำเพียงแค่เขียน.....ความทรงจำ แต่เขาเค้น เขาคั้น เขากลั่น และเขากรองเอาทุกส่วนเสี้ยว ทุกหยาดหยด ทุกลมหายใจ เข้าและออกมาจากจิตวิญญาณของเขา เรียงร้อยเป็นหนังสือที่งดงามเล่มนี้ แล้วฉันยังจะสามารถหาคำพรรณาใดๆมาเอ่ยอ้าง ยกยอ ชื่นชม นอกจากจะขอให้..... เพื่อนๆไปหาอ่านกันเอาเองเถอะค่ะ   Create Date : 05 สิงหาคม 2549 12 comments Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:44:00 น. Counter : 1044 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณบรรณภรณ์ โอเล่มาแจ้งให้ทราบนะค่ะ ไม่ใช่เมลโอเล่แน่ๆเลยค่ะ ไม่ทราบชื่อเมลว่าอะไรค่ะ โอเล่ป่าวส่งนะค่ะ ฝันดีนะค่ะคืนนี้   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 5 สิงหาคม 2549 1:33:43 น.

นั้นชื่อเมลของโอเล่จริงๆค่ะ แต่มีคนส่งมาหาโอเล่แล้วโอเล่แอดไว้นะค่ะ เมลของคุณบรรณภรณ์โอเล่ก้อไม่ทราบจริงๆ แล้วเอ็มโอเล่ก้อไม่ค่อยเปิดด้วยค่ะ ตกใจจริงๆค่ะ เป็นไปได้ไง เพราะถ้าเพื่อนๆเก่าๆจะรู้ว่าโอเล่ตัวขี้เกียจไม่เคยเขียนเมลหาใครเลยค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 5 สิงหาคม 2549 1:52:25 น.

อ้าว คิดว่าจะซื้อมาให้อ่าน   โดย: Malee30 5 สิงหาคม 2549 2:09:08 น.

ได้ดูแต่หนัง ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะ   โดย: เดอะ กั้ง 5 สิงหาคม 2549 3:34:41 น.

แม่ปุ๊รู้จัก "เหมืองแร่" ก็ตอนที่เค้าเอามาทำเป็นหนังนั่นล่ะค่ะ ปกติแม่ปุ๊ไม่ได้อ่านหนังสือแนวนี้มาหลายปีแล้ว เพราะมักจะอินจนไม่เป็นอันทำอะไร ส่วนใหญ่ก็เลยจะเลือกอ่านแต่ที่เบาสมองแทน (เป็นเพราะงี้สมองเลยเบาซะไม่มีอ่ะ ) ได้อ่านตัวอย่างบางตอนข้างบนนี้แล้วต้องบอกว่า...สุดยอดค่ะ   โดย: Lauderdale By The Sea 5 สิงหาคม 2549 7:12:17 น.

ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ แต่เคยดูหนังครับ คิดอยู่ว่าจะหาหนังสือมาอ่าน เพราะดูจากหนังแล้ว รู้เลยว่า ... รายละเอียดหลายๆ อย่างมันหายไป (เพราะความที่มีข้อจำกัดเรื่องเวลา)   โดย: สะเทื้อน 5 สิงหาคม 2549 8:28:29 น.

ผมอยากเขียนเรื่องสั้นน่ะครับ แต่ติดขัดที่ไม่ค่อยมีจินตนาการมากเท่าใดนัก ที่คุณบอกว่าผมเหมาะกับสารคดีหรือบทความนั้น ใช่เลย ปกติเขียนแนวนี้อยู่ (แต่ออกในแนววิชาการครับ) มันเป็นแบบ ... เขียนเล่าตรงๆ ตามประสบการณ์และความเป็นจริง ไม่ต้องใช้จินตนาการ นึก คิด ฝัน ... ผมก็ทำได้แค่แบบนี้แหละครับ อยากเข้าอบรมเพราะอยากเปลี่ยนแนว ... ไม่รู้คิดถูกหรือเปล่าเนี่ย   โดย: สะเทื้อน 5 สิงหาคม 2549 8:33:29 น.

หนังสือเรื่องนี้พ่อผมอ่านตั้งแต่สมัยเมื่อสมัยวัยกลางคนทีเดียวครับ เท่าที่ผมจำความได้ ผมเองก็เห็นหนังสือเรื่องนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ก็น่าแปลกนะที่ผมไม่เคยหยิบมาอ่านเลย อาจจะเป็นเพราะว่า หนังสือยังมิได้เรียกผม และผมเองก็ยังไม่ได้โหยหา...... ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ชอบนะครับ   โดย: ST.Exsodus 5 สิงหาคม 2549 11:48:38 น.

อ้อ ผมได้ตอบเรื่องความหมายของชื่อที่คุณถามมาแล้วนะครับ ถ้าว่างก็แวะไปดูได้นะครับ   โดย: ST.Exsodus 5 สิงหาคม 2549 11:49:59 น.

เหมือนแม่ปุ๊เลยค่ะว่า ได้รู้จักเหมืองแร่ก็ตอนเค้าทำเป็นหนังแล้วน่ะค่ะ แต่ก็เชยมาก เพราะว่าทั้งหนังและหนังสือก็ยังไม่ได้สัมผัสเลยค่ะ กะว่ามีโอกาสก็คงต้องหามาดู และอ่านกันแล้วล่ะ เพราะอยากถูกกรีดกร่อน ทางอารมณ์ในการอ่านด้วยภาษางามๆ ของวรรณกรรมไทย อ่านตรงอกาธาบดบังดวงตา ก็คิดถึงตัวเองเหมือนกันเพราะเมื่อคืนนี้ก็ยังคุยเรื่องนี้กับคนข้างๆ เพราะเค้าสังเกตุเราว่าเราชอบอ่านหนังสือหรือว่าดูหนัง แนวสืบสวนมากๆ ... เราก็บอกว่าเราชอบนะ มันคงเป็นสายเลือดที่เข้ามาหล่อเลี้ยงตั้งแต่เริ่มต้นอ่านหนังสือและติดตามหนังด้วยอ่ะมั้งค่ะ พอมาอ่านแนวอื่น ดูเรื่องแนวอื่น มันก็เลยไม่ค่อยจะติด ... แบบอยากเปิดใจอ่านเรื่องหลากหลายบ้าง แต่ว่าบางทีเหมือนไปไม่รอดเลย ยกเว้นเรื่องแนะนำที่ดีจริงๆ อันนั้นอ่านแล้วก็ยกความดีให้กับคนแนะนำเราได้เลยคะ เพราะว่าทำให้เราเปิดปัญญา ได้อ่านหนังสือดี เหมือนหนังสือเรื่องเหมืองแร่ไงค่ะ   โดย: JewNid 5 สิงหาคม 2549 13:52:54 น.

แวะมาทักทายคุณบรรณภรณ์ค่ะ have a nice weekend นะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 5 สิงหาคม 2549 15:38:19 น.

สวัสดีวันเสาร์สุดสัปดาห์ค่ะ แวะมาเยี่ยมทุกวันเลยแต่ว่ายังไม่อัพบล็อคก้เลยไม่ได้ลงชื่อไว้ วันนี้พึ่งอบรม ISO เสร็จก็รีบลงมาเมนท์เลยเฮ้อ เหนื่อยทั้งวันเลยนั่งฟังบรรยาย   โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 5 สิงหาคม 2549 15:52:37 น.