ก่อนจะกลับกรุงเทพคราวที่แล้ว เกือบจะได้ฆ่ากันตายกับพนักงานของ Fedex อยู่แล้ว เนื่องจากเรามีความจำเป็นต้องถือพัสดุสำคัญ กลับไปเมืองไทยด้วย แต่คราวนี้มีเหตุผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย คือ คนส่งกรอกที่อยู่ถูกต้อง แต่ใส่รหัสไปรษณย์ผิดค่ะ ดันใช้รหัสไปรษณีย์ของรัฐฟลอริด้าแทน

หนึ่งสัปดาห์ก่อนเดินทาง เราก็นั่งรอพัสดุอยู่ มันก็ไม่มาซักที ก็เลยลองเข้าไป Track Package ในเว็ปไซต์ของ Fedex เอา ปรากฎว่า มันโชว์หลาว่า พัสดุมันไปนั่งอยู่ฟลอริด้า แต่เค้าหาที่อยุ่ไม่ได้ (ก็มันจะหาได้ไงล่ะ ที่อยู่มันก็เขียนอยู่ว่า เป็นที่อยู่ของรัฐมินนีโซต้า)

ขออธิบายกันคนอ่านงงก่อนค่ะ คือ เวลาเค้าจัดส่งพัสดุเนี่ย ในขั้นแรกเค้าจะส่งตามรหัสไปรษณีย์ก่อน เรื่องที่อยู่ค่อยไปว่ากันที่หลัง เมื่อพัสดุไปถึงเมืองนั้นแล้ว

ว่าแล้วเราก็รีบโทรไปที่ Fedex เพื่อที่จะให้เค้าได้ Reroute พัสดุขึ้นมาที่รัฐของเรา แล้วเค้าก็บอกว่า พัสดุจะมาถึงวันอังคาร (เราเดินทางวันพุธ) เราก็โอเค ไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงมันก็ต้องรออยู่แล้ว



วันอังคารประมาณ 10 โมงเช้า เราเปิดฟัง Voicemail ปรากฎว่า FedEx ฝากข้อความไว้ค่ะว่า หาที่อยู่ไม่เจอ เนื่องจากในเมืองนี้ มันไม่มีรหัสไปรษณีย์นี้ ! โอ้ย…จะบ้าตาย

โทรกลับไปถามเค้า แล้วก็อธิบายดี ๆ ว่า มันจะมีรหัสนี้ได้ยังไง ว่าแล้วก็ให้เค้าเปิด Tracking History ของเจ้าพัสดุจอมยุ่งนี้ ก็บอกเค้าไปว่า “เนี่ย…เห็นมั้ยว่า มันไปนั่งเล่นอยู่ที่ฟลอริด้ามารอบหนึ่งแล้ว พอมันขึ้นมาถึงเมืองนี้ คุณจะมางี่เง่ากับชั้นอีกได้ไง ? “



ตอนแรกเจ้าหน้าที่เค้าก็ตอบประมาณว่า เค้าช่วยไม่ได้นะ แต่เค้าจะจัดส่งให้วันรุ่งขึ้นอีกที เราก็ยังใจเย็นนะ ก็ถามเค้าว่า จะมาถึงกี่โมง เค้าก็พูดแบบกวน Teen มาก ๆ เลยว่า “บอกไม่ได้ แต่จะไปถึงก่อน 1 ทุ่ม“

มาถึงตรงนี้เราโมโหมากเลย เราก็บอกเค้าว่า “ไม่ได้นะ พรุ่งนี้ชั้นจะไปต่างประเทศ และพัสดุนี้จะต้องไปกับชั้นด้วย“ เค้าก็ถามเราว่า “พรุ่งนี้จะไปกี่โมง“ เราตอบว่า “เครื่องบินออกเที่ยง จะต้องออกจากบ้านตอน 9 โมงเช้า“

เค้าก็ว่า เค้าไม่สามารถรับปากได้ว่า ของจะมาถึงเราก่อน 9 โมงเช้า (แม่ง…กะไม่ให้เวลากรูจัดกระเป๋าเลยนะ) มาถึงตรงนี้ คือ เริ่มพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ เราย้ำคำเดียวว่า ชั้นต้องการพัสดุนั้นวันนี้ ! พี่แกก็ยังกวนประสาทอีกนะ บอกเราว่า “งั้นก็ขับรถมารับไปล่ะกัน“

นาทีนั้น เราก็ยังทำใจดีสู้เสือนะ แต่นึกในใจว่า ยังไง ๆ ชั้นก็ไม่ขับรถออกไปหรอก หิมะก็ตก หนาวก็หนาว แต่ก็ยังถามเค้าว่า “คุณอยู่ห่างจากชั้นเท่าไร ?” คำตอบ คือ ประมาณ 45 นาที

ลืมไปได้เลย !



มาถึงตรงนี้ั จะสุภาพต่อไปไม่ได้แล้วค่ะ เราเลยขึ้นเสียงเลย บอกว่า ชั้นจ่ายเงินให้คุณมาส่งที่บ้าน เรื่องอะไรคุณจะให้ชั้นขับรถไปเอา ? เค้ายังเถียงอีกนะว่า คนส่งออกเขียนรหัสไปรษณีย์ผิด มันถึงมีปัญหา

เราก็ยอมรับกับเค้าว่า ตอนที่ของถูกส่งไปฟลอริด้าอ่ะ เป็นความผิดคนส่งจริง แต่ในเมื่อให้ Reroute พัสดุขึ้นมาอีกรัฐหนึ่ง ทำไมไม่แปะรหัสไปรษณีย์ใหม่ ?



ตาคนนี้ก็โคตรซวยเลย เจอจอมเรื่องมากแบบเรา อิอิ เค้าเลยบอกว่า เดี๋ยวเค้าขอไปคุยกับเจ้านายเค้าก่อน แล้วเค้าจะโทรกลับมา ปรากฎว่า โทรกลับมา 3 รอบ ไม่ได้เรื่องซักรอบ เราเลยบอกว่า “I can’t express to you enough time how much I need that package by today. You need to tell your boss to do whatever even if he has to deliver that package himself!. ตานี่พี่แกเลิกลั่ก ๆ บอกว่า งั้นเดี๋ยวขอไปคุยกับบอสอีกรอบ เดี๋ยวโทรกลับมาใหม่

เราก็ยังใจร้ายนะ บอกว่า “อย่าโทรกลับมา จนกระทั่งคุณได้คำตอบที่ชั้นชอบใจนะ“

สรุป…ตานี่โทรกลับมาอีกรอบ คราวนี้พร้อม ๆ ข่าวดี บอกว่า “เดี๋ยวเจ้านายจะให้เลขาเค้า ขับรถมาส่งของให้ครับ“

สรุป ได้ของมาทันเวลาพอดี นายจอมยุ่ง นั่งมองตาปริบ ๆ แถมมีการด่าเราอีกว่า “ You are so mean!”

จ บ ต อ น

Create Date : 11 มีนาคม 2553
Last Update : 11 มีนาคม 2553 6:02:04 น.		9 comments
Counter : 1466 Pageviews.
Share Tweet