กู่ฉินและการหยุดพัก
เร็วๆนี้ผมไม่ค่อยได้เล่นกู่ฉิน
หรือทำอะไรเกี่ยวกับมันเลย
นอกจากจะไปเรียนที่โรงงสานทุกวันเสาร์ตามปกติ
เพราะว่าช่วงนี้ปัญหาที่แก้ยังไงก้แก้ไม่ได้
นั่นคือความเข้าใจในเนื้อหา
บางครั้งเล่นเพลงของคนอื่น
แล้วพบว่าประโยคเพลงตรงนี้
มันแปลกๆ ไม่ถูกต้อง
แต่ ไม่รู้จะแก้มันยังไง
นับเป็นเรื่องที่สร้างความอึดอัดให้ผมมาก
ผมจึงเน้นไปทางวรรณกรรม และปรัชญาจีนโบราณ
เพื่อเอาความรู้พวกนี้มาอุดช่องว่างที่สำคัญ
ซึ่งไม่ง่ายเลย
มีเพื่อนทักว่า
"ซ้อมๆไปเถอะ วันนึงจะเข้าใจ
เหมือนเรามีไม้ท่อนหนึง ถ้าไม่ลงมือแกะเลย
มันก็จะไม่เป็นรูปเป็นร่างซักที"
ผมตอบ
"แต่เสียดายที่มีดเรายังคมไม่พอ"
คงยังต้องรอกันต่อไป...