:: หลัก กม.2 - ฉันขอเลือกทางของฉันเอง :: ภาพวุ่นวายหน้าวัดประจำอำเภอใหญ่ คนที่อยู่ที่นั่นเห็นกันจนชิน รถยนต์มากมาย รถบัสก็มากหลาย ต่างก็จอดเรียงรายกันอย่าง ไม่เป็นระเบียบ .. ผู้คนที่มาใหม่ต่างก็ทะยอยลงจากรถ .. แย่งกันเดินจะเข้าวัด เข้าวา ... ไปทำบุญ..ไหว้พระ ... และถ่ายรูป ภาพเหล่านี้ฉันเห็นทีไรก็ต้องขำกันทุกที เพราะบางทีก็มีเสียง ล้งเล้งไม่เป็นภาษา นั่นก็เพราะว่าเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ ช่างเป็นภาพที่วุ่นวายดีจริงๆ ร้านค้าบริเวณรอบๆ วัด ต่างก็แข่งกันส่งเสียงร้องเรียกลูกค้า ให้เข้าร้านของตน ประหนึ่งว่าเหมือนอยู่ตลาดในตัวจังหวัดไม่ใช่วัด แต่อย่างใด ... ฉันมองเห็นภาพเหล่านี้ชินตาอยู่ เพราะว่า ฉันเองก็นั่งขายนกที่หน้าวัดนี้อยู่เป็นประจำ แต่ว่าฉันต่างจาก พ่อค้าแม่ค้าเหล่านั้นนะ ฉันไม่ได้ร้องเรียกลูกค้าแต่อย่างใด ฉันชอบที่ว่า ถ้าเขาเหล่านั้นอยากซื้อก็ซื้อเอง ไม่จำเป็นจะต้อง ไปร้องเรียกทำเสียงให้รำคาญมากนักหรอก นกในกรงหลายต่อหลายตัว .. ต่างก็ถูกจับมาขัง ในกรงด้วยฝีมือของน้องชายฉัน น้องชายต่างมารดาที่วันๆ เอาแต่เที่ยวเล่นไม่เป็นโล้เป็นพาย แต่ว่าถูกลุงของฉัน บังคับว่าให้ช่วยกันจับนกขายมีเงินเข้าบ้านดีกว่าเอาเวลา ไปเที่ยวเล่นไปวันวัน นั่นล่ะมันถึงได้เข้ามาช่วยเหลือและก็ได้เงิน นิดหน่อยสำหรับกินๆ เล่นๆ ของมัน ฉันก้มลงมองนกในกรงที่ต่างก็อยากโผทยานออกจากกรงใจจะขาด จะด้วยเพราะฉันเห็นมันจนชินตามั้ง ฉันเลยไม่มีความรู้สึก แต่อย่างใด ... ฉันก็เห็นมันเป็นแค่นก ที่รอวันที่จะถูกปล่อย และก็จับมาขังกรงขายอีกครั้ง มันเป็นอย่างนี้หนแล้วหนเล่า และมันก็ยังต้องเป็นอย่างนี้อีกต่อไป วันนี้ฉันนั่งขายตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ขายได้แค่ไม่ถึง 500 บาท ฉันคิดว่าฉันกำลังจะกลับแล้ว .. แต่พอดีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เพราะต้องการจะซื้อนกปล่อย เขาต่อรองราคา .. ฉันเห็นว่า ไหนๆ จะขายแล้วก็ลดราคาให้หน่อยดีกว่า ชายหนุ่มเห็นว่า การลดราคาของฉันเป็นที่พอใจ เลยยื่นมือให้เงินแถมพิเศษ มาให้ฉัน ตอนแรกฉันไม่ต้องการรับหรอก .. แต่เพราะเห็นว่า เค้าคะยั้นคะยอและบอกว่ารับไปเหอะไม่อย่างนั้นเขาก็รู้สึกผิด กับการต่อรองราคานก เพราะฉะนั้นฉันก็เลยต้องรับเงิน ของเขามาและก็ขอบคุณไป เขาบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเค้า อาจจะต้องมาอีก และอาจจะเจอกัน ฉันเป็นหญิงสาวที่ใครๆ ก็บอกว่าฉันหน้าตาดี คมขำ คุณสมบัตินี้คงเป็นเพราะฉันได้จากแม่ แม่ที่หน้าตาสวยงาม แม่ที่ทิ้งฉันไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก ... แม่ทิ้งฉันเข้าเมืองหลวง ไปตามหา “รักแท้” แต่ฉันไม่เห็นแม่หาเจอสักที เพราะว่ากลับมา ครั้งสุดท้ายฉันก็เห็นแค่ว่าแม่ท้องและก็คลอดน้องชายออกมานี่ล่ะ จนฉันถามยายว่า “แล้วเมื่อไหร่ล่ะที่แม่จะหารักแท้ของแม่เจอ” ยายได้แต่หัวเราะ หึ หึ และก็ไม่ได้ตอบอะไรให้ฉันหายสงสัยได้เลย หลายวันผ่านไป ฉันไม่ได้เจอชายหนุ่มคนนั้นอีกเลย จนวันนี้ล่ะที่ฉันได้เจอเขาอีกครั้ง วันนี้เขาไม่ได้เข้ามาซื้อนก ไปปล่อยเหมือนเก่าแต่เขาเข้ามาคุยกับฉัน และครั้งนี้ เป็นการพูดคุยที่ต่างจากหนก่อนอย่างสิ้นเชิง เพราะการคุย ของเขาหนนี้นั้น เป็นเหมือนการเปิดฉากของการพูดคุยตามประสา หนุ่ม-สาวคุยกัน ถามนั่น ตอบนี่ และเขาเองก็ทำเอาฉัน เขินอายไปหลายครั้งกับการชมฉันกับรูปร่าง หน้าตา และที่ทำ เอาฉันคิดมากกับคำพูดของเขาก็คือ การชวนฉันไปทำงานในตัว จังหวัดที่เขาบอกว่าฉันน่าจะหางานดีๆ ทำได้ ไม่ใช่มานั่ง ขายนกแบบนี้ ฉันกลับบ้าน คำพูดคำจาและการเชิญชวนให้ฉันไปทำงาน ในเมืองหลวงนั้น ... มันเป็นคำชวนที่ฉันต้องกลับมาคิดตลอดคืน ฉันจะเอ่ยปากขอกับยายดีไหม ว่าอยากลองไปทำงานอย่างอื่น ดูบ้าง และให้น้องชายไปขายนกแทนฉัน เพราะมันคงจะได้ รายได้แบบเต็มจำนวนและสามารถเลี้ยงยายได้รายวัน ฉันตัดสินใจถามยายดู และยายก็บอกว่า ... “ตามใจแกสิ” ดูเหมือนยายจะไม่ค่อยอินังขังขอบฉันเท่าไหร่ แต่มัน็ไม่แปลกหรอก เพราะว่ายายก็ไม่ค่อยอินังขังขอบแม่ฉันเท่าไหร่ ทำไมยายจะต้อง มาสนใจหลานอย่างฉันล่ะ ... และแล้ว ... 2 เดือนผ่านไป .. ฉันก็ได้เข้ามาทำงานในร้านอาหาร ร้านหนึ่งในตัวจังหวัด ... ทุกอย่างดูดี เพื่อนร่วมงานดี งานหนักบ้าง แต่ก็ได้เงินเดือนค่อนข้างน่าพอใจ นั่นเป็นเพราะชายหนุ่มคนนั้น เค้ารู้จักเจ้าของร้านเลยเอ่ยปากฝากฝังให้ และเขาก็แวะมาหา ฉันเรื่อยๆ 2 วันมาที 3 วันมาที เรียกว่าเป็นอย่างนี้ประจำ วันหนึ่ง “เขา” แวะเข้ามาที่ร้าน มาบอกว่าฉันน่าจะเดินทาง ไปกับเขา ฉันถามว่าไปไหน ... เขาบอกว่าไปเมืองหลวง .. เขามีเพื่อน ทำงานเป็นไกด์ที่นั่นและอาจจะฝากฝังฉันทำงานดีๆ กว่าร้านนี้ได้ ฉันไม่รอช้าฉันรีบรับปากเขาว่าฉันไปแน่ๆ และเพราะว่าฉันเองก็เริ่มออกจะเบื่อเล็กน้อยกับบรรยากาศในร้าน ฉันเลยบอกเขาว่าเมื่อไหร่เมื่อนั้นฉันพร้อมเสมอกับการ ไปเริ่มต้นงานใหม่กับเขา ผ่านมาอีก 3 เดือน ฉันก็นั่งอยู่ที่ร้านอาหารที่เมืองหลวง ในย่านที่ใครๆ ก็บอกว่าเป็นย่านการค้าที่คนต่างชาติมักจะแวะมา ท่องเที่ยวกัน ย่านที่มีบาร์ มีผู้หญิงแต่งตัวสวยๆ นั่งอยู่ หน้าร้าน เรียกลูกค้า ... ฝรั่งมากหน้าหลายตาต่างก็พากันเดิน ผ่านไปมาหน้าร้าน สายตาของเขาเหล่านั้นจ้องมองเข้ามา เหมือนจะดูว่าสินค้าเหล่านี้พร้อมสำหรับการต่อรองหรือไม่ ฉันทำงานอยู่ที่ร้านอาหารนั้นได้ไม่นาน ก็ขอเจ้าของร้านลาออก เขาสงสัยว่าฉันมีปัญหาอะไร...ที่จู่ๆ ก็ขอลาออกเพราะว่าฉันเองก็ทำงาน ได้ดีไม่มีปัญหากับเพื่อนร่วมงานแต่อย่างใด และเธอเองก็ทำตาม ที่ฉันของเสมอยามเมื่อมีฝรั่งมาถามติดต่อจะขอให้ฉันออกไป เป็นเพื่อน ฉันก็ปฏิเสธว่าไม่ไป ... ด้วยเหตุผลว่าฉันอยากมาทำงาน ในร้านอาหารไม่ได้อยากมา “ขายตัว” ... เจ้าของร้านก็ตกลง และเมื่อวันหนึ่งจู่ๆ ฉันขอลาออก เธอเลยสงสัยว่า ... ทำไมฉันต้อง ลาออก ฉันเลยต้องบอกเค้าว่า ... ฉันเบื่อ ... ความเบื่อ .. มันไม่ใช่เป็นความเบื่อหน่าย ... แต่มันเป็นแค่ข้ออ้าง ที่ฉันบอกไปเช่นนั้นเอง แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกแย่ ... ที่ฉัน หนีความจริงไปไม่พ้นที่ว่า ... ฉันขายนก .. ฉันก็ได้เห็นชีวิตของนกที่อยูในกรงขัง รอคอยการมาซื้อหาของคนศรัทธาในการทำบุญ .... ซื้อพวกมัน เพื่อนำไปปล่อยเป็นการสะเดาะเคราะห์ ซึ่งแท้จริงแล้วมันช่วยได้หรือ ฉันทำงานร้านอาหารย่านโลกีย์ ... ฉันมองเห็นหญิงสาว ถูกต่อรองราคาเพื่ออกไปกับแขกที่ต้องการออฟเธอเหล่านั้น ออกไปเพื่อหาความสุขกัน สองชีวิต ... นก – ผู้หญิง มันต่างอะไรกัน ... ถูกมองเห็นแค่เป็นเพียงสิ่งที่คนอื่นมอง ... แค่เพียงเป็น ”สิ่งของ”ที่เขาแค่ต้องการ ... เพื่อ ????? ทำไม ... ทำไม ... มันจะต้องเป็นแบบนี้ด้วยหรือ ? ฉันจะต้องยอมรับกับชีวิตที่ฉันจะต้อง “ถูกเลือก” แบบนก หรือว่าแบบผู้หญิงในร้านนั่นหรอกหรือ .... ไม่ ไม่ ฉันไม่ยอมแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะต้องได้สิ่งที่ดีกว่า ชีวิตฉันจะต้องเลือกเองได้ ฉันจะต้องตัดสินใจเองได้ว่า ฉันจะทำหรือว่าไม่ทำอะไร ... แน่นอนฉันจะต้องทำได้ ฉันจะต้อทำได้ ... ฉันต้องเลือกทางเดินชีวิตของฉันเอง ฉันขอเลือกทางเดินของฉันเอง . ขอคุยเล็กๆ : บล็อกวันนี้เขียนขึ้นเพื่อเป็นงานใน โครงการนี้มีตะพาบ ... ซึ่งดำเนินการด้วยท่าน เป็ดสวรรค์ ... ซึ่งโครงการนี้ก็มีโจทย์มาให้เราร่วมเรียงเคียงเรื่องราวต่างๆ กันอีก แต่จะด้วยความเพี้ยน หรือด้วยความที่เราคิดสร้างสรรค์ต่างวาระเล็กน้อย เรื่องราวเราก็เลยมีเพี้ยนดีเดือดบ้าง หรือว่าธรรมดาบ้าง อันนี้ก็แล้วแต่ความชอบของผู้ร่วมเขียนไมมีลิมิตอันใดค่ะ ขอเพียงแค่ว่า มีโจทย์ และก็ใช้โจทย์นั้นเอาไปเขียนเรื่องด้วยได้ ..ก็สำเร็จเสร็จผลแล้วค่ะ .... และไปอ่านธรรมนูญของการร่วมโครงการนี้ได้นะค่ะว่าจะต้องทำยังไง คลิกไปเลยค่ะ :: ... บ ล็ อ ก ธ ร ร ม นู ญ แ ห่ ง ต ะ พ า บ ....:: ครั้งนี้เป็นการเขียนงานใน กม. ที่ 2 ของโครงการ .. โดยงานเขียนนี้เป็นการตั้งโจทย์ของตัวเองที่แบบว่างงงวยมาก เพราะดันตั้งโจทย์ล่วงหน้ากว่าสองอาทิตย์แต่ดันเขียนไม่ออก ขนาดว่าก่อนหน้านี้ 24 ชม. ก็ยังดันทุรังไปนั่งเล่นเกมส์ใน FB จนแบบบอกน้องๆ ว่าเขียนงานไม่ออกจริงๆ เลยโทษเกมส์ซะงั้นว่า ... เป็นการถูกบล็อกด้วยเกมส์เลยทำให้คิดงานเขียนไม่ออก ครั้งแรกตั้งใจว่าย่างเข้าเที่ยงคืนก็จะแปะงานเอาไว้เลย แต่แล้วก็ทำไม่ได้ เพราะคิดไม่ออกเลยต้องปล่อยวาง ฉันก็เลยต้องเข้านอนเร็วกว่าปกติเล็กน้อย คือ 4 ทุ่ม และหวังว่าเช้ามาจะสามารถเขียนออกมาได้ทันส่งวันนี้โดยไม่มีเหตุอ้างใดๆ ว่า “คอมเสียเลยทำให้ส่งงานไม่ทัน” ... และแล้ว .. ตื่นเช้ามา นั่งหน้าคอมได้สักพัก สมองก็พลันพลุแตก เขียนงานกันออกมาแบบด้นกันสดๆ เพราะฉะนั้นไม่แปลกเลยว่าถ้าอ่านแล้วงง อ่านแล้วได้อารมณ์เหมือนจับต้นชนปลายไม่ได้ อ่านแล้วเห็นพล็อตมันโล่งโหวงเหวง นั่นก็แปลว่า คนอ่านบรรลุธรรมได้ว่าคนเขียนป่วย ป่วนและเสื่อม ... แต่ว่าถ้าหากว่าอ่านแล้วเรื่อยๆ อ่านได้สบาย ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้กับงานเขียนชิ้น ทันด่วนของฉันงานนี้นะค่ะ ... ครั้งหน้า ... คาดว่า ... ปวดหัวกว่านี้อีก 8 ตลบ ใช้วิชามารหักหลบก็ยังไม่หาย เพราะว่าโจทย์มาจากคุณก๋า ที่ดีกรีความธรรมดาไม่ได้น้อยกว่า เป็นสวรรค์เท่าไหร่เลยค่ะ เพราะฉะนั้นใครต้องการการท้าทายก็มาลองเขียนด้วยกันเลยค่ะ ด้วยโจทย์ของคุณก๋าโดยมีเงื่อนไขจากโจทย์ หัวข้อว่า : จั๊กแร้รมควันกับจักจั่นลงรู คำที่บังคับให้มีในเรื่องหนึ่งประโยคคือ : “ถ้าพี่ไม่รักหนู พี่จะรู้มั้ยว่าพี่ควรจะรักกับใคร” ภาพประกอบเชิญหาภาพมาประกอบตามอัธยาศัย หัวข้อในครั้งต่อไป อัพบล็อกโดยพร้อมเพรียงกันวันที่ 15 มีนาคม 2553 ค่ะ **** เพิ่มเติมอีกเล็กน้อยว่า งานเขียนบล็อกวันนี้ขอแปะลากยาวเอาไว้ถึงวันศุกร์หน้าเลยนะคะ เพราะว่ามีเหตุต้องเดินทางเล็กน้อย กลับมาจะกลับไปเที่ยวหาเพื่อนๆ เหมือนเดิมแล้วค่ะ เพราะว่าตั้งใจว่ากลับมาหนนี้ จะลดการเป็นชาวนาและการเป็นเจ้าของคาเฟ่ใน FB ลง และจะกลับเข้ามาอ่านงานและเขียนงานในบล็อกต่อไปเหมือนเคย พร้อมกับขยันเอาภาพลงบล็อกและอ่านบล็อกให้เหมือนเดิม เพราะหลังๆ ถูกแซวว่า ... ทางบล็อกเค้าจะยึดสายสะพายคืนถ้าไม่ทำหน้าที่ให้ดี ... ฮาๆ ... เลยคิดว่า บล็อกนี้แปะเอาไว้แบบดองพออร่อย แล้ววันศุกร์จะกลับมาอัพงานใหม่ในบล็อกให้เหมือนเคยนะค่ะ Happy Day !! ****   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2553 84 comments Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2553 7:06:40 น. Counter : 1592 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีจ้า สาวขาร๊อคคคค   โดย: แม่อ้วนคนสวย 28 กุมภาพันธ์ 2553 7:11:40 น.

โห ได้เจิม สุดยอดดด 555+   โดย: แม่อ้วนคนสวย 28 กุมภาพันธ์ 2553 7:12:20 น.

คุณพู่มาแนวจริงจังครับ เห็นบอกว่าเขียนไม่ออก แต่พอเขียนได้ ก็เขียนได้ยาวเลยครับ 555 ผมว่านี่เป็นเรื่องสั้นที่ดีเลยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 28 กุมภาพันธ์ 2553 7:25:26 น.

อ่า อ่านแล้วอินตาม ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นดีๆครับ^^ แล้วก็อรุณสวัสดิ์ มีความสุขกับวันใหม่ครับ   โดย: Sky (2ndStory ) 28 กุมภาพันธ์ 2553 7:34:13 น.

แว๊บเข้ามาอ่าน"เรื่องสั้น" แนวดราม่าของคุณพู่ค่ะ ดาวจ๋าชอบรูปที่นำมาสร้างเรื่องราวที่คุณพู่หามาให้แต่งเลยขอซนๆ เขียนเล่นด้วยน่ะค่ะ ดาวจ๋าไปทำบุญก่อนน๊า มีความสุขมากๆๆในวันมาฆบูชาค่ะ   โดย: satineesh 28 กุมภาพันธ์ 2553 8:08:53 น.

แปะแปะแปะ เสียงปรบมือค่ะ ขนาดด้นสดยังเขียนได้ยาวขนาด เนื้อหาดีด้วยค่ะ นึกว่าสาวน้อยจะโดนหลอดไปขายเสียแล้ว ดีจังที่เธอมีมานะและความตั้งใจที่ดี อยากให้หลายๆคนสู้อย่างเธอ มึความสุขในวันมาฆบูชานะคะ^^ ว่างๆพบกันค่ะทั้งที่โน่นที่นี่ที่นู๊นนนนน อิอิ^^   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 28 กุมภาพันธ์ 2553 8:37:22 น.

แวะมาร่วมโครงการดีดี ..เด๋วมาอ่านนะ วันนี้ต้องไหว้สาร์ทแรก ยุ่งนิดนุง ตรงกับวันพระด้วยอ่ะ ช่วยแม่ไหว้แป๊บนะคะ   โดย: นางฟ้าในโลกไซเบอร์ 28 กุมภาพันธ์ 2553 8:40:30 น.

เหมือนกันเลย..ติดเกมส์ใน FB เหมือนกัน ชอบเล่น Happy Island Barn Buddy Country life Fish Ville/Fish World Farmville เป็นต้น.. อ้าว!!! ยังไม่ได้ ment เรื่องที่อ่านเลย แนวเราเหมือนกันนะคะ เปรียบเทียบ คน กับ นกในกรง แถมตัวเอกในเรื่องของคุณพู่นี้..เอาไปขยายความในเรื่องของเราได้เลย อิ อิ ไม่น่าเชื่อ... เราเพิ่งนึกได้และนึกพล็อตเขียนตอนดูละคร"ทัดดาว บุษยา" เมื่อคืน เลยออกแนวละคร TV.ไปหน่อยค่ะ สำหรับงวดหน้า..โจทย์มหาหินเลย แบบเล่นเอาเราจมมุขไปเลย   โดย: Or Rudy (เริงฤดีนะ ) 28 กุมภาพันธ์ 2553 9:33:19 น.

อ่านตอนแรกนึกว่าสาวสวยจะโดนหลอกไปขายซะแล้ว เพราะความน่าจะเป็น เป็นแบบนั้น เนื้อหาของเรื่องก็ชวนให้คิด แต่พออ่านจบ... อืม...ขอเลือกทางเอง นี่ขนาดสดๆนะคะ ยังเขียนดีขนาดนี้   โดย: fonrin 28 กุมภาพันธ์ 2553 10:45:55 น.

พระเจ้า..... พู่สามารถมากนะก๊าบบบ เหมือนอ่านเรื่องสั้นแนวประชดชีวิต ..... แบบพูดไม่ออก ไปหากาแฟกินก่อน เครียด...หงอกเด้ง...หลังอ่านจบ   โดย: mutcha_nu 28 กุมภาพันธ์ 2553 10:47:42 น.

คุณพู่คะ มาสารภาพว่ามาอ่านสามรอบแล้วค่ะ แต่ยังอ่านไม่จบซักกะที นี่ผันมาเป็นแม่ค้าหน้าหวานเลยเหรอคะ แล้วก็เป็นแม่ค้าที่ไม่ตื๊อให้มาซื้อซะด้วย นี่แหละที่ปรารถนา ตื๊อมากๆเราก็ทำหน้าไม่ถูก อยากอุดหนุนก็มาเองอะเนอะ เดี๋ยวมาอีกรอบจะลุยให้จบ อิ อิ หิวอีกแล้ว โจ๊กไปรอบแล้วนะ สงสัยจะย่อยหมด แอมอร   โดย: peeamp 28 กุมภาพันธ์ 2553 11:49:22 น.

อ่านไปอ่านมาพี่อุ้มชอบประโยคสุดท้ายจ๊ะ ฉันขอเลือกทางเดินของฉันเอง   โดย: อุ้มสี 28 กุมภาพันธ์ 2553 11:50:59 น.

แต่มัน็ไม่แปลกหรอก ^ ^ ^ มาช่วยตรวจนิดนึง ไม่มีไรค่ะ แค่อยากให้รู้ว่าตั้งใจอ่านจริงๆ อ่านเพลินจนจบไปในเวลาอันรวดเร็วสี่รอบ อิ อิ เราเลือกได้ค่ะ อย่างที่หญิงสาวในเรื่องว่าไว้ แอมอร   โดย: peeamp 28 กุมภาพันธ์ 2553 12:00:55 น.

สวัสดีเที่ยงวันหยุดค่ะ..พี่พู่ หัวสมองไม่แล่น แต่พอได้นอนสักหน่อย ก็แล่นฉิวเลยนะคะ อ่านเพลินๆ แถมได้แง่คิดอีกด้วยค่ะ นกในกรง กับผู้หญิงในบาร์ ไม่ต่างกันเลยจริงๆ.... แต่หัวข้อครั้งหน้าไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย ขอให้หัวพี่พู่แล่นฉิวนะคะ... จากในบล็อคค่ะ.. ยังดีว่าข้างหน้าไม่มีรถมาจอดขวาง รถหนึ่งก็เลยออกได้ง่ายค่ะ แต่เล่นเอาเสียววุ้ยเลยนะนี่ มาจอดรถต่อบั้นท้ายซะขนาดนั้น   โดย: chenyuye 28 กุมภาพันธ์ 2553 12:07:01 น.

เมื่อวานก็มานะแต่พิมพ์ไม่ได้ กดแล้วไม่มีอักษรขึ้นเลย สงสัยบ้านนี้ขอแรง ฮ่า ฮ่า เรื่องนกกะผูหญิงในมุมมงคุณพู่ เขียนเห็นภาพเลย เราก็ชอบแบบอ่านไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยตามพล๊อดเรื่อง แบบอ่านเอาสนุกสบายแหละชอบ บางครั้งสาระมากไปก็ปวดหัว แล้วนี้จะส่งได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ฮ่า ฮ่า   โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส 28 กุมภาพันธ์ 2553 12:49:45 น.

มานั่งให้กำลังใจค่ะ .. เขียนดีนะคะเนี่ยงง   โดย: poongie 28 กุมภาพันธ์ 2553 12:56:50 น.

แล้วสาวน้อยจะกลับไปขายนกต่อมั้ยคะเขียนเก่งจังค่ะ   โดย: Charming Princess 28 กุมภาพันธ์ 2553 13:20:41 น.

ขออ่าน ตะพาบ อย่างเดียวอ่ะเน้ เพราะเขียนมะเก่งง่ะ ชอบอ่านมากก่าชอบเขียนเน้ ตะพาบเน้   โดย: ถุงก๊อปแก๊ป 28 กุมภาพันธ์ 2553 13:52:39 น.

แม้จะต่างชีวิต ต่างเผ่าพันธุ์ แต่ความหมายของอิสระภาพ ต่างก็เหมือนกันนะครับ ผมว่าน้องเค้าคงเลิกขายนกแล้วล่ะเนาะ ผมชอบงานด้น ก็แบบนี้ล่ะครับ มันดูเป็นงานเขียนที่ต้องตกอยู่ในภวังค์ จึงจะเขียนได้ ชอบครับ ผมต้องเตรียมคิดโจทย์ต่อจากพี่ก๋าแล้วสินะครับ อืมมมมมม พอจะได้แนวแล้วล่ะครับ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 28 กุมภาพันธ์ 2553 13:56:37 น.

เพิ่งอ่านงานพี่อ้อ-เริงฤดีนะจบมาต่อบ้านพี่พู่ แนวคล้ายกันแต่วิถีชีวิตต่างกันเลยค่ะ คนเรามีสิทธิ์เลือกทางเดินชีวิตเองแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องเลือกเดินถูกทางด้วยนะคะพี่พู่ เดี๋ยวส้มเฝ้าทั้งสองบ้านให้ค่ะ กลับมาไวๆ นะคะพี่   โดย: ส้มแช่อิ่ม 28 กุมภาพันธ์ 2553 14:54:30 น.

เดาผิด..ผิดคาด..ครับ ................ จบแบบ..ไม่เศร้าอย่างที่คิด.. คุณพู่ใจดี..ให้โอกาส..ตัวละคร... ทั้งที่โลกปัจจุบัน..มัน..โสมม..อย่างนี้ หลอกให้ใหลไปกับเรื่องของแม่ ที่ฝัน..แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง..เรื่องของยาย ที่ไม่สนใจใยดี..สื่อถึงความอบอุ่นที่ตัวละครได้รับจากคนไกล้ๆตัว.. เลยประเมินแบบชัวว์ๆได้เลยว่า..ตอนจบ..ต้องเศร้าสลด..น้ำตาหยดเเน่นอน..ไม่มีพลาด..มั่นใจมาก ที่ไหนได้..หักมุมซะ.หลังแทบยอก...ยึดแค่ 4หมื่น 6 พันล้าน..ไม่ยึดทั้งหมด...(โทษๆคนละเรื่อง.. อินกับการเมืองไปหน่อย..หุหุ) ชิวิตนี้ยังเลือกได้เน้อ..คุณพู่..ขอบคุณคุณพู่แทนตัวละคร.. ..เจ๋งมากครับ.. ขอบคุณที่เขียนให้..อ่าน..   โดย: ตาดหมอก 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:22:16 น.

สนุกดีค่ะคุณพู่ จบแบบคาดเดาไม่ถูก เปรียบนก..ย้อนมาเปนตน โดนกระทำบ้างจะรู้สึกอย่างไร แฝงคติธรรมได้ดีทีเดียว ปอลอ..ชื่อเรื่องงานครั้งหน้า น่าติดตามอ่านจริง ๆ ค่ะ   โดย: อิ่ม_Aim 28 กุมภาพันธ์ 2553 15:59:31 น.

ขนาดว่าด้นสดนะคะเนี่ย ยังยาวได้ขนาดนี้ ไม่งง ไม่สับสนเลยค่ะ อ่านเพลินได้เรื่อย ๆ แต่คาดการ์ณตอนจบผิดไปค่ะ กะว่าต้องโดนหลอกไปขายแน่ ๆ แอบอินไปว่าสาวน้อยคนนี้โชคดีจัง ที่ได้เลือกทางเดินของตัวเอง แล้วจะรอ กม.ที่3 ต่อไปนะคะ เที่ยวให้สนุกนะคะ   โดย: บ้านฟ้าซอย 5 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:09:00 น.

ผู้หญิงกับนก เปิดเรื่องด้วยชีวิตของหญิงสาวคนนึง และมาปิดท้ายเปรียบเทียบกับนก ความรู้สึกเชื่อมโยงอ่านลื่นเลย เขียนดีจังเลยค่ะพู่อยากให้โครงการตะพาบน้ำนี่ออกเป็นหนังสือจัง พี่จะได้หามาเก็บไว้....เพราะเป็นงานมันสมองของเพื่อนบล๊อกเชียวนา แต่หัวข้อต่อไปนี่อยากเห็นจัง ว่าจะเขียนกันออกมายังไง โจทย์ย๊ากยากอ่ะ ต้องสนุกแน่ๆเลย จะรออ่านนะคะ   โดย: ปลาทอง9 28 กุมภาพันธ์ 2553 16:59:58 น.

เขียนได้ดีเยี่ยมค่ะคุณพู่ ทำไมเราต้องถูกเลือกอย่างนก.. แล้วทำไมชีวิตนกน้อยต้องเป็นเช่นนี้ด้วย หวังให้ทุกชีวิตบนโลกใบนี้มี...อิสรภาพ   โดย: นางฟ้าในโลกไซเบอร์ 28 กุมภาพันธ์ 2553 17:02:25 น.

เป็นการด้นสดที่สุดยอดเลยค่ะคุณพู่ นกในกรง ที่ชวนให้มีอะไรคิดตามได้เยอะแยะเชียว ปล. โครงการนี้ แต่ละโจทย์นี่ทำเอาเหงื่อตกเลยนะคะ คราวหน้าคาดว่านอกจากเหงื่อตกแล้ว น้ำตาจะตกด้วย 555 ยากกกกกก อ่ะ   โดย: Paulo 28 กุมภาพันธ์ 2553 18:22:38 น.

ป้า..หนีเที่ยว..อ่ะ อิอิ..แล้วใครจะมาคอยแจกของให้เนี่ย.. เรื่องโครงการนี้ขอยังไม่รับปาก.. แต่อยากเข้าร่วมตามนโยบายโครงการพ่อลูกอ่อน อิอิ เที่ยวให้สนุกนะครับ..   โดย: Little Knight 28 กุมภาพันธ์ 2553 19:04:50 น.

โหยยย เขียนดี จนจุอายเลยนะคะเนี่ย นักเขียนมือใหม่อย่างจุ อ่านแล้ว รู้สึกว่า ตัวเองต้องพยายามให้มากกว่านี้แล้ว คุณพู่น่าจะเขียนอะไรสักอย่าง ถ่ายภาพเขียนหนังสือ เวิร์คสุด ๆ เลยค่ะ คุณพู่ช่วงนี้สบายดีนะคะ จุก็เพิ่งฟื้นไข้ ไม่อยากจะเข้าเนต ทำงานเลย แต่ก็ ต้องทำมาหาเลี้ยงตัวเองนะคะ เดินทางก็บ่อย สังขารทำท่าจะแย่ แต่ใจสู้อยู่แล้ว ปล. เหมือนจุจะเคยบอกหรือเปล่าหว่า ว่าจุจะส่งหนังสือธรรมะที่ทำแจก มาให้คุณพู่ ประมาณกลางเดือนมีนานะคะ เพราะว่า หนังสือ พิมพ์ผิดสเป็ก จุเลยให้เขาพิมพ์ใหม่ค่ะ   โดย: กระจ้อน 28 กุมภาพันธ์ 2553 21:26:37 น.

ลุ้นจนเหนื่อยเลยค่ะพี่พู่ นึกว่าตอนจบจะ dark มากกว่านี้ซะอีก...เฮ้อ สงสารค่ะสงสารทั้งนกและผู้หญิงที่ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ และแล้วก็ใจอ่อนตามเคย ^^   โดย: BeCoffee 28 กุมภาพันธ์ 2553 22:38:09 น.

ตามมาอ่านจ๊ะ   โดย: คุณย่า 28 กุมภาพันธ์ 2553 22:45:48 น.

สวัสดียามดึกค่ะคุณพู่.. คงกำลังเดินทางอยู่แน่เลย.. มาส่งความระลึกถึงนะคะ..   โดย: Devonshire 28 กุมภาพันธ์ 2553 22:48:13 น.

สวัสดีค่ะ คุณพู่ เป็นเรื่องสั้นที่เขียนได้ดีมากค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆ ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนซะนาน คุณพู่สบายดีนะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 28 กุมภาพันธ์ 2553 23:48:21 น.

ซาหวัดดียามวิกาลค่ะพี่พู่ ป่านนี้ถึงไหนแล้วน๊อ แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ต้องกะลังหลับฝันดีดีอยู่แน่ ๆ เลย โห เป็นวินาทีแห่งความเป็นนักเขียนพุ่งออกมาเชียวค่ะพี่พู่ (แต่ก็ทั้งชอบทั้งทึ่งในความเป็นตัวของตัวเองของพี่พู่เลย ทั้งถ่ายภาพเก่ง เขียนก็น่าอ่าน น่าติดตามอีก) เหมือนงานเขียนคราวนี้ก็อ่านเพลินจนบอกกับตัวเองว่า จบเร็วจังอะไรทำนองนั้น (อยากให้มีตอนต่อไปอีกเลยอ่ะ) แบบว่าทำให้เพลินจนคิดไปเรื่อยอีกว่า หญิงสาวน่าจะได้เจออะไรต่อไปอีก คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงแจ่มมั่กมากเลยค่ะพี่พู่ แต่ช่วงหัวค่ำอ่ะเมฆเยอะและมีฝนตกด้วยนิดนึง หลับฝันดีดีนะค๊า ปล.รีบกลับมานะ (คิดถึง)   โดย: minporee 1 มีนาคม 2553 0:04:14 น.

ขอเป็นผู่อ่านอย่างเดียวแล้วกันนะคุณนิด งานแบบนี้ไม่ถนัดเลยค่ะ แต่พอเข้าใจอารมณ์ เคยเป็นเหมือนกัน กะว่าวันนี้จะเขียน (สิ่งที่ตัวเองคิดว่าเขียนได้) แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่ได้ ต้องทิ้งไปทำอย่างอื่นแทน แต่พอล้มตัวหัวถึงหมอน อยู่ๆความคิดมันก็พรั่งพรูออกมาได้เป็นเรื่องเป็นราว แล้วก็ต่อสู้กับตัวเอง จะลุกขึ้นมาอีกดีมั๊ย หรือปล่อยให้มันผ่านไป เคยคิดว่า เออน่าจำได้ ก็ประมาณนี้ๆไง แต่พอเช้ามาลืมหมดสิ้น ฮ่าๆๆ ทีนี้พอมันเกิดขึ้นอีกก็เลยต้องรีบจดไว้ แล้วนอนต่อ แน่ะดูซิ ยังนอนต่อได้อีก   โดย: jeab&michelle 1 มีนาคม 2553 0:42:27 น.

สวัสดีครับคุณพู่ บทนี้เขียนได้ ราบรื่นไม่สะดุดดีครับ แล้วยังได้ข้อดีๆ อีกด้วย ถึงจะเจอโจทย์บังคับหนักขึ้น แต่อันต่อไปนี่สิ ผมว่า ยาก... อ๋อ ไปเป็นชาวนากะเค้าเหรอครับ เห็นคนเล่นเยอะมากเลย น่าสนุก ผมเองยังไม่เคยเล่นเหมือนกันกลัวจะติด   โดย: dj booboo 1 มีนาคม 2553 2:41:16 น.

ชื่อโครงการนี้มาจากไหนนะฮุๆๆ แต่ก็คงม่ายเท่ากับงานเขียนของคุณพู่ เขียนไปออก แต่พอเขียนได้ไหลเลย ถึงว่าหายไปไหน ที่แท้เด็กติดเกมนี่เอง อิอิ กลับมาเร็วก็ดีค่ะ เดี๋ยวจะได้เม๊นทืกระจายกันไปเลย   โดย: แม่ปู (myroom_pu ) 1 มีนาคม 2553 7:48:17 น.

ดีจ้าป้า.. เอาแม่บ้านมาฝากให้ดูแล ........................................................... แม่บ้านของผมน่าร๊ากกก มั้ยครับ ขอแนะนำตัวคุณนายสะอาด..เช็ดๆๆๆ ได้ทั้งวันไม่มีเหนื่อยเลยครับ อิอิ   โดย: Little Knight 1 มีนาคม 2553 9:08:30 น.

อ่านแล้ว ไม่เห็นงงงวยเลยค่ะคุณนิด ... งานเขียนพุ่งกระฉูดดีจริง ๆ ... ได้เรื่องยาวด้วย อ่านไปลุ้นนางเอกของเราไปค่ะ ... กลัวเธอถูกหลอก ... ชอบวิธีหักมุมของคุณนิด ... ให้ตัวเอก เข้มแข็งแบบนี้ ... แทนที่จะจบด้วยความ เศร้า ก็จบด้วยความหวัง :))) ชอบมาก ค่ะ ...   โดย: Tristy 1 มีนาคม 2553 11:25:58 น.

สวัสดีคร้าาาาบบบ ... ไม่ได้มานาน นึกว่าจะไม่ได้เจอซะแล้ววว ^^ จำกันไม่ได้แล้วม้างง?? Have a niceeee Day นะครับ !!!   โดย: oneshot 1 มีนาคม 2553 12:01:31 น.

ภาพของวัดซึ่งเป็นเรื่องของบุญ กับการกักขังนก เป็นภาพขัดแย้งจังนะคะ แต่มีให้เห็นทุกวัดเลย   โดย: โสดในซอย 1 มีนาคม 2553 13:18:58 น.

หวัดดีจ้าคุณพู่ ไม่ได้แวะมาทักทายกันสะนาน สบายดีหรือเปล่าเอ่ย เรื่องสั้นเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่อ่านได้อ่านดีเรื่องหนึ่งเลยนะครับเนี่ย   โดย: พล (aoigata ) 1 มีนาคม 2553 15:28:55 น.

อ่านแล้วอินมากเลยค่ะ อ่านจบปุ๊บรู้สึกว่ามุมมองของตัวเองต่อโลกทั้งใบเปลี่ยนไป.. ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องดีๆแบบนี้ ^^   โดย: พระจันทร์ไขลาน 1 มีนาคม 2553 17:10:48 น.

เรื่องนี้ "โดนใจ" เรามาก คงเพราะเราเดินทางบ่อย แน่นอน ไม่พ้นต้องเจอ ต้องได้ยินเรื่องราวแบบนี้ เสมอ นก กับผู้หญิง? เราว่า อย่างน้อยผู้หญิงคนนั้น เธอก็เลือกได้ หัวข้อต่อไป แค่ชื่อก็น่าติดตามแล้ว ยังไงก็จะแวะมาอ่านแน่นอน ^^   โดย: ostojska 1 มีนาคม 2553 17:41:57 น.

เห็นหัวข้อครั้งหน้าแล้วอยากอ่าน ฮ่าๆๆๆ คงจะทำเอางงกันแน่ เรื่องนก เราก็ไม่ชอบปล่อย เพราะสงสารนกมากกว่า เมื่อไหร่คนจะเลิกคิดว่าแบบนี้คือการทำบุญซะทีไม่รู้   โดย: KOok_k 1 มีนาคม 2553 20:00:56 น.

ตะพาบตัวที่ ๑๘ มารายงานตัวคร่า   โดย: นู๋แอนแสนเก๋ (cbreeze21 ) 1 มีนาคม 2553 20:47:32 น.

พู่บอกว่าเขียนไม่ออกและด้นกันสดๆ แต่ผลงานที่เขียนออกมา อ่านแล้วก็ดูลื่นไหลดีนะจ้ะ มีการเปรียบเทียบนกกับผู้หญิง อืมม น่าคิดๆ อ้อมว่าทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวเราเองทั้งนั้นนะ อ้อมเห็นผู้หญิงหลายคนปล่อยให้ตัวเองเป็นผู้ถูกเลือกอยู่เสมอ จะด้วยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม สุดท้ายมันเลยกลายเป็นความเคยชินโดยที่เค้าไม่รู้ตัว(หรืออาจจะรู้ตัวแต่ไม่ กล้าเปลี่ยน) และปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นผู้ถูกกระทำเรื่อยมา หรือหลายคนกว่าจะกล้าลุกขึ้นมาเปลี่ยนบทบาทให้ตัวเองเป็นผู้เลือกบ้าง มันก็สายเกินไปแล้ว น่าเสียดาย... เราต่างจากนกตรงที่มีมือและสมอง ทางเลือกมันเกิดได้อยู่แล้วถ้าเราตั้งใจจริงๆ ว่าไหม.. เหมือน "ฉัน" ที่พู่เขียนถึงน่ะ ที่สุดท้ายเค้ากล้าที่จะตัดสินใจเลือกทางเดินของตัวเองด้วยตัวเองจริงๆ อ่า....สงสัยอินงานเขียนของพู่เกิน ไปๆมาๆเริ่มคุยเครียดแฮะ กลับมาเรื่องที่พู่เม้นท์ไว้ที่บล้อกอ้อม รูปนั้นเพื่อนอ้อมเป็นคนสแกนมาให้อีกทีน่ะจ้ะ เลยไม่มีรูปที่ชัดกว่้านี้ รูปนี้ถ่ายตอนจบม.สาม อ.ประภาภรณ์ แก้วใย เป็นครูโฮมรูมล่ะ อาจารย์เค้าสอนคณิตม.ต้นน่ะจ้ะ ไม่รู้พู่จำได้ไหม ตอนอ้อมถ่ายรูปนี้ พู่คงอยู่มหาลัยปีสองแล้วล่ะมั้ง อ้อมคือคนที่ยืนตรงขวามือสุด ผมหน้าม้าน่ะ หน้าตาดูไม่จืดเลยตอนนั้นน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ   โดย: ~ Cerulean Blue ~ 2 มีนาคม 2553 6:22:52 น.

เด๋วเข้ามาเที่ยว ไปธุระก่อนนะ   โดย: บ้านสามออ 2 มีนาคม 2553 10:46:56 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่ ขนาดบอกว่าเขียนไม่ออกนะคะ เขียนได้น่าอ่านชวนติดตามเลยค่ะ แหม่มว่า คุณพู่เปรียบเทียบนกกับผู้หญิงได้ลงตัวนะคะ แม้จะมองต่างมุมแต่ก็มาชนเป็นเรื่องเดียวกันได้ ทุกวันนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะกลายเป็นสิ่งของไปเกือบหมดแล้วค่ะ ส่วนของแหม่มแค่คิดหัวข้อเรื่องไว้เองค่ะ แต่ติดที่ช่วงนี้ไม่มีเวลาทำเดินสายไปทำธุระบ่อยและอีกอย่างคอมเจ๊งด้วยล่ะเลยคิดไรไม่ออก ได้แค่คิดหัวข้อพลอตเรื่องโดยเอาเพลงมาประกอบนะคะ อิอิ ทำได้นิดเดียวเอง "กักขังชั้นเถิดกักขังไป ขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า" นกมันคงเรียกร้องแบบนี้เหมือนกัน ความอิสระ จะเรียกร้องจากใครล่ะ รอบนี้ขอแปะไว้ก่อนค่ะ แต่หากมีเวลาจะมาร่วมเขียนเรื่องราวกันใหม่นะคะ ขอให้คุณพู่เดินทางปลอดภัยนะคะ และ ขอให้หมอกควันทางภาคเหนือจางหายไปด้วยค่ะ   โดย: mamminnie 2 มีนาคม 2553 11:11:03 น.

แวะมาอ่านอีกรอบหลังจากอ่านไปแล้วหลายรอบ   โดย: Charming Princess 2 มีนาคม 2553 22:07:22 น.

เพิ่งเห็นคุณพู่เขียนยาวมาก ก็คราวนี้ล่ะค่ะ...เขียนดีด้วยสิคะ...พักนี้เหนื่อยมากค่ะ สมองล้าไปซะงั้น ไงคืนนี้ขอให้นอนหลับฝันดีนะคะคุณพู่   โดย: deeplove 3 มีนาคม 2553 0:09:03 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่ คอมหายป่วยแล้วครับ หลังจากพักคอมไปหลายวัน เริ่มงงครับ กลัวตัวเองจะเม้นท์ไม่เป็นครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 3 มีนาคม 2553 4:46:09 น.

สวัสดีครับคุณพู่..ณ.บางกอก.. วันนี้เป็นยังไงบ้างครับ.. คงออกไปบ้าพลังแบกกล้องตากไอแดด ใช่ม๊า ยังไงก็เก็บภาพสวยๆมาฝากด้วยนะครับ. ......................................................... ปะป๊า...อุ้มหน่อยค๊าาา หนูหกล้มปากแตก..ฮืออออ.. T T โอ๋ๆๆ เอด้าแสนซน   โดย: Little Knight 3 มีนาคม 2553 9:05:11 น.

ตอนสมัยเรียน เขียนเรียงความส่งครู นางฟ้ายังคิดซะหัวแทบระเบิด นี่คุณพู่เขียนแบบด้นสด ๆออกมาเลย แบบนี้ไม่ธรรมดาเลยค่ะ จบแบบฝากข้อคิดดีด้วย...   โดย: นางฟ้าของชาลี 3 มีนาคม 2553 9:31:04 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่ เขียนได้น่าอ่านน่าติดตามมากเลยค่ะ   โดย: Roseshadow 3 มีนาคม 2553 13:38:18 น.

เข้ามาแปะยิ้มเฝ้าบ้านให้ โฮ่งโฮ่ง เดินทางเป็นไงมั่ง ถึงไหนแล้วเนี่ยยยยยยย ไม่ลำบากหรือติดขัดอะไรใช่มั๊ย ยังไงกลับมาแล้วก็ขอให้หายเหนื่อยแล้วกลับมาทวงสายสะพานคืนมาน๊า อิอิ ด้วยรัก ด้วยเคารพและด้วยคิดถึง   โดย: minporee 3 มีนาคม 2553 15:45:39 น.

เขียนได้สุดยอดมาก อ่านเพลินเลยค่ะ   โดย: nompiaw.kongnoo 3 มีนาคม 2553 16:59:13 น.

อ่านหมดทุกตัวเลย น่าติดตามมากอ่ะค่ะคุณพู่ "แต่ว่าฉันต่างจาก พ่อค้าแม่ค้าเหล่านั้นนะ ฉันไม่ได้ร้องเรียกลูกค้าแต่อย่างใด ฉันชอบที่ว่า ถ้าเขาเหล่านั้นอยากซื้อก็ซื้อเอง ไม่จำเป็นจะต้อง ไปร้องเรียกทำเสียงให้รำคาญมากนักหรอก" ติดใจตรงนี้ค่ะคุณพู่ เพราะว่าตอนแอนน์เด็กๆ อายุถึงสิบขวบยังก็ไม่รู้ ไปขายของที่ตลาดกับแม่ ช่วงนั้นแม่ก็ขายเนื้อหมูหรือเนื้อควาย ไม่แน่ใจ แล้วแม่ก็เซ็งแอนน์เรื่องไม่เรียกคนมาซื้อเนี่ยแหละค่ะ แอนน์ตอบไปแบบคุณพู่เขียน...เกือบเด๊ะๆเลยค่ะ แอนน์เลยไม่ใช่นักขายที่ดี จนทุกวันนี้ค่ะ แปลกดีนะคะ หนทางชีวิตเลยไม่มีการค้าเลยแม้แต่ครั้งเดียวค่ะ เป็นลูกจ้างตลอด เพราะไม่ชอบการขาย เคยทำได้ดี แต่ก็ไม่ใช่ตัวเอง ทำไปวันนึงก็ต้องจบ เลยไม่ทำดีกว่า ขายแบบเอาความสุขก็คงจะสุขมากกว่า(ความเห็นตัวเองคนเดียวค่ะ..พ่อแม่เบื่อพูดด้วยแล้ว อิๆ) เดินทางปลอดภัยนะคะคุณพู่   โดย: ClayAnn IP: 64.217.181.231 3 มีนาคม 2553 23:59:00 น.

คุณพู่ขา แทนความคิดถึง ดาวจ๋ามาเสริฟ ผลไม้ตามฤดูกาลกับน้ำปลาหวาน ที่ทำง่ายๆ อร่อยๆ มีความสุขกับวันดีดี ทุกวันนะคะ   โดย: satineesh 4 มีนาคม 2553 1:11:45 น.

เกิดอะไรขึ้นกับบ้านใหม่ เจอรุกรานหรือ   โดย: p_tham 4 มีนาคม 2553 5:18:15 น.

สวัสดีค่ะ.. อากาศร้อน..ใจคนอย่าร้อนเหมือนอากาศนะค่ะ สบายดีไหมค่ะ..?   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 4 มีนาคม 2553 10:27:23 น.

แวะมาแปะไว้ก่อนค่ะ ไว้จะตามมาอ่าน ภาระกิจเยอะเลยพลาดไม่ได้เขียนค่ะ แถมโน๊ตบุ๊คก็เดี้ยงด้วยค่ะ เฮ้อ   โดย: Summer Flower 4 มีนาคม 2553 17:57:09 น.

สวัสดีค่ะคุณพู่ ปานนี้คงอยู่ระหว่างการเดินทางแน่ๆ เลย เดินทางกลับบ้านปลอดภัยนะจ๊ะ ณีอัพบล็อกแล้วละ ชอบภาพที่ถ่ายจากเลนส์คุณพู่มากเลย ดูแล้วได้ใจจริง ๆ สักอยากได้ขึ้นมาแล้วซิ แต่คงไว้ก่อนนาน ๆ เลย งบประมาณตอนนี้ยังไม่มี   โดย: paerid 4 มีนาคม 2553 19:00:09 น.

หวัดดีค่ะคุณพู่ ฮ่า ๆ ๆ อ่านตอนแรก ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่คุณพู่เห็นแล้วเอามาเขียนอ่ะค่ะ แต่ อ่านไป ๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นแบบที่ว่าอ่ะ ครีเอทกันเก่งนะคะ กับคำพูด ที่ได้มาเป็นโจทย์แล้วเอามาแต่งเป็นเรื่อง ๆ ได้อ่ะ ฮ่า ๆ ๆ เป็นมินคงมึนตึบ คิดไรไม่ออกเป็นแ่น่เลย อิอิ ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อากาศร้อนจังเลยอ่ะ...   โดย: มินทิวา 5 มีนาคม 2553 6:01:14 น.

มาดูแลบล็อกให้นะครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 5 มีนาคม 2553 6:09:25 น.

สวัสดีค่ะกลับถึงบ้านหรือยังเอย...   โดย: paerid 5 มีนาคม 2553 9:18:20 น.

หวัดดีครับป้า.. กลับมาประจำการรึยังเอ่ยยยย ฮัลโหล..พี่เรฟ..ของเล่นหนะ.. อันไหนไม่เล่นแล้ว..ส่งมาทางนี้ด้วยนะค่ะ   โดย: Little Knight 5 มีนาคม 2553 10:09:58 น.

คุณพู่จ๋า... ส่งรูป..หมู...เอ้ย...รูปหมู่..ให้แล้วนะคะ รบกวนฝากให้พี่น้อยด้วยนะคะ.... วันนั้นเหนื่อยมากมั๊ยคะ.. จ๊อกงี้..สลบ...เลยล่ะคะ...   โดย: คนชุมแสง 5 มีนาคม 2553 19:57:39 น.

คุณนิด หายไปเยวไหนเอ่ย   โดย: jeab&michelle 5 มีนาคม 2553 20:46:20 น.

อ้าว แวะมาตอนคุณนิดไม่อยู่ซะแล้ว อ่านแล้วเพลินเชียว ชนาดบอกว่าเขียนแบบฉับพลันทันด่วน ออกมายังดีขนาดนี้ ถ้ามีเวลาคงเยี่ยมสุด ๆ ไปเลยค่ะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ   โดย: haiku 5 มีนาคม 2553 22:15:22 น.

กลับถึงบ้านแล้วเหรอน้องพู่   โดย: อุ้มสี 5 มีนาคม 2553 23:16:03 น.

หวัดดีค่ะคุณพู่ กลับมาหรือยังเอ่ย แต่ว่าคงยังเหนื่อยกับการเดินทางเนอะ พักผ่อนก่อนนะคะ คิดถึงค่ะ   โดย: บ้านฟ้าซอย 5 5 มีนาคม 2553 23:16:32 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพู่   โดย: กะว่าก๋า 6 มีนาคม 2553 5:50:31 น.

ผมไม่หวังว่างานจะอลังการหรอกครับคุณพู่ อยากได้แบบ น่ารักและอบอุ่นมากกว่า งานนี้ผมฉายเดี่ยว เลยไม่มีตากล้อง แต่อาจจะขอน้องชายมาดามให้ช่วยเป็นตากล้องให้หน่อย 5555 รวมทั้งรอขอภาพจากเพื่อนบล็อกนี่ล่ะครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 6 มีนาคม 2553 7:07:25 น.

มารอชมภาพเมืองหลวงนะคะคุณพู่ดาหวัน...   โดย: Devonshire 6 มีนาคม 2553 7:14:13 น.

ดีครับคุณพู่.. พาเอด้ามาเดินเล่น..อิอิ   โดย: Little Knight 6 มีนาคม 2553 9:34:24 น.

ตอนแรกเข้ามาแบบงงๆ ประมาณว่า อ้าว คุณ JewNid ขายนกด้วยหรือนี่ ไม่รู้มาก่อนเลย อ่านไปอ่านมาถึงเก็ทค่ะ ฮ่าๆๆๆ เขียนได้ดีนะคะ ดีจนเราคิดว่าคุณ จขบ. ขายนกจริงๆ เลยอ่ะ คิดดูสิ   โดย: เบบูญ่า 6 มีนาคม 2553 11:16:41 น.

หวัดดีค่ะ เง้อเพิ่งโผล่มาทัก ขอโทดนะคะ บีอ่านข้อความข้างบนไม่หมด ปวดหัวจัง มองตัวหนังสือนานๆ งานเยอะมากเลย เห้อ ถอยกล้องตัวใหม่ยังไม่มีภาพมาโชว์เลย อิอิ มัวแต่แย่งของในเกมส์ อาทิตย์หน้าคงว่างละ ไว้ไปเมาส์ต่อใน fb นะคะ   โดย: no filling 6 มีนาคม 2553 15:52:50 น.

เขียนดีจังเลยค่ะ...ขอให้เดินทางสนุกปลอดภัยไร้กังวลนะคะ คิดถึงนะคะคุณพู่...รีบกลับมาเร็วๆ ค่ะ   โดย: deeplove 6 มีนาคม 2553 21:36:57 น.

เหลียวไปทางไหน เหมือนโดนกักขัง สิ้นไร้พลัง ความหวังริบหรี่ ขอวอนเถิดหนา ปลดหล่อยฉันที ผลบุญครั้งนี้ ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใด ........................................................... แวะมาหายามค่ำคืน และก็จะพาตัวเองหายไปอีกสักระยะ ... มีความสุขนะครับ คุณพู่   โดย: tiensongsang 6 มีนาคม 2553 21:37:13 น.

เขียนได้เก่งจริงๆ ค่ะ   โดย: ลำเนา 7 มีนาคม 2553 1:28:14 น.

- หวัดดียามดึกจ้า - วันหน้าไปถ่ายรูปกันอีกนะ จะได้คลายความมึนในชีวิตประจำวันลงได้ไม่มากก็น้อยหนะครับ   โดย: พี่รี่+ต๊อก 7 มีนาคม 2553 2:20:11 น.

สวัสดีวันอาทิตย์จ้า มีความสุขทั้งวันนะคะ   โดย: watase 7 มีนาคม 2553 9:54:44 น.

เขียนดีนะคะเนี่ย.. ทักทายจร้า.. สบายดีนะคะ..   โดย: ต่ายจิ (NENE77 ) 7 มีนาคม 2553 10:19:13 น.

อยากมีบล็อคน่ารักๆแบบนี้มั่งจังเลย แต่ไม่รู้จะต้องทำไง ชอบไปเที่ยวกางเต้นท์ สามี กับลูกสาว 3 ขวบอีกคน บางทีก็อยากเอารูปลงอวดบ้าง ถ้าเรามีพื้นที่แบบนี้ส่วนตัวก็ดีเนอะ ลองดูบล็อคของหลายๆบ้านแล้ว น่ารักแล้วก็เป็นกันเองดี ตัวเองกับครอบครัวก็ชอบเรื่องทำสมาธิ กับปฏิบัติภาวนา ก็ได้มั่งเสียมั่ง ฝึกอบรมใจไปเรื่อยๆ อยากให้ลูกเป็นเด็กดี ตามครรลองของชาวพุทธที่แท้จริงค่ะ ดีใจที่ได้มาเยี่ยมเยียนนะคะ วันหลังจะแวะมาเยี่ยมอีก Natalie.lms.   โดย: natalie IP: 203.144.144.164 13 มีนาคม 2553 21:55:06 น.