กู่ฉินขอนอกเรื่อง

สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้อง
วันนี้กระผมขอนำเสนอสิ่งใหม่
ที่ไม่ใช่กู่ฉิน นั่นคือ "โคโตะ"

ก่อนที่จะแนะนำเครื่องดนตรีชิ้นนี้
ขอเปิดโปงอะไรที่ปิดบังครอบครัว
มายาวนานที่สุดในชีวิต
เป็นระยะเวลาถึงหนึ่งปีเต็มๆ
นั่นคือ "ยืมตังเพื่อน ซื้อโคโตะ" ฮ่าๆๆ

เรื่องมีอยู่ว่าช่วงนั้นกำลังศึกษากู่เจิงสมัยราชวงศ์ถัง
ซึ่งโคโตะเองก็ถือว่าเป็นกู่เจิงแบบถังที่แปลงร่างนิดหน่อย
(ตอนนี้ผมกำลังทำรายงานเรื่องกู่เจิงสมัยถังอยู่
เพราะว่าเมืองจีนไม่มีวัตถุโบราณหลงเหลือแล้ว
จึงได้แต่อาศัยบทความและภาพวาดในสมัยนั้น
เอามาสรุปแล้ววาดออกมา คงจะได้รูปร่างที่ไกล้เคียงที่สุด
วันหลังถ้าหาผมสุปได้สำเร็จแล้ว จะเอามาลงให้ดูครับ)

โคโตะมี13สาย ซึ่งเท่ากับถังเจิง(กู่เจิงราชวงศ์ถัง)
ซึ่งกู่เจิงที่เราเห็นกันทุกวันนี้ที่มี 21 สาย
ไม่ถือเป็นเครื่องดนตรีโบราณ
เพราะถ้าคำนวนจริงๆอายุแค่ร้อยกว่าปีเอง
ซึ่งหลังสมัยถังก็มีการเพิ่มสายอยู่เรื่อยๆ
บทสรุปนี้ใช้กู่ฉินเป็นเกณฑ์ครับ
เพราะกู่ฉินตั้งแต่สมัยปลายราชวงศ์ฮั่น
ก็ไม่เคยเพิ่มสายหรือโครงสร้างอีกเลย

เดิมทีผมซื้อโคโตะตัวนี้ เป้าหมายคือ
เพื่อมาวิจัยศึกษาเพลงสมัยราชวงศ์ถังครับ
อยากรู้ว่าเพลงสมัยนั้นจริงๆมันให้อารมณ์แบบไหน
ซึ่งจำเป็นต้องเรียนโคโตะพื้นฐานเสียก่อน

ด้วยเหตุนี้ผมจึงติดต่อไปหา อ. Noriko Tsuboi
อ. โคโตะที่แอบอยู่เมืองไทยมานานนับสิบปี
(//www.jfbkk.or.th/event/koto_concert_eg_02.html)
เพื่อเรียนเทคนิคพื้นฐานของโคโตะ
แล้วนำมาใช้ในการศึกษาวิจัยเพลงกู่เจิงสมัยราชวงศ์ถัง
ซึ่งตอนนี้มีโน๊ตสมัยนั้นอยู่

อีกอย่าง สิ่งที่ชี้ชัดควาทสัมพันธ์ของโคโตะและถังเจิง
ก็คือโน้ตเพลงนี่แหล่ะครับ
สัญลักษณ์ที่ใช้ในการบนทึกโน้ตของถังเจิงและโคโตะ
เหมือนกันทุกประการครับ
นั้นคือ
一二三四五六七八九十斗为巾
ใช้เลขจีนแทนสายทั้งสิบ
และ斗为巾แทนสายที่ 11 12 และ13 ตามลำดับ
ซึ่งต่อมาการจัดเรียงของโน๊ตโคโตะก็ได้พัฒนาไปมีรูปแบบของตนเอง

ในระหว่างที่เรียนโคโตะนั้น
ผมแอบคุยกับ อ. เป็นภาษาญี่ปุ่นว่า

"ชัชซื้อโคโตะแล้วครับ แอบซื้อ"
"แล้วเงินหล่ะคะ"
"ยืมเพื่อนครับ อย่าบอกคุณพ่อนะครับ"
"โอเค ค่ะ"

เอาเป็นว่าเรารู้กัน ฮ่าๆๆ พ่อฟังไม่ออก

เนื่องจากผมค่อนข้างจะชอบเพลงญี่ปุ่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
พอซ้อม มันก็ซ้อมไม่หยุด จนพอออกงานได้นิดๆหน่อยๆ
ล่าสุดเอาคลิปที่ไปออกแสดงในงานมิตติ้งดนตรีของ อ. หวัง
ที่ศูนย์วิจัยกู่ฉินที่ผมเรียนทำกู่ฉินอยู่

ไม่นึกไม่ฝัน
วันนึงคุยกับที่บ้านทางสไกป์
แม่ถามว่า
"ลูก น้าน้อยบอกเห็นลูกเล่นดนตรีญี่ปุ่นบนไร ทู๊ปๆ(ยูทูป)"

เฮือก ไอเราก็อุส่าไม่อัพลงบลอก ยังมีคนไปหาเจออีก
แถมเล่นได้คล่องปรื๋อซะด้วย
"เอาเครื่องมาจากไหนลูก"
"อ่อ ยืม อ. ครับ เค้ามีเพื่อนๆ"
จบง่ายแฮะ ใจสั่นเลย

เครื่องนี้ผมซื้อที่จีนครับ

ผลิตโดยบริษัททำกู่เจิงแห่งนึงที่หยางโจว
เค้าทำวิจัยเกี่ยวกับถังเจิงพอดี
มีวันนึง เค้ามาแสดงนิทรรศการที่ปักกิ่ง
เลยได้ไปขอซื้อเดิมราคาสามหมื่นบาท
เค้าเห็นผมตั้งใจจริงเลยลดให้เหลือสองหมื่นห้าครับ

ส่วนเรื่องเงินนั้น
ผมได้ไปยืมมาจากพี่อ๋อง พี่คนไทยที่ได้เข้ารอบชิงแฟนพันธ์แท้จีน
แล้วมาทำงานเป็นวิศวะกรที่จีนครับ

"พี่อ๋อง ยืมตังหน่อย ซื้อโคโตะ"
"เครื่องดนตรีเท่าไร"
"สามหมื่น"
"จะยืมเท่าไร"
"สามหมื่น"
"โฮ๊"

และพี่อ๋องก็ให้ยืมง่ายๆ
ไม่มีเงื่อนไข ไม่หนีเป็นพอ

และเนื่องจากเวลามันล่วงเลยมาจะปีแล้ว
ผมก็ได้อาศัยการแปลทอล์กิ้งดิคกับสอนกู่ฉิน
ผ่อนหนี้ไปพลางๆ แต่มันนานไปละ เริ่มเกรงใจ

ความลับที่ปิดบังครอบครัวมานับปีเลยต้องเปิดเผยเมื่อวานนี้

"คุณพ่อ ชัชเจอโคโตะราคาถูก หมื่นแปดเอง"
(ผ่อนเองไปบ้างแล้ว)
"ได้"
หลังจากนั้นเราก็เฉลยความจริงทั้งหมด
แม่ก็ขำมากมาย และเรื่องนี้ก็จบลงด้วยดี

ผมขอปิดท้ายด้วยคลิปที่ถูกแฉครับ
เป็นการแสดงในมิตติ้งที่บอกไว้ข้างต้นนั้นเอง
(เป็นรีเควสจาก อ. หวังเลยนะเนี่ย)

Create Date : 20 เมษายน 2553 Last Update : 20 เมษายน 2553 7:24:39 น. Counter : 2935 Pageviews.		7 comments
Share Tweet