เรื่องนี้ย้อนกลับไป ตอนที่เรามาเรียนที่อเมริกาเทอมแรก เราลงเรียน ESL (English as the Second Language) ซึ่งเราลงเรียนวิชา Speaking เพราะตอนมาใหม่ ๆ เราขี้อาย ไม่ค่อยกล้าพูด (ตอนนี้หน้าด้านขึ้นเยอะ) อาจารย์เลยบอกว่า งั้นเรียนวิชานี้ล่ะกัน เพราะได้มาฝึกพูดกับคนต่างชาติด้วยกัน จะได้เป็นการสร้างความมั่นใจไปในตัว ดีกว่ากระโดดไปพูดกับฝรั่งแท้ (ไม่มีมังคุดเจือปน) ชั้นเรียนนั้นก็มีนักเรียนต่างชาติ ประมาณ 15 คนได้

พอระหว่างเทอม อาจารย์ก็บอกว่า เดี๋ยววันนี้เราจะไปเรียนร่วมกับนักเรียนอเมริกัน ภาควิชา Anthropology แปลเป็นไทยง่าย ๆ ว่า ภาควิชามนุษยศาสตร์ คือ เด็กเมกันต้องเขียนรายงาน เรื่องวัฒนธรรมของชาวต่างชาติ อาจารย์ของ ESL ก็อยากให้เด็กต่างชาติ ไปเขียนเกี่ยวกับเด็กเมกัน (บ้ากันไปใหญ่เลย) ทำให้พวกเราต้องมาเจอกัน

พอถึงเวลา อาจารย์ก็ต้อนพวกเรา ไปเจอกับเด็กเมกัน ที่ห้องประชุม ว่าแล้วก็แบ่งพวกเราออกเป็นกลุ่ม ๆ กลุ่มละกี่คนไม่รู้นะ มันนานแล้ว จำไม่ค่อยได้ค่ะ แต่ละกลุ่มก็จะมีเด็ก ESL ปนกับเด็กเมกัน แล้วก็โยนกระดาษมาให้แผ่นหนึ่ง บนกระดาษเขียนคำว่า “Green : สีเขียว“ ซึ่งแต่ละกลุ่ม ก็จะได้คนละสีกันนะคะ

ตอนแรกเราก็งง ๆ ว่า อาจารย์จะให้ทำไรว่ะ ? จะเล่นกีฬาสีเหรอ ?



สรุป อาจารย์บอกว่า ให้แต่ละกลุ่มลองคิดมาซิว่า แต่ละคน เวลาที่เห็นสีนั้น ๆ จะนึกถึงอะไร ? กลุ่มเราได้สีเขียวมา อาจารย์ให้เวลา ½ ชั่วโมง สำหรับการสุ่มหัวคิดกัน พอคิดเสร็จ ก็ต้องส่งตัวแทน ออกไปพูดให้กลุ่มอื่น ๆ ฟัง

ระหว่างการสุ่มหัวช่วยกันคิด พวกนักเรียนต่างชาติ ก็เอ่ยมาแต่ละอย่าง เป็นธรรมชาติทั้งนั้นเลย ต้นไม้งี้ ภูเขางี้ มีป่า มีต้นสน ป่าอเมซอน องค์กร Green Peace การรีไซเคิล ก็เพ้อเจ้อกันไป ซักพักสาวอเมริกันคนหนึ่ง โพร่งออกมาว่า “เงิน : Money”

ยอมรับเลยว่าตอนนั้นงง ๆ มากเลยค่ะ สีเขียวเกี่ยวไรกับเงินว่ะ ? วูบแรกนึกว่า “อ๋อ…เงินมันทำมาจากกระดาษ และกระดาษทำมาจากต้นไม้“ ฮ่า ฮ่า คิดแบบกระเหรี่ยงแท้ ๆ เลย

เค้าก็เลยต้องอธิบายให้กระเหรี่ยง ๆ ทั้งหลายฟังว่า “เพราะเงิน (แบงค์ดอลล่าร์) มันสีเขียวไง“ ตอนนั้นเราคิดเลยนะว่า โห้…มึงนี่ทุนนิยมจริง ๆ คิดถึงเงินไว้ก่อน อะไร ๆ ก็เงิน ตอนนั้นเราคิดแบบนั้น เพราะเรามีหน้าที่ไปเรียนอย่างเดียว งานไม่ต้องทำ ไม่เคยไปเสิร์ฟร้านอาหาร หรือไม่เคยต้องไปทำงานร้าน Grocery เราเลยไม่รู้ว่า ในประเทศอันยิ่งใหญ่นี้ เงินหามาลำบากแค่ไหน



เราเริ่มซึมซับว่า ทำไมคนอเมริกันถึงคิดว่า เงินมีความสำคัญมาก ก็ตอนที่เราไปเรียนวิชาอื่น ๆ ที่ไม่ใช่วิชา ESL พวกเด็กอเมริกันบางคน มาเรียนบ้างหลับบ้าง เพราะต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานก่อน หรือบางคนก็พอหมดเวลาเรียน ก็รีบวิ่งปู๊ดออกนอกห้องเลย เพราะต้องรีบไปทำงาน เค้าต้องหาเงินมาลงทะเบียนเรียนกันเอง (แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนนะคะ บางคนมีอันจะกินพ่อแม่ก็ส่งเสีย)

เมื่อหมดเวลาเรียนวันนั้น ก่อนที่เด็กต่างชาติ จะแยกย้ายจากเด็กอเมริกัน อาจารย์ให้ทำการบ้าน คือ ทั้งสองฝ่าย จะต้องจับคู่ไปทำรายงาน เกี่ยวกับวัฒนธรรมของแต่ละประเทศ คือ ต้องนั่งสัมภาษณ์ซึ่งกันและกันแหละ

เราจับคู่ได้กับพ่อหนุ่มคนหนึ่ง เธอชื่อ เดวิด (แต่ไม่ได้นามสกุล แบคเฮม) แต่โห้…กว่าจะนัดเธอมาสัมภาษณ์ได้นะ คุณเธอยุ่งมากเลย เพราะต้องทำงานตลอด จนเราต้องโทรบอกว่า ไม่ได้แล้วนะ ต้องส่งงานให้อาจารย์แล้ว สรุปว่า ต้องไปนั่งสัมภาษณ์มัน ตอนมันกินอาหารกลางวัน คุยไปดูมันกินพิชซ่าไป ตลกดี



พูดแล้วนึกถึงเด็กไทยเลยค่ะ ส่วนมากมีหน้าที่แค่ไปโรงเรียนแค่นี้เอง แต่ยังเรียนกันตก ๆ หล่น ๆ ดร็อปบ้าง ติด F บ้าง เสียดายเงินแทนพ่อแม่จังค่ะ ถ้าเด็ก ๆ พวกนี้ ต้องเรียนไปทำงานไป แล้วจะเรียนกันได้แย่แค่ไหนหนอ ? บางทีเราเห็นมีคนมาโพสต์กระทู้ในพันทิปว่า ได้เกรด 2.2 จะไปเรียนต่างประเทศได้มั้ย ? เรานะปลงอ่ะ เรียนเมืองไทย ใช้ภาษาไทย ยังได้เกรดกระจอกแค่นี้เอง ยังจะริมาเรียนต่างประเทศ ให้เปลืองเงินพ่อแม่อีกเหรอ ?


สุดท้ายนี้ อยากจะบอกน้อง ๆ ว่า ตั้งใจเรียนกันมาก ๆ เถอะค่ะ สงสารคุณพ่อคุณแม่ เงินหามายากนะคะ ไม่ใช่กระดิกนิ้วก็ได้มา ไม่มีบ้านไหนมี Money Tree อยู่หลังบ้านหรอกค่ะ การศึกษาติดตัวเราไปตลอดชีวิต ถึงขโมยขึ้นบ้านขนของไปหมด ก็ไม่สามารถขโมยมันสมองของเราไปได้ นอกจากนี้ GPA 2.2 เนี่ย จะติดกับตัวน้องไปตลอดชีวิต (เว้นแต่จะไปเรียนใหม่) ดังนั้น คิดให้ดีซะตั้งแต่ตอนนี้ เรียนกันให้ได้คะแนนดี ๆ ดีกว่าค่ะ มันเก็บไปปลื้มได้จนวันตายค่ะ

แหม...วันนี้คติกินใจเนอะ อิอิ

จ บ ต อ น



ป.ล. หากวันนี้มีข้อความไหนกระทบจิตใจใคร ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ

ปล. 2 เพิ่งกลับมาจากไปเดินออกกำลังกายค่ะ สมองแล่นออกมาอีกว่า จะไปว่าฝรั่งมันหน้าเงินก็ไม่ได้นะ เพราะถ้าพูดถึง "สีม่วง" เราก็นึกถึงแบงค์ 5 ร้อยเหมือนกัน ฮ่า ฮ่า

Create Date : 03 เมษายน 2553
Last Update : 3 เมษายน 2553 6:47:34 น.		33 comments
Counter : 1152 Pageviews.
Share Tweet