เจ้าพระยากับเมดิเตอร์เรเนียน 8 ตอนจบ    กรุงเทพฯ ฉันกลับมาใช้ชีวิตของตนเองแบบเดิมอีกครั้งกับการทำงานหามรุ่ง หามค่ำอย่างที่แม่ว่า วันหนึ่งรีเซพชั่นโทร ฯ มาบอกว่ามีแขกต้องการพบ ฉันอดแปลกใจไม่ได้เพราะตั้งแต่ทำงานมาฉันแทบไม่มีเพื่อนที่ไหนแวะมาหา " กัปตัน…..คุณมาได้อย่างไร ? " ฉันร้องออกไปอย่างดีใจ ไม่คิดว่าเขาจะตามมาเยี่ยมฉันได้ เพราะดูเขายุ่งเหลือเกิน " ผมมาแวะที่นี่ 2 วัน ก่อนที่จะบินต่อไปออสเตรเลีย ผมคิดถึงคุณ " ฉันมองเขาด้วยความตกใจที่เขาพูดเช่นนั้น ได้แต่อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก จนเขาพูดว่า " คุณเลิกงานกี่โมง ผมจะนั่งรอที่ร้านกาแฟ ให้ผมเลี้ยงข้าวเย็นคุณนะ กรุณาอย่าปฏิเสธเลย " " ได้ค่ะกัปตัน ปกติฉันเลิกงาน 5 โมงเย็น วันนี้ฉันจะไปทานข้าวกับคุณค่ะ " " ใครน่ะเธอ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเธอติดต่อกับหนุ่มที่ไหน คนนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่เลย " เสียงถามจากเพื่อน ๆ ร่วมงานอย่างสนใจ ฉันได้แต่ยิ้มเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าอย่างไร หลังเลิกงาน เราเดินกันไปเรื่อย ๆ ที่ถนนสีลม เพื่อหาร้านอาหารเงียบ ๆ อย่างที่เขาต้องการเพื่อจะได้คุยกัน เขาเล่าเรื่องการเดินทางที่ผ่านมาหลังจากพบฉันแล้วต้องบินไปมาอีกหลายประเทศ จนที่สุดต้องไปที่ซิดนีย์ " คุณลางานได้อีกหรือเปล่า ไปซิดนีย์กับผมนะ ผมจะดูแลคุณอย่างดีทุกอย่าง ผมต้องอยู่ที่นั่น 1 อาทิตย์ เราจะได้มีเวลาเที่ยวด้วยกัน ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้ ตั้งแต่จากกันผมคิดถึงคุณทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร มีอะไรบางอย่างในตัวคุณที่ผมชอบ ผมอธิบายไม่ถูก ไม่รู้จะเริ่มยังไง ? "   " ขอบคุณมากค่ะกัปตัน ที่มีความรู้สึกดี ๆ ให้ฉัน แล้วยังมีน้ำใจชวนฉันไปเที่ยวด้วย ช่วงนี้งานฉันยุ่งมากเพราะลาไปเที่ยวเสียนาน เจ้านายคงไม่ปล่อยให้ฉันไปเที่ยวอีกแน่ๆ เอาไว้โอกาสหน้าเถอะค่ะ " " น่าเสียดายจัง ผมตั้งใจไว้จริง ๆ แต่ไม่เป็นไร กลับจากซิดนีย์ผมจะมาหาคุณอีก ถ้าคุณไม่ว่าอะไร " " ฉันจะไปว่าอะไรกัปตันได้ละคะ ที่นี่ใครๆ ก็มาได้ คราวหน้าฉันขอเลี้นงข้าวเย็นบ้างดีกว่า แต่เงินเดือนฉันน้อย คงพากัปตันมาทานหรูๆ แบบนี้ไม่ได้แน่นอน ถ้ากัปตันไม่รังเกียจที่จะทานอาหารธรรมดากับฉัน ตกลงไหมคะ " " ผมไม่ได้มาพบคุณเพราะอาหารแพง ๆ ผมมาเพราะผมชอบคุณต่างหาก คุณไม่รู้ตัวบ้างเลยหรือ " " คุณจีบฉันเหรอค่ะ " " ใช่ ถ้าคุณไม่มีใคร ให้โอกาสผมนะ " " เราคบกันไปเรื่อยๆ ก่อนดีไหมค่ะ เราทั้งคู่ ต่างคนต่างไม่มีเวลามากนัก ฉันไม่อยากผิดหวังแล้วก็ไม่อยากให้คุณผิดหวังด้วยค่ะ " " ผมเข้าใจ แต่ผมจะพยายามหาเวลามากรุงเทพฯ ให้บ่อยขึ้นเพื่อพบคุณ ผมจะขอแลกตารางบินกับเพื่อน คงไม่มีปัญหาอะไร แล้วผมจะส่งแฟ็กซ์ตารางการบินของผมมาให้ คุณจะได้รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน คุณรอผมนะ " " คุณแกล้งพูดให้ฉันดีใจแล้วรอคุณเก้อหรือเปล่าล่ะคะ ? ฉันจะรอค่ะถ้าคุณต้องการ " หลังจากนั้นมาหลายเดือนเขาก็บินมาหาฉันบ่อยขึ้น วันหนึ่งหลังจากที่ทานอาหารค่ำเสร็จ เรานั่งคุยกันจนดึก เขาจับมือฉันไว้แล้วพูดกับฉันอย่างหนักแน่น " ผมอยากให้คุณออกจากงานแล้วไปอยู่กับผม ผมรักคุณ...ผมไม่อยากรอเวลาที่จะมาที่นี่นานๆ ผมอยากให้คุณไปกับผมทุกๆ ที่ ผมอยากแต่งงาน อยากมีลูกกับคุณ คุณคิดยังไง บอกผมที " " กัปตันคะ ฉันเองก็รักคุณค่ะ ฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเช่นกัน " " เรื่องอะไร คุณจะไปอยู่กับผมใช่ไหม " " ฉันอยากทำเช่นนั้นค่ะ ถ้าคุณรับได้ อาทิตย์ที่แล้วฉันไม่สบายแล้วไปหาหมอๆ บอกฉันว่าฉันทำงานหนักเกินไป พักผ่อนไม่พอ ทำให้ภูมิต้านทานฉันอ่อนแอ ตอนนี้ฉันเป็นโรคไวรัสบี ค่ะ บางครั้งฉันเหนื่อยมาก เพราะร่างกายอ่อนกำลัง หมอบอกให้ฉันพักผ่อนให้มากกว่าเดิม แต่ฉันต้องรับผิดชอบครอบครัวค่ะ ฉันพึ่งซื้อบ้านได้ไม่นาน เพราะแม่ฉันป่วยเดินไม่ได้ เราจึงต้องหาที่อยู่ใหม่ อีกทั้งยังต้องดูแลแม่ ฉันคงเลิกทำงานไม่ได้ อีกอย่างฉันรู้ว่ามันเป็นโรคติดต่อ ฉันไม่อยากให้คุณติดจากฉันค่ะ " " ไม่จริง คุณโกหก ผมเห็นคุณปกติทุกอย่าง ทุกครั้งที่ผมพบคุณๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอ คุณจะป่วยเป็นโรคบ้าๆ นี่ได้ยังไง หมอต้องดูผิดแน่ๆ ผมไม่เชื่อ " " เชื่อเถอะค่ะ เพราะฉันไปหาหมอถึง 2 โรงพยาบาลและสอบถามข้อมูลทั้งหมดเพื่อความมั่นใจ ฉันกลัวค่ะ กลัวว่าคุณจะติดจากฉัน " " ไม่จริง...พระเจ้าแกล้งผม ผมรักคุณ " " กัปตันค่ะ ยอมรับความจริงเถอะค่ะ ฉันเองก็ต้องยอมรับเช่นกัน ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้เพราะมันเกี่ยวกับงานของคุณ หากคุณต้องมาติดโรคที่เป็นข้อห้ามของการทำงานของคุณ ลูก ๆ ของคุณ ใครจะดูแล ฉันรักคุณเช่นกัน แต่ฉันจะไม่ยอมทำร้ายคุณเป็นอันขาด " กัปตันกอดฉันไว้แน่น เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ฉันเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเขาเลย ใครจะนึกว่าโชคชะตาจะแกล้งเรา 2 คนแบบนี้ " แล้วผมจะทำยังไง...โอ้..พระเจ้าทำไมทำกับฉันแบบนี้ ผมจะทำยังไง " "กัปตันค่ะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะคะ ฉันเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าคุณ ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะมาเป็นโรคนี้ ฉันต้องอยู่เพื่อดูแลแม่และน้องด้วยค่ะ ฉันเสียใจ " กัปตันร้องไห้กอดฉันไว้ทั้งคืน เขาแทบคลั่งแต่ในเมื่อต้องรับผิดชอบลูกอีก 2 ชีวิตทำให้เขาต้องตัดใจ เขาหายไปนานหลายเดือนจนฉันต้องเริ่มทำใจอย่างที่พูดไว้แล้ววันหนึ่งเขาก็มาพบฉันหลังเลิกงานอีก ผมคิดถึงคุณ ผมคิดมากมายเกี่ยวกับเรื่องของเรา ผมมาพบคุณเพื่อพูดให้คุณเข้าใจว่าผมยังรักคุณอยู่เสมอ " ผมสัญญาว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมรักคุณมากและมีความสุขมากเมื่ออยู่กับคุณ ผมจะไม่มีวันลืมคุณเลยชั่วชีวิต " " ฉันเองก็เช่นกันค่ะ ตลอดเวลาหลายปีที่ฉันไม่มีใครเลย เมื่อมาพบคุณ ๆ ทำให้โลกของฉันเปลี่ยนไป ฉันมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ฉันฝันถึงอนาคตที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน แต่วันนี้ทุก ๆ อย่างมันเป็นเพียงความฝันจริง ๆ ฉันไม่มีโอกาสที่จะไปถึงความฝันนั้น แต่ฉันไม่โทษคุณหรอกค่ะ มันคงเป็นเพราะโชคชะตาที่เขากำหนดมาแบบนี้ ทำใจให้สบายเถอะค่ะ ฉันเข้าใจ และจะไม่มีวันลืมคุณเช่นกัน ลาก่อนค่ะกัปตัน " 10 กว่าปีแล้วที่ฉันไม่ได้ข่าวคราวใด ๆ จากเขา หรือติดต่อกับเขาอีก หวังแต่ว่าเขาจะพบกับผู้หญิงที่พร้อมจะทำหน้าที่ภรรยาให้กับเขา ส่วนตัวฉันเอง หลังจากนั้นหลายปีฉันก็ลาออกจากงาน ร่างกายที่เคยอ่อนแอได้รับการพักผ่อนมากขึ้น ครั้งหลังสุดที่ฉันไปพบหมอ " ขอแสดงความยินดีด้วยครับ เราตรวจโดยละเอียดแล้ว ไม่พบเชื้อไวรัสบีที่คุณเคยเป็นอีก แต่อย่าประมาทเพราะถ้าร่างกายอ่อนแอมันอาจจะกลับมาอีก ถ้าคุณออกกำลังกายและรักษาสุขภาพ พักผ่อนให้เพียงพอผมว่าคุณจะไม่กลับไปเป็นอีกเลย " " หากฉันจะแต่งงานมันจะติดไปถึงสามีหรือเปล่าค่ะ " " ถ้าสามีคุณร่างกายแข็งแรง และมีภูมิต้านทานก็ไม่มีปัญหาครับ ก่อนแต่งงานให้เขามาฉีดวัคซีนป้องกันไว้ก็ได้แค่ครั้งเดียว คุณสามารถใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นๆ ผมรับรอง " ฉันไม่เชื่อในคำพูดของหมอที่โรงพยาบาลของรัฐบาล คิดว่าหมอคงตรวจไม่ละเอียด จึงได้ไปตรวจซ้ำอีกครั้งที่โรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ซึ่งแม้ว่าจะต้องจ่ายเงินในราคาแพงขึ้นมาอีกเท่าตัว ฉันยอมทำเพราะอยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ? ผลตรวจร่างกายครั้งที่สองซึ่งฉันขอร้องให้เขาตรวจอย่างละเอียด หมอบอกว่า " คุณกังวลมากเกินไป โรคนี้ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดอีกต่อไป ตอนนี้เขาค้นพบวัคซีนที่เพียงฉีดครั้งเดียวก็สามารถคุ้มกันได้ตลอดชีวิต แต่คุณเป็นมาก่อนมันอาจจะใช้ไม่ได้ แต่ผลการตรวจที่ออกมา พบว่าคุณไม่มีเชื้อไวรัสบีในเลือดอีกเลย ผมขอแสดงความยินดีด้วย คุณสามารถใช้ชีวิตอย่างคนอื่น ๆ สามารถแต่งงาน มีครอบครัวได้ครับ " ฉันเดินออกมาจากโรงบาลแห่งนั้นด้วยใจเลื่อนลอย ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนหน้านี้แม้แต่จะดื่มน้ำฉันยังต้องระวังไม่ใช้แก้วร่วมกับคนอื่น ๆ แต่ตอนนี้หมอไม่พบเชื้อไวรัสนั้นแล้ว คงเป็นเพราะฉันพักผ่อนอย่างเพียงพอ หลังจากลาออกจากงานที่เดิมนั่นเอง ฉันยังไม่ได้กลับบ้านในทันที ด้วยความเคยชินฉันนั่งรถไปจนถึงท่าน้ำ ที่ฉันและกัปตันเคยนั่งเรือด่วนเจ้าพระยาด้วยกัน เสียงเรือด่วนที่วิ่งมาเทียบท่า เสียงผู้คนที่จอแจรอบข้าง ไม่ได้ทำให้ฉันเกิดความเบื่อหน่ายแต่อย่างใจ เพราะจิตใจที่ล่องลอยไปตามกระแสน้ำเบื้องหน้า ใช่..ฉันคิดถึงเขา..กัปตัน กัปตันคะฉันอยากบอกข่าวดีนี้กับคุณคะ ฉันอยากจะรู้ว่าคุณจะดีใจกับข่าวดีนี้หรือเปล่า ฉันได้แต่กระซิบฝากสายลมไปบอกคุณ ว่าฉันรักคุณและยังรอคุณอยู่ที่นี่ ฉันรู้ว่า...ฉันหวังในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ และไม่มีวันหวนกลับมาอีก แม่น้ำเจ้าพระยาข้างหน้าคงเป็นเหมือนเส้นขนานกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ ฉันใด ฉันและกัปตันก็คงเป็นเสมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันหวลกลับมาเจอกันอีก....ลาก่อน. จบบริบูรณ์ ปล. มีข้อห้ามหลายอย่างสำหรับผู้ที่จะมาทำหน้าที่กัปตันบนเครื่องบิน เพราะต้องรับผิดชอบชีวิตผู้โดยสารทั้งลำ ร่างกายจึงต้องแข็งแรง สมบูรณ์จริง ๆ การตรวจร่างกายจะมีทุก ๆ หกเดือน รวมทั้งผู้ทำหน้าที่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินด้วย อาหารบางอย่างห้ามเสริฟ..สำหรับกัปตัน เช่น อาหารทะเล เพราะอาจมีอาการแพ้ และอื่น ๆ ทั้งนี้ยังห้ามเสริฟอาหารเหมือนกันให้กัปตันที่หนึ่ง และสอง เพราะหากมีอาการผิดปกติ จะได้เป็นคนเดียวไม่ใช่ทั้งสองคน ข้อมูลที่ได้จากกัปตัน...สายการบินโอลิมปิคแอร์เวย์ ๆ ที่ยกเลิกเส้นทางการบินมาเอเชียและออสเตรเลีย เที่ยวบินเที่ยวสุดท้ายคือ ปี ๒๐๐๒ ที่ผู้เขียนใช้บริการกลับเมืองไทย ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ     Create Date : 17 มีนาคม 2554 6 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2563 14:29:17 น. Counter : 3476 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งงง   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 23 เมษายน 2554 2:00:35 น.

แม่บุญเองก็เศร้าค่ะ เรื่องนี้อยากให้น้องแอน ทองประสมเป็นนางเอก..ส่วนพระเอก..หาไม่เจอ..   โดย: Maeboon 23 เมษายน 2554 18:02:21 น.

ใด้เริ่มอ่านเรื่องแม่บุญแล้ววางไม่ลงเลยคะ(ถ้าเป็นหนังสือ) อยากจะอ่านทั้งบล๊อกไห้หมดในครั้งเดียว เขียนใด้น่าอ่านมากอะ และแต่ละเรื่องก็น่าสนใจทั้งนั้นเลย   โดย: กัน (misha33 ) 5 พฤศจิกายน 2555 6:25:34 น.

เพิ่งมาเจอบล๊อคเศร้าจังเลยคะ   โดย: nunoonari IP: 58.8.213.249 26 มีนาคม 2556 16:03:09 น.

แม่บุญจ๋า อ่านรวดเดียวจบเลย เห็นว่ามีเค้าโครงจากเรื่องจริง ขอให้จริงนิดหน่อยแต่ไม่จริงตอนจบนะจ๊ะ เศร้าอ่ะ   โดย: มารน้อยไร้สังกัด 1 เมษายน 2556 4:43:16 น.

คุณแม่บุญคะ อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ลุ้นไปด้วย ขอให้ได้สมหวังทั้งคู่เถิด แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง รู้สึกเสียใจแทนทั้งสองคน ได้แต่คิดว่าคงไม่เคยมีบุพเพสันนิวาสต่อกัน ชีวิตจึงต้องหักเหแยกทางกันไป เขียนได้ดีมาก สำนวนสละสลวยน่าอ่าน เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับคุณแม่บุญหรือเปล่าคะ ถ้าใช่..คนอ่านก็ยิ่งเศร้าหนักขึ้นค่ะ   โดย: ดอยสะเก็ด 15 พฤษภาคม 2558 20:36:38 น.