춤추라, 아무도 바라보고 있지 않은 것처럼
Dance like no one is watching

사랑하라, 한번도 상처받지 않은 것처럼
Love like you've never been hurt

노래하라, 아무도 듣고 있지 않은것처럼
Sing like no one is listening

일하라, 돈이빌요하지 않은 것처럼
Work like you don't need the money

살라, 오늘이 마지막 날인 것처럼
Live life every day as if it were your last

เรื่องนี้เป็นซีรี่ย์เรื่องโปรด ที่หยิบมาดูบ่อยมากๆ อีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียวค้ะ ส่วนหนึ่งทื่ชอบก็คือชอบหนังหน้าของฮยอนบิน(พระเอก)เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะเขามีเสน่ห์ทางการแสดงมากเลย แต่ดูกี่ที ใจก็แอบเอนเอียงไปทางเฮ็นรี่(พระรอง)นิดหน่อย เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบผู้ชายหน้าตาลูกครึ่งแบบนี้มาก หล่อมากๆ รูปลักษณ์ภายนอกสมบูรณ์แบบที่สุด แม้การแสดงไม่เจิดเท่าไหร่ แต่ก็โดนใจพอควร


นางเอกก็เป็นนางเอกแบบแหวกแนวดี ไม่ค่อยได้เจอบ่อยนัก กับลุคนางเอกที่ไม่สวย ไม่ดี ไม่เก่ง ธรรมดาสุดๆ คือดูแล้วตอบสนองความฝันของสาวๆ ได้ดี ไม่ต้องสวย ไม่ต้องหุ่นดี ไม่ต้องเริด ก็มีสิทธิ์เจอรักแท้จากใครซักคนบ้างล่ะว้า


จริงๆ โดยรวมของตัวซีรี่ย์ เราชอบหมดเลยนะคะ แต่รู้สึกเศร้าๆ นิดหน่อยกับตัวนางรอง เราชอบบทนางรองน่ะะค่ะ ไม่ใช่เพราะเธอสวยหรือว่าเพราะเป็นจางเรียววอนหรอกเล่นนะคะ แต่เราดูแล้วเราเศร้า...เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง ยังไม่เข้าใจว่าเธอผิดอะไรนักหนา ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้


เธอรักกับพระเอกมานานแต่แม่พระเอกก็ดันมากีดกัน เธอป่วยแล้วแม่พระเอกก็หลอกเธอว่าถ้าเธอไปรักษาตัว จะให้กลับมาหาพระเอก เธอจึงยอมหนีเขาไป เธอเป็นโรคร้าย เธอหนีไปรักษาตัว (ส่วนนี้ไม่ชอบเท่าไหร่ ที่หนีพระเอกไปเฉยๆ) เพื่อที่จะรักษาตัวให้แข็งแรง จะได้กลับมาหาพระเอกอีกครั้ง แต่กลับมา ก็ฝันสลาย เพราะพระเอกเปลี่ยนใจไปรักนางเอกแล้ว


นางรองป่วยจะเป็นจะตาย จึงเลือกจากไปเงียบๆ ไม่บอกเหตุผล เพราะไม่อยากให้พระเอกรู้และเสียใจ (เบื่อมากมุกนี้ ทำไมชอบคิดแทนคนอื่นทุกทีเลย คือคิดในมุมของตัวเอง ถ้าคนที่รักจากไปเฉยๆ มันน่าเศร้ากว่ากันรู้ความจริงเสียอีก) และในช่วงเวลาที่นางรองหายไปจากชีวิตเฉยๆ พระเอกก็ประสบชะตากรรมอย่างหนัก และต้องการใครซัดคนเคียงข้างและปลอบโยน ..แต่คนที่สัญญาว่าจะรักกันตลอดไป กับทิ้งกันไปเงียบๆ พระเอกจึงแค้นเล็กๆ เจ็บลึกๆ ฝังใจ


ฉากที่เราชอบที่สุด..คือฉากที่พระเอกขอเลิกกับนางรอง เขานั่งล้างเท้าให้เธอ แล้วเขาบอกเธอว่า ...ผมคิดถึงแต่เค้า(นางเอก) ผมมีความสุขเวลาอยู่กับเค้า...

แล้วนางรองก็เสียใจ ร้องไห้ แต่ก็เข้าใจว่าหัวใจพระเอกเปลี่ยนไปแล้ว..เธอจึงบอกเขาว่า ตอนนี้ความรักของคุณกับเค้ายังใหม่ ยังสดใส แต่ซักวันก็อาจจะจืดจางลงเหมือนความรักของคุณกับฉัน เธอถามเขาว่า..รู้อย่างนี้แล้ว ยังจะไปอีกเหรอ อย่าไปเลยนะ อะไรทำนองนั้นอ่ะค่ะ


เราน้ำตาซึมเลย แต่เราก็ชอบนะคะ..เหมือนกับซีรี่ย์นั้นต้องการสื่อคนดูว่า จริงๆ แล้ว ทุกคนก็เข้าใจในชีวิต ในสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ว่าอะไรเป็นอะไร นางรองเธอก็รู้ ว่าไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ก็แค่เวลาเปลี่ยนไป ใจคน(พระเอก)ก็เปลี่ยน เมื่อเขาได้พบกับใครบางคนที่มาเติมเต็มความสุขให้มากกว่า


ดูซีรี่ย์จบ คนดูอย่างเราไม่อยากจบ เรารู้สึกว่าถ้าคนเขียนบท มาเขียนบทให้ในมุมมองของนางรองบ้าง เธอก็สามารถก้าวขึ้นมาเป็นนางเอกได้เหมือนกัน...เพราะมุมมองของเธอเอง ก็มีอะไรน่าคิด น่าสนใจดีมากกว่ามุมของนางเอกเสียอีก ขอบคุณที่ตอนจบ ให้เธอได้คู่กับคุณหมอสุดหล่อเฮ็นรี่..โคตรชอบเลยผู้ชายคนนี้..เพอร์เฟ็คมาก


อีกฉากที่ชอบ ก็คือตอนที่นางรองมาขอให้นางเอกเสียสละ...ซัมซุนทำเราฮามากๆ ที่เธอบอกนางรองว่า ...ขอโทษนะ ฉันอายุจนป่านนี้แล้ว และซัมชิกก็คือรถไฟขบวนสุดท้าย ที่ฉันไม่สามารถปล่อยไปได้...อย่างฮาเลย เพราะตอนแรกคิดว่าเหตุผลของนางเอกจะซึ้งกว่านี้


อีกอันนึงที่ชอบ ก็คือที่นางเอกบอกพระเอกว่า แค่หนึ่งนาที ก็ช้าเกินไป ..หรือเธอพูดว่า แค่หนึ่งวินาทีก็มากเกินไป ..ไม่ค่อยแน่ใจค่ะ นานแล้ว จำไม่ได้ แต่ว่ามันโดนใจ ใช่เลย .... เวลาเพียงเสี้ยวเล็กๆ แค่ไม่กี่วินาที ใครว่าไม่สำคัญ...บางที่มันเปลี่ยนชีวิต เปลี่ยนหัวใจได้เลยทีเดียว

Create Date : 08 สิงหาคม 2553
Last Update : 8 สิงหาคม 2553 7:03:58 น.		13 comments
Counter : 1787 Pageviews.
Share Tweet