In sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part.

หลาย ๆ คนคงจะเคยได้ยิน หรืออาจจะเอ่ยประโยคนี้ออกจากปากมาแล้ว เป็นคำสาบาน (Vow) ในพิธีแต่งงานแบบฝรั่ง ที่หญิงชายร่วมสาบานว่าจะร่วมทุกข์ร่วมสุข จนกระทั่งเวลาที่ความตายมาเยือน

ปกติแล้วนายจอมยุ่ง จะไม่ออกไปดื่มเหล้าก็เพื่อน ๆ บ่อยนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูหนาวแบบนี้ เป็นข้ออ้างชั้นหนึ่ง ในการนอนดูทีวีอยู่ที่บ้าน แต่นาน ๆ ทีมันก็ต้องออกไปบ้างใช่ป่ะค่ะ คุณเมียแทบจะต้องกราบไหว้ให้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพราะว่านั่งมองหน้ากันทุกคืน ๆ ประสาทจะกินตายเหมือนกัน ไอ้เราก็อยากทำโน้นทำนี่เป็นส่วนตัวบ้าง

เมื่อใดที่จอมยุ่งออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อน ๆ วันรุ่งขึ้นเตรียมตัวได้เลยค่ะ พี่แกต้อง “ป่วย“ และ “อ้อน (เบื้องล่าง) มาก ๆ “ ไอ้ป่วยจริง ๆ แบบมีไข้หรือเป็นอะไรที่มันดูสมเหตุสมผล มันก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่บางทีนอกจากนึกในใจว่า แก แกว่งเท้าหาเสี้ยน ออกไปหาความเจ็บป่วยแล้ว ยังนึกว่าพี่แกอ้อนไปงั้นแหละ ประมาณว่าพอได้โอกาส เลยใช้ประโยชน์ใหญ่

วันก่อนพี่แกไปดูบอล เสร็จแล้วบอกว่าจะไปเล่นสนุ๊กกับเพื่อนหน่อย หายไปตั้งแต่ทุ่มครึ่งจนถึงตีหนึ่งโน้นเลย คุณเมียก็ “Keep Cool” นะ ไม่ได้บ่นอะไร แต่นึกในใจ ไม่สบายมาอย่ามาบอกกรูเชียวนะมึง !

แหม…ซื้อหวยน่าจะถูก เช้าวันรุ่งขึ้น คุณชายเธอก็โอดโอยเลยค่ะ เป็นโน้นเป็นนี่ บ่นว่าไม่ได้นอนเลย ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้จับไข่ ไปตามเรื่องของแก แถมลืมตาขึ้นมาได้ คุณเธอก็ถามหาของกินเลย อ้างว่า สาเหตุที่ไม่ค่อยสบายต้องเนื่องมาจากไม่ได้ทานอาหารแน่นอน แหม พ่อคุณเอ้ย ที่เป็นเก็บสะสมไว้ในพุงน่ะ เอาออกมาเผาผลาญบ้างดีมั้ย ?

ลุกก็โอด นั่งก็โอยค่ะ น่ารำคาญมาก ๆ สุดท้ายต้องไปหาของกินให้พี่แก เพราะคุณเธอไม่ยอมกินอาหารในตู้เย็นอีก (กรูจะบ้าตาย) พอตกเย็นวันนั้น แหม ยังไม่หายอีกนะ จัดการเตรียมน้ำอุ่นให้พี่แกแช่เสร็จสรรพ ดูแลอย่างดีสมกับคำสาบานที่ให้ไว้ในวันแต่งงาน พอคุณเธอออกมานั่งดูทีวีปุ๊ป อารมณ์ดีขึ้นมาเชียว อีเมียนั่งอ่านหนังสือ พลางเหลือบมองไปเรื่อย ๆ ว่าป่วยจริงหรือป่วยการเมืองฟ่ะ ? สุดท้ายตัดใจพูดดักคอว่า “You are not even sick and I let you milk it!”

เมื่อนายจอมยุ่งโดนดักคอแบบนี้ ก็ทำหน้าเหรอหราว่า “อุ้ย…ชั้นไม่สบายจริง ๆ นะ ไม่ได้แกล้ง“ อีตอแหลเอ้ย จับได้มาตั้งแต่เช้าแล้ว ยอมให้อ้อนหรอกนะ ความจริงสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ น่าจะไม่สบายไปจริง ๆ ถ้าเป็นหม่อมแม่เราคงจะพูดว่า “เวลาดี ๆ ระริกระรี้นัก ต้องไม่สบายก่อนถึงจะอยู่บ้านได้ !”

คืนนั้นกว่าจะหมดคืนไปได้ มัวแต่หน้าดำหน้าแดงพยายามให้จอมยุ่ง ยอมรับ ว่า ตัวเองแกล้งป่วยจริง ส่วนรายนั้นทำยังไงก็ไม่รับค่ะ ท้ายที่สุดคุณเมียต้องงัดหมัดสุดท้ายว่า “I promise that I won’t get mad if you just say that you’re MILKING it!”

ระฆังหมดยกค่ะ หุหุ กะเหรี่ยงไทยแลนด์ ชนะน็อค ! มะกันรับว่าความจริงไม่ได้เป็นไรหรอก อ้อน (ตีน) ไปงั้นแหละ

T O BE CONTUNUE

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

Create Date : 12 มกราคม 2550
Last Update : 12 มกราคม 2550 10:59:05 น.		17 comments
Counter : 750 Pageviews.
Share Tweet