เคยพูดหลายครั้งแล้วว่า ตัวฉันเองเป็นคนที่ดื่มกาแฟไม่ค่อยได้ คือดื่มแล้วจะนอนไม่ค่อยหลับ ไม่รู้อุปทานไปเองหรือเปล่า แต่ตั้งแต่เริ่มดื่มกาแฟก็เป็นเช่นนั้นมาตลอด แต่ก็ก็เลิกดื่มไม่ได้เสียที ไม่ใช่เป็นการเสพติดนะคะ ไม่มีก็ไม่ดื่ม แต่ถ้าไปร้านกาแฟหรือสถานที่ที่มีกาแฟ เป็นต้องสั่งมาดื่มอยู่ร่ำไป

...ฉันเกลียดรสขมของมันแต่ฉันกลับหยุดเสพกลิ่นความหอมหวานของมันไม่ได้


มีผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวไว้ว่า กาแฟก็เหมือนกับความรัก มีทั้งความหวานและความขมเจือกันไป อยากได้รสหวานก็ต้องยอมรับรสขมของมันไปด้วย...

...กลิ่นหอมของความรักนั้นหวานระรื่น หญิงสาวจึงหยุดดื่มด่ำความขมขื่นนั้นไม่ได้ซักที












...Somewhere In Time คือหนังเก่าของปี 1980 ซึ่งค้างอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ของฉันมานานนม จนจำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้แต่ได้แต่เพียงว่า มีช่วงจังหวะเวลาหนึ่งของชีวิตที่ฉันเกิดมีความรู้สึกอยากดูหนังรักโรแมนติกมากๆ จึงลงมือค้นหารายชื่อหนังรักในอินเตอร์เนท ว่ามีหนังเรื่องใดบ้างที่จะตอบสนองความโรแมนติกตามต้องการ แล้วก็พบกับรายชื่อของหนังเรื่องนี้เป็นอันดับต้นๆ จึงถือโอกาสโหลดมาไว้ดู แต่ก็มีเหตุให้ไม่ได้ดู เพราะพอเห็นปีที่สร้างซึ่งเป็นเมื่อสามสิบปีที่แล้ว เป็นหนังเก่า ความอยากดูก็หดหาย หันไปดูหนังรักโรแมนติกเรื่องอื่นๆ แทน จนได้มีโอกาสเห็นมีดูอีกครั้งเมื่อสามวันก่อน


...Somewhere In Time เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มแสนหล่อเหลาคนหนึ่งซึ่งเป็นนักแสดงชื่อดัง อยู่ดีๆ ในขณะที่เขากำลังเป็นนักศึกษา วันหนึ่งขณะเขาแจกลายเซ็นต์ให้สาวๆ อยู่นั้น ก็มีหญิงชราแก่หง่อมเดินเข้ามาหาและมอบนาฬิกาพกใส่มือเขา แล้วกระซิบบอกว่า Please come back to me จากนั้นก็จากไปเงียบๆ ท่ามกลางความมึนงงของทุกคน

...และนั่นคือปริศนาที่อยู่ในใจของเขาเสมอมา


เวลาแปดปีผ่านไป เขาได้มีโอกาสมาพัก ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง และได้พบกับภาพวาดของหญิงสาวแสนสวย ดาราชื่อดังในอดีต เขาติดตาต้องใจจนต้องตามหาหญิงสาว และได้รับทราบว่า ผู้หญิงแสนสวยคนนี้ คือผู้หญิงคนเดียวกับหญิงชรา ผู้มอบนาฬิกาพกให้เขาเมื่อแปดปีก่อน และขณะนี้ได้ตายจากไปแล้ว


ตัวหนังกว่าครึ่งเรื่อง ดำเนินเรื่องราวผ่านตัวละครเอกชาย ที่คลั่งไคล้ ใหลหลง ลุ่มหลงในภาพวาดจนคิดจะย้อนเวลาไปหาหญิงสาวคนดังกล่าว และเมื่อย้อนเวลากลับไปได้จริงๆ เขาก็ได้เข้าไปทำความรู้จัก และมีความรักต่อกันอย่างแสนโรแมนติก และสุดท้ายต้องแยกจากกันอีกครั้งในที่สุดโดยไม่ทันได้ตั้งตัว


เพราะไม่อาจฝืนชะตาฟ้าลิขิต ชายหนุ่มถูกห้วงเวลาแห่งอนาคต ดึงเขากลับมาสู่ปัจจุบันของตนเองอีกครั้ง และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เขาได้แต่นั่งเฝ้ามองไปนอกหน้าต่าง เศร้าโศกเสียใจ สุดท้ายก็ตรอมใจตายในที่สุด ฉากสุดท้ายของหนังคือ เมื่อชายหนุ่มสิ้นลมหายใจ วิญญาณเขาล่องลอยขึ้นไปบนสรวงสวรรค์ ซึ่งมีหญิงสาวแสนสวยคนรักของเขามายืนรอรับ และจุมพิตกันด้วยความคิดถึง...โหยหา อาลัย มีความสุข สมหวัง


โดยรวมของตัวหนัง เป็นหนังรักที่หวานและโรแมนติกดีค่ะ แฝงไปด้วยความขบขันในการกระทำและพฤติกรรมบางอย่างของพระเอกซึ่งน่ารักดี แต่จุดที่ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ คือหนังไม่ได้สื่อว่า เหตุใด ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น เช่นตอนที่พระเอกถูกห้วงเวลาดึงกลับมา เขายังไม่ทันได้อธิบายความจริงทุกอย่างเลย แต่เหตุใดอีกหลายสิบปีต่อมา หญิงสาวในวัยชราจึงรู้เขาคือผู้ชายที่มาจากอนาคต หรือเธอรู้เพราะเหรียญที่พระเอกทำตกไว้หรือเปล่า? (หรือความจริง อาจเป็นฉันเอง ที่ดูหนังเรื่องนี้โดยไร้ซับ และภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง จึงไม่เข้าใจรายละเอียดทั้งหมดก็เป็นได้)


แต่จุดที่โดนใจคือความรู้สึกของตัวพระเอกที่ฉันเฝ้ามองผ่านจอ ก่อนที่จะมีโอกาสย้อนเวลา เขาก็ร้อนรน ความรักรุมเร้า ดิ้นรนกระสับกระส่าย และแม้จะรู้ว่าเมื่อเดินทางย้อนกลับไปในอดีตได้ สุดท้ายก็ต้องกลับมาพร้อมกับความเจ็บปวดอยู่ดี แต่เขาก็ยังเลือกที่จะไป


เขาคงไม่ต่างกับฉันเท่าไหร่กระมัง ที่ต่างก็หยุดเสพความขมไม่ได้ซักที ฉันหยุดเสพความขมของกาแฟไม่ได้ เพราะฉันคลั่งไคล้ความหอมหวานของมัน ชายหนุ่มในหนังก็คงเช่นกัน หยุดเสพความขมขื่นของความรักไม่ได้ เพราะคลั่งไคล้ความสุขของมัน ใน ณ ที่แห่งนั้นในช่วงเวลาขณะรัก

...Somewhere In Time

Create Date : 16 มกราคม 2554
Last Update : 16 มกราคม 2554 19:06:24 น.		11 comments
Counter : 2345 Pageviews.
Share Tweet