คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
14 พฤศจิกายน 2557
 
All Blogs
 
คุยกันเรื่อยเปื่อยในวันอากาศดี




คุยกันเรื่อยเปื่อยในวันอากาศดี



วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกไม่นานก็จะเข้าปีใหม่อีกแล้ว มองไปที่หน้าบ้านต้นไม้ใหญ่สองต้นที่เคยมีใบเต็มต้นค่อยๆ เปลี่ยนสีแล้วก็ร่วงหล่นเต็มถนนหน้าบ้าน มิเชลผู้ไม่เคยเหนื่อยหน่ายกับการเก็บกวาดใบไม้ เดินเก็บใบไม้ที่ร่วงหล่นยามเช้า สายๆ กระแสลมเย็นที่พัดผ่านพร้อมกับสายฝนที่พร่างพรู ใบไม้มากมายร่วงหล่นเป็นพรมธรรมชาติที่สนามหน้าบ้านอีกครั้ง มิเชลยืนมอง..สายตาทอดไปไกล แกคงจะเหนื่อยหน่ายกับการเก็บใบไม้...แม่บุญคิดเล่นๆ เพราะไม่รู้ว่าแกยืนคิดอะไร ?




 photo cats10_zps0f9dcc9c.jpg





ใกล้ๆ กัน เป็นหลุมฝังศพ หรือ สุสาน ที่ตั้งอยู่ติดกับรั้วบ้านของเรา วันที่ ๒ พถศจิกายนที่ผ่านมาเป็นวันรำลึกถึงผู้ที่จากไป ก่อนหน้านั้นหลายวันผู้คนพากันมาทำความสะอาด เอากระถางดอกไม้มาวางไว้อาลัยแด่ผู้ที่จากไป แม่บุญได้แต่ยืนมองภาพเหล่านั้น ในใจคิดเสมอว่า สักวันตนเองก็จะร่วงหล่นเหมือนใบไม้ แล้วก็ลาลับลงสู่ดินเช่นกัน ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ ที่ประกอบกันขึ้นมาเป็นตัวเรา ธรรมชาติสร้างสรรให้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปในที่สุด เป็นเครื่องเตือนใจตนเองได้อย่างดี แปลกที่ไม่มีความกลัวใดๆ





 photo cats11_zps22a399a6.jpg






เมื่อวันทำบุญบ้าน วันที่ ๑๓ ตุลาคม เชิญหลวงพ่อที่วัดไทยมาทำพิธี ตอนที่เอาน้ำหลังจากพระสวดเสร็จมาหลั่งลงดิน อธิฐานให้กับผู้ที่ล่วงลับรวมถึงผู้ที่อยู่ที่สุสานด้วย มือที่ถือภาชนะใส่น้ำ สั่น...เหมือนคนจับเขย่า แม่บุญ..น้อมจิตอธิฐานขอให้ได้รับส่วนบุญที่ทำให้ ทุกๆ วันหลังจากไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ก็แผ่ส่วนบุญ กุศลที่ทำให้แก่เจ้าที่เจ้าทางและผู้ที่จากไป พวกเขาคงจะรับรู้..มือ จึงได้สั่นขนาดนั้น บางครั้งสิ่งที่เรามองไม่เห็น ไม่อาจเชื่อว่า..ไม่มี เป็นความเชื่อของแต่ละบุคคล





 photo cats12_zps539f5340.jpg





แต่ในความเป็นชาวพุทธของแม่บุญ ๆ เชื่อในบาป บุญ ชาตินี้ ชาติหน้าอย่างแท้จริง เชื่อในกรรมดี กรรมชั่ว ที่ส่งผลให้วิถีชีวิตของแต่ละบุคคลมีความแตกต่างกัน และยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตตนเอง เราแก้ไขอะไรในอดีตไม่ได้ แต่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป เรา...เป็นผู้กำหนดเพียงผู้เดียว จะทำตนให้ดี จะทำตนอย่างไร ไม่มีใครบอกเราได้ จึงไม่สามารถไปกล่าวโทษผู้อื่น เมื่อสิ่งที่เราทำนั้นออกมาไม่ดี ทำสิ่งใดไว้ ก็ต้องรับผลของสิ่งที่ทำนั้น เป็นสัจธรรม





 photo cats13_zpsab3c6329.jpg






หนักไปไหม ? นานๆ จะได้มาคุยกันในเรื่องของชีวิต นอกเหนือจากการเดินทางท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่างๆ ที่พบเห็นทั้งความสนุก ตื่นเต้น อีกทั้งความทุกข์ ความยากจน ของผู้คน เมื่อเห็นแล้วอดเอามาคิดไม่ได้ว่า ตนเองนั้นช่างโชคดีอย่างที่สุด ที่ตื่นขึ้นมายังมีชีวิตอยู่ มีอาการครบ ๓๒ ไม่พิการ มีบ้านอยู่ มีข้าวกิน มีเสื้อผ้าสวมใส่ มี.ฯลฯ...อีกด้านหนึ่ง ผู้คนที่ยังยากไร้ ตอนนี้เวลาเดินทาง แม่บุญมักจะนำสิ่งของที่ยังใช้ได้ ใส่กระเป๋าเผื่อไปด้วย แม้แต่ยาแก้ปวด พลาสเตอร์ปิดแผล ของเล็กๆ น้อยๆ ที่เราคิดว่าไม่จำเป็น แต่สำหรับผู้ที่ต้องการ มันจำเป็น กำลังทรัพย์ของแม่บุญยังไม่มากพอที่จะช่วยได้มากกว่านี้ แต่สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำได้ แม่บุญจะทำเสมอ ไม่นานมานี้พึ่งขอเสื้อที่ยังสภาพดีของมิเชล เอาใส่ถุงไปหย่อนใส่ตู้ที่เขาจะนำไปบริจาค ส่วนของตัวเองให้ไปแล้ว





 photo cats15_zpsc2686e74.jpg






การดำรงอยู่ของชีวิต นอกเหนือจากเราเองแล้ว หากจะคิดถึงผู้อื่นบ้างแม้เรื่องเล็กๆ น้อยที่พอช่วยเหลือกันได้ ไม่ว่าจะช่วยถือของ พาคนแก่เดินข้ามถนน ให้เสื้อผ้าที่เราไม่ใส่แล้วแต่สภาพยังดี บริจาคหนังสือ บริจาคเงินค่ายา ค่ารักษาพยาบาลสำหรับผู้อนาถา แม้แต่การให้ทางแก่ผู้ที่เร่งรีบ ให้เขาไปเถอะ ไม่ต้องบีบแตรไล่ ไม่ต้องหันไปมองหน้าเพื่อหาเรื่อง ชีวิต..ไม่ต้องเร่งรีบ ทำตัวให้สบายๆ ทั้งกายและใจ อากาศที่ร้อนระอุภายนอก อย่านำพาให้จิตใจร้อนรนไปด้วย สละความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของตนเอง เพื่อทำให้ผู้อื่นได้รับความสุขบ้าง โลกเราจะน่าอยู่ขึ้นอีกมาก และจะไม่มีปัญหาเรื่องชั้น วรรณะ รวย หรือจน แถมทำแล้วเราเองนั่นแหละจะเกิดความสุขใจ บุญที่ได้ก็คือความสุขที่เราได้รับนั่นเอง





 photo cats14_zps799e329f.jpg






เวลาอ่านนิตยสารต่างๆ เห็นบทสัมภาษณ์ผู้คน หรือแม้แต่การกล่าวถึงผู้อื่น เคยสังเกตไหม ? คนที่ฐานะดี มีชื่อเสียง ที่สังคมยกย่อง บุคคลเหล่านี้จะได้รับการเรียกขานว่า..คุณ..ในขณะที่ผู้ที่ยากไร้ ไม่มีชื่อเสียง ชาวบ้านธรรมดา เขาไม่เอ่ยคำว่า คุณ...แต่จะเรียกชื่อ แม่บุญอ่านแล้วขัดข้องใจ ทำไมหนอ ต้องแบ่งชั้น วรรณะ กันด้วย แล้วทำไมสรรพนาม พี่ ป้า น้า อา จึงไม่นำมาเอ่ย เป็นการยกย่องผู้อื่น ฝรั่งต่างชาติเขายังให้เกียรติเอ่ยคำว่า มิสเตอร์ มิส มาดาม เมอร์ซิเออร์ กับคนที่เขาไม่รู้จัก และจะไม่เรียกชื่อใครเฉยๆ ในบทสัมภาษณ์ เท่าที่อ่านมา สิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ เราพากันมองข้าม จนกลายเป็นความเคยชินไปในที่สุด





 photo cats16_zps8897a116.jpg






แม่บุญกับมิเชล ชอบพูดคุยกับผู้คน แม้ว่าเราจะพึ่งทักทาย เห็นหน้ากันครั้งแรก จึงไม่แปลกใจเลยที่ไม่ว่าจะไปที่ไหนๆ ผู้คนจะให้การต้อนรับ ขับสู้ราวกับคุ้นเคยกันมานาน จนบางครั้งระหว่างการเดินทางเรามักจะได้รับความเอื้อเฟื้อที่คนหลายๆ คนไม่เคยได้รับเหมือนเราสองคน เมื่อพูดคุยกันจึงได้สังเกตว่า ปราการ..ที่เขาเหล่านั้นตั้งไว้ มันมาขีดขั้นความรู้สึก อารมณ์ของผู้ที่เขาไม่รู้จัก เหมือนบ้าน..เหมือนรั้ว หากไม่เปิดประตูต้อนรับ เขาจะเข้ามาได้อย่างไร ? เปิดใจ ยอมรับผู้อื่นก่อน ๆ ที่จะให้เขายอมรับตนเอง





แม่บุญมีเพื่อนบ้านที่แนะนำให้เรามาซื้อบ้านที่นี่ แรกเริ่มสามีของเขาถึงกับเปิดประตูรถให้เวลาที่เราจะไปไหนกับพวกเขา แม่บุญรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก วันหนึ่ง..กระซิบบอกเขาว่า ผู้ที่เขาควรจะดูแลอย่างดีนั้นคือ ภรรยาของเขา ไม่ใช่แม่บุญ เขาบอกว่า เขาอยากทำเพราะเขาเป็นคนสุภาพ ใจดี เมื่อเขาไม่ยอมเปลี่ยนแม่บุญจึงไม่พูดอะไรอีกต่อไป ต่อมาไม่นานเมื่อรู้จักกันมากขึ้นจึงเห็นว่าบางครั้ง เขาออกจะไม่ฟังเหตุผลของผู้อื่น ชอบพูดตัดบทในขณะที่เพื่อนๆ กำลังคุยกัน ในขณะที่แม่บุญกำลังทำงานอย่างเร่งรีบ เขาจะชวนคุยเรื่องไร้สาระ จนต้องบอกเขาตามตรงว่า ต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถคุยด้วยได้เพราะต้องทำงาน เขาโกรธแม่บุญ และไปต่อว่าแม่บุญกับเพื่อนๆ หลังจากนั้นมาเขาก็ไม่เคยเปิดประตูรถให้แม่บุญอีกเลย...




 photo cats11_zpsaefdc4d1.jpg





เคยเห็นพุไหม ? เวลามันพุ่งขึ้นฟ้า มันไม่รีรออะไร พุงไปอย่างไม่หยุดยั้ง และตกลงมาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ลูกโป่ง..ค่อยๆ ลอยตัวไปตามกระแสลม ขึ้นไปอย่างช้าๆ แต่มั่นคง เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งจึงจะตกลงมาอย่างช้าๆ เช่นกัน แม่บุญคิดเปรียบเทียบเรื่องพุ ลุกโป่ง กับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล หากเราใช้เวลาในการศึกษาซึ่งกันและกัน ค่อยเรียนรู้ๆ จักกัน ใครชอบ ไม่ชอบอะไร ค่อยๆ เรียนรู้กันไป ความสัมพันธ์มันจะยืดยาวเหมือนลูกโป่งที่ค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนฟ้า ดีกว่าพุ่งปรู๊ดปร๊าดแล้วตกลงมาเร็วเหมือนพุ เหมือนแม่บุญกับเพื่อนบ้าน...เรายังคุยกันเหมือนเดิม ไปมาหาสู่กันเช่นเดิม แต่การปฏิบัติต่อกันนั้นเปลี่ยนไป แม่บุญอมยิ้มแล้วบอกมิเชลว่า...บอกแล้วว่าไม่นานนัก เขาจะไม่เปิดประตูรถให้ฉันอีก...





คุยกันเรื่อยเปื่อยเป็นการขั้นตอนเพราะไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับทุกๆ ท่าน หวังว่าจะไม่ทำให้ขัดใจผู้ใดเข้า แล้วค่อยมาติดตามเรื่องราวการเดินทางของแม่บุญกันใหม่นะคะ ขอให้ทุกๆ ท่านประสบแต่ความสุข ความเจริญในชีวิต คิดปรารถนาสิ่งใดขอให้สมปรารถนา และอย่าลืมแบ่งปันให้กับผู้ด้อยโอกาสบ้างค่ะ สวัสดี



 photo cats12_zps180e4649.jpg










Create Date : 14 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 31 กรกฎาคม 2558 1:28:43 น. 13 comments
Counter : 3829 Pageviews.

 
มารับอากาศดีๆยามเช้าด้วยค่ะแม่บุญ ลานใบไม้หน้าบ้านคงเริ่มร่วงเยอะแล้ว ที่นั่นดูเงียบดี ดูสงบไม่จอแจ ดีนะคะ

ทางคริสต์เองก็เชื่อว่า จากดินสู่ดิน จากธุลีสู่ธุลี สักวันหนึ่งร่างกายของเราก็ต้องคืนสู่ที่เดิม

ฟ้าเชื่อว่า เรื่องที่เรามองข้ามและเห็นว่าหยั่งลึกในความคิดว่านานก็คือชนชั้นค่ะ เราชอบว่า อินเดียมีระบบวรรณะ

แต่จริงๆแล้วถ้ามองดูดีๆก็อย่างที่แม่บุญบางในเรื่องคำเรียก ที่มีการแยกอย่างชัดเจน
ในเมืองไทยนี่ ถ้าขาว สวย หล่อ ก็มองว่าดีไว้ก่อน
ถ้าดำ คล้ำ หรือ ร่างไม่สวยงาม ก็ติดลบไว้ก่อน .....นั่นแหละคือ วรรณะ

ที่จำแนกแยกคุณค่าของความเป็นคนให้ดูต่างกัน



ครั้งก่อนตอนที่นั่งรถไฟที่อินเดียช่วงจอดพัก ฟ้าเคย 'ยิ้ม' ให้ผู้หญิงคนหนึ่งจากทางหน้าต่างตอนเดินผ่านตู้ขบวน
ที่เธอดูมอมแมม และหน้าบึ้งตึง (จากที่เห็นหลายคนก็มองเธอแบบไม่เป็นมิตรด้วยล่ะ สัญชาติญาณแรกในใจเราก็คิดว่า เธอต้องเป็นคนนิสัยแย่แน่ๆ)

แต่พอเธอเห็นเข้าก็ดีใจยิ้มตอบแบบแก้มปริเลยค่ะ


นึกย้อนไปก็ดีใจที่กล้าทำแบบนั้น กำแพงอคติที่กั้นไว้มันหายไปเยอะเลย




ขอให้แม่บุญกับคุณมิเชลมีความสุขกับวันอากาศดีๆเช่นนี้ทุกวันนะคะ


โดย: กาบริเอล วันที่: 14 พฤศจิกายน 2557 เวลา:9:01:46 น.  

 
Maeboon Diarist

โหวตให้ถูกโหมตไหมหนอ...แต่ comment บนมีพิมพ์ผิดเยอะเลยค่ะ


โดย: กาบริเอล วันที่: 14 พฤศจิกายน 2557 เวลา:9:12:56 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ
เพิ่งจะได้เข้ามาอัพบล๊อคหลังจากที่หายหน้าไปนาน
เลยได้เห็นว่าแม่บุญแวะไปทักทายก่อนหน้านี้เช่นกัน
ยังคงระลึกถึงแม่บุญอยู่เสมอนะคะ
เพราะถือว่าแม่บุญเป็นมิตรคนแรกๆ ของการเข้ามาเล่นบล๊อคเลยทีเดียว

เห็นด้วยกับข้อเขียนของแม่บุญนะ
มันเป็นสัจจธรรมจริงๆ ค่ะ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการเปิดใจรับผู้อื่นก่อน
บางที ด้วยหลายๆ อย่างในชีวิต ก็ทำให้เราลืมบางอย่างไป
ลืมทำสิ่งที่ควรทำ ลืมปฏิบัติต่อคนอื่นในทางที่เหมาะที่ควร
การอ่านข้อเขียนแบบนี้ก็เป็นการเตือนใจให้เรานึกย้อนถึงการกระทำหลายๆ อย่างของตัวเองได้ ที่ดีอยู่แล้วก็ทำต่อ ที่ไม่ดีถึงเวลาที่ควรแก้ไขหรือยัง ถามใจตัวเองดู

อ่านแล้วชอบค่ะ


โดย: PrettyNovember วันที่: 14 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:55:33 น.  

 
สวัสดีค่า แม่บุญ ^^
มาตามติดแม่บุญกับคุณมิเชลกับบ้านใหม่ค่ะ
ทำบุญบ้านแล้วนะคะ คราวก่อนมาอ่านเรื่องย้ายบ้าน
อยู่นอกเมืองแบบนี้อากาศดี ได้ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องรีบเร่งดีจังเลยค่ะ
มีเวลาปลูกต้นไม้ ดอกไม้ กวาดใบไม้ >< เยอะเลย

หลุมฝังศพดูแล้วก็ปลงดีค่ะ
ทุกคนต้องเจอ เจอช้าเจอเร็วก็เจอทุกคน

ที่ทำได้ก็ทำบุญทำทาน แบ่งปันเผื่อแผ่ผู้อื่นบ้างอย่างที่แม่บุญทำ
ก็มีความสุขค่ะ

แม่บุญกับคุณมิเชลมีความสุขมากๆนะคะ



โดย: lovereason วันที่: 14 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:33:52 น.  

 
สวัสดีครับ
ชีวิตคนก็แค่นี้ ไม่ถึงร้อยปีก็ตายไปเป็นธรรมดา
อ่านแล้วพลอยปลงตามแม่บุญไปด้วยครับ
ถ้ายิ้มรับกับทุกสิ่ง ปล่อยวางบ้าง
อย่าเก็บมาคิดทุกเรื่อง
แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไป อย่างมีความสุข
Maeboon Diarist



โดย: moresaw วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:13:32 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่


ผมโหวต Diarist ให้เหมือนที่น้องๆโหวตให้พี่
แต่ใจอยากโหวตบล็อกธรรมะมากกว่านะครับ 555

อ่านแล้วเห็นด้วยเลยครับพี่

ทุกสิ่งรอบๆตัวเรานั้นเป็นครู
เป็นสิ่งที่เราอาจมองไม่เห็น แต่รู้สึกได้ถึงการมีอยู่

และการสนใจจิตใจผู้อื่นบ้าง
เป็นสิ่งที่ดีงามและถูกต้องจริงๆครับ





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:7:03:02 น.  

 
ทุกอย่างมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป วนเวียนเป็นวัฎจักร
สังเกตุได้ง่าย ๆ จากธรรมชาติรอบตัวที่แม่บุญเอามาให้ชมนะคะ จากต้นไม้สีม่วงดอกสวยเต็มต้นกลับกลายแห้งเหี่ยวไปในที่สุด
ชีวิตของมนุษย์เราก็เช่นกัน แจงเชื่อในกฎแห่งกรรมที่ว่าทำอย่างไรย่อมได้อย่างนั้นค่ะ
กมฺมุนาวตตีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะคะ


โดย: ไม่ต้องหวานซึ้ง...ก็นึ่งได้ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:13:38 น.  

 
แหม๋ ชอบการเปรียบเทียบของแม่บุญจังค่ะ พลุ กับลูกโป่ง

คนเรามันก็มีแบบนี้เหมือนกันทุกที่นะคะ ไม่เฉพาะที่นั่นหรอกค่ะ คนไทยเราก็เหมือนกันค่ะ

วันนี้แม่บุญเขียนอีกแนวที่แตกต่างนะคะ แต่ให้ข้อคิดดีจังค่ะ

ปล อิ๋วกลับมาอยู่ชุมพรแล้วค่ะ มาได้ เดือนหนึงแล้วค่ะ


โดย: Sai Eeuu วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:43:16 น.  

 
บริเวณบ้านแม่บุญ ออกแบบได้สวย เรียบมีต้นไม้
น่าอยู่มากครับ

อ่านข้างบน ตอนที่แม่บุญ อุทิศส่วนบุญกุศลให้
แก่ผู้ตาย... ผมว่า วิญญานเขารับรู้

ผมเคยไปปฏิบัติธรรมที่ วัดอินทร์ 7 คืน 8 วัน
ก็เจอแบบนั้น มีความรู้สึกว่าเขามา รอรับส่วนบุญ

คราวที่ไปปั่นจักรยานที่ บึงหนองบอนเมื่อหลายปี
ก่อน กำลังนั่งสมาธิ นั่งหลับตาครู่เดียวก็มีความ
รู้สึกว่า มีคนไทย หญิงชาย 2 คนนั่งมอง อีก
2 คนเป็นคนต่างศาสนา มีผ้าคลุมหัว อีกคนใส่
หมวกยืนมองเงียบ ๆ รู้เลยว่า เขามาขอส่วนบุญ

เลยแผ่เมตตาด้วยภาษาไทย ครู่เดียวก็หายไป
ที่นั่น ผมยังคงไปทำสมาธิอยู่ตามปกติ แต่ไม่เจอ
อีก ที่นั่นห่างไกลผู้คนกว่า 1 กม.


อ่านเม้นท์ของคุณกาบิเอล คุณฟ้า... เห็นว่า
เธอยิ้มให้หญิงอินเดีย..ที่หน้าตาบูดบึ้ง แล้วก็ยิ้ม
ตอบ... ผมว่าการยิ้มนี้ดีมาก ๆ เลยครับ

แต่ก็ไม่ได้ยิ้มเรี่ยราดนะครับ.. แต่บางครั้งเดินไป
ไหน มักจะมีคนยิ้มให้ตลอด... ทั้งหญิงชายโดย
ไม่รู้จักกัน...

มีอยู่วัน ผมเดินผ่านกระจกบานใหญ่ อ้าวใบ
หน้าผมมันมีลักษณะยิ้มนิด ๆ โดยไม่รู้สึกตัว
อันนี้เอง ที่มีคนยิ้มให้ตลอด

ผมว่านะครับ แววตา กล้ามเนื้อใบหน้า ส่อ
แววหรือแสดงกิริยา มาจาก จิต ที่เป็นมิตรของ
คนนั้นโดยไม่รู้สึกตัว..

ตอนที่แม่บุญ ไปพบพวกเราที่ร้านอาหาร เห็นใบ
หน้าแม่บุญยิ้มนิด ๆ ตลอดเวลา รู้เลยว่าแม่บุญ
เป็นคนมีจิตใจดี..

แต่ทุกคน แม้แต่ผมเอง ก็มีโลกส่วนตัว ชอบอยู่
เงียบ ๆ นึกถึงแม่บุญไปกระซิบบอกว่า ไม่ต้อง
เปิดประตูให้ ควรเปิดประตูรถให้ภรรยา....

อ่านแล้ว อมยิ้มเลยครับ.. ชอบแบบเดียวกันคือ
ไม่ชอบให้ใคร สนใจ มากนัก ไปละครับ

ฝากบอกคุณมิเชล ว่าเก่งจริง ๆ ด้านเชิงช่าง
ทำอะไรด้วยตนเอง หลายอย่าง..


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2557 เวลา:5:37:12 น.  

 
สวัสดีจ้าแม่บุญ
สุสานฝรั่งไม่น่ากลัวเหมือนของไทยเนาะ
ฝรั่งคงไม่กลัวผี ปลูกบ้านติดป่าช้าเลย 555
เราเชื่อนะว่าสิ่งลี้ลับมีจริง เพราะเคยเจอกับตัวเลยไม่ลบหลู่ค่ะ
และเชื่อในกฎแห่งกรรม ใครทำอะไร ได้อย่างนั้นค่ะ







โดย: เนินน้ำ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:32:52 น.  

 
มาทักทายค่ะแม่บุญ
วันนี้ได้อ่านสัจจะธรรมผ่านมุมมองของแม่บุญ
หลายคน หลายความคิดนะคะ บางคนอัตตาก็เยอะด้วย
การได้เดินทางเยอะ สัมผัสคนหลากหลายช่วยได้ทั้งเปิดตาและเปิดใจจริงๆค่ะ


โดย: AdrenalineRush วันที่: 17 พฤศจิกายน 2557 เวลา:23:24:18 น.  

 
แวะมาทักทายยามบ่ายครับ..

อ่านครับ
ทุกอย่างเป็นไปตามทางของมัน
ท้ายสุด ก็ไปอยู่ที่ตรงนั้นเหมือนกัน...

รักษาสุขภาพครับ


โดย: wicsir วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:06:26 น.  

 
สวัสดีค่ะแม่บุญ
ตอนนี้กำลังเดินทางอยู่แน่ๆเลย

ฟ้าจบเรื่องไนนิตาล แล้วนะคะ
ส่วนอีกสองเอนทรี่ ล่าสุดหลังจากนั้น
กลับไปเยี่ยมที่เก่าค่ะ



ขอให้สนุกกับการท่องเที่ยวและสวัสดิภาพ ทั้งแม่บุญและคุณมิเชล นะคะ


โดย: กาบริเอล วันที่: 25 พฤศจิกายน 2557 เวลา:9:47:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.