เธอคือ ศานติ

เด็กหญิงตัวน้อยรู้จักโลกและชีวิต ที่แสนโหดร้าย ยังไม่ทันครบ ๕ ขวบ นอนเหยียดกายดูดนม ดูโทรทัศน์ แต่เพียงลำพัง แม่ไม่ได้อยู่ด้วย พ่อก็ไม่มาหา จิตบริสุทธิ์น้อยๆ ที่ไร้ความผิดดวงนี้ และ อีกหลาย ๆ ดวงของเด็กหญิง เด็กชาย ทั่วโลก แม้มีสิ่งปรนเปรอทางกาย อย่างครบครันสักปานใด ใจดวงน้อย ยังคงรอคอยโหยหาการเติมเต็มความรัก-ความอบอุ่นรู้สึกปลอดภัย จากบุพพการีทั้งสอง ของตน อยู่อย่างไร้จุดจบ

ฝ่ายแม่นั้นเหล่า ก็ใช้ชีวิตหญิงเหล็ก เลี้ยงดูลูก โดยไม่มีพ่อมาแรมปี ทำงานหนัก เพื่อปากท้องของแม่ –ลูกสองคน ไร้คนเห็นใจ ในก้นบึ้งของหัวใจ แสนเศร้าโศกี แม้นภายนอกจักทรหดและทรนงแต่ภายในนั้นเหล่า กลับขาดผู้นำครอบครัว -คู่ทุกข์คู่ยาก ที่ปราถนาให้อยู่เคียงกาย ในใจแม่นั้นเล่า ย่อมอ้างว้างเดียวดาย ขลาดกลัว รอคอยการเติมเต็ม เช่นกับบุตรีของนาง ดุจกัน

ส่วนพ่อนั้นเล่า เป็นเด็กมาจากครอบครัว ที่แตกแยก เติบโตมากับการบำรุงบำเรอสุขทางกายอย่างล้นเหลือ เพียงเพื่อชดเชยสิ่งที่ขาดหายไปตั้งแต่เล็กแต่น้อย ทำอะไรไม่สำเร็จเลยในชีวิต ดูแลภรรยา หรือ ปกป้องดูแลลูกสาวแสนน่ารักของตนไม่ได้เลย มีชีวิตไปวันๆ ไร้ค่า ทางกายภายนอกนั้นสุดสบาย แต่ภายในกลับสุดแสนจะรันทดทั้งตำหนิ และดูแคลนตัวเองในความสามารถและบทบาทของ“ผู้นำ” ครอบครัว ที่ไม่เอาไหนเลยของตน ในวิญญาณนั้น สุดที่จะเจ็บปวดท้อทดกับความเป็นคน ที่ไม่ใช่คนของตนเอง ที่ดูดายปล่อยให้ลูก –เมีย เผชิญชะตาชีวิต โดยลำพัง เพียงเพราะความอ่อนแออย่างไม่น่าให้อภัยของตน“ทำไมไม่ลุกขึ้นมาสู้”เขาถามย้ำกับตัวเอง

เขาขุดค้นหาคำตอบลึกเข้าไปจนถึงเลือด เนื้อ และ กระดูกของเขา แล้วเขาก็คิดว่าไม่แน่ว่า การที่เขาทำงานเก่งหาเงินเข้าบ้าน ได้มาก จะเป็นคำตอบ ที่ต้องการเพราะเมื่อเป็นไปดังนั้น เขาก็คงหลงหายไปกับงานและการวางรากฐานทางเศรษฐกิจ ที่มั่นคงให้ครอบครัว ฯ ลฯ ไม่รู้สินะ หรือนี่เป็นเพียงข้ออ้างที่น่าฟังจริง ๆ แล้ว คำตอบที่ต้องการ อยู่ที่ไหน เขาไตร่ตรองอะไรคือ จริง?อะไรคือเท็จ? สิ่งที่เขาและลูก –เมียกำลังเผชิญอยู่นี้ คืออะไร อะไร คือ แก่นสารของเรื่องราวความเป็นมา–เป็นไปในเวลานี้ ในชีวิตของเขา

จริงหรือ ที่ชีวิต คือ ลมหายใจ?ลูก– เมียหรือ คือ คำตอบ?ฯล ฯ และ อื่น ๆ อีกมาก ซึ่งทั้งหมดไม่มีสอนในโรงเรียนหรือ ในมหาวิทยาลัย ที่เขาเรียนจบมา ไม่เคยมีครู –อาจารย์ หรือ ตำราเล่มไหนสอน“ชีวิต” แก่เขา ... อะไรเป็นคำตอบสุดท้าย?

และเขาก็มาถึงตอนที่พบว่าศานติ ความสุขเสรีความสงบอิ่มเอมใจ และ รู้จัก“พอ” มีความสุขกับสิ่งที่แม้จะดูเล็กน้อยและด้อยค่า ที่ชีวิตให้มานั่นแหละ เป็นคำตอบของเขา

มนุษย์เอย แม้เจ้า จะสุข หรือ เศร้าเพียงใดก็ตามเพียงแต่เจ้ารู้จักชื่นชมยินดีกับมันอย่าง“ถูกต้อง” เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ได้เองว่าคนเราก้าวเดินออกไปจากสิ่งที่มีอยู่เท่านั้น ใช่จากมายา หรือจากสิ่งที่ไม่มีอยู่กับเจ้า ชีวิตน่ะ ไม่ได้โหดร้ายกับเราดอกนะเพียงแต่รู้จักมอง หาสุขจากทุกข์ แปรดินเป็นทองคำ ทำหินให้เป็นเพชร เคี่ยวกรำตนเองให้ดี เป็นดุจบัวงามในธารธรรมแม้เจ้าไม่มีเงินติดตัวเลย เจ้าก็ยังพบสุขและแกร่งกล้าอาจหาญอยู่ได้ นี่แหละ ยอดคนคำตอบสุดท้าย ไม่ได้อยู่ที่ไหนไกลเลยมันอยู่กับเธอตลอดมา และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไปตัวของเธอเอง นั่นแหละ คือคำตอบนั้น ๆ กับเธอเป็นหนึ่งเดียวกันเพราะ เธอ คือศานติ