ไหน ๆ บล็อคที่แล้ว เราเล่าถึงเหตุการณ์ Culture Shock กับครั้งแรกในเมืองลุงแซม ซึ่งก็เกือบ ๆ จะ 15 ปีแล้ว แน่นอนว่า ตลอดระยะเวลาที่ว่าเนี่ย มันต้องมีเรื่องเปิ่น ๆ เฉิ่ม ๆ เกิดขึ้นอยู่แล้ว วันนี้ขอเอามาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง ซัก 2-3 เรื่องค่ะ



เรื่องแรก คือ ใช้เงินไม่เป็นค่ะ

ก็เหมือน ๆ กับเงินทุก ๆ สกุลทั่วโลกค่ะ เมื่อมีแบงค์ ก็มีเหรียญด้วย เงินลุงแซมก็เหมือนกันค่ะ มีหน่วยเงินเล็ก ๆ เป็น “เซ็นต์ (Cent)” คราวนี้ตอนปีแรกที่มาเนี่ย ก็บื้อกินเลยค่ะ เวลาไปซื้อของเนี่ย ใช้เหรียญไม่เป็นค่ะ ก็ได้แต่ให้แบงค์คนขายเค้าไป เพราะว่าอายค่ะ กลัวไปยืนบื้อ ๆ นับเหรียญ แล้วคนขายเค้าจะนึกด่าในใจเอา

สรุปว่า วันไหนออกไปชอปปิ้งเนี่ย จะต้องกลับมาบ้านพร้อม ๆ กับเหรียญเต็มกระเป๋าเลยค่ะ



เรื่องที่สอง คือ ไม่กล้าสั่งอาหารเอง

ที่ว่าสั่งไม่เป็นเนี่ย ไม่ใช่ว่าอ่านเมนูไม่ออก หรือพูดไม่ได้ค่ะ แต่ว่า “ไม่กล้าพูด“ ยิ่งถ้าบริเวณนั้น ๆ มีคนไทยอยู่ด้วย (ซึ่งในกรณีนี้ ก็คือ คุณอาของเรานั่นเอง) เราจะไม่เอ่ยปากเป็นภาษาอังกฤษเลย เป็นการกวน Teen คุณอาไปอีกทาง เพราะทราบว่า เธอหงุดหงิดมาก ๆ ค่ะ ว่าทำไมเราไม่พูดภาษาอังกฤษซะที กลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือไง ?

คราวนี้เวลาไปร้านอาหารนี่ มันก็แทบจะเลี่ยงไม่ได้ค่ะ เพราะร้านอาหารเมืองฝรั่ง ต้องสั่งอาหารกันเอง ถึงเวลานี้แล้วจะทำยังไงล่ะ ? อาก็นั่งอยู่ตรงข้ามด้วย !

อืม…มันต้องหาทางออก ใช่ป่ะค่ะ ?

ทางออกมันมีค่ะ แต่ต้องทำให้แนบเนียนหน่อย คือ หลังจากอ่านเมนูเสร็จแล้ว รู้แล้วว่าอยากจะกินอะไร ก็จะ “สะกิด ๆ“ อาว่า หนูไปห้องน้ำนะ ถ้าพนักงานกลับมาสั่งให้ด้วย ! แต่จะมามุขนี้ได้ จะต้องจับเวลาให้ดี ๆ นะคะ ว่าถ้าเราลุกจากเก้าอี้ไปปุ๊ป พนักงานควรจะเดินมารับออเดอร์ ในเวลาไม่กี่นาทีถัดไป

จากนั้นก็เดินไปห้องน้ำค่ะ ก็เอ้อระเหยหน่อย ๆ ล้างมือให้นาน ๆ หน่อย กว่าจะเดินกลับมา เค้าก็รับออเดอร์ไปเรียบร้อย รอดตัวไปอีกวันค่ะ จากนั้นก็นั่งยิ้มหวาน รอกินได้เลย



เรื่องที่สาม คือ งงกับการสั่งไข่ดาว

เชื่อมั้ยค่ะว่า หลายปีที่อยู่กับคุณอา เวลาไปทานอาหารเช้า ไม่เคยสั่งไข่ดาวเลยค่ะ แล้วคุณอาของเรา กับสามีเค้าเนี่ย ก็ไม่เคยสั่งไข่ดาวเหมือนกัน ส่วนมาก เราสามคนจะสั่งไข่ยัดไส้กัน ดังนั้น เราจึงไม่เคยรู้เลยว่า เค้าสั่งกันยังไง

ครั้งหนึ่งไปเยี่ยมนายจอมยุ่ง ที่เมือง Memphis ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงานกัน ก็ออกไปทานอาหารเช้ากัน เราก็สั่งไข่ยัดไส้ไปแล้ว เฮียสั่งไข่ทอดกับเบคอน ว่าแล้วสาวเสริฟ์ก็ถามเฮียว่า “How would you like your eggs?”

เอ่อ…ขอ “งง“ ก่อนเว้ย ต้องรู้ด้วยเรอะว่า จะให้ทอดยังไง ? ตอนนั้นนึกในใจว่า ถ้ากรูสั่ง “Star Egg” มึงจะรู้เรื่องมั้ยว่ะ ?



ฝรั่งนี่สุดยอดเรื่องมากค่ะ จะกินจะอยู่ก็เรื่องมาก ถ้าสั่งมาผิด พนักงานก็ต้องยกกลับไปทำใหม่อีก เช่น ถ้าสั่งเสต็คแบบ Rare (คือ ให้มันดิบ ๆ หน่อย) แล้วเค้าเอาแบบที่มันสุกเกินไปมาให้ โดยมากส่งคืนกันหมดค่ะ เมืองไทยนี่ ถ้าเค้าเอาอาหารมาวางแล้ว โดยมากจะต้องถือคติ “แด่ะได้ก็แด่ะ แด่ะไม่ได้ก็ไม่ต้องแด่ะ (แต่ต้องจ่ายเงินนะ)”

อ่ะ…เลี้ยวกลับเข้าเรื่องก่อน ออกนอกเรื่องทุกทีเลย ยัยคนนี้

ถึงตอนสาวเสิร์ฟ ถามจอมจุ้นว่า จะให้ทอดไข่ยังไง เฮียก็บอกว่า “Over Easy” ค่ะ โอ้โห้… “ศัพท์ใหม่“ ค่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย แต่ตอนนั้น ก็ยังวางฟอร์มนะ ไม่บอกให้จอมยุ่งรู้ถึงว่า “เห่ย“ ของเรา พออาหารมา ถึงได้รู้ว่า อ้อ…ไอ้ไข่ Over Easy หน้าตามันแบบนี้น่าเอง แล้วถ้าจะกิน “ไข่ยางมะตูม“ จะสั่งยังไงฟ่ะ ?



วันนี้ขอเสนอ คำศัพท์เกี่ยวกับไข่ดาว 4 คำ ค่ะ



หน้าตามันไม่น่ากินเลยเนอะ สู้ไข่ดาวบ้านเราไม่ได้ ไข่ขาวกรอบ ๆ แต่ไข่แดงเป็นยางมะตูม หาได้ที่เดียวในโลกเท่านั้นค่ะ

วันนี้ขอไปก่อน ขอบคุณและสวัสดีค่ะ

Create Date : 04 มิถุนายน 2552
Last Update : 4 มิถุนายน 2552 1:36:30 น.		22 comments
Counter : 899 Pageviews.
Share Tweet