ความจริงบางอย่าง บางครั้งมันก็โหดร้ายไม่น่ารับฟังและบางครั้งมันก็ทำร้ายจินตนาการอันสวยงามไปจนหมดสิ้นว่ากันว่า ...Thorn Bird คือชื่อนกชนิดหนึ่ง ที่มีเสียงร้องอันไพเราะเพราะพริ้งที่สุดในโลก เป็นนกที่ชอบเอาหนามของต้นไม้มาทิ่มแทงตัวเองจนตาย...ชอบความเจ็บปวด ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่งเปล่งเสียงของความเจ็บปวดอันไพเราะออกมาThe Thorn Bird คือซีรี่ย์ที่บอกเล่าเรื่องราวของเพื่อนรักสองคน ที่เวียนว่ายอยู่ในวังวนของความรักและความแค้น ...คนหนึ่งเป็นดั่งนก อีกคนเป็นดั่งต้นไม้...ยิ่งผลักไสหนามแหลมให้คนอื่น หนามแหลมนั้นยิ่งกลับมาทำร้ายและทิ่มแทงตัวเอง...ยิ่งรู้ ก็ยิ่งทำ ยิ่งรักก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งแค้นก็ยิ่งเจ็บ จองอึนและยูคยอง...สองเด็กสาวผู้ซึ่งมีชะตาชีวิตเดียวกัน คือเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทอดทิ้งจากผู้ให้กำเนิด เด็กสาวทั้งสองที่ได้มาพบ ผูกพันธ์ รักและอาทรกันและกัน ยูคยองคือเด็กสาวผู้มีน้ำใจโอบอ้อมอารี และเป็นดั่งนางฟ้าในชีวิตของจองอึน แต่แล้ววันหนึ่ง โชคชะตาก็นำพาให้ทั้งสองต้องแยกจากกันด้วยความเข้าใจผิดและมีรอยแตกร้าวอันยากจะเยียวยาหลายปีต่อมา...ยูคยองก้าวหน้าในชีวิตการงาน กลับมาจากต่างประเทศ มีชีวิตที่สวยหรู มีการงานที่มั่นคง ในขณะที่จองอึนต้องดิ้นรนต่อสู้กับความยากลำบาก ด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์ แล้วทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง เมื่อต้องมาทำงานในที่ทำงานเดียว แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เพราะยูคยองผู้เคยเป็นนางฟ้าในหัวใจของจองอึน กับกลายเป็นปีศาจร้ายที่คอยจ้องทำลายจองอึนอยู่ร่ำไปยิ่งเมื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองคน มีตัวแปรที่สำคัญเข้ามาเพิ่มอีกคนคือยองโจ คนรักปัจจุบันของยูคยอง และเป็นรักแรก(ข้างเดียว)ในวัยเด็กของจองอึน...ยูคยองเก็บกดความแค้นที่มีต่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองไว้ และได้ทำลายจองอึนด้วยการทำบางสิ่งบางอย่างให้จองอึนตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ยูคยองผลักไสทุกคนที่เป็นของเธอให้กับอึนจอง เพราะความแค้นในใจ เธอทำร้ายผู้ชายที่เธอรัก เธอไม่แยแสแม่ผู้ให้กำเนิด และยังยัดเยียดลูกสาวของตัวเองให้กับเพื่อนรักเพื่อนคนนี้ด้วยและเมื่อถึงวันที่คิดได้ ทุกอย่างก็สายเกินไป ทุกอย่างเคยผลักไส ในวันที่อยากได้คืน มันไม่ง่ายขนาดนั้น...ร้องไห้เท่าไหร่ เสียน้ำตาแค่ไหน วันเวลาก็ไม่อาจย้อนคืน... The Thorn Bird ...ถือว่าเป็นซีรี่ย์นอกสายตาที่เกินความคาดหวังค่ะ เป็นซีรี่ย์เมโลดราม่าขนานแท้ ที่ดูไป ปวดใจไป ไม่มีรอยยิ้มซักแอะ ทุกฉากทุกตอน แทบจะมีแต่น้ำตา บีบคั้นอารมณ์ด้วยความขัดแย้งทางอารมณ์ของตัวละครแทบทุกตัวในเรื่อง ...และสองนักแสดงหญิง ขั้นเทพมาก ร้องไห้น้่ำตาเป็นปิ๊บๆจริงๆ ต้องบอกว่า เรื่องแม่ๆลูกๆ อะไรแบบนี้ มันก็มักจะเข้าถึงหัวใจคนดูได้ง่ายอยู่แล้ว พล็อตเรื่องอาจจะน้ำเน่าไปบ้าง (อันนี้ก็ไม่รู้ว่าคำจำกัดความของคำๆนี้ของแต่ละคน มันแค่ไหน สำหรับเรา เรื่องนี้ถือว่าน้ำเน่าทีเดียว)...แรกๆ ที่ดู อาจจะอึดอัดใจไปบ้าง กับบทบาทของตัวนางเอก (จองอึน) ที่แสนดีเหลือเกิน แต่เมื่อดูไปเรื่อยๆ คนดูก็จะได้เห็นพัฒนาการของตัวละครตัวนี้ ที่ค่อยๆ เปลี่ยนไป จนในที่สุด คนดูก็สามารถเข้าใจได้...แต่ส่วนที่เด่นที่สุด ยกให้กับนางร้าย(ยูคยอง) แม้จะมีหลายอย่าง ที่เราไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงต้องทำร้ายตัวเองขนาดนั้น ทำเอง เจ็บเอง เหมือนนกในชื่อเรื่องไม่มีผิด แต่ก็สงสารเธอเหมือนกันค่ะ แบบทั้งสงสาร ทั้งสะใจจริงๆ ส่วนตัวแล้ว เป็นคนชอบดูซีรี่ย์รักโรแมนติก แต่เรื่องนี้ต้องบอกว่าน้ำตาลน้อย น้อยมากถึงมากที่สุด กว่าพระเอกจะหันมามอง มารักนางเอก ก็ปาเข้าไปตอนที่สิบสองแล้ว แล้วอีกแปดตอนที่เหลือจนจบ คนดูดูไป ก็ยังเฝ้าสงสัยอยู่ว่า ความรักที่พระเอกมีให้นางเอกนั้น เป็นความรักหรือความสงสารเห็นใจกันแน่ (แต่ถ้ามองในแง่ดี ความรักที่เริ่มต้นด้วยความเข้าใจ และเห็นใจ อาจจะยาวนานกว่าความรักแบบลุ่มหลงก็ได้)สรุปเลยแล้วกันค่ะว่า The Thorn Bird เป็นซีรี่ย์ที่รันทดแต่งดงาม...หดหู่ หม่นหมอง เสียน้ำตาจนท่วมจอ แต่ว่าจบได้สวยงามและสมจริงที่สุด...มีหลายฉาก หลายบท หลายตอน และหลายประโยคที่โดนใจ กินใจ และทำให้คนดูอินไปกับมันแต่ฉากที่โดนใจมากที่สุด คือฉากที่ยูคยองเปิดมือถือของเธอขึ้นมา และไล่ดูรายชื่อที่เธอโทรออก รายชื่อในนั้น มีแต่รายชื่อของจองอึนเกือบทั้งสิ้น มันแสดงให้คนดูและตัวยูคยองเองได้รู้ว่าจองอึนสำคัญกับชีวิตของเธอมากขนาดไหน ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร ดีใจ เสียใจ เศร้า หดหู่ เดือดร้อน หรือต้องการความช่วยเหลือ ผู้หญิงที่เธอบอกตัวเองว่าเกลียดที่สุดในชีวิต ก็คือผู้หญิงที่เธอนึกถึงก่อนใครเพื่อนเลย...ลองหามาดูนะคะ แล้วคุณจะอาจปวดใจ สะเทือนใจบ้าง ไม่มากก็น้อย...ปล.มีเรื่องผิดหวังนิดหน่อย คือ เรื่องนี้เป็นซีรี่ย์ประเภท โรแมนติกและเมโลดราม่า...เห็นแต่เมโลฯ แต่ความโรแมนติกอยู่ไหน????อีกเรื่องคือ บทพระเอกอ่ะ เหมือนบทพระรองมากๆ ไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นพระเอกเลย (หรือเราจะติดภาพเขา ในบทพระรองมากไปก็ไม่รู้ เห็นเป็นพระรองมากมายหลายเรื่อง) เพราะเรื่องนี้เพิ่งมาเป็นพระเอก บุคลิกและลักษณะตัวละคร ได้อารมณ์พระรองสุดๆส่วนบทพระรอง (ตัวดารา โอเคนะ พระเอก Spring Wazlt ดนตรีรักหัวใจปรารถนา) บทง่อยและกร่อยมาก เป็นคนดี รักนางเอกและเป็นเพื่อนที่ดีของพระเอกด้วย ไม่แย่งชิง ไม่เป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยม ผิดคอนเซ็ปพระรองเกาหลียังไงไม่รู้ แต่ก็เป็นบทที่โอเคดีค่ะ แต่ออกน้อยไปหน่อย จนแทบไม่มีความสำคัญอะไรเลยเรื่องนี้ผู้ชายไม่ค่อยเด่น (ขัดใจเรา 555+) แต่ก็ให้อภัย เพราะถึงบทมันจะเทไปที่ตัวละครหญิงจนหมดสิ้น แต่การเชือดเฉือนกันของคุณเธอทั้งสอง ก็ทำเอาเราสนุกจนลืมร้องหาน้ำตาลกันเลยทีเดียวไม่ได้น้ำตาล แต่ยาขมก็อร่อยดีเหมือนกันแฮะ...
ความจริงบางอย่าง บางครั้งมันก็โหดร้ายไม่น่ารับฟังและบางครั้งมันก็ทำร้ายจินตนาการอันสวยงามไปจนหมดสิ้น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
ถ้าเลือกได้ก็อยากดูแบบ โรแมนติกคอมมาดี้มากกว่าแจงขา
แบบว่าไม่อยากเพิ่มความเครียดให้ชีวิตน้อยๆ