ชัชชล ไทยเขียว
ปัญญาชน
ในภาษาจีน เรียกว่า เหวินเหริน(文人)
หรือแปลว่าคนรู้หนังสือ
แต่ก็ไม่เพียงอ่านออก เขียนได้
ยังมีนัยสื่อถึงผู้ที่มีระดับความรู้
ทางอักษรศาตร์ กวี วรรณกรรม
ปรัชญา และมีจริยธรรมอันสูงส่ง
คนรุ่นใหม่เข้าใจผิด ในคำโบราณที่ว่า
"ฉิน ฉี ซู ฮว่า"
ถ้าเล่นกู่ฉิน เล่นหมากล้อม
เขียนอักษร วาดพู่กันจีน
จะทำให้ตัวเองกลายเป็น "เหวินเหริน"
แต่ลืมคิดไปว่า "เหวิน" แปลว่าวรรณกรรม
แปลจีนตรงตัว ก็ "มนุษย์วรรณกรรม"
นั่นแปลว่า เหวินเหริน มีหนังสือเป็นหลัก
แล้ว "ฉิน ฉี ซู ฮว่า" หล่ะ
มันเป็นแค่หนึ่งในสี่งานอดิเรก
ยอดฮิตของปัญญาชนเท่านั้น
บางคนถึงกับเข้าใจว่า
ถ้าทำได้ทั้งที่อย่างจะเป็นสุดยอด
จะสูงส่ง จะไม่ไปปะปนกับสามัญญชน
แต่ปราบใดที่ไร้ "เหวิน"
ก็แค่คนธรรมดาๆเท่านั้นเอง
ในความเป็นจริงแล้ว
ถึงมีคนที่เล่นได้ทุกอย่าง
ก็อาจทำได้ไม่ดีทั้งหมด
อาจจะเล่นฉินได้ดี แต่วาดภาพแย่
อาจจะเขียนอักษรสวย และเล่นหมากห่วย
ซึ่งความต่างในทางชำนาญของคนคือเรื่องปกติ
เพราะคนมีข้อเด่นและข้อด้อย
จึงทำให้คนรุ่นหลังจึงมีแนวคิดที่ว่่า
คนที่ทำได้ทั้งสี่อย่าง คือสุดยอดอัจริยะ
แทบไม่มีข้อด้อย
ตรงจุดนี้เป็นแค่ ปัญญาชนในอุดมคติ
เป็นแค่ความต้องการจากค่านิยมในสังคมเท่านั้นเอง
ปีนี้หิมะตกหนักทั่วโลกเลยนะครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับน้องชัช