ปกหลัง...ระยะทางไกลนับพันลี้ไม่สามารถทำให้หัวใจซึ่งลุกโชนด้วยความแค้นสงบลงมิอาจทำให้นางลืมความรักโง่งมที่ตนเคยมีให้บุรุษผู้นั้น

เขา... ชายผู้ทิ้งนางไปอย่างไร้เยื่อใย กระทั่งชื่อเขานางก็ยังไม่รู้
แต่แม้เวลาล่วงเลยมานานปี คิดหรือว่านางจะปล่อยวางความแค้นนี้ได้
คอยดูเถิด ยามนี้ไม่ว่าเขาจะทำอะไรอยู่ ณ แห่งหนใด

ขอสาบานว่านางจะต้องเปลี่ยนรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเขาให้เป็นน้ำตาและเสียงคร่ำครวญ ให้เขาได้รู้ซึ้งถึงคำว่า ‘มีชีวิตอยู่มิสู้ตาย’ให้จงได้!

อ่านจบ...ไม่มีอะไรมากค่ะพระเอกเป็นกุนซือที่มีใบหน้าอมยิ้มละมุนละไม เคยเดินทางไปแถบธิเบตโดยปลอมตัวไปแล้วบังเอิญให้มีเหตุการณ์ได้ช่วยเหลือบุตรสาวหัวหน้าเผ่าและล่วงเกินนางอย่างไม่ได้ตั้งใจไปทำให้นางเอกต้องดั้นด้นตามหา

พระเอกฉลาด แต่ไร้วรยุทธ์ แต่ด้านนางเอกเก่งในเรื่องการใช้แส้มากแต่นิสัยมุทะลุดุดันเอาเรื่อง มาเจอกัน...ก็ฮาพอสมควร คนนึงพยายามหนีอีกคนก็ตามล่าไม่ลดละ แล้วไหงไปๆมาๆ พระเอกกลายเป็นฝ่ายง้อนางเอกไปซะงั้น

อ่านเพลินๆค่ะ เรื่องราวไม่ได้ซับซ้อนอะไร บางจุดยังงงด้วยซ้ำว่ามันง่ายไป555

ปกหลัง...คำร้องเรียนมากมายเกี่ยวกับหอคณิกาเรือนจันทร์งามถูกส่งไปถึงเซี่ยงเส้าไหวไม่หยุด ขอให้เขาช่วยจัดการกับกวนหมิงเยวี่ย ยอดบุปผาผู้มีเสน่ห์ จนถึงขั้นทำให้บรรดาบุรุษละทิ้งการงานไม่ยอมกลับเรือนตน ความสงบสุขเล็กๆ ในเมืองจึงเริ่มสั่นคลอนทีละน้อย

ทว่าเรื่องมาถึงมือเขาแล้ว ทุกอย่างล้วนคุยได้เดี๋ยวเดียวก็เรียบร้อย... ซะที่ไหน!
ไม่นึกเลยว่าแค่หญิงสาวธรรมดาผู้หนึ่งจะเก่งกาจและเจ้าเล่ห์เพทุบายถึงเพียงนี้
กว่าจะสะสางปัญหานี้เสร็จสิ้นดูท่าว่ากระทั่งศักดิ์ศรีของผู้ตรวจการที่น่าเกรงขามเช่นเขาคงแทบจะไม่เหลือหลอแล้วกระมัง

อ่านจบ...เล่มสุดท้ายของชุดค่ะเป็นเรื่องของใต้เท้าผู้ตรวจการที่อายุอานามก็คงจะไม่ต่ำกว่าสามสิบแน่ๆ ยังโสดสุขุมนุ่มลึกพอได้รับการร้องเรียนจากบรรดาฮูหยินของขุนนางข้าราชการทั้งหลายเรื่องที่สามีไปเที่ยวหอคณิกาไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องทิ้งงาน ใต้เท้าก็เลยแก้ปัญหาด้วยการสั่งปิดหอคณิกาซะนางเอกซึ่งเป็นนางคณิกาเลื่องชื่อ(นางขายศิลป์ไม่ขายตัวนะคะ) ทนไม่ไหวเลยหวังจะแก้เผ็ดใต้เท้าสักหน่อยเลยให้เพื่อนช่วย (นางสนิทสนมกันดีกะพระเอกเรื่องจอมโจรเจ้าเล่ห์ค่ะ)ใต้เท้าผู้ตรวจการโดนลูบคมแบบนี้จะอยู่เฉยได้ยังไงจะเอาคืนก็ไม่ถนัดเพราะติดขัดที่นางเอกเป็นเด็กเส้นใหญ่มากกกกก

เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกเฉยๆที่สุดเลยค่ะคือหลายสิ่งหลายอย่างมันประหลาดเกินไปหรืออาจจะเพราะเล่มมันเล็กบางเรื่องยังไม่ทันได้ขยายความก็เฉลยปุบปับเล่นเอางง อีกอย่างเรื่องชาติกำเนิดนางเอกนี่...เข้าใจค่ะว่าในนิยายหลายๆเรื่องก็ทำให้ตัวละครใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาแต่...ในเรื่องนี้คือนางคณิกาเลย โอเค...นางว่าขายศิลป์ไม่ขายตัว แต่บางอย่างก็รู้สึกไม่อินอ่ะค่ะ