วันนี้ขอเอารูปเก่าๆมาลงแบบเบาๆบ้างครับ
ผมจำวันเวลาไม่ได้แล้วครับ พอดีไปค้นเจอในเฟซบุ๊คคุณพ่อ
เป็นรูปที่ไปเยี่ยมบ้านคุณย่า(คุณหญิง)จันทนี สันตบุตร
(เนื่องจากคุณพ่อผมทำงานด้านเด็ก
และได้รับการสนับสนุนและความช่วยเหลือจากคุณหญิงมาตลอด
จึงเอ็นดูเหมือนลูก ซึ่งผมได้รับเกีรยติที่ท่านเอ็นดูเป็นหลานอีกคนหนึ่ง
จึงเรียกท่านย่าคุณย่าครับ)
เรื่องราวเพิ่มเติ่มเกี่ยวกับคุณย่า
//www.sakulthai.com/DSakulcolumndetail.asp?stauthorid=45&stcolcatid=2&stcolumnid=229&stissueid=2397
โดยปกติคุณพ่อคุณแม่จะไปกราบท่านปีละครั้ง
แล้วเล่นดนตรีให้ท่านฟังและได้เห็นพัฒนาการของตัวผมเอง
เนื่องด้วยท่านเป็นผู้ที่ให้การสนับสนุนและกำลังใจ ในการเรียนกู่ฉินมาโดยตลอด
โดยปกติแล้ว คุณลุงแต๊ก (จริย์วัตน์ สันตะบุตร) คุณป้าแก้ว (กรองแก้ว สันตะบุตร)
และคุณป้าตั๊ก (ศุทธินี สันตะบุตร) จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยกันทุกท่าน
แต่วันนี้คุณลุงแต๊กและคุณป้าตั๊กติดภาระกิจ ไม่สามารถมาได้ จึงเหลือแต่คุณย่าและป้าแก้วเพียงสองคนครับ
วันนี้จึงได้เรียนท่านทั้งสองถึงความก้าวหน้าในการเรียนดนตรี สิ่งอื่นๆที่กำลังศึกษาค้นคว้าอยู่เช่นเคย ซึ่งครั้งนี้ยังได้บรรเลงโคโตะอีกด้วย (ปกติจะพกแต่กู่ฉินไปเท่านั้น กู่ฉินสีดำในรูป เป็นกู่ฉินของ อ. หวังเผิง มูลค่าเหยียบสิบล้านบาท(ณ ปัจจุบัน) ครั้งนั้นยืมอาจารย์มาบรรยายที่เมืองไทย)
และเหมือนกับทุกครั้งที่ไปเยี่ยมครอบครัวคุณย่า
กลับมาก็จะได้กำลังใจและแรงสนับสนุนเต็มกระป๋า เอาไว้คอยหยิบมาดูยามท้อแท้
คุณย่ามักจะพูดเสมอว่า
"สิ่งที่ลูกเรียนเป็นสิ่งดี เพราะเป็นดนตรีที่จรรโลงสังคม เอาให้ถึงที่สุด แล้วเอามาสอน เอามาเผยแพร่ให้ผู้อื่น ใครเค้าหาว่าเราบ้าก็อย่าไปสนใจ เพราะถ้าไม่บ้า มันก็ไม่เก่ง"
กับคุณย่า
กู่ฉิน
คุณย่า คุณแม่ของผมและโคโตะ (คุณพ่อไม่ปรากฎในรูป เพราะเป็นช่างภาพ)
ด้วยกำลังใจที่ไม่เคยจางหายจากครอบครัวของคุณย่า
จึงขอจัดบล๊อคพิเศษนี้มา เพื่อเป็นการขอบคุณคุณย่าและครอบครัวครับ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ชัชชล ไทยเขียว
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [