ทุนนิยมคือ อะไร
ทุนนิยมมาจากคำภาษาอังกฤษว่าCapitalistic,มาจากรากศัพท์ (a root word) ว่าCap= หัว-หมายถึงหัว (ahead) หรือหน่วย (a unit) ของอะไรสักอย่างหนึ่งที่มีค่าทางเศรษฐกิจ เช่นข้าวหนึ่งเกวียน วัวหนึ่งตัวเป็นต้น ต่อมามักใช้หมายถึงหน่วยในการแลกเปลี่ยนที่เป็นเงินตรา (acurrency unit)
แท้จริงแล้วปรัชญาที่อยู่เบื้องหลังทุนนิยม (Capitalism) ได้แก่ การลดทอนวัตถุแต่ละสิ่งที่มีอยู่ในทางกายภาพ อันสามารถรับรู้ได้ทางประสาทสัมผัสทั้ง๕ ให้กลายเป็น หรือถูกแทนค่าด้วยจำนวนนับทางคณิตศาสตร์ (Abstraction)อันเป็นรากฐานของปรัชญาวิทยาศาสตร์ (Scientism/Empiricism--- based on 5 senses) และปรัชญาวิทยาศาสตร์นี้เอง เป็นการใช้เหตุผลเก็งความจริง โดยการอนุมานระบบอุปนัยและ อธิบายปรากฏการณ์ทางกายภาพชีวภาพ เคมี ด้วย สูตร และ/หรือสมการทางคณิตศาสตร์ (Inductionand Formularization)
พูดได้อีกอย่างก็คือทุนนิยม คือ การเล่นกับ สมมติเล่นกับ บัญญัติตกลงกันระหว่างคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งในทางการค้าขาย หรือในวิทยาการสาขานั้น ๆเพื่อการสื่อความเข้าใจระหว่างกัน และเพื่อเป็นการให้มูลค่าทางวัตถุแต่สิ่งต่างๆ โดยเฉพาะในการส่งเสริมยกระดับจรรโลงคุณภาพชีวิตของคนเราในทางวัตถุภาพ กายภาพ หรือ เพื่อ ความสุขนั้นเอง กล่าวได้ว่า ทุนนิยมก็คือ สุขนิยม (Hedonism)โดยเฉพาะการเสพเสวยรสชาตของความสุขทางเนื้อหนัง เป็นสำคัญแต่มีปากท้อง หรือ การแสวงหาปัจจัย๔ เป็นมาตรฐานขั้นต้นกระทั้งการสะสมสุขสมบัติ ไว้ให้ได้มากที่สุดและวัดหรือตัดสิน จากเงินตราและ การครอบครองโภคผล ทั้งหลาย(Monetarygains and material possessions)
อัสสาทะและอาทีนวะของทุนนิยม
อัสสาทะได้แก่ ความน่าหลงใหล หรือเสน่ห์ ของทุนนิยม คือ การได้การครอบครอง การมี การเป็นการสะสม การพอกพูน เพื่อบำบัดบรรเทา ความจำเป็น และความต้องการต่าง ๆ ในชีวิตเช่น ความหิว กระหาย ร้อนหนาว การเจ็บป่วย โรคภัยต่างๆ และ ความสวยงาม สง่าภูมิฐานความสุขเรียบร้อย สบายหู สบายตา หรือ แฟชั่น ฯ ล ฯ
อีกด้านหนึ่งอาทีนพ คือ ความขัดข้องทุกข์เข็ญ ข้อจำกัดของการเสพเสวยสุขสมบัติเหล่านี้ อย่างไม่ถูกต้องได้แก่ การที่ทรัพย์สมบัติเหล่านี้ใช้แล้วหมดไป หามาแล้วต้องหามาเพิ่มอีก จำต้องวิบัติ -วิปโยคพังทะลาย เสื่อมสลายมีการต้องทรุดโทรมไปเป็นที่มาของการแข่งขัน แก่งแย่ง ช่วงชิง ชกฉวย ลักฉ้อ เลห์เหลี่ยม กลโกงหลากหลาย เป็นเหตุของการเบียดเบียนตนเองและคนอื่น ในเมื่อมันมีน้อยหรือ มีไม่มากพอกับความต้องการที่มีไม่จำกัด เป็นทางมาแห่งความเครียดหากหมกหมุ่นใจจดใจจ่อกับมันเกินพอดีและ ทำให้การเวียนเกิด ตาย ในภพชาติ (การได้มาดำรงอยู่ การพกผัน และการสูญเสีย)ทั้งดีและชั่วต่าง ๆ ไม่รู้จักจบสิ้นเสียที
ท่าทีที่ถูกต้องต่อทุนนิยม
ได้แก่ทางสายกลาง คือ ไม่ปฏิเสธความจำเป็นพื้นฐานของชีวิตทางกายและความพอเหมาะพอดีของสุขนิยม ที่เกิดจากสัมมาชีพและการแสวงหาที่ไม่เบียดเบียดใครๆ ในทุกกรณี เกื้อกูลแก่ธรรมจรรยาและให้วัตถุเหล่านี้เป็นทุนทางวิญญาณเพื่ออบรมพัฒนาคุณค่าที่แท้จริงของชีวิตที่ผาสุก ในภายในทั้งแก่ตนและเผื่อแผ่ไปสู่คนรอบข้างและส่วนรวม ให้เกิดความสมดุลระหว่างกาย จิต และ ความบริสุทธิ์สะอาดทางกายวาจา ใจ และการเลี้ยงชีวิต
ความท้าทายต่อมนุษยชาติ
๑.การยึดติดในวัตถุเงินทอง ทรัพย์สมบัติ และรูปลักษณ์ ตลอดจนการแต่งการที่ฉาบฉวย ภายนอกและตัวเลข สถิติ ที่เป็นเพียงสิ่งสมมติ กล่าวคือ คนดี คนเก่ง ในยุคนี้คือ คนที่มี ตัวเลขในบัญชีธนาคารหรือ เกรด คะแนน ผลการเรียน สูง ๆ อาจกล่าวได้ว่า คุณค่าในตัวคน ถูกลดทอนให้ขึ้นกับสมมติเหล่านี้ แม้ใดระดับชาติ หรือ ระดับโลก ชาติประเทศที่นิยมว่า เจริญแล้วก็วัดกันที่ ตัวเลขทางเศรษฐกิจ มิใช่คุณงามความดีในจิตใจคนแต่อย่างใด
๒.คนถูกสมมติบ่งการข้อนี้หมายความว่า แท้จริงคนเราสมมติตัวเลข เงินตรา ขึ้นมาเพื่อความสะดวกในการดำเนินชีวิต แต่ในทันทีคนก็ถูกสิ่งที่ตนสมมติขึ้นมานี้ มาบ่งการความเป็นไปของวิถีชีวิตการกินอยู่แม้กระทั่งเป็นดัชนีบ่งชี้คุณภาพชีวิตของแต่ละคนแต่ละหน่วยทางสังคม
๓.สังคมทุนนิยมเป็นโลกแห่งคฤหัสถ์นิยม บทบาทของวัด พระ นักบวชและศาสนธรรม แทบ หรือเกิบจะลบเลือนไปจากก้นบึ้งของใจคน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
