Bloggang.com : KeRiDa : เรื่องเล่าประสบการณ์จากชีวิตจริง

เรื่องเล่าประสบการณ์จากชีวิตจริง

หลังจากได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับการรักษาโรคมะเร็งไปแล้ว ก็มานั่งนึก ๆ ดูว่า เอ..เราน่าจะเขียนอะไรสักหน่อยที่เราได้ประสบมาจากการเป็นโรคมะเร็ง แบบว่าเป็นเรื่องเล่าเก็บตกดีกว่านะ ไม่ค่อยจะมีสาระนักแต่ก็ไม่ไร้สาระจนเกินไป
เอ๊ะ..พูดไง เริ่มเล่าเลย จากการที่ได้สัมผัสพูดคุยกับเพื่อนมะเร็งชนส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเรื่องการรับประทานอาหาร บ้างก็ว่าคนเป็นโรคมะเร็งไม่ควรกินเนื้อสัตว์ใหญ่ กินได้แต่ปลา และต้องไม่ใช่ปลาเลี้ยงด้วย พวกปลาเลี้ยงก็ได้แก่ ปลาดุก ปลาช่อน อะไรพวกนี้ เพราะปลาเลี้ยงมักจะเร่งสารให้โตไว้ หมั่นกินผัก ผลไม้ให้มาก ๆ ยกเว้นของหมักดอง เหล้า บุหรี่ ของสด ๆ ดิบ ๆ จำพวก ลาบดิบ ก้อย ห้ามแตะ แหม..แต่ละอย่างที่เขาห้าม เป็นของพื้นบ้านที่เรา ๆ ท่าน ๆ รับประทานกันอยู่เนื่อง ๆ เนอะ
แต่บางกลุ่ม เช่น ฉัน เป็นต้นก็ค้านหัวชนฝา เรื่องอะไรที่เราจะไม่กินพวกเนื้อสัตว์ เพราะในเนื้อสัตว์มีโปรตีนอยู่มากมาย เขาให้กินได้แต่อย่ากินบ่อยต่างหาก ไม่กินเนื้อสัตว์ แล้วร่างกายของเราจะเอาอะไรไปสู้กับเซลล์มะเร็งล่ะ คุณว่าจริงไหม เมื่อมีเพื่อนมะเร็งชนถาม ฉันจะตอบเขาว่า กินทุกอย่างที่อยากจะกิน เพราะตายไปก็ไม่มีใครทำให้กิน จริงนะ ฉันกินทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเนื้อวัว เนื้อหมู ไก่ ยิ่งเนื้อวัวด้วยแล้วของโปรดเลยแระ ชอบมากกับการได้กินหมูกระทะ
เมื่อมีเพื่อนมะเร็งชนหน้าใหม่ ๆ เข้ามารักษาตัว พวกเขาจะพยายามถามถึงการปฎิบัติตัวขณะให้ยาเคมีบำบัด การกินอาหาร และอาการข้างเคียงที่จะได้รับ ซึ่งฉันก็จะตอบพวกเขาไปว่า สำหรับอาการข้างเคียงเมื่อได้รับยาเคมีบำบัดแล้ว จะไม่เหมือนกัน บางคนก็ไม่มีอาการข้างเคียง บางคนก็มีอาการข้างเคียงมาก อาการข้างเคียงที่พบบ่อย ก็เช่น ปากเปื่อย เบื่ออาหาร ผิวหนังเกรียมไหม้ ผมร่วง (ซึ่งอันนี้ฉันก็เป็น และนับว่าฉันยังโชคดีที่มีอาการข้างเคียงแค่ผมร่วงเท่านั้น) คลื่นไส้ อาเจียนบางคนทานอะไรไม่ได้ ร่างกายก็ผ่ายผอมเร็ว ไม่มีแรงไปสู้กับโรค
ฉันเคยได้อ่านคำปลอบใจที่นางพยาบาลท่านหนึ่งเขียนลงในวารสารพยาบาล ของโรงพยาบาลสวนดอกว่า “ เมื่อเราร้องไห้ มะเร็งจะหัวเราะ แต่เมื่อเราหัวเราะมะเร็งจะร้องไห้” วลีนี้ ฉันเห็นด้วย 100% เพราะหากใจเราไม่สู้ ท้อถอยเสียแล้ว เซลล์มะเร็งจะแพร่กระจายเร็วมาก เร็วจนไม่อยากจะเชื่อเลยแระ

โรคมะเร็ง ..กำลังใจ...สำคัญที่สุด ไม่ว่าจากตัวคนไข้เอง หรือจากคนรอบข้าง คนรอบข้างจะต้องเข้าใจและไม่เบื่อต่อการดูแลคนป่วย ที่ฉันย้ำเรื่องอาหารการกินก็เพราะ ฉันมักจะโดนลูกสาวบังคับให้กินสลัด ผลไม้ น้ำผลไม้ อยู่เสมอ ซึ่งเป็นอะไรที่ฉันไม่ชอบเสียเลย ตอนอยู่โรงพยาบาลก็ยอมกินนะ แต่พอกลับมาบ้าน ฉันก็ไม่ค่อยจะแตะ ก็คนไม่ชอบอ่ะ จะบังคับกันไปถึงไหน ลูกสาวก็ว่า ถ้าแม่ไม่กินของพวกนี้แม่จะตายนะ ฉันก็บอกว่า เออ..ตายเมื่อไหร่ก็รู้เองแระ ทุกวันนี้ฉันก็ 3 ต.อยู่แล้ว คือ เตรียม ...ตัว...ตาย ไง อิอิ กินแต่ผัก ผลไม้ ข้าวโพดหวาน แล้วเป็นไง พวกนั้นได้วีซ่าก่อนฉันเสียอีก คนไข้บางคนกลัวการได้รับยาเคมีบำบัด เพราะได้ฟังเรื่องราวที่ผิด ๆ มา ฉันเองก่อนจะเป็นมะเร็ง ก็เคยได้ยินมาบ้างว่า คนไข้มักจะหนีออกจากโรงพยาบาลขณะนอนรอการให้ยาเคมีบำบัด ยอมรับนะว่า ยาเคมีบำบัดบางตัวจะร้ายแรงมาก ฉันเคยเห็นคนไข้คนหนึ่งช็อคคาเข็ม นางพยาบาลต้องวิ่งตามหมอกันให้วุ่น สุดท้ายก็เข็นคนไข้เข้าห้อง ICU. ไป
เฮ้อ.... ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ จริง ๆ ค่ะ

Create Date : 24 กันยายน 2553

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2557 8:18:50 น. 7 comments

Counter : 1361 Pageviews.

Share
Tweet

ดีครับ ที่คิดแบบนี้ แล้วเราจะสงบ ไม่มีใครหนีพ้นได้ เร็วหรือช้าเท่านั้น ผมไม่ได้เป็นอะไร ทุกวันนี้ผมก็ท่องเรื่องความตายอยู่ตลอดเพื่อจะได้ไม่เศร้า เวลาเราต้องตายจริง อย่างไรก็ตามขอให้มีสุขภาพจิตที่ดี มีความสุขนะครับ

โดย: พินิจนันท์ เจมส์

วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:18:06:22 น.