 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
| 11 ธันวาคม 2551 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
โศกนาฏกรรมความงาม เมื่อสวยเลือกไม่ได้ 1
โศกนาฏกรรมแห่งความงาม เรื่องแรกที่ดิชั้นอ่านแล้วคิดว่าเป็นการทรมานร่างกายที่สุดแสน การมัดเท้าของสตรีชาวจีน
บางประวัติบอกว่า ในประเทศจีนสมัยก่อน กษัตริย์มีกิ๊กหลายคน (ขออนุญาตใช้ศัพท์ธรรมดา)และประสบปัญหาว่าไม่สามารถให้ความอบอุ่นได้อย่างทั่วถึง ประสบปัญหาด้านการบริหารการจัดการ สาวๆในสต๊อคแอบหนีไปหาผู้ช่วยให้ความอบอุ่นแทน เลยต้องหาวิธีป้องกันซึ่งก็ได้แก่การรัดเท้าให้เดินเหินไม่ถนัด ทีนี้ต่อมาเลยเกิดค่านิยมว่าสาวๆในราชสำนักรัดเท้า ถือเป็นแฟชั่นไฮโซไป ประชาชีเลยอยากไฮโซบ้าง พากันรัดเท้าเป็นทิวแถว ไม่รวย นั่งกินนอนกินจริงทำไม่ได้
บางประวัติก็ว่า สนมของฮ่องเต้ราชวงศ์(ช่างมันเหอะจำไม่ได้ละ) รัดเท้าให้เล็กและขึ้นไปรำบนแท่นดอกบัวที่สร้างสูงจากพื้นอย่างสวยงาม ทำให้ฮ่องเต้พอใจมาก ค่านิยมนี้จึงเริ่มมีมาเรื่อยๆ ผู้หญิงยุคที่รัดเท้าจะผอมมากค่ะเพราะถ้าน้ำหนักมากจะทำให้เท้ารับน้ำหนักไม่ได้ บางคนรัดไว้จนเท้าเน่าก็มีค่ะ จะมีกฎว่าห้ามให้ผู้ชายเห็นเวลาถอดรองเท้า เพราะเท้าจะโดนรัดจนเหม็นรุนแรงมาก
โจวกุ้ยเจิน แม่เฒ่าวัย 86 เจ้าของเท้าดอกบัวทองคำ ซึ่งมิเคยย่างกรายออกไปเกินกว่ากำแพงดินของหมู่บ้านหลิวอี้ว์ มณฑลหยุนหนัน (ยูนนาน) กระทั่งเมื่อเธอเริ่มเต้นรำประกอบแผ่นเสียง เธอจึงเริ่มมีโอกาสได้ออกไปยลโฉมโลกภายนอก ที่จำต้องอุดอู้อยู่ในหมู่บ้านนั้น มิใช่ว่าเธอมิอยากออกไปท่องโลกกว้าง ทว่า ความเชื่อคร่ำครึในสังคมจีนที่ ขนาดเท้าเป็นมาตรฐานตัดสินคุณค่าของผู้หญิง ยิ่งเล็กยิ่งงาม ทำให้แม่เฒ่าโจวถูกจับมัดเท้าแต่เด็ก จนเท้าของเธอมีรูปร่างผิดแผกจากมนุษย์ทั่วไป ด้วยมีขนาดเท่าซองบุหรี่ ส่วนกระดูกเท้านั้นเล่า ก็งองุ้มผิดธรรมชาติ มาตรความสวยงาม ที่สังคมชายเป็นใหญ่ตั้งขึ้น เพื่อสนองตัณหาของตนนั้น กลับเป็นเครื่องพันธนาการสตรี ซึ่งถูกจองจำให้อยู่เหย้าเฝ้าเรือน ด้วยเท้าทั้งสองข้างของเธอถูกมัดตรึง จำกัดการเติบโตให้อยู่ในรองเท้าดอกบัวทองคำขนาดเล็กเพียงไม่กี่นิ้ว พอๆกับอิสรภาพของเธอที่ถูกรัดตรึงโดยสภาพสังคมที่กำหนดให้สตรีเป็นเพียงวัตถุสนองตัณหาความใคร่ของชาย
แม่เฒ่าโจว เอื้อนเอ่ยเรื่องราวของชีวิตห้วง 3 แผ่นดินของเธอว่า ก่อนประธานเหมาสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี ค.ศ.1949 นั้น ชีวิตของพวกเธอแสนจะสุขสบาย ด้วยสังคมยังคงมีกระแสนิยมความงาม โดยวัดจากขนาดของเท้า ยิ่งเท้าเล็กเท่าไหร่ยิ่งหมายถึง โอกาสที่มากขึ้นเท่านั้น เท้าดอกบัวทองคำของแม่เฒ่าโจว ทำให้เธอได้มีโอกาสแต่งงานกับชายหนุ่มรูปหล่อ ฐานะดี ซึ่งชีวิตสมรสของเธอก็ดำเนินไปอย่างสุขสม แม้จะต้องแต่งงานถึง 2 ครั้ง
กระทั่งยุคปฏิวัติจีนใหม่ของพรรคค้อนเคียว ที่พิชิตชัยชนะในปี ค.ศ. 1949 นั้น ชะตาของแม่เฒ่าก็ถึงจุดพลิกผัน เมื่อบ้านของเธอถูกยึด พ่อแม่สามีคนที่ 2 ถูกทุบตีจนตาย เนื่องจาก ครองทรัพย์สินจำนวนมหาศาล ซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดกับสังคมคอมมิวนิสต์ โจวถูกริบทรัพย์สิน จนเธอจำต้องยอมก้มหน้ารับชะตากรรม ทำงานหนักในคอมมูน ทั้งที่เท้าทั้งสองข้างก็มิอำนวยให้เธอใช้แรงงงาน
เพื่อที่จะได้เท้าขนาดเล็ก ซึ่งเรียกขานกันว่าเท้าดอกบัว (ในรายที่เล็กมากจะเรียกดอกบัวทองคำ) สาวน้อยวัย 6 ปี จะถูกนำตัวมาบิดงอรวบนิ้วเท้าทั้ง 5 เข้าหากัน จากนั้น จึงพันด้วยผ้าลินินขาวสะอาด ไล่จากหัวแม่เท้ายันปลายเท้าอย่างแน่นหนา กระทั่งกระบวนการแสนทรมานดังกล่าวผ่านไป กระดูกเท้าของหญิงสาวเหล่านั้น จะค่อยเติบโตอย่างผิดรูปผิดร่างภายใต้รองเท้าเล็กกระจิดริด ซึ่งพวกเธอแต่ละคนจะทำขึ้นใช้เอง
เมื่อเยื้องย่างด้วยท่าอ้อนแอ้นแลดูสวยงาม ความเจ็บปวดแสนสาหัส ราวเข็มพันเล่มกลับทิ่มแทงพวกเธอมิรู้จบ เท้าที่ถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา จนเป็นแผลเน่าส่งกลิ่นเหม็น แต่ด้วยความจำยอม ปล่อยให้ประเพณีจองจำอิสรภาพ พวกเธอจึงต้องจำทน ให้เท้าที่ดูสมส่วนสวยงามตามธรรมชาติ ต้องกลายสภาพเป็นเท้าคนพิการตลอดชีวิต
มีหนังสืออยู่เล่มนึงชื่อ 1000 ปี ประเพณีกามรัญจวน บอกเล่าเรื่องการมัดเท้าว่า บ้านไหนมีลูกสาวต้องถูกแม่จับมัดเท้าหมดทุกคน เพราะความรักลูก จับมัดกันตั้งแต่ 6 ขวบ มีกรรมวิธีเล่าไว้อย่างละเอียด แช่ในปัสสาวะ ยัดลงในกระเพาะแกะที่เพิ่งตายสดๆ ฯลฯ
เพราะในสังคมจีนเชื่อว่าลูกสาวใครไม่มัดเท้าจะไม่ได้แต่งงาน พ่อแม่จะอับอาย พอมัดเท้าแล้ว กว่าจะหัดเดินอีกครั้ง เดินไปไหนมาไหนลำบาก จึงต้องหัดแต่เย็บปักถักร้อย นั่งเย็บรองเท้าใส่เอง จนกว่าจะแต่งงานออกไปใครมีเท้ายิ่งเล็กยิ่งดี เวลาแม่สื่อมาติดต่อหาสาวไปแต่งงานดูตัวกัน เค้าไม่สนใจหน้าตาน่ะว่าสวยมั้ย สนใจแต่ขนาดรองเท้า เพราะฝ่ายหญิงต้องส่งรองเท้าดอกบัวทองคำที่ตัวเองทำเองไปให้ฝ่ายชายดู
อีกอย่างมีนัยยะสำคัญของการกดขี่ด้วย เพราะว่า ผู้หญิงที่ถูกมัดเท้าจะต่อต้าน ต่อสู้ขัดขืนสามีหรือแม่สามีได้ยังไง
ด้วยผู้หญิงเชื่อว่า การมัดเท้าจะช่วยยกระดับทางสังคม และเสริมความงามให้กับหญิงสาว จนในที่สุด เท้าของหญิงสาวกลายเป็นเครื่องตัดสินอนาคตชีวิตสมรส และความพึงพอใจทางกามารมณ์ที่ชายพึงมีต่อหญิง ฉะนั้น หญิงสาวแดนมังกรจำนวนมาก จำต้องพิกลพิการเพราะวัตรปฏิบัติ สนองตัณหาชายดังกล่าว
ขอบคุณข้อมูล และ เข้าไปอ่านเรื่องแม่เฒ่าได้จากเว็บ //www.yenta4.com/webboard/viewtopic.php?cate_id=64&order_reply=0&post_id=1208840
การพันเท้าให้เล็กนั้น นอกจากจะเพื่อไม่ให้ผู้หญิงไปไหนมาไหนแล้ว
จากการวิจัยของฝรั่งทำให้ทราบว่า ผุ้ที่ทำการพันเท้า กล้ามเนื้อตั้งแต่บริเวณสะโพกลงไปจะต้องเกร็งมากในการเดินแต่ละครั้ง ซึ่งนั่นคือการทำให้ปากช่องคลอดกระชับอยู่ตลอดเวลา เพื่ออะไรคงไม่ต้องบอกนะคะ
ปัจจุบันประเพณีการมัดเท้าอาจจะจางหายไป ชาวโลกอาจจะตื่นตกใจที่ได้เห็นเรื่องราวของแม่เฒ่าชาวจีน เมื่อเหลียวกลับมามองปัจจุบัน ผู้หญิงก็ยังคงทรมานเท้าตนเองเพียงแต่รูปแบบเปลี่ยนไป เราไม่มัดเท้า แต่เรา เขย่งเท้าแทน การสวมรองเท้าซ้นสูงเป็นระยะเวลานาน ๆ จะทำให้กระดูกเท้าผิดรูปไป ยังไม่นับอันตรายจากการข้อเท้าพลิก และเส้นเลือดขอด การสวมซ้นสูง ทำให้ผู้หญิงขาเรียวและเดินสะโอดสะองค์อ้อนแอ้น วัตถุประสงค์เพื่อความงามเช่นกัน
การรัดเท้าเป็นค่านิยมที่แฝงการกดขี่สตรีเพศค่ะ ไม่ใช่เพื่อความสวยงาม เพราะสมัยก่อนเขาจะคิดว่าผู้หญิงฉลาด ก็กลัวว่าจะเดินทางไปไกลๆ พูดง่ายๆคือไม่อยากให้เปิดหูเปิดตา ก็เลยเป็นค่านิยมในการรัดเท้า โดยอ้างเพื่อความสวยงาม
วิวัฒนาการที่ก้าวหน้ากว่านั้นเห็นจะเป็นการตัดนิ้วก้อยที่เท้าทำให้ เท้าใส่ไซส์เล็กลง และเท้าดูเล็กและเรียวเวลาใส่รองเท้าเค้าบอกนิ้วก้อยที่เท้าไม่เห็นและไม่จำเป็น เพราะในปัจจุบันการออกแบบรองเท้าสวยๆด้านหน้าจะเล็กและแคบมากกกก
เรื่องตัดบางส่วนของเท้านี่มีมานานแล้วค่ะ ก็ผู้หญิงจีนที่เท้าดอกบัวนี่แหละค่ะ บางคนเท้าใหญ่อยากให้เล็กก็จะตัดบางส่วนของเท้าออกเพื่อให้ใส่รองเท้าเล็กๆได้ -*- ตำนานซินดรอเรลล่าของจีนก็มีเหมือนกันค่ะ ข้ามตอนอื่นไปละกันเพราะคงรู้เรื่องกันหมดแล้ว
เจ้าชายตามหาเจ้าของรองเท้าผ้าไหม จนมาถึงบ้านนางซิน พี่สาวนางซินใส่รองเท้าเล็กๆไม่ได้ เลยตัดส้นเท้าตัวเองเพื่อให้ใส่ได้ แต่โดนจับได้เพราะแผลที่ตัดเป็นแผลใหม่ใส่รองเท้าได้สักพักเลือดออกซึมออกมาให้เห็น ทำให้รู้ว่าไม่ใช่เจ้าของรองเท้าจริงๆค่ะ
แล้วก็มีการตัดข้อนิ้วเท้าให้สั้นลงหรือให้เท่ากัน อย่างเช่น นิ้วชี้เท้าทั้งสองให้เท่ากันเพื่อให้ เวลาใส่นิ้วเท้าสวยขึ้น
รองเท้าแห่งอนาคตค่ะ
.....................................................
ที่มา.......
//www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q7234477/Q7234477.html
| Create Date : 11 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 11 ธันวาคม 2551 18:25:07 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 3450 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: twins  วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:10:58:13 น. |
|
|
|
| โดย: ผมเอง IP: 180.183.114.129 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา:22:26:06 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
