..< ..< ..< ..< ..< .. .. >.. >.. >.. >.. >..


บริการฟังเพลงออนไลน์เท่านั้น ไม่มีบริการ DOWNLOAD เพลงทุกชนิด โปรดสนับสนุนศิลปินโดยการซื้อสินค้าที่ถูกต้องตามลิขสิทธิ์ บล็อกนี้ รับข้อความหลังไมค์ไม่ได้นะครับ
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2564
 
26 กุมภาพันธ์ 2564
 
All Blogs
 

ดั่งนกเจ็บ : บรั่นดี cover by cian

เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง 

 


วันเวลาที่ผ่านมา ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต
ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา
บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป
..................
แต่บางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น...
จากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็นคนรักกัน
เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน
สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย
..................
บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า
ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย หรือ
คนรักกันไว้ได้อย่างคงที่...
..................
บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า
กลายเป็นคนคุ้นเคย...
...................
จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน ..
ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ ...
และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น ..
....................
แต่ในทางกลับกัน..
ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา
จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ..
กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป ..
......................
แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่ ..
แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ..
ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา
พอ ๆ กับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก..
....................
ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้
และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน..

เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน
1 ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ ..

และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน
เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ..
...................
กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก
เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง

กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่
เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป..

แต่กลับบางคนเรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่
ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด..
.....................
เคยรู้สึกใช่ไหมว่า ..
ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี
กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม...
กับบางคนเราก็ต้อ! งการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก
แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน..
.....................
ขณะที่บางคนวิ่งตาม
ล้มลุกคลุกคลานและเจ็บปวดกับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า
และขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี
โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน
อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับความรู้สึกคน..

เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม
พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น

บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้ บนความห่าง ห่างจนลับตา ..
ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน ..
ไม่เคยรับรู้ว่า

ระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน
แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้เพียงแค่นั้น
ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้ ..
ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ ....
.............................
การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก
แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน...

บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต..
ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิม..

ขณะที่บางคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่วิ่งหนี ไม่วิ่งตาม
ปล่อยทุกอย่าง! ให้เป็นหน้าที่ของเวลา

ไม่เรียกร้องให้เกิดความคาดหวัง
ไม่ปล่อยละเลยจนเหมือนชาเฉย...
ระยะห่างนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้ราวปฏิหารย์..
................................
เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา
ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป

เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า
ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง

เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดี ๆ ไปเพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน
เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน
เพราะบางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี..เสียอีก..
........................................
แล้วคุณ ๆ เล่า เคยนึกย้อนกลับมามอง ระยะห่าง
ของคุณกับผู้คนรอบตัวกันบ้างไหม..

เคยรู้สึกไหมว่า บางที ความห่างไกล กับ ระยะห่างของความรู้สึก
กลับเป็นตัวแปรผกผันกัน

เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ ๆ
หรือรู้สึกใกล้กันแล้วทางความรู้สึกทั้งที่ตัวอยู่แสนไกล กันบ้างไหม.???

เคยคิดกันบ้างไหมว่า ระหว่างคนพยายามเดินหนี คนที่พยายามเดินตาม
และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับ! เท่าเดิม คนไหนเจ็บปวดใจกว่ากัน ...

อาจเป็นเพราะ .... โลกกว้างเกินไป
หรือไม่ .... หัวใจเราแคบเกิน
....................................


* หมายเหตุ : เรื่องนี้ copy มาไว้จากเว็บบอร์ดแห่งหนึ่งนานแล้ว ... และไม่ได้บันทึกไว้เสียด้วยว่าเว็บบอร์ดไหน ใครเป็นคนเขียน

ขอขอบคุณ และ ขออภัยเจ้าของบทความไว้ ณ ที่นี้






  


 
เพลง : ดั่งนกเจ็บ
ศิลปิน : อ๊อด บรั่นดี
[ เพิ่มเพลงนี้เมื่อ 1 ม.ค. 2559, 09:59 น. ]




หากเป็นนก ฉันจะโผบิน
แต่ได้ยินเธอนั้นหลายใจ
ฉันคง บินไปไม่ไหว
ปีกหัก ทันใดเพราะเธอ

หากเป็นนก ฉันคงเหลิงลม
สิ่งที่ชมคือความพร่ำเพ้อ
ความรัก ชักนำพบเจอ
กลับเห็นเธอ นั้นมีคู่ใจ

ซมซาน ทรมานหัวใจหมองไหม้
ดั่งนกเจ็บปวดใจ
แอบร้องไห้ หัวใจรักพัง

หากเป็นนก ฉันคงหลงลม
สิ่งที่ชม คือความสิ้นหวัง
ความรัก ฉันรักจริงจัง
ต้องผิดหวัง อ้างว้างเดียวดาย

.. ดนตรี ..
ซมซาน ทรมานหัวใจหมองไหม้
ดั่งนกเจ็บปวดใจ
แอบร้องไห้ หัวใจรักพัง

หากเป็นนก ฉันคงหลงลม
สิ่งที่ชมคือความสิ้นหวัง
ความรัก ฉันรักจริงจัง

ต้องผิดหวัง อ้างว้างเดียวดาย

ต้องผิดหวัง อ้างว้างเดียวดาย

ต้องผิดหวัง อ้างว้างเดียวดาย

 


ขอบคุณเนื้อเพลงจาก : https://xn--72c9bva0i.meemodel.com/



ฟ้ามีลมฝนไม่คาดคิด คนมีโชคเคราะห์ทุกเช้าค่ำ
ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต กลับใจคือฟากฝั่ง
วางศาสตราวุธ เป็นอรหันต์ทันที



 




 

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2564
11 comments
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2564 6:46:19 น.
Counter : 1274 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณอุ้มสี, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณtuk-tuk@korat, คุณภาวิดา คนบ้านป่า

 

ตัดริบบิ้นเจิมฟังเพลง
ในวันมาฆบูชา
ดังนกเจ็บปวดใจ
แอบร้องไห้...

 

โดย: อุ้มสี 26 กุมภาพันธ์ 2564 7:50:16 น.  

 

วงนี้นี่บ่งบอกอายุได้ดีเลยท่านเซียน

 

โดย: หอมกร 26 กุมภาพันธ์ 2564 8:43:04 น.  

 

นานแล้วไม่ได้ยินเพลงนี้ นั่นคุณหอม
กรแซวแล้ว.. 555
ดีนะผมไม่นำเพลงที่ชอบร้องมาลง..
เมื่อก่อนผมก็ไม่ชอบเพลงครูวินัยพอ
ฟังนานเข้า ไพเราะดี

คือฟังเพลงออก... เคยเจอเพลงที่หนุ่ม ๆ
เขาร้องรีวิวประกอบเพลงก็น่าสนใจดี
ขณะที่เขาพูด พอร้องนั่งฟัง นาทีกว่า
อ๋อ ร้องเพลงไทยนี่เอง ร้องไม่ชัีดด้วย
ไปละครับ

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 26 กุมภาพันธ์ 2564 11:15:23 น.  

 

เพลงนี้ผมทันฟังตอนกำลังดังเลย
เสียงพี่อ๊อดเป็นเอกลักษณ์ดีครับ

ปล. คนรักกับคนรู้จัก
ความหมายดูคล้ายๆกัน
แต่เอาเข้าจริงก็คนละความรู้สึกเลยนะครับ



 

โดย: กะว่าก๋า 26 กุมภาพันธ์ 2564 13:26:13 น.  

 

เพลงนี้ผมชอบเหมือนกันครับ ทัน ๆ 555

 

โดย: The Kop Civil 26 กุมภาพันธ์ 2564 13:38:36 น.  

 

คนเรามักเจ็บปวดกับความคาดหวังก๊าเจ้า

สวัสดีเจ้า

 

โดย: tuk-tuk@korat 26 กุมภาพันธ์ 2564 14:15:34 น.  

 

ถ้ามองในมุมมองของเม่น การไม่เข้าใกล้กันอาจจะดีกับทั้งสองฝ่ายก็ได้คือไม่ต้องแทงกันให้เจ็บตัวกันทั้งสองฝ่าย

เอาเข้าจริงพอเข้าสู่สังคมแล้ว ไม่ว่าคนที่เข้ามาในชีวิตจะเป็นอย่างไร มันจำเป็นต้องรักษาระยะห่างไว้ระดับหนึ่งเหมือนกัน คนมันมีความจริงใจน้อยลง และจ้องแต่จะแทงหลังกันมากขึ้นจนบางครั้งมันก็น่าเศร้าตรงที่ว่า เราจะรู้แล้วว่าจะโดนแทง เราจะเคาน์เตอร์แอตแทคแทงกลับก่อนที่เขาจะแทงเราหรือไม่? บางครั้งมันก็เลือกยาก ไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 กุมภาพันธ์ 2564 14:47:26 น.  

 

วันนี้เขียนยาวนะคะ
เพลงจบแล้วยังอ่านไม่จบเลย
อ่านช้าสิ ยายแล้วนี่จ๊ะ

มาฆะสวัสดี ค่ะ
ขอให้มีความสุขนะคะ

 

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 26 กุมภาพันธ์ 2564 17:09:39 น.  

 

สวัสดีค่ะ
ก็เห็นด้วยตามบทความค่ะ

ตั้งแต่ลืมตาดูโลกมา ไม่เคยนับเลยว่า

มีบุคคลผ่านเข้ามาในชีวิตเท่าไร

บางคนผ่านมาแบบบุญจัดสรร

บางคนก็ผ่านมาแบบกรรมลิขิต

ก็ไม่ว่ากัน
แต่ลงท้าย ก็ไม่มีใครอยู่กับเราแบบยั่งยืน

ต้องจากกันไปทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่จากเป็น ก็จากตาย

รักษาสุขภาพ และมีความสุขค่ะ คุณเซียน

 

โดย: AsWeChange 27 กุมภาพันธ์ 2564 0:21:04 น.  

 

มาฟังเพลงด้วยค่ะ

 

โดย: newyorknurse 27 กุมภาพันธ์ 2564 4:18:35 น.  

 


สวัสดียามเช้าครับ

 

โดย: กะว่าก๋า 27 กุมภาพันธ์ 2564 6:30:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เซียน_กีตาร์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]







เป็นแค่

ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง

ไม่มีตำนาน

ที่แตกตื่นสะท้านฟ้าดิน

ผ่านชีวิตและวันเวลาที่ธรรมดา

วันนี้เป็นอย่างนี้

พรุ่งนี้ ก็คงเป็นเช่นนี้.....

"สุภาพบุรุษผิวขาว

นัยน์ตาสีสนิมเหล็ก

ร้อยเปลี่ยน

พันแปลง

ไปมาไร้ร่องรอย

คล้ายมากรัก

คล้ายไร้รัก"

..........

ฟ้าดินกว้างใหญ่ปานนี้

ผู้คนมากมายปานนี้

เราสองได้รู้จักนับเป็นวาสนา

นับแต่นี้ . . . .

ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

ก็นับว่าเพียงพอ . .


* * * * * * * * *





บล็อกนี้รับข้อความหลังไมค์ไม่ได้นะครับ
[จขบ.ถูกแบนจากพันทิพ]

ฝากข้อความหลังไมค์ไว้ที่นี่ครับ

Friends' blogs
[Add เซียน_กีตาร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.