“กลิ่น“... เป็นหนึ่งในประสาทรับรู้ของมนุษย์ เช่นเดียวกับสรรพสิ่งทั้งหลายในโลก ที่มีทั้งขาวและดำ “กลิ่น“ ก็มีทั้งสองแบบเช่นกัน คือ กลิ่นพึงประสงค์ เช่น เทียนทอม กลิ่นดอกไม้ กลิ่นผู้ชาย เอ้ย…ไม่ช่ายยยย แหม…สาว ๆ น้ำลายไหลกันใหญ่เลยซิ พูดถึงผู้ชายแค่นี้ อิอิ

ส่วนกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ ก็คงไม่ต้องอธิบายกันนะคะ หลาย ๆ คนคงจะทราบกันดี ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นขยะ กลิ่นน้ำเน่า กลิ่นจั๊กกะแร้จอดป้าย กลิ่นปาก ฯลฯ รวมไปถึงกลิ่นตด ที่นายจอมยุ่งของเราอ้างว่า เป็นกลิ่นธรรมชาติของมนุษย์ ถือเป็น Normal Human Bodily Function ดังนั้น อาเฮียแก “ผายลม“ ที่ไร พี่แกอ้าง “วิทยาศาสตร์“ ทุ๊กกกกที

วันนี้ขอนำเสนอกลิ่นจัญไร 3 กลิ่นด้วยกัน คือ กลิ่นปาก กลิ่นตัว และกลิ่นตด ทั้งสามกลิ่นนี้หากได้มารวมตัวกันในเวลาและสถานที่เดียวกัน อาจมีอานุภาพทำลายล้างโลกได้ ได้ยินแว่ว ๆ ว่า สหรัฐอเมริกา พัฒนาระเบิดปรมาณูที่เอาไปบึ้มฮิโรชิมา กับนางาซากิ จาก 3 กษัตริย์นี้แหละค่ะ อำนาจทำลายโลกมาก ๆ ใครไม่เชื่อถามพี่ยุ่นได้




กลิ่นปาก :

ณ ความสูง 30,000 ฟุต บนเที่ยวบิน NW 28 จากกรุงเทพสู่นครโตเกียว วันนั้นเครื่องเต็มมาก ๆ กะเหรี่ยงไทยอย่างเราได้เพื่อนร่วมทางเป็นพี่ยุ่นนายหนึ่ง ที่ตลอดเวลา 6 ชั่วโมงเต็ม ๆ ไม่เห็นพี่แกลืมตาขึ้นมาเลย เค้ากินอะไรกันพี่ยุ่นก็ไม่กิน ชีวิตนี้กูเกิดมาเพื่อนอนโดยเฉพาะ ไม่รู้คุณเธอไปเหนื่อยเพลียอะไรมา สงสัยคืนก่อนเดินทางพี่ยุ่นจะปาร์ตี้หนักไปหน่อย

นั่ง ๆ ดูหนัง พร้อมจิบกาแฟไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจใคร อยู่ ๆ จมูกก็ไปเตะกลิ่น ๆ หนึ่ง นึกในใจว่า เวรเอ้ย…ส้วมบนเครื่องบินแตกเหรอว่ะ ? แต่เมื่อหันขวาไปประมาณ 45 องศา ก็พบกับดวงหน้าของ “โนบิตะซัง“ นอนอ้าปากอยู่ข้าง ๆ โอ๊ววววว…แม่เจ้า โดเรมอนอยู่ที่ไหน ? เอาแปรงสีฟันมาให้โนบิตะด่วน !!!!! กลิ่นรัญจวนมาก ๆ ค่ะ ดีนะพี่แกไม่กรนเป็นของแถม ไม่งั้นแม่จะเอาข้อศอกยัดปากให้

นั่งทน (ดมกลิ่น) อยู่ได้ซักพัก จึงตัดสินใจลุกไปถามพนักงานว่า มีที่เหลือ ๆ ให้หนูนั่งมั้ยค่ะ ? หนูไม่ไหวแล้วค่ะ จะอ้วกให้ได้เลย พี่แอร์บอกว่า ไม่มีที่เลยค่ะ เอ่อ…ไม่มีที่เลยเหรอ งั้นเอาแปรงขัดส้วมไปยัดปากโนบิตะหน่อยได้มั้ยค่ะ ?

สงสัยโนบิตะตื่นสายไปหน่อย กลัวมาไม่ทันเครื่องบิน เลยไม่ได้แปรงฟันค่ะ แหม…ด่านตรวจความปลอดภัย นอกจากจะตรวจวัตถุระเบิดแล้ว น่าจะตรวจกลิ่นปากด้วยนิ ใครปากเหม็นเกิดระดับมาตรฐาน ห้ามขึ้นเครื่อง ! กลุ่มเป้าหมายสำคัญคือ ยุ่นซัง !




กลิ่นตัว :

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ย้อนอดีตไปเมื่อตอนแตกเนื้อสาวใหม่ ๆ มีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งที่เราเล่นหัวด้วยประจำ อายุเท่ากัน แต่ว่าแม่คนนั้นเค้าพัฒนาการเร็วกว่าเรา ประมาณว่านมเรายังไม่ทันตั้งเต้าเลย อีนั่นนมโผล่มาเพียบแล้ว จนฟาร์มโคนมหนองโพ ถึงกับมาจองไปเป็นแม่พันธุ์

ควบคู่กับ “นมสองเต้า“ ที่ธรรมชาติให้อีนี่มา ธรรมชาติก็ให้กลิ่นตุ ๆ มาด้วย มันเป็นเด็กสาวที่มีกลิ่นตัวจัญไรมาก ๆ เหม็นสุดยอดค่ะ แม่มันก็สรรหาลูกกลิ้งมาให้มันป้าย ยิ่งป้ายมันก็ยิ่งเหม็นอ่ะ ใช้สารส้มก็แล้ว มะขามเปียกก็แล้ว กลิ่นก็ยังไม่หายซะที แถมแม่งกวน teen ชอบเอากลิ่นจั๊กกะแร้จอดป้าย (เหม็น ๆ) ของมัน มาป้ายหน้าเราอีก

ไอ้เราคนไม่เคยมีกลิ่นตัว แต่แรดค่ะ แรดอยากใช้ลูกกลิ้งทาเต่ากับเค้าบ้าง ประมาณว่าถ้าไม่ได้ใช้ลูกกลิ้งแล้วมันเหมือนกับยังไม่เป็นสาว ดังนั้นด้วยความแรดอยากแตกเนื้อสาวจนตัวสั่น จึงได้ “กลิ่นเต่า“ มาเป็นของแถมอีก มันมากับอีลูกกลิ้งนรกอ่ะค่ะ ยิ่งทายิ่งเหม็น สุดท้ายเดือดร้อนถึงหม่อมย่า บอกว่าให้เลิกทาเหอะ ทาแล้วตัวเหม็น ทาได้ไม่กี่เดือนเองค่ะ เลิก (แรด) เลย พอเลิกแรดกลิ่นตัวก็หายไปเลย จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยใช้ลูกกลิ้ง และก็ไม่เคยมีกลิ่นตัวอีก ชะ เอิง เอย

เรื่องของ กลิ่น ๆ ยังไม่จบนะคะ มีภาคสองค่ะ ติดตามตอนหน้าค่ะ

แวะมาแล้วทักทายกันหน่อยนะคะ

Create Date : 17 มกราคม 2550
Last Update : 22 มกราคม 2550 11:07:31 น.		47 comments
Counter : 672 Pageviews.
Share Tweet