เรื่องราววันที่ 3-4 ม.ค

	ตั้งแต่ต้นปีการเขียนบล๊อกจะเขียนในแนวเขียนไดอารี่ของตัวเอง ก็น่าจะดีนะอยากรู้เหมือนกันว่าใน 1 ปีคิดอะไร ทำอะไรในแต่ละวันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ก็นึกไม่ออกว่าคนเราในทุกวันจะมีเรื่องเขียนเรื่องเล่ามีเรื่องราวให้เขียนอะไรมากมาย ก็เลยเป็นสิ่งที่ท้าทายน่าจะลองเขียนดู...ปีใหมผ่านมา 4 วันแล้วเขียนรายวันได้แค่ 2 วันก็เริ่มเบี้ยวในสิ่งที่ตั้งใจจะทำ ความจริงต้องมาเขียนเมื่อคืนซึ่งเป็นเรื่องราวของวันที่สาม แต่เขียนในวันที่สี่ ไม่เป็นไรวันนี้ลุล่วงเข้าวันที่ 5 เขียนรวบยอดสองวันก็คงไม่เป็นไรเพราะเขียนไว้อ่านเอง สองวันที่เพิ่งผ่านมาไม่มีอะไรมากวันที่ 3 เป็นวันหยุดวันสุดท้ายในสี่ของวันที่ได้หยุดงานในเทศกาลปีใหม่ นั่งๆ นอนอยู่กับบ้านตอนแรกตั้งใจจะพาเจ้าตัวน้อยไปดูติน ติน ซึ่งเค้าเรียกร้องให้พาไปดูมาหลายวันแล้ว ในที่สุดก็ไม่ได้ไปหนึ่งเพราะขี้เกียจ สองเพราะมีคนเอาของถูกใจมาให้ เป็นหีบเพลงธนบัตร 84 ปีในหลวงอัดอยู่ในกรอบเวลาหมุนหีบเพลงซึ่งเป็นรูปแซกโซโฟนจะมีเพลงใกล้รุ่งให้ฟัง..แอบอมยิ้ม และขอบคุณคนที่นำมาให้ถูกใจ จขบ.มาก นอกจากนี้ยังมีข้าวตังเนยสด อาหารว่างที่ชอบชนิดหนึ่ง เวลาที่ดูหนังในบ้านจะมีขนมประเภทนี้ขบเคี้ยวอยู่เสมอคนให้ช่างรู้ใจมากๆ เลย นั่งเล่นเกมไป ดูข่าว ดูสารคดี ละคร หนังไปตามเรื่องตามราวจับใจความไม่ได้เลยสักอย่าง เหมือนคนไม่มีสมาธิยังไงยังงั้น พักนี้เริ่มน้ำหนักเพิ่มน่าจะเกิน 45 ก.กไปสักโลสองโลล่ะ ทำไงได้ปากกะท้องมันสามัคคีกันเรียกร้องให้หาอะไรทานทั้งวันนี่นา..วันนี้ได้รับข้อความอวยพรจากพี่ๆ น้องๆ และเพื่อนๆ มากมาย บางข้อความทำให้แอบอมยิ้มได้เหมือนกัน... วันที่ 4 ไปทำงานตามปกติ..อารมณ์เสียแต่เช้าเพราะเจ้าตัวน้อยเรื่องมาก นึกว่าวันนี้แย่แล้วคงมีแต่เรื่องทั้งวัน...ผลไม่มีเรื่องอะไรให้รู้สึกแย่ นอกจากดูข่าวคน(เลวมาก)ฆ่าช้าง นั่งคิดในใจ..พวกนี้ก่อกรรมใหญ่หลวงเพราะช้างเป็นสัตว์ใหญ่ที่วงจรชีวิตเค้าเกิดยากและตายยาก คนที่ฆ่าเค้าตายจึงเป็นคนก่อกรรมอย่างใหญ่หลวง...มันอดอยาก มันอยากได้ถึงขนาดเบียดเบียนฆ่าสัตว์ได้ขนาดนี้เลยเหรอ และอีกข่าวคนที่ฆ่าคนอื่นแล้วยังลอยนวลในสังคม เป็นเรื่องที่เลวบัดชบจริงๆ บางครั้งเราเสพข่าวมากก็ทำให้เราเครียด ก็น่าแปลกที่เนื้อหาข่าวไม่ค่อยมีเรื่องราวดีๆ มีแต่ข่าวร้ายๆ นำเสนอทุกวัน แต่ระหว่างเขียนบล๊อกมีข่าวนำเสนอเรื่องราวของเด็กนักเรียนวิทยาลัยนาฏศิลป์ลพบุรีกับคนขับรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างร่วมกันทำความดีที่เก็บกล่องเงินคืนให้แบงค์ และจะมอบความดีให้เด็กคนนี้ในวันเด็กที่จะถึงนี้นับเป็นข่าวที่ดีของวันนี้เลยล่ะ เบื่อฟังข่าวเครียดๆ เพราะยิ่งฟังยิ่งดูก็ยิ่งเครียด พักนี้เลยไม่ค่อยติดตามข่าวอะไรนอกจากเล่นเกม เล่นกะเจ้าตัวน้อยซึ่งนับวันแกล้งเค้าไม่ค่อยได้แล้วเพราะเค้าเริ่มรู้ทันเราหมด แถมมีเตือนและสั่งสอนเราด้วยนะเนี่ย...แบบนี้นี่เองคนที่ทำงานถึงรักและชอบเจ้าตัวน้อยมากๆ เพราะเค้ามักจะรู้ทันผู้ใหญ่และรู้จักสังเกตและดูว่าใครชอบอะไร ทำอะไร เป็นอย่างไร...จขบ.เองก็ดีใจที่มีแต่คนรักและชอบเค้า วันนี้เปิดเนทเจอหัวข้อ "ทำไมประชาธิปปัตย์จึง...ไม่ชนะ" น่าจะมาจากมติชน วันที่ 4 มกราคม 2555 แต่จขบ.ไปอ่านที่เวป //talk.mthai.com/topic/328323 (ติดตามได้ที่นี่) เขาเขียนว่า ""อะไรคือสาเหตุที่ ทำให้พรรคประชาธิปัตย์แพ้ซ้ำซาก แพ้วกวน (สำนวนนักประท้วงในสภา) อยู่นั่นแล้ว " ซึ่งอ่านแล้ว จขบ.ก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกันขอบคุณผู้ที่เขียนให้ จขบ.ได้คิดตาม ส่วนใครเข้ามาอ่านที่บล๊อก ก็ลองอ่านดูนะคะเค้าเขียนไว้แบบนี้ค่ะ หลังเลือกตั้งเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2554 "คุณสุเทพ เทือกสุบรรณ" ในฐานะเลขาธิการพรรคประชาธิปัตย์ ได้ให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนถึงสาเหตุที่พรรคประชาธิปัตย์แพ้พรรคเพื่อไทยว่า ... ที่แพ้ในเหนืออีสาน เพราะคนเขาไม่เลือก แล้วจะไปทำอย่างไรได้ พร้อมให้เหตุผลว่า เป็นเพราะพรรคเพื่อไทยใช้กระบวนการคนเสื้อแดง ซึ่งเป็นมวลชนจัดตั้งที่ได้ผล อีสาน คิดว่าจะได้ 10 พอเอาเข้าจริงได้แค่ 4 เหนือ คิดว่าจะได้ 21 เสร็จแล้วก็ได้แค่ 13 คุณสุเทพ ยังมองว่า เพื่อไทยชนะเพราะการตลาด ... "การจัดตั้งพรรคเพื่อไทยเข้าดี ใช้การตลาดดีมาก มีการโหมโฆษณาเหมือนสินค้าตัวใหม่ไม่เคยออกสู่ตลาดเลย 6 สัปดาห์ก็ติดตลาด (หมายถึงคุณยิ่งลักษณ์)" แต่ก็อดที่จะแขวะอดีตนายกฯ ทักษิณไม่ได้ โดยพูดว่า ตนขอเอาใจช่วย ขอให้เป็นนายกฯ นานๆ (หมายถึงคุณยิ่งลักษณ์) แล้วทำสิ่งดีๆ ให้ชาติบ้านเมือง อย่าเอาตัวอย่างที่ไม่ดีที่พี่ชายทำไว้มาทำซ้ำอีก ตัดไปฝั่งที่อยู่ตรงกันข้ามบ้าง "อาจารย์ธิดา ถาวรเศรษฐ ประธาน นปช." (แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ) ชี้เปรี้ยงสำหรับคำถามเดียวกันว่า ที่ประชาธิปัตย์แพ้เลือกตั้งก็เพราะ มีจุดยืนอยู่ตรงข้ามประชาชน ไม่เอาการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย นอกจากนี้ยังบริหารประเทศไม่เป็น สร้างแต่ความขัดแย้ง ทั้งภายในประเทศและประเทศเพื่อนบ้านรอบข้าง "นั่นคือมุมมองของ key man สองฝากฝั่ง ซึ่งก็แตกต่างกันชนิด "ไม่เผาผี" ตามความคาดหมาย" ประ ชาธิปัตย์ไม่สามารถเอาชนะเพื่อไทย (หรือพรรคที่มี พ.ต.ท.ทักษิณ เป็น mastermind) ได้เลยตลอด 10 ปีที่ผ่านมา แม้จะมีความพร้อมทุกๆ ด้านอยู่ในมือ ปี พ.ศ.2544 แพ้ทั้งที่คุณชวนยังนั่งเป็นนายกฯ รักษาการอยู่ ส่วนปี 2554 ก็แพ้ชนะที่คุณอภิสิทธิ์เป็นนายกฯ รักษาการ เช่นกัน โปรดดูตารางผลการเลือกตั้งประกอบ ผลการเลือกตั้งปี พ.ศ.2550 ยิ่งน่าสนใจใหญ่ ท่ามกลางแผนบันไดไม่รู้กี่ขั้นต่อกี่ขั้น รัฐบาลรักษาการก็เป็นผลพวงจากการปฏิวัติของ คมช. รัฐธรรมนูญก็ร่างขึ้นมาตามกรอบของฝ่ายไม่เอาทักษิณแต่ผลลัพธ์กลับเป็นพรรค พลังประชาชน (พปช.) ได้ครองเสียงข้างมากชนะพรรคประชาธิปัตย์ชนิดทิ้งห่างร่วม 70 เสียงเลยทีเดียว! "อะไรคือสาเหตุที่ ทำให้พรรคประชาธิปัตย์แพ้ซ้ำซาก แพ้วกวน (สำนวนนักประท้วงในสภา) อยู่นั่นแล้ว เป็นประเด็นที่น่าขบคิด โดยเฉพาะสำหรับขุนพลของ ปชป.เอง ซึ่งจะได้ทำการสรุปบทเรียน เพื่อนำไปแก้ไขในการเลือกตั้งสมัยหน้าหรือไม่ ... ไม่อาจทราบได้ ?!" 1."ประชาธิปัตย์แพ้เพราะชอบ "ปรามาส" ประชาชน" คนประชาธิปัตย์ทำเรื่องนี้กันทั้งพรรค (ซึ่งแปลกมาก) เสมือนหนึ่งไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ย้อนกลับไปที่ย่อหน้าแรกของบทความนี้ก็ได้ คุณสุเทพให้เหตุผลของการพ่ายแพ้ครั้งล่าสุดว่า "เป็นเพราะพรรคเพื่อไทยใช้กระบวนการคนเสื้อแดง ซึ่งเป็นมวลชนจัดตั้ง" อันแปลความได้ว่า ผู้ที่เลือกพรรคเพื่อไทยเป็นมวลชนจัดตั้ง ส่วนผู้ที่เลือกพรรคประชาธิปัตย์เป็นคะแนนบริสุทธิ์ เหตุผลอมตะที่ ปชป.ชอบกล่าวอ้าง ไม่เว้นแม้กระทั่งอดีตนายกฯ ชวน ก็คือ "ปชป.แพ้เพราะไม่ได้ใช้เงินซื้อเสียง" อันแปลความหมายได้คล้ายคลึงกันคือ ผู้ลงคะแนนให้พรรคเพื่อไทยเป็นพวกขายเสียง ส่วนผู้ลงคะแนนให้ ปชป. คือเสียงบริสุทธิ์ การปรามาส (อาจจะโดยไม่ตั้งใจ หรือไม่รู้ตัว) เช่นนี้เอง ทำให้ประชาชนที่ไม่ได้เลือกพรรคประชาธิปัตย์พากัน "รู้สึก" เจ็บลึกๆ ว่าตนกำลังถูก "เหยียดหยาม" และปรากฏบ่อยมาก (เพราะทุกครั้งที่แพ้ ... ปชป.ก็จะออกมาทำดังว่านี้ทุกทีไป) "นี่เป็นข้อสังเกตแบบหวังดีนะครับ หากมองเป็นกระจกก็จะขอบคุณมาก" 2."แพ้เพราะ "กระแสภาคนิยม"" ซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้าของชาวประชาธิปัตย์ เพราะกระแสนี้เองที่เป็นดาบ 2 คม กลับเข้าเชือดเฉือนตนเอง ควรทราบว่าแต่เดิมนั้นคนไทยอาจไม่ได้คิดว่าตนเป็นคนภาคใดดอก ทุกคนล้วนเป็น "คนไทย" ก็แค่นั้นจริงๆ แต่ครั้นผลการเลือกตั้งออกมาเป็น คนใต้เลือกประชาธิปัตย์ "ยกภาค" ทุกครั้งไป วาทกรรม "ภาคนิยม" ก็เลยเกิดขึ้น และเป็นจริงเป็นจังมากขึ้น เมื่อปรากฏการณ์ "ความแตกแยกครั้งใหญ่ในแผ่นดินสยาม" เสื้อเหลือง-ภาคใต้ เหนือ อีสาน-เสื้อแดง อะไรประมาณนี้ ศึกหนักจึงตกอยู่ที่ประชาธิปัตย์ เพราะจำนวนที่นั่งในสภาภาคใต้ต่ำกว่า "เหนือ + อีสาน" ถึง 140 ที่นั่ง (ใต้ 53 ที่นั่ง เหนือ+อีสาน 193 ที่นั่ง) "วันนี้ พรรคที่อยากให้กระแสภาคนิยมหายไปจากประเทศไทย จึงกลายเป็นพรรคประชาธิปัตย์ ... ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย !" 3."แพ้เพราะ ... ก้าวไม่ข้าม "ทักษิณ"" หลักฐานทนโท่อยู่ในย่อหน้าที่ 3 ของบทความนี้ตรงที่คุณสุเทพฝากถึงคุณยิ่งลักษณ์ว่า "ขอให้เป็นนายกฯ นานๆ แต่อย่าเอาตัวอย่างที่ไม่ดีที่พี่ชายทำไว้มาทำซ้ำอีก" นั่นไงครับ วาท กรรมที่แม้นาทีนี้พวกเราก็ยังได้ยินคือ "อย่าทำเพื่อคนคนเดียว" ตัวอย่างเช่น สภาจะแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 ค่าที่มีที่มาจากการปฏิวัติโดย คมช. สังคมก็จะได้ยินเสียงกระทุ้งดังๆ ออกจากพลพรรค ปชป.ว่า เป็นการทำเพื่อคนคนเดียว อันหมายถึง พ.ต.ท.ทักษิณ นั่นเอง โรคก้าวไม่ข้ามทักษิณ ทำให้ประชาธิปัตย์เสียรังวัดไปเยอะ เพราะช่วงเป็นรัฐบาล 2 ปีของคุณอภิสิทธิ์ มีประเด็นกับหลายประเทศก็ด้วยเรื่อง พาสปอร์ตและวีซ่าของคุณทักษิณ ทะเลาะกับประเทศกัมพูชาจนถึงขั้นเรียกเอกอัคราชทูตกลับ ก็เพราะนายกฯฮุน เซนตั้งคุณทักษิณเป็นที่ปรึกษาเศรษฐกิจ ฯลฯ "ยิ่งตามจิกคุณทักษิณ ก็ยิ่งไปเสริมสาเหตุข้อ 1 กับข้อ 2 คนเหนือกับอีสานที่เขารักทักษิณ จะเลือกประชาธิปัตย์ได้อย่างไร อุตส่าห์มีนักการตลาดมือดีอยู่ในพรรคระดับอดีตซีอีโอของฟริโตเลย์ น่าจะกระซิบบอกคุณอภิสิทธิ์สักหน่อยว่า Market Share นั้นมันต้องมาจาก Share of Mind 4.""แพ้เพราะไม่เคย "คิดเชิงยุทธศาสตร์" ในการบริหารจัดการ" ทำแต่เรื่องหยุมหยิม เช่น แก้ปัญหาราคาไข่ไก่ด้วยมาตรการ "ไข่ชั่งกิโล" คอยจับผิดว่าเอกอัครราชทูตไทยประจำประเทศไหนไปต้อนรับ พ.ต.ท.ทักษิณบ้าง ฯลฯ ตลอด 2 ปีที่ประชาธิปัตย์เป็นรัฐบาล แทบไม่เคยได้ยินว่าประเทศไทยจะมีเป้าหมายแลวิสัยทัศน์เป็นอย่างไร ขณะที่เวียดนามมุ่งพัฒนาเป็นประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย (Modern Industrialized state) ในปี 2020 และมาเลเซียจะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วในปีเดียวกันนั้น (Wawasan 2020 หรือ Vision 2020) ข้อจำกัดในเรื่องนี้ ทำให้แม้แต่คนกรุงเทพฯ เองที่มีความคิดแบบมืออาชีพ (Professional) ก็ยังออกอาการเอือมระอา ปชป.ไม่น้อยเลยทีเดียว "ปรมาจารย์ด้านการบริหารจัดการอย่าง ปีเตอร์ ดรักเกอร์ เคยบอกไว้ว่า ... "เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนแปลง ภารกิจแลเป้าหมายต้องขยับขยาย และสมรรถนะ (Competencies) ควรต้องปรับเปลี่ยน" ประชาธิปัตย์ที่เคยครองใจปัญญาชนและผู้ รักประชาธิปไตยมานมนาน อาจยังไม่สาย ถ้าจะนั่งลงทบทวนบทเรียนรอบด้าน และปรับเปลี่ยนยุทธศาสตร์ของพรรคเสียใหม่ โดยอาจเริ่มต้นจากข้อสังเกตที่ผู้เขียนตั้งมานี้ คนใจอ่อน(อ่อนใจ) แอน มาแนง หยุดได้ไหม วันไหนก็ไม่ต้อง มาหา อย่าเอาสายตา อย่างนั้นมามอง ให้หวั่นไหว เธอก็รู้ ว่าฉันมันใจไม่แข็ง เท่าไหร่ หัวใจมันอ่อน ให้เธอทุกที ก็ยอมรับ เธอทิ้งกันไปสักกี่ครั้ง ในใจก็ยัง ยังรักยังแคร์เธออยู่ดี แต่พอแล้ว วันนี้มันควรจบสิ้น กันที ขอแรง เธออย่า เข้ามารบกวน ไม่ต้องมาเจอได้ไหม เพราะฉันมันคน ใจอ่อน ห้ามใจแล้ว ฉันห้ามจนอ่อนใจ เหน็ดเหนื่อยกับความสับสน เพราะรู้ว่าต้องทน ไม่ได้ เข้าใจไหม ฉันขอเธอได้ไหม อย่าพบกัน กลับไปนะ วันนี้ฉันคงต้องใจร้าย ต้องทำแข็งใจ ขอร้องให้เธอ ไปจากฉัน ตัดใจนะ เพราะฉัน ก็ต้องตัดใจ เหมือนกัน ต้องการ ให้มันจบ แค่ตรงนี้ ไม่ต้องมาเจอ ได้ไหม เพราะฉันมันคน ใจอ่อน ห้ามใจแล้ว ฉันห้ามจนอ่อนใจ เหน็ดเหนื่อยกับความสับสน เพราะรู้ว่าต้องทน ไม่ได้ เข้าใจไหม ฉันขอเธอได้ไหม อย่าพบกัน กลับไปนะ วันนี้ฉันคง ต้องใจร้าย ต้องทำแข็งใจ ขอร้องให้เธอ ไปจากฉัน ตัดใจนะ เพราะฉันก็ต้องตัดใจเหมือนกัน ต้องการให้มันจบ แค่ตรงนี้ โฮ... ไม่มีคนใจอ่อน อีกต่อไป

Create Date : 05 มกราคม 2555		5 comments
Last Update : 5 มกราคม 2555 4:01:43 น.
Counter : 873 Pageviews.
Share Tweet