พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๓ อังคุตรนิกายจตุกกนิบาต จรวรรคที่๒

ปธานสูตร ที่ ๓

 [๑๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมมัปปธาน๔ ประการนี้ ๔ ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมยังฉันทะให้เกิด ย่อมพยายามปรารภความเพียรประคองจิต ตั้งจิตมั่น เพื่อไม่ให้อกุศลธรรมอันลามกที่ยังไม่เกิด เกิดขึ้น๑ย่อมยังฉันทะให้เกิด พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งจิตมั่น เพื่อละอกุศลธรรมอันลามกที่เกิดขึ้นแล้ว๑ ย่อมยังฉันทะให้เกิด พยายามปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งจิตมั่น เพื่อให้กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดเกิดขึ้น ๑ย่อมยังฉันทะให้เกิด พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งจิตมั่น เพื่อความตั้งมั่นเพื่อความไม่หลงลืม เพื่อให้มียิ่งขึ้น เพื่อความไพบูลย์ เพื่อเจริญเพื่อให้บริบูรณ์แห่งกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมมัปปธาน ๔ประการนี้แล ฯ

พระขีณาสพเหล่านั้นมีความเพียรอันชอบ ครอบงำเตภูมิกวัฏ อันเป็นบ่วงแห่งมาร เป็นผู้อันกิเลสไม่อาศัยแล้วถึงฝั่งแห่งภัย คือชาติ และมรณะ ท่านเหล่านั้นชนะมารพร้อมทั้งเสนา ชื่นชมแล้ว เป็นผู้ไม่หวั่นไหวก้าวล่วงกำลังพระยามารเสียทั้งหมด (ถึงความสุขแล้ว) ฯ

จบ สูตรที่ ๓