กู่ฉินขอนอกเรื่องตอนที่หนึ่ง "กระสาและหอยกาบทะเลาะกัน"
ครั้งนี้ขอเอานิทานโบราณมาฝากครับ
พอดีผมเรียนวิชาภาษาจีนโบราณแล้วจำได้ว่าเคยเรียนบทนี้
บังเอิญมากที่เช้านี้เปิดไปเจอคลิปเรื่องรี้ในยูทูป
เลยเอามาฝากเพื่อนๆครับ
นิทานเรื่องนี้ชื่อว่า "กระสาและหอบกาบทะเลาะกัน"
(อาจจะแปลได้โง่ๆหน่อยนะครับ
คือผมอยากรักษาความเรียบง่ายของจีนโบราณไว้)
ผมจะยกภาษาโบราณมาทั้งดุ้น แล้วจะแปลให้ท่านผู้อ่านทีละตัว
โดยจะไม่สรุปให้ เพื่อท่านผู้อ่านจะได้รับอรรถรสแบบดั้งเดิมที่สุด
โดยไม่ต้องสนใจเรื่องหละกไวยกรณ์ เพราะสมัยก่อนจะเรียงแบบไหนก็ไม่ผิดครับ
มาเริ่มกันเลยดีกว่า
鹬 蚌 相 争
กระสา หอยกาบ ต่างคนต่าง ทะเลาะแย่งชิง
蚌 方 出 曝，
หอย เพิ่ง ออก แดด
而 鹬 啄 其 肉，
และ กระสา ใช้ปากคาบ ของมัน เนื้อ
蚌 合 而 箝 其 喙。
หอย งับ และ หนีบ ของมัน ปาก
鹬 曰：“今 日 不 雨，
กระสาพูด วันนี้ ไร้ ฝน
明 日 不 雨， 即 有 死 蚌。”
พรุ่งนี้ ไร้ ฝน ต้อง มี หอยตาย
蚌 亦 谓 鹬 曰：“今 日 不 出，
หอย ก็ พูดกับ กระสา ว่า วันนี้ ไม่ ปล่อย
明 日 不 出， 即 有 死 鹬。”
พรุ่งนี้ ไม่ ปล่อย ต้อง มี กระสาตาย
两者 不 肯 相 舍，
ทั้งสอง ไม่ ยอม ต่างก็ ปล่อย
渔 者 得 而 并 禽 之。
ชาวประมง ได้โอกาศ จึง รวบ จับ พวกมัน
เชิญชมครับ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การทะเลาของทั้งสองฝ่าย
ต่างคนต่างไม่ยอมกัน
มีแต่จะนำมามาซึ่งความเสีย
คนที่จะได้ผลประโยชน์ไปก็คือมือที่สามที่ไม่ได้เสียอะไรเลย
หวังว่าการแปลแบบทื่อๆนี้ จะทำให้ท่านผู้อ่านได้รสชาติแบบจีนโบราณได้ไม่มากก็น้อยครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [