ไม่ค่อยจะรู้ตัวซักเท่าไหร่ ว่าลึกๆ ลงไปแล้ว ตัวเองก็ออกจะเป็นคน (แอบ) ขวางโลกอยู่ซักหน่อย ปกติจะคิด (เอาเอง) ว่าตัวเองเป็นคนง่ายๆ หัวอ่อน อะไรก็ได้อยู่เสมอ แต่มาช่วงหลังๆ แก่ขึ้นหรืออย่างไรไม่ทราบ ไอ้อารมณ์ขวางๆ ที่มันซุกซ่อนอยู่ลึกๆ ก็ผลุบๆ โผล่ๆ ขึ้นมาอยู่ร่ำไป
...สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก...
ได้ยินชื่อมานานพอสมควร ตั้งแต่ตอนที่หนังเข้าฉายใหม่ๆ และกระทู้ที่เฉลิมไทยก็ฮอตฮิตเหลือเกิน เปิดอินเตอร์เนทเวปไหนก็มีแต่คนพูดถึงเรื่องนี้ ยิ่งคนพูดถึงเยอะก็ยิ่งรู้สึกเอียนๆ หมั่นไส้ซะอย่างนั้น
จริงๆ ก็ไม่ได้จะขวางโลกอะไรหรอก...แต่ส่วนตัว ไม่ค่อยได้ปลื้มอะไรกับนักแสดงนำคือมาริโอ้ เคยดูละครร่วมทุนไทยและเกาหลีที่มาริโอ้เป็นพระเอก ทั้งๆ ที่น้องหน้าตาน่ารักมาก พยายามจะดูต่อไปเรื่อยๆ แต่แอคติ้งที่แข็งเป็นหิน ไม่ได้ช่วยอะไรน้องเลย ส่วนน้องใบเฟิร์นอะไรนั้น ก็ไม่รู้จักเสียด้วย...
วันนี้ว่างๆ ลองเปิดดูเสียหน่อย คิดว่าจะลองดูซักสิบนาที ถ้าไม่ดีจริง (สมคำร่ำลือ) ก็จะเลิกดูทันที พอดูไปเรื่อยๆ จนจบ...คิดในใจอย่างเดียว
...ตรูน่าจะดูตั้งนานแล้ว..ว..ว..ว...
ถ้าจะบอกว่าเนื้อเรื่องมันง่าย พล็อตมันธรรมดามากๆ (จะโดนผู้เขียนบทด่าไหมหนอ?) แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นะคะ พล็อตไม่ได้มีความซับซ้อนเลย เรื่องมันก็ดำเนินไปอย่างที่คนดูหนังมาพอสมควร น่าจะรู้ดีและเดาได้ว่ามันจะเป็นอย่างไร
กับเรื่องราวของเด็กปลวก หน้าตาขี้เหร่ ผู้แอบหลงรักรุ่นพี่คนดังในโรงเรียน เลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะพิชิตใจชายหนุ่มให้ได้ ตั้งแต่ตามแอบตามปลื้มอย่างออกนอกหน้า พยายามขัดสีฉวีวรรณให้ตัวเองสวย มุ่งมั่นให้ตนเองประสบความสำเร็จในทุกด้าน
เมื่อเธอสาวขึ้น สวยขึ้น อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนของคนที่ตัวเองแอบรักก็กลับมาขอเป็นแฟนซะงั้น แล้วเรื่องก็เฉลยว่า แท้ที่จริงแล้ว ไอ้คนที่ตัวเองแอบรักมานานนั่นแหล่ะ เขาแอบรักตัวเองมาก่อน มานานแล้ว แต่ด้วยสัญญาใจที่มีต่อเพื่อนเขา จงไม่ได้แสดงความรู้สึกออกมา และกว่าจะรู้ใจกันและกันก็สายเกินไปแล้ว
สุดท้ายหนังก็จบแบบ Good Feel เก้าปีผ่านไป ต่างคนต่างไปค้นหาความสำเร็จของตัวเอง กลับมาเจอกันอีกครั้งและสมหวังในที่สุด
...แล้วซินเดอเรลล่าก็คู่กับเจ้าชายที่หมายปอง...
แต่จะบอกว่าถึงพล็อตจะง่ายก็จริง แต่นักแสดงนำเล่นดีค่ะ มาริโอ้ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ หันกลับมามองเขาในมุมใหม่ๆ อีกครั้ง ไม่รู้แก่ประสบการณ์ขึ้น หรือว่าเป็นเพราะบทมันใกล้ตัวเขามากกว่า เขาจึงสวมบทรุ่พี่โชนได้เนียนมากมาย ส่วนบทนางเอกน้ำ แม้จะไม่ใช่ดาราหน้าตาสวยจัด แต่ความน่ารักและการแสดงที่ดี ก็ทำให้หนังเรื่องนี้ลงตัวเป็นที่สุด
สิ่งที่ทำให้เข้าถึงหัวใจคนดูมากๆ คิดว่าน่าจะเป็นอารมณ์ของตัวละครในเรื่อง ในจุดๆ นั้น คือเรื่องการเรียน ความรัก พฤติกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นในหนัง เชื่อว่าเกินครึ่งของคนดูหนังเรื่องนี้ คงจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะที่ดู เพราะมีความรู้สึกว่า
เฮ้ย...พระเอกนั้นมันกรูนี่น่า...
เอ...พฤติกรรมของนางเอก ฉันก็เคยเป็น...
ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี เอาเป็นว่า ความรู้สึกเมื่อดูหนังเรื่องนี้จบ มันคือความอิ่มเอมใจ สุขใจ เหมือนได้ย้อนเวลาหาอดีต
แม้ตอนจบของหนังในไม่กี่นาทีสุดท้าย ฉันจะรู้สึกว่ามันยัดเยียดความพาฝันเข้าไปหน่อยหรือเปล่า จะมีซักกี่คนกันเชียว ที่ความรักครั้งแรกจะวนกลับมาหา หรือว่าจะได้สมหวังกับคนที่เราใฝ่ฝันและเฝ้ารอมาเนินนาน แต่ถึงแม้จะพาฝันไปบ้าง แต่ก็ถูกใจคนรักหนังแนวสุขนิยม(อย่างฉัน)ค่ะ
...ไม่ว่าจะทำอะไร จงทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด ให้สุดความสามารถ...
มีประโยคๆ นึง ที่เพื่อนของน้ำ บอกกับน้ำไว้อย่างนี้...(ไม่เป๊ะนะคะ เอาเท่าที่จำได้)
นั่นสินะ ถ้าวันนั้น ฉันทำให้ดีที่สุด หรือทำให้ดีกว่าที่เคยทำ วันนั้น จุดเริ่มต้นและจุดจบของฉัน จะเป็นอย่างน้ำ นางเอกของเรื่องนี้หรือเปล่า
...นั่นคือคำถาม ที่ฉันรู้จะว่าจะไม่มีวันได้รับคำตอบ...
แต่ยังมีสิ่งที่จะยังเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ แม้วันเวลาแห่งอดีตในวัยเยาว์ผ่านไปแล้วและไม่มีวันจะหวนกลับมา...สิ่งๆ นั้น คือ
...สิ่งเล็กๆ ที่...(เคย) ... เรียกว่ารัก...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
