Monday,August 15, 2016

6:36 PM

อารักขสูตร

[๑๑๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพึงกระทําความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจ โดยสมควรแก่ตน ในฐานะ ๔ ประการ ๔ ประการเป็นไฉน คือ ภิกษพุึงกระทําความไม่ประมาท คือ

๑. มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตนว่า จิตของเราอย่ากําหนัดในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความ กําหนัด

๒. จิตของเราอย่าขัดเคืองในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคือง

๓. จิตของเราอย่าหลงในธรรม เป็นที่ตั้งแห่งความหลง

๔. จิตของเราอย่ามัวเมาในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความมัวเมา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลใดแล จิตของภิกษุไม่กําหนัดในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความกําหนัดเพราะปราศจากความกําหนัด จิตของภิกษุไม่ขัดเคืองในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคืองเพราะปราศจากความขัดเคือง จิตของ ภิกษุไม่หลงในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความหลงเพราะปราศจากความหลง จิตของภิกษุไม่มัวเมาในธรรม เป็นที่ตั้งแห่งความมัวเมาเพราะปราศจากความมัวเมา ในกาลนั้น เธอย่อมไม่หวาดเสียวไม่หวั่นไม่ไหว ไม่ถึงความสะดุ้้ง และย่อมไม่ไปแม้เพราะเหตุแห่งถ้อยคําของสมณะฯ

จบสูตรที่๗

จตุกกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎก ภาษาไทย เล่มที่๒๑ ข้อ ๑๑๗ หน้า ๑๒๐