สากลธรรมนั้นไร้ศาสนา ไม่แบ่งแยกเรา –เขา

ลมหายใจ น้ำ ฟ้า ฝน ไฟ อากาศ ก้อนดิน หินผา ภูเขา ห้วยระหาร ธาร บึง ธรรมชาติงดงาม ท้องทะเล ป่าไม้สดเขียวฯลฯ รัก โกรธ โลบ หลง บุญกุศล บาปอัปรีย์ สุรียฉาน ดวงจันทรา ทิวา ราตรีกาลฯลฯ สุขสม ทนทุกข์ เชื้อโรคฯลฯ ธรรมชาติของสรรพสิ่งล้วน เป็นสิ่งสาธารณ์ เป็นสากล ของกลางไม่มีเจ้าของ เหตุไฉน จักต้องแบ่งเรา –เขา พุทธ คริสต์ อิสลาม เต๋า ขงจื้อ นาย –บ่าว สูง –ต่ำ ดำ –เหลือง –ขาว รวย –จน โง่ –ฉลาด หยิน –หยาง เกิด –ดับ มี –ไม่มี ศิษย์ผู้ด้อยปัญญา–อาจารย์ผู้เรืองปัญญา พระผู้สร้างผู้สูงสูง –ผู้ถูกสร้างผู้ศิโรราบ ฯลฯ

เมื่อไม่แบ่งแยกสรรพสิ่ง ย่อมเป็นหนึ่ง ว่างไร้