เตรียมตัวไว้...ก่อนวัยเกษียณ เตรียมตัวไว้...ก่อนวัยเกษียณ วันนี้มาในรูปแบบแปลกกว่าเคย เพราะปกติแม่บุญจะพาทุกๆ ท่าน เที่ยวไปในที่ต่างๆ มากกว่า ความจริงอยากจะเขียนเรื่องนี้มานานแล้ว เพราะอายุอานามของตัวเองก็ไม่น้อยนัก หากทำงานก็เรียกว่าอีกไม่กี่ปีก็จะต้องเกษียณตัวเองเช่นกัน แต่เหตุที่ว่าตนเองไม่ได้ทำงานประจำ ทำแบบฟรีแลนด์มีก็ทำ ไม่มีก็เกาะสามีกินไปตามเรื่อง จะเรียกว่าสุขสบายก็คงจะพอพูดได้ แต่ก็นั่นแหละ...มนุษย์ ไม่มีอะไรที่พอ สักอย่าง มีอย่างนี้อยากได้อย่างนั้น มีนั่นจะเอานี่ ได้คืบจะเอากิโลเมตร...กิเลส...ไง กิเลส....มีกันทุกคนนะ ไม่มีกิเลสนี่คงหมายถึง หาชีวิตไม่แล้ว ไม่มีความรู้สึกแล้ว กิเลส...ไม่ได้หมายความแค่เรื่องลามกจกเปรตอย่างที่กำลังแอบคิดกัน ชีวิตประจำวันของพวกเราล้วนมีกิเลสเป็นตัวนำทั้งนั้น เช่น อยากกินอาหารอร่อย อยากสวยหุ่นดี อยากรวย อยากขับรถราคาเป็นล้าน อยากได้บ้านใหม่ อยากได้สามี ภรรยาใหม่ ฯลฯ เห็นไหมว่ามันมาจากกิเลสทั้งนั้น แล้วแต่ว่าแต่ละบุคคลจะมีกลวิธีในการควบคุมกิเลสของตนอย่างไร วันนี้ไม่พูดเรื่องนี้เพราะเดี๋ยวจะไม่มีคนอ่าน ก๊ากกก เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องที่ขึ้นหัวข้อไว้กันดีกว่า เมื่อแม่บุญหันไปมองรอบๆ ตัว ผู้คนรอบข้างที่เริ่มอายุเลยกลางคนรวมถึงตัวเองนั้นมีมากขึ้นๆ รวมถึงเพื่อนๆ ที่ทำงานรับราชการเอย ทำงานบริษัทเอย ยกเว้นคนที่ทำงานส่วนตัวอันนั้นยกประโยชน์ให้จำเลยไป ก่อนใกล้เกษียณ..มีแต่คนบอกว่า ดีจังฉันจะได้อยู่บ้านเฉยๆ ไปเที่ยวตามที่คิดอยากจะไปมานานนม จะได้ดูแลหลาน ดูแลหมู หมา กา ไก่ ในบ้าน จะใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน รบกับเจ้านาย ลูกน้อง ปัญหาร้อยแปด ไหนรถจะติด อากาศร้อนต้องยืนเป็นชั่วโมงๆ บนรถเมล์ที่แออัด ร้อนอบอ้าว ฝนตก แดดออก สารพัดปัญหา ที่เราได้ยินกันส่วนมากจะพูดอย่างนี้ แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆ แรกๆ ดูเหมือนจะมีความสุขอย่างที่บอก เพราะไม่ต้องตื่นเช้าไปรบราฆ่าฟันกับเจ้านาย ลูกน้อง ฯลฯ นอนหมุนไปหมุนมาบนเตียง ตื่นแปดโมงมานั่งจิบกาแฟ อ่านไลน์ ดูเฟสบุคว่ามีคนเข้ามากดไลท์มากน้อยแค่ไหน ดูนกชมไม้นี่คงไม่มีแล้วแหละเนาะ เพราะอยู่แต่ในตึก วันนี้จะใส่ชุดไหน จะไป ช้อบที่ไหน จะทำกับข้าวอะไร กินอะไร ต้องเอาลงในเฟสให้เพื่อนๆ อิจฉาตาร้อนกัน บางคนก็จองตั๋วทัวร์ยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น เอาให้หนำใจไปเลย .. ผ่านไปสามเดือน เริ่มนั่งมองนาฬิกา เช้านี้จะทำอะไร? จะไปไหน ? ลูกจะกลับกี่โมง? เริ่มเดินวนไปวนมาเหมือนปลาว่ายในอ่าง เริ่มคิดถึงสถานที่ทำงาน เพื่อนๆ ถึงแม้จะมีปัญหามั่งแต่ก็ยังได้พบคนนั้นคนนี้ นี่ตั้งแต่หยุดทำงานมาต้องอยู่บ้าน เฝ้าบ้านคนเดียว แรกๆ ก็คึกดีหรอก ออกไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ทั้งวันราวกับไม่เคยทำมาก่อน ทั้งๆ ที่หากคิดทบทวนดีๆ ก็ทำมาแล้วทั้งนั้นแหละ แต่ความยุ่งเหยิงในชีวิตทำลืมไปบ้าง นานวันเข้า ที่อยากทำก็ทำหมดแล้ว ความเบื่อเริ่มย่างกรายมาเยือน วันๆ อยู่แต่บ้าน เพราะไม่มีเงินมั่ง ก็แหม่...ทำงานบริษัท ออกมาแล้วก็ไม่มีเงินช่วยเหลืออะไร หรือ รับราชการเงินเดือนแค่นี้ เกษียณมาก็รับบำเหน็จ บำนาญ เอาไปใช้หนี้ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ผ่อนบัตรเครดิต ที่ไปรูดตอนไปเมกา ไปยุโรปกับเพื่อนๆ ตอนนี้เงินเดือนที่ได้น้อยนิด ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินอยู่ ค่าใช้จ่ายของลูก ฯลฯ มีแต่รายจ่ายทั้งนั้น ??? หากโชคดีมีเงินเหลือใช้อันนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งจ้า...แอบอิจฉาเลยทีเดียว เราเคยคิดกันก่อนไหมว่า ก่อนเกษียณสัก ๕ ปี ฉันจะเริ่มทำอะไร ที่หากเกษียณแล้วฉันจะสามารถทำต่อได้เลย โดยที่จะไม่ต้องมานั่งเหงาคนเดียวในบ้าน กิจกรรมที่ทำสร้างรายได้ให้ตนเองและครอบครัว เป็นกิจกรรมที่ตนเองชอบและอยากทำมานาน เป็นการทำงานด้วยความรัก ไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เพื่อสร้างคุณค่าในตนเอง แม้แต่การอาสาช่วยงานสังคมโดยไม่หวังผลตอบแทน แต่ทำเพราะจิตอาสา อยากตอบแทนสังคม บ้านเมือง เรื่องดีๆ ที่สามารถทำได้ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนทั้งต่อตนเองและผู้อื่น เพื่อนของแม่บุญหลายคน มองหาที่ทางเอาไว้ แล้วลงมือทำสวนปลูกผัก ผลไม้ ว่างๆ จากงาน เสาร์ อาทิตย์ก็ไปดูแลกัน รดน้ำใส่ปุ๋ย ไปกินข้าวกันในสวนกับครอบครัว ทั้งน่าสนุกและสร้างความอบอุ่นในครอบครัว ซึ่งนับว่าเป็นความคิดที่ไม่เลวเลย อีกอย่างที่เราสามารถทำได้คือ การเรียนวิชาชีพอื่นๆ ที่ตนเองสนใจ เช่น การตัดเสื้อผ้า อันนี้อาจจะไม่เป็นที่นิยมในเมืองไทย แต่ที่เบลเยียม เขาสำรวจออกมาว่า ตอนนี้แม่บ้านมากมายไปเรียนตัดเสื้อผ้ากัน สองครั้งต่ออาทิตย์เรียนตอนเย็นหลังเลิกงาน แล้วก็สามารถตัดเสื้อผ้าสวยๆ มาใส่ โชว์กันในเฟสบุค อินสตาร์แกรม เป็นที่นิยมกันมากเพราะไม่เหมือนเสื้อผ้าที่ขายเหมือนๆ กันกับคนอื่นๆ หรือจะไปเรียนทำเบเกอรี่ ทำขนมปัง เค้ก สถานฝึกวิชาชีพมากมายทั้งของ กทม.ของห้างร้าน บริษัทขายเครื่องมือ อุปกรณ์การทำอาหาร ฯลฯ ที่เขาจัดกิจกรรมเสริมในวันหยุดตามห้าง หรือจะเป็นสถาบันที่สอนโดยตรงแต่ราคาค่อนข้างแพง อันนี้แล้วแต่กำลังของผู้เรียน หากคิดว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าก็น่าจะทำ ไม่น่าจะเสียหลาย หากเป็นที่ต่างประเทศ เช่น ที่เบลเยียม ทางหน่วยราชการ อำเภอใหญ่ๆ เขาจะมีกิจกรรมการสอนภาษาต่างประเทศหลายภาษา การทำอาหาร เบเกอรี่ สอนการทำบัญชี และวิชาอื่นๆ มากมายหลายสิบสาขา ทั้งนี้แล้วแต่ว่าจะมีความขยัน อดทน กันแค่ไหน เพราะเปิดสอนในตอนเย็น ใช้เวลาเรียนอย่างน้อยก็หนึ่งปี อย่างมากสาม สี่ปี แล้วได้รับใบประกาศนียบัตรที่สามารถนำไปประกอบอาชีพเสริมได้ ราคาค่าเล่าเรียนแตกต่างกันออกไปตามแต่สาขาวิชานั้นๆ กลับมาที่เมืองไทย จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นทั้งคนไทยเอง และคนต่างชาติที่เข้ามาอาศัยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้การทำมาหากินลำบากมากขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่า จะไม่สามารถทำอะไรได้ แม่บุญว่ามันขึ้นอยู่กับความขยัน อดทน การทดลองแบบลองผิดลองถูก ที่สำคัญใจต้องรักในงานที่ตนเองจะทำ เพราะหากไม่มีใจที่รักแล้ว ทำได้ไม่นานก็จะเบื่อ ที่สำคัญอีกเช่นกันคือ ต้องหาตนเองให้พบ ??? หาว่า จริงๆ แล้วตนเองชอบอะไร ? อย่า...ทำตามกระแส..เพราะมันจะทำได้ไม่นาน เหมือนพายุที่พัดมาแรงๆ แล้วก็หายไปในพริบตา เหมือนแฟชั่นเสื้อผ้า ใส่กันไม่นานก็เปลี่ยนแบบใหม่ หาสิ่งที่ทำแล้วคงทน ไม่ว่ากี่ปีๆ ก็ไม่มีทางหมดสมัย ในที่นี้ ให้พิจารณาถึงเรื่องของปัจจัยสี่ อันเป็นพื้นฐานการดำรงชีวิตของมนุษย์เป็นสำคัญ คือ อาหาร ยารักษาโรค ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม เมื่อไม่นานมานี้ได้อ่านบทความเรื่องของหญิงสาวชาวออฟฟิต ที่ตัดสินใจลาออกจากงานเพราะความเบื่อหน่าย แล้วมาหัดทำขนมฝรั่งออกขาย อาจจะเป็นโชคของเธอที่มีโจทย์มาให้คือ ทำอาหารพวกนี้สำหรับคนป่วยบ้างจะดีไหม? เพราะผู้ป่วยมากมายที่ไม่สามารถกินเหมือนคนปกติได้ โจทย์นี้ทำให้เธอคิดถึงการทำขนมปังในรูปแบบของขนมปังไร้สาร ทำจากผักออแกนิค จนเกิดขนมปังหลากสีจากผักต่างๆ ที่เธอนำมาเป็นส่วนผสม จากร้านเล็กๆ ของเธอที่ทำขายไม่พอต่อความต้องการ จนต้องขายสถานที่ผลิตให้ใหญ่ขึ้นและขายดิบขายดีมาก จากสิ่งที่เกิดขึ้น เรามาดูกันว่าเธอทำอะไร ? เธอทำในสิ่งที่เธอชอบ เธอถนัด เธอรักที่จะคิดค้นคว้าหาสิ่งใหม่ๆ มาตอบสนองความต้องการของตลาดอีกตลาดหนึ่ง ตลาดของผู้ป่วย คงเป็นโชคของเธอด้วยที่ทำให้เธอทำมาค้าขายดีจนขยายร้านให้ใหญ่ขึ้น ทั้งนี้ต้องมองให้ลึกไปอีกคือ เธอ...มีความขยัน ตั้งใจ และ...อดทน หลายๆ คนที่ทำงานใหม่ เริ่มต้นสิ่งใหม่ ทำได้ไม่นานก็เลิก เพราะขาดสิ่งเหล่านี้ การริเริ่มคิดทำอะไรใหม่ๆ ต้องอาศัยความกล้าๆ ที่จะทดลอง กล้าที่จะทวนกระแส มนุษย์ทุกคนมีความสามารถเท่าเทียมกัน แต่เรายังไม่ได้นำศักยภาพของเราออกมาใช้ให้หมดเท่านั้นเอง เพราะเราเคยชินกับการเรียนรู้แบบเก่าๆ เก็บทับสิ่งดีๆ ในตัวเราไว้ เรื่องนี้แม่บุญได้เรียนรู้จากพี่ชายนายทหารที่ส่งบทความดีๆ มาให้อ่านเรื่องศักยภาพของมนุษย์ และเห็นด้วยกับที่เขาพูดเป็นอย่างยิ่ง หันมาพูดถึงตัวเองบ้าง เดี๋ยวจะหาว่า ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง แม่บุญเองก็ได้เตรียมตัวไว้เช่นกัน เตรียมตัวไว้ที่ว่าไม่ใช่เพราะจะเกษียณงานเพราะไม่ได้ทำงานประจำ แต่เตรียมตัวไว้เพราะคิดถึงความไม่แน่นอนของชีวิต วันนี้เป็นแบบนี้ พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง ไม่มีใครรู้อนาคต แต่เราสามารถกำหนดอนาคตเราได้ด้วยตัวเราเอง การใช้ชีวิตคู่กับชาวต่างชาติ ไม่ได้หมายความว่า จะดีกว่าอยู่กับคนไทย แต่ธรรมชาติของมนุษย์อีกเช่นกัน ที่ทำให้เราต้องต่อสู้ ปกป้องตนเอง แม่บุญเตรียมปกป้องตนเองจากความไม่แน่นอนคือ หากวันนี้แม่บุญกับสามียังคงรักใคร่กันปานจะตายแทนกันได้นั้นก็จะดีไม่น้อย แต่...หากสักวัน ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องจากไปก่อนหรือหากมีอันต้องแยกทางกัน การอยู่ต่างบ้านต่างเมืองตัวคนเดียวเป็นเรื่องลำบากมาก ภาษาพูด วัฒนธรรมประเพณีที่แตกต่าง แม้จะคุ้นเคยมากว่าสิบปีบอกตรงๆ ว่า มันไม่อบอุ่นเหมือนบ้านเราหรอก บ้านแม่บุญอยู่บ้านนอกห่างไกลชุมชนคนไทย ในเขตนี้มีคนไทยอยู่ไม่ถึง ๑๐ คน ๆ ที่ว่าก็ไม่ได้รักใคร่สามัคคีกันแต่อย่างใด ต่างคนต่างอยู่ แม่บุญย้ายมาอยู่ใหม่ๆ โทรไปสวัสดี นับแต่วันนั้นถึงวันนี้เกือบสองปีแล้ว ทีชาวไทยคนนั้นยังไม่เคยโทรมาคุยด้วยสักครั้งแล้วอย่างนี้จะไปฝากผีฝากไข้กับใครได้ ตนเองเป็นที่พึ่งแห่งตน...คือคติสอน เตือนใจไม่ให้ประมาทในชีวิต จึงได้ออกไปเรียนรู้เพิ่มเติมทั้งภาษาฝรั่งเศส และเรียนเกี่ยวกับการทำอาหารฝรั่งเศส การทำเบเกอรี่ๆ เรียนปีนี้เป็นครั้งที่สอง แต่ขอบอกก่อนว่า ไม่ได้เก่งกาจแต่ประการใด เพราะเราเรียนแล้วมันต้องฝึกฝนให้เกิดความชำนาญ จนแทบจะหลับตาทำได้นั่นแหละจึงจะนับว่าเก่งจริงๆ แม่บุญยังต้องฝึกฝนอีกนานทีเดียวกว่าจะถึงวันนั้น เรียนไว้ไม่เสียหลาย หากสักวันสามีทิ้ง สามีจากไป อย่างน้อยๆ ก็จะได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมา ทำมาหากินเพื่อช่วยเหลือตนเองได้ในระดับหนึ่ง ไม่ไปทำความลำบากให้ใครต้องเดือดร้อนกับเรา หรือหากจะกลับไปอยู่บ้านเกิดที่เมืองไทย เราก็พอจะนำความรู้ที่มีไปทำมาหากินได้ นี่แหละเหตุผลสำคัญที่ทำให้ต้องกลับไปเรียนซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อให้เกิดความชำนาญในเรื่องนั้นๆ เรียนแบบให้ลึกซึ้งไปเลย ใครที่รู้จักแม่บุญก็คงพอจะรู้ว่าแม่บุญเป็นคนอย่างไร หากทำอะไรแล้วไม่ดีแม่บุญไม่ทำจะดีกว่า เมื่อทำแล้วต้องตั้งใจทำให้ดีว่างั้นเถอะ ตนเองชอบงานที่ทำออกมาแบบมีคุณภาพ ไม่เอาปริมาณเข้าว่าหรือทำแบบสุกเอาเผากินก็ไม่เอาเช่นกัน เข้ามาคุยเพื่อให้ใครหลายๆ คนที่แอบเหงา เศร้า หมดอาลัย หมดหวัง ได้กลับมามีกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาทำอะไรใหม่ๆ อย่างน้อยก็ทำให้ตัวเองมีค่ามากขึ้น อย่าหวังที่จะพึ่งพาใครนอกจากตนเอง ไม่มีใครทำอะไรสำเร็จจากการได้แต่คิดแต่ไม่เคยลงมือทำ หลายปีก่อนมีเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลาย เธอเห็นแม่บุญทำอะไรมากมายหลายอย่าง เธอก็อยากทำบ้าง แต่..ไม่เคยลงมือทำอย่างจริงจังสักอย่าง แล้วมันจะสำเร็จได้อย่างไร? ความอยาก เป็นตัวกระตุ้น แต่มันต้องมีความกล้าความบ้า เป็นแรงถีบส่งให้ทำด้วย เหมือนปั่นจักรยาน ถ้าเอาเท้าไปเหยียบไว้เฉยๆ มันจะวิ่งไหม ? มันต้องออกแรงถีบ จักรยานถึงจะพาเราไปไกลๆ ได้ ตอนที่แม่บุญไปสมัครเรียนทำอาหารปีแรก พูดได้แต่ภาษาอังกฤษ อาศัยสังเกตว่าคนอื่นเขาทำกันยังไงแล้วทำตามเท่านั้นเอง ถ้าไม่มีแรงบ้าในตัว แม่บุญคงไม่มีวันนี้ วันที่เรียนจนจบได้ใบประกาศมาติดฝาบ้านอีกใบ และ อีกใบต่อๆ มาเรื่อยๆ จนถึงวันนี้ยังไม่เลิกเรียนเลยค่ะ อย่าทิ้งเวลาให้ผ่านไปวันๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรให้เกิดประโยชน์ อย่างน้อยก็ต่อตนเอง เวลา...เหลือน้อยลงทุกที ใช้เวลาที่ยังมีเหลืออยู่ พิสูจน์คุณค่าของตัวท่านเอง ขอให้กำลังใจกับทุกๆ ท่านค่ะ ปล. ขออภัยที่รูปภาพประกอบอาจจะทำให้เกิดอาการน้ำลายสอ...ค่ะ   Create Date : 01 ตุลาคม 2559 31 comments Last Update : 1 ตุลาคม 2559 1:45:01 น. Counter : 3150 Pageviews. Share Tweet

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ............................... รีบๆครับไว้กลับมาอ่าน   โดย: ขุนเพชรขุนราม 1 ตุลาคม 2559 3:41:26 น.

พูดถึงเรื่องเกษียณ อีกห้าปีหนูจะถึงวาระนั้นค่ะ ยังไม่ได้คิดไว้เลยว่าถึงเวลานั้นแล้วจะทำอะไรดี แต่สมัยนี้ในประเทศไทยมีกิจกรรมมากมายสำหรับคนวัยเกษียณ แต่ละอย่างก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อยค่ะ ขอแสดงความยินดีกับแม่บุญด้วยนะคะที่เรียนจนไปด้ใบประกาศนียบัตรมาอีกใบ เยี่ยมมากค่ะ บอกเลยว่าแต่ละเมนูที่นำมาประกอบนี่มันช่างสวยงามและน่ากิน ทำเอาเกือบไม่มีสมาธิอ่านเลยค่ะ แฮ่ๆๆ น้ำลายไหลรัวๆ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Quel Klaibann Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog   โดย: mambymam 1 ตุลาคม 2559 6:31:46 น.

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Close To Heaven Food Blog ดู Blog ตุ๊กจ้ะ Topical Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog สวัสดีค่ะแม่บุญ อ่านที่เขียนมาทั้งหมดด้วยความชื่นชมค่ะ เห็นด้วย อย่างยิ่งที่ทุกคนควรจะเตรียมตัวให้พร้อม เพิ่อรับมือ กับชึวิตทั้งเศรษฐกิจและสังคมในวัยเกษียณสำหรับ ตัวเองเสียแต่เนิ่นๆ ไม่ใช่รอให้เกษียณเสียก่อน แล้ว ค่อยมานั่งคิดจนหัวปั่นว่าจะทำอะไรดี ก็จะสายเกิน ไป การเริ่มต้นทุกอย่างต้องใช้เวลาลองผิดลองถูกนาน พอสมควร กว่าจะรู้ว่ามันจะไปได้หรือไม่ ก็คงท้อแท้ หมดแรงไปเสียก่อน สำหรับคนวัยเกษียณ สรุปก็คือ เราควรวางแผนงานสำรองได้แล้ว เมื่ออายุสัก 50 ปี   โดย: ดอยสะเก็ด 1 ตุลาคม 2559 16:12:26 น.

คงต้องเตรียมตัวและเตรียมใจก่อนเกษียณ์ไว้ ก็จะดีต่อผู้นั้น หากลอนมาฝากนำเด้อครับ วัยเกษียณ ใช่คนแก่ ที่ไร้ค่า หรือจะมา เป็นภาระ แก่ลูกหลาน เพียงหยุดกิจ ประจำ การทำงาน ตามสังขาร อายุขัย วัยของเรา หางานทำ ที่กำลัง พอทำได้ อย่าทุกข์ใจ หมดหวัง นั่งจับเจ่า การสิ่งใด ทำแล้ว ช่วยบรรเทา ความหงอยเหงา ว้าเหว่ เร่เข้าทำ จะเที่ยวไหน เที่ยวไป ให้สนุก อย่ามัวนั่ง เป็นทุกข์ วันยังค่ำ อยากจิตโปร่ง จงปฏิบัติธรรม อยู่เป็นผู้ ชี้นำ ทำสิ่งดี Cr. สุมาลี เล็ก มุงคุณคำชาว ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: moresaw 1 ตุลาคม 2559 18:48:24 น.

สุขสันต์วันหยุดครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: **mp5** 2 ตุลาคม 2559 14:31:18 น.

ขอบคุรนะครับสำหรับคะแนนโหวต,อืมส์บรรดาไก่ๆสบายดีนะครับ ตายละครับลืมสนิทฮ่าต้องอ่านๆ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 2 ตุลาคม 2559 16:11:44 น.

อ้าวพอไม่ทำงานแทนที่จะสบายกลับเบื่อหรือครับ เพิ่งทราบว่า เรียนตัดเสื้อลงเฟส ลงไลน์แบบสวยๆท่านขุนไม่ติดเฟสและไลนครับ แต่กลับติดรื้อและลบติดตั้งโปรแกรมลงคอมพิวเตอร์ ลงมั่งลบออกมั่งสารพัด วุ่นๆหัวฟูกับทำโน้นทำนี้ในคอมนะครับ เพราะว่าวินโดว์อันใหม่มันเรื่องมากเลยสงสัยคงจะพังกันไปข้างหนึ่งครับฮ่าๆ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 2 ตุลาคม 2559 16:21:32 น.

วันนี้แม่บุญเขียนดีมากๆ เลย เขียนหลายๆ เรื่องที่เราก็รู้กันแต่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้ เคยคิดเหมือนกันค่ะว่า เกษียรแล้วเราจะทำมาหากินอะไร แต่ยังไม่ได้ลงมือทำอย่างแม่บุญเลยค่ะ อย่างที่บอก เราต้องกล้าด้วย เพื่อจะให้มีแรงถีบส่ง เหมือนถีบจักรยาน ซึ่งคนที่อยู่มีชีวิตสบาย คงจะไม่มีแรงแน่ๆ นะคะ มันจะต้องมีบางสถาณการ์เป็นตัวกระตุ้น หรือบังคับค่ะ ที่แม่บุญเขียนหลายๆ ตัวอย่าง ก็น่าสนใจทำให้กลับมาคิดนะคะ บางอย่าง น่าเอาเป็นไอเดีย แบบอย่างค่ะ แต่ตอนนี้ อย่างที่แม่บุญบอก คงต้องไปพิจารณาแล้วก็หาตัวเองให้เจอ ว่าเรารักอะไร รักที่จะทำอะไร จะได้ไม่หยุด หรือเลิกล้มกลางคัน เหมือนเรามีความฝัน แต่ความผันของเราไม่จีรัง หรือมันเปลี่ยนไปค่ะ ปล อ่านไปเหลือบไปเห็นรูปอาหารไป ก็หิวไปค่ะ 555 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Food Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog Maeboon Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Sai Eeuu 2 ตุลาคม 2559 16:24:22 น.

ป้าเอิลลี่รีไทร์ออกมาตั้งแต่ปี 2542 ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ยังไม่เคยเหงาเลยแม้แต่วันเดียว มีงานจิตอาสาตั้งแต่ 2542 จนถึง 2554 เวลานอกนั้นเป็นแจ๋ว ดูแลคุณพ่อ คุณแม่ จนท่านลาขึ้นสวรรค์ไปแล้ว ตอนนี้ก็อยู่กับธรรมะ และเป็นประชาชนชาวเกาะ คือเกาะหลวงเป็นรายเดือนค่ะ อ้าว..เพิ่งรู้ตัวหรอกหรือว่ารูปภาพประกอบทำให้ผู้ชมเกิดอาการน้ำลายสอได้...จะบาปมั๊ยเนี่ย บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Food Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ร่มไม้เย็น 2 ตุลาคม 2559 16:38:01 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ กว่าจะอ่านจบกลืนน้ำลายไปหลายเอื้อกเลยค่ะ รูปประกอบยั่วยวนมาก เคยคิดแต่จะหาเงินให้พอหลังเกษียณ คือเข้าสูตรคำนวณเลยว่าถ้าเกษียณตอนอายุเท่านั้น หลังเกษีญณต้องการใช้เงินเท่านี้ ปัจจุบันมีเงินเก็บเท่านี้ กะว่าจะอยู่สัก 100 ปี (อะแฮ่มไม่อยากอยู่ถึงหรอกค่ะ แต่กลัวว่าจะสลดเพราะใช้เงินหมดแล้วยังไม่ตายเลยเผื่อไว้หน่อย) ต้องเก็บเงินต่อให้ได้เดือนละเท่าไหร่ กะว่าเกษียณแล้วจะใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ กิน, เที่ยว ทำราวกับว่าปัจจุบันไม่ได้เที่ยว 5555 แต่พออ่านข้อคิดที่แม่บุญให้มา ต้องมานั่งคิดใหม่แล้ว ถ้าเหงาจะทำไง เดี๋ยวเกิดภาวะซึมเศร้าเหมือนคนแก่บางคนล่ะยุ่งเลย ถ้าไม่หาวิชาชีพติดตัวซึ่งคิดๆดูแล้ว ไม่ชอบอะไรสักอย่างไม่ว่าจะตัดเสื้อผ้า ก็แต่งตัวยังไม่เป็นเลยค่ะ เรื่่อง mix&match นี่ก่ายหน้าผากเลยทีเดียว ทำอาหาร ทำขนม ชอบเป็นผู้กินมากกว่า นอกจากโคลง,ฉันท์,กาพย์,กลอน ซึ่งไม่สามารถทำเงินได้แล้ว ศิลปะอย่างอื่นไม่มีเลยจริงๆ สงสัยต้องเป็นอาสาสมัครน่าจะดีกว่า ได้บำเพ็ญประโยชน์ด้วย คงต้องเริ่มๆมองหาบ้างซะแล้ว ขอบคุณที่ให้แง่คิดดีๆนะคะ   โดย: เรียวรุ้ง 2 ตุลาคม 2559 20:31:23 น.

พี่ยังไม่มีโอกาสเกษียณอย่างแท้จริงสักทีเลยค่ะ แต่ก็ใช้ชีวิตสบายๆ ไม่ต้องดิบดีอะไรมาก แบบไปเรื่อยๆ แต่ก็ถูกนะคะ การเตรียมตัวในการใช้ ชีวิตบั้นปลายอย่างไม่ต้องกังวลอะไรมาหเป็นเรื่องดี พอใจอย่างที่มีที่เป็นดีที่สุด ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog ดู Blog Opey Funniest Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Literature Blog ดู Blog Sai Eeuu Food Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog ALDI Klaibann Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog รักษาสุขภาพไว้เสมอเป็นดีที่สุดค่ะ ยิ่งสูงวัย โรคภัยไข้เจ็บยิ่งชอบมาราวี   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 2 ตุลาคม 2559 20:58:41 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ขอบคุณที่แวะฟังเพลงนะคะ ขอให้แม่บุญมีความสุขทุกวันช่นกันค่ะ   โดย: mambymam 3 ตุลาคม 2559 6:19:39 น.

หนู กำลัง จะเรียนเปียโนค่ะ กะว่า สามีชิงตายไปก่อนจะกลับไปเป็นครูสอนเปียโนเด็กๆทิ้งเจ้าหยกไว้ที่นี่ เอาไว้ ให้แม่ มาเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ ฮ่าๆ กะจะเขียนบลอคเกี่ยวกับเรื่องนี้พอดี เลยค่ะ   โดย: Goedmorgen52 IP: 188.165.201.164 3 ตุลาคม 2559 19:55:02 น.

วิธีหุงข้าวให้ไก่เหมือนกับที่หุงให้มนุษย์เปล่าครับฮ่าๆ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 5 ตุลาคม 2559 2:27:44 น.

แวะมายาม ขอบคุณโหวตหลายๆเด้อ บทที่ห้า มีคนชอบมากขึ้นเรื่อยๆ คือที่จริงตั้งใจเอามาฝากเฉยๆ คิดว่าต่อไปคงขาดบทนี้ไม่ได้เนาะ จริงด้วยบางเพลงฟังแล้วมีความหลัง ทำให้นึกได้ว่าตอนนั้นเรากำลังเฮ๊กอีหยังเนาะ เว้าหลายคิดฮอดบ้านบ่ เหลือโต้นคนบ้านไกลอิอิ   โดย: moresaw 5 ตุลาคม 2559 7:29:17 น.

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆเยอะเลยค่ะ   โดย: LaRosa 5 ตุลาคม 2559 10:25:04 น.

ขนมครกฉบับกรุงลงกาหากินยากค่ะแม่บุญ ส่วนสูตรลับรุ้งไม่รู้ค่ะ ว่าแต่มีเตาขนมครกด้วยรึคะ รุ้งไม่ขยันขนาดนั้นเลย นานๆซื้อกินครั้ง ไม่อยากหม่ำบ่อยๆอ้วนค่ะ กะทิ,แป้ง,น้ำตาล   โดย: เรียวรุ้ง 5 ตุลาคม 2559 10:32:31 น.

กลับมาสวัสดีค่ะ เมื่อวานพิมพ์แบบรีบๆ ค่ะ ลืมแม้แต่จะกล่าวสวัสดี แหะๆ จริงๆแล้ว ถ้าขับรถเที่ยวทางเหนือ ค่าน้ำมัน ไม่แพงมาอย่างที่คิดค่ะ เพราะขึ้นลงเขาใช้เกียร์ต่ำ รถใช้น้ำมันน้อยกว่าวิ่งไกลทางเรียบ ส่วนที่พัก ก้อมีหลายแบบให้เลือก หนูเสียดายแฟนนอนเต๊นท์ไม่ได้ ไม่งั้รคงสนุกว่านี้ แต่ธรรมชาติสวยมากจริงๆค่ะ กะว่าจะกลับไปกันอีก ขับขึ้นเหนือสุดเลย เรื่องงานใช่เลยค่ะ ทำในสิ่งที่เรารัก ดีที่สุด   โดย: Goedmorgen52 5 ตุลาคม 2559 15:02:48 น.

แอบสังสัยที่ทำปอเปี๊ยะ ซาโมซ่า เก็บฟรีสไว้ทาน หรือว่าทำให้งานไหนหรือคะ แต่ใช่จริงๆ นะคะ อาหารบางอย่างเราทำน้อยๆ ก็สนุกดีค่ะ แต่ถ้าทำเยอะๆ มันก็มึน ไม่ไหวเหมือนกันนะคะ คนเราไม่ใช่คอมพิวเตอร์ ไม่สามารถทำอะไรซ้ำๆ ได้นานๆ ค่ะ   โดย: Sai Eeuu 6 ตุลาคม 2559 10:33:53 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ โห...แม่บุญ ตื่นมาสวดมนต์ นั่งสมาธิตอนตีสามถึงตีห้าหรือคะ เก่งสุดๆค่ะ ป้าตื่นตีห้า เปิดช่อง 34 อัมรินทร์ทีวี มีรายการสวดมนต์เช้า 05.30 น. ดูรายการ 7 วัน 7 กูรู แล้วลงไปเดินออกกำลังราว 1 ชั่วโมง กลับขึ้นมา อาบน้ำ กินกาแฟ แล้วจึงนั่งสมาธิค่ะ จากนั้นก็ทำนี่ โน่น นั่น ไปเรื่อยๆประสาคนอยู่ไม่สุข ช่วงบ่ายแก่ๆจึงจะเปิดคอมดูไลน์และอ่านโน่น อ่านนี่ จนบางทีก็หมดแรงเสียก่อนเลยไม่ได้เข้าบล็อก ปลายชีวิตของป้าเป็นแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆ ไม่มุ่งอะไรมากมายนัก กินง่ายอยู่ง่าย ใช้ชีวิตแบบสบาย..สบาย และพร้อมเดินทางไกลไปคนเดียว ถามว่าชีวิตแบบป้าสนุกไหม น่าจะไม่สนุกนะ แต่เงียบ สงบ และสบายค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 6 ตุลาคม 2559 12:06:48 น.

สวัสดีครับ ใช้เวลาให้มีความสุขที่สุดก็ตอนได้ทำตามใจตัวเอง   โดย: จิรโรจน์ 6 ตุลาคม 2559 21:19:14 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ ต๋าอ่านและซึมซับทุกตัวอักษรที่แม่บุญถ่ายทอด ขอบคุณสำหรับแง่คิดในการเตรียมความพร้อมก่อนวัยเกษียณ และแรงบันดาลใจที่มีแม่บุญเป็นตัวอย่างของผู้ที่มองการณ์ไกลและไม่ประมาทในการใช้ชีวิตนะคะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ................................................. ปล.ภาพอาหารแต่ละเมนูสวยและน่าทานมากๆค่ะ   โดย: Sweet_pills 8 ตุลาคม 2559 1:10:18 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mambymam Music Blog ดู Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog จิรโรจน์ Craft Blog ดู Blog นาฬิกาสีชมพู Dharma Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog แป๊บเดียวหลายคนเกษรียณล่ะ เหมือนพี่สาวคนโตเลยค่ะ เกษียณปีนี้   โดย: อุ้มสี 8 ตุลาคม 2559 17:19:43 น.

แวะมาอีกรอบ....ยังเป็นหน้าเดิม เห็นทีช่วงนี้แม่บุญคงงานล้นมือแน่ๆ แล้วจะแวะมาใหม่ค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 9 ตุลาคม 2559 15:06:30 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ แต่ภาพประกอบนี่ทำเอาหิวเลยนะคะ   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 10 ตุลาคม 2559 8:26:42 น.

Maeboon Klaibann Blog ดู Blog บล็อกนี้โหวตได้หลายหมวดเลยค่ะ   โดย: หอมกร 10 ตุลาคม 2559 13:41:32 น.

อ่าน กับดูภาพข้างบนแล้ว กลืนน้ำลาย อยากกินหลายอย่าง เรื่องเกษียณอายุการทำงาน.... ระยะนั้น อยากจะพักมาก จริง ๆ เพราะทำงานพร้อมกันหลาย ๆ แห่งง. งานประจำ จะลาออก นายเขาว่าให้อยู่ก่อน..เรื่อยมา เลย ทำตัวให้ว่าง ทำมั่งไม่ทำมั่ง เลยอยู่เรื่อยมา ทำหน้าที่ ที่ปรึกษา อย่างเดียว..ครับ ส่วน สน.บัญชีตนเอง ค่อย ๆ ทะยอยมอบงานให้มือขวา รับโอนไปทีละบริษัทหรือทีละลูกค้า ให้เขาฟรี ๆ เพราะลูกน้องคนนี้ดีจริง เอาใจใส่ลูกค้า แต่ต้องถามลูกค้า ก่อนว่า ผมจะหยุดทำงาน และโอนงานให้ลูกน้องคนนีนะ ลูกค้าโอเค ก็โอนให้ทันที   โดย: ไวน์กับสายน้ำ IP: 58.11.188.9 11 ตุลาคม 2559 7:51:49 น.

สวัสดียามบ่ายจากเมืองไทยค่ะแม่บุญ พูดถึงเพลงคาร์เพนเตอร์ เพลงเค้าเพราะเกือบทุกเพลงเลยนะคะ ฟังได้จนถึงทุกวันนี้ ไม่มีเบื่อเลย ยังเล็งๆว่าอยากจะเอามาลงบล็อกมั่งค่ะ รออ่านเรื่องใหม่ของแม่บุญนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่แวะฟังเพลงพี่แอ๊ดด้วยกัน เทคแคร์นะคะ   โดย: mambymam 11 ตุลาคม 2559 15:29:44 น.

อดเอาเด้อแม่บุญ แล้วซิดีเอง ขอบคุณโหวตด้วยครับ   โดย: moresaw 11 ตุลาคม 2559 16:27:15 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: หอมกร 12 ตุลาคม 2559 9:17:26 น.

หนูอยากมีสวนเล็ก ๆ ค่ะ ปลูกพืชผักสวนครัว ตามประสา เอาเท่าที่ตัวเอง เดินรดน้ำ ดูแลไหว บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต moresaw Diarist ดู Blog ขุนเพชรขุนราม Topical Blog ดู Blog ปรัซซี่ Food Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog Maeboon Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 18 ตุลาคม 2559 19:32:54 น.